Villulíferni á fjöllum

Það er mörg villan sem manna börnum tekst að rata í, - ekki vantar það. Meira að segja uppi á Esjutindum virðist auðvelt að hafa uppá villulíferni sé eftir því leitað og ásetningurinn einbeittur. Hvaða ekkisens ráðslag er það hjá einni konukind að ráfa eins síns liðs til fjalla, og villast!? Og ganga svo fram á tvo kanadamenn sem voru að sinna sinni villu í grænni lautu. Hvað voru þessir karlar að aðhafast í raun og veru? Þeirri spurningu verður konan að svara opinberlega og refjalaust. Og hvað vakti fyrir björgunarsveitarmönnum þegar þeir ráðlaögðu kvenmanninum og hinum grunsamlegu kanadadólgum að halda kyrru fyrir í einum hóp þar til einhver rækist á þau fyrir tilviljun, máske eftir eina öld eða tvær? Annað eins hefur nú gerst. Í þokkabót láta svo björgunarsveitarmenn tvo ókunna rafta úr Kanada gæta konunnar! Með leyfi að spyrja: Höfðu björgunarsveitarmenn yfir höfuð einhverja hugmynd um hverskyns fuglar þessir kanadaþrjótar eru í raun og veru þegar þeir fólu villtu konuna í þeirra umsjá? Fyrir mína parta er þetta ógnvekjandi mál eitt allsherjar reginhneyksli. Fyrir það fyrsta átti konan ekkert með að staulast uppá Esju, vitandi hvernig þessháttar ferð getur endað. Um kanadamennina þarf ekki að fjölyrða, svoleiðis köllum er til alls trúandi þegar sá gállinn er á þeim. Í þriðja lagi þarf að finna upp heppileg viðurlög við villulíferni, ekki bara af þessu tagi heldur öllu mögulegu tagi í öllum hugsanlegum myndum.

Fólk í villu á Esju