Fjallkonan seld til vændisstarfa í Herbertsstrasse og Rauða hverfinu

Ansans ári er það nú eitthvað skemmtilegt og upplífgandi að einhver Marís Riekstins fagni aðildarumsókn Íslands að auðvaldsbatteríinu ESB. En að segja að lettar styðji þessi óviðjafnanlegu hemskupör löggjafarþings Íslands er nú fullmikið sagt, þó þvagbrýnið Marís Riekstins stökkvi hæð sína í loft upp í alltof litlum nærbuxum einum fata af einskærum fögnuði eða hálfbjánaskap.

Það þarf víst ekki að fara í grafgötur með, að lítilmenni allrahanda af standi föðurlandssvikara og landssölumanna skríða þessa dagana eins og rottur uppúr holum sínum þess albúin að selja Fjallkonuna til vændisstarfa í Herbertsstrasse og Rauða hverfinu í Amsturdammi. Mér er svosem nokk sama um rottugang af þessu tagi í Sjálfstæðisflokki, Framsókn og Samfylkingu, það var heldur ekki við öðru að búast úr þeirri átt. En að Vinstrihreyfingin grænt framboð væri jafn útsteypt og raun ber vitni af þessari sóðaplágu átti ég ekki beinlínis von á. Og þó. Ég hef lengi gert mér grein fyrir að í VG væri alltof mikið af fólki sem í raun og veru á heima á einhverjum allt öðrum stað - til hægri. Það er nefnilega staðreynd að VG þróaðist furðu fljótt til hægri, miðað við það sem lagt var upp með fyrir 10 árum; hægri armurinn yfirtók flokkinn og hefur haldið honum í gíslingu síðan. Í þessari framvindu mála er svanasöngur VG falin. Vinstri armur flokksins, sósíalistarnir, verkalýðssinnarnir og þjóðfrelsissinnarnir mun ekki líða þennan yfirgang mikið lengur. Innan VG er allt á suðupunkti, allt brjálað eins og sumir segja. Þar tala menn nú opinskátt um svik og tækifærismennsku þeirra er telja sig eiga VG öðrum fremur sem ekki sé hægt að fyrirgefa. 

Og hvað ætli hinn svavarsvæddi hægriarmur VG geri, fari svo að vinstriarmurinn geri alvöru úr gamni og yfirgefi samkvæmið?     

 

Lettar styðja Íslendinga

Athugasemdir

[Jóhannes Ragnarsson, 20.7.2009 kl. 23:34]

Eftir því sem ég best veit, þá er fólk í vinstriarminum farið að hugsa þann möguleika í fullri alvöru, Sveinn. Þessu fólki er mun meira ofboðið en ég gerði mér grein fyrir í fljótu bragði fyrir örfáum dögum.