Mikil hætta á að flensan stökkbreytist í algjöra drepsótt

Nú undir kvöld greindist blessuð Framsóknarmaddaman með svínainflúensu. Þetta eru hræðileg tíðindi fyrir hvorki meira né minna en alla jarðarbúa. Vísindamenn telja, að með því að blandast framsóknarvírusnum geti svínaflensan stökkbreytst í hroðalega drepsótt, sem sé margfalt skæðari en svartidauði, stórabóla og spánska veikin til samans. Það segir sig sjálft, að mjög áríðandi er, að Landlæknisembættið hlutist til um, að kerlingarófétið verði strax meðhöndluð á sama hátt og miltisbrandstilfelli hvort heldur dauð eða lifandi.

Og ekki má gamla Framsóknarmaddaman við því að fá svínsinflúensu ofaní ellihrumleik sinn og öldrunarsjúkdóma, sem gert hafa að verkum að hún hefur ekki komist uppúr kör sinni í allmörg ár. Nú munu æðstuprestar Framsóknarfjóssins, þeir Halldór Ásgrímsson, Finnur Ingólfsson og Alfreð Þorsteinsson vera komnir að bæli Maddömunnar, þess albúnir að veita henni nábjargirnar því jafnvel er búist við að sú gamla skilji við í nótt.

En þó Framsóknarmaddaman andist úr elli, svínsflensu og ómennsku innan stundar, er ekki þar með sagt að hún sé úr sögunni. Fólk hræðist, að kerlingarfjandinn mun ganga umsvifalaust aftur þegar hún er dauð og verða jafnvel enn spilltar og illyrmislegri en hún var í lifanda lífi; hún muni blása illum öndum í milljónavís uppí rassgatið á litlu framsóknarpúkunum á þingi og ríða röftum í jötunmóð hvar sem hún fær því við komið. Enda er Framsóknarmaddaman komin í beinan kvenlegg af Þórólfi bægifæti, sem eftir dauða sinn varð einhver illræmdasta afturganga sem um getur í samanlagri sögu Íslands. Og bæði eiga þau feðginin, Bægifótur og Maddaman, það sameiginleg, að hafa verið mjög slæm og öllum óþolandi í lifanda lífi.  

Færri greinast