Berlúskóni leikur sér að ástareldinum

Svo er að sjá, að gredda Berlúskóna helgist mun meira af vilja en mætti. Það má heita háðuglegur andskoti fyrir fola eins og hinn kynlega forsætisráðherra Ítalíu, að lognast útaf í miðjum klíðum, eins og geltur fressköttur. Vilji Berlúskóní ekki andast óforvandis úr reiðarslagi, ætti karlófreskjan að leita á náðir Benediks páfa og fá hann til að sarga úr sér saurlífisáráttuna í eitt skipti fyrir öll, en þeir kunna ráð við slíkum kvillum í páfagarði. Annars ætti kerlingarnaðran, sem lýsir hraksmánarlegum bólförum Berlúskóna á hrollvekjandi hátt, skilið að verða rassskellt á sjálfu Péturstorginu miðju, um hábjartan dag, öðrum kjöftugum kerlingum til viðvörunar.

Valli skökull hét maður (takið eftir að ég segi, hét maður) ákaflega ástrækinn í garð kvenna. Alla daga hafði hann mikil og merkileg samræðisáform á prjónunum, milli þess sem hann lét verkin tala. En þegar Valli var kominn á áttræðisaldur, lét Drottinn til skarar skríða gegn honum og veitti honum lausnina með harkarlegu reiðarslagi í bíl úti á víðavangi. Konan sem var með Valla í bílnum varð að vonum ákaflega skelkuð og hljóp á harðaspretti niður að þjóðvegi með buxurnar á hælunum. Þannig á sig komið veifaði hún öllum bílum sem framhjá fóru án árangurs, því einginn vildi taka konu með buxurnar á hælunum uppí til sín. 

Lýsir nóttum með Berlusconi