Jóhannes Ragnarsson

13.12.2009 | 15:01

Eins og að rekast á ljóta afturgöngu

Ósköp er það nú vesældarlegt yfirklór hjá frú Ingibjörgu Sólrúnu, að reyna að afsaka axarsköft sín með því að Gjeir vinur hennar Haaarde hafi svikist um að reka Davíð Oddsson úr Seðlabankanum eftir að allt var farið formlega til andskotans í fyrrahaust.

Þegar fréttist, á sínum tíma, að bagblöð í Danmörku og síðan Bretlandi hefðu drýgt þann höfuðglæp, að véfengja ágæti hinnar rómuðu Íslensku ,,útrásar" og gefa jafnvel í skyn að alsherjar hrun væri yfirvofandi á Íslandi, ruku frú Ingibjörg og vinur hennar, herra Haaarde, beinustu leið útí flugvél, þeirra erinda að heimsækja Dani og Breta og jafna um þá og lýsa því yfir í leiðinni, að á Íslandi væri starfræktur, sá heimur, sem væri bestur allra heima, og þar væru til slík ókjör af peningum, að aldrei myndi sjást til botns í geymslum þeim er þeir væru geymdir.

Ekki leið á löngu, þar til að kom í ljós, að erindrekstur Ingibjargar og Haaarde var heldur en ekki byggður á ótraustum grunni og erindrekunum til ævarandi skammar í bráð og lengd.

Sennilega væri best fyrir frú Ingibjörgu og herra Haaardi, að láta það alveg eiga sig að koma fram í fjölmiðlum, þó ekki væri nema af tillitssemi við almenning, sem fær ónotalegan kuldahroll um sig eins og hann hafi rekist óforvandis á ljóta afturgöngu í dimmu húsasundi, í hvert skipti sem hann heyrir minnst á þessi líka þokkahjú.