Ofbeldismenn leika lausum hala

Ef það er rétt, að LÍÚ sé með SA og ASÍ í gíslingu verður að bregðast við því. Og þar sem gíslataka er glæpsamlegt ofbeldi, er ekki hjá því komist að setja lögregluna i málið, jafnvel stjörnusýslumanninn á Selfossi, og láta handtaka ofbeldismennina og frelsa gíslana. Þá verður Alþingi að koma saman, ekki síðar en í dag og banna LÍÚ-félagsskapinn með lögum.

Svo geta ofbeldisfantarnir í LÍÚ eytt næstu árum í sátt og samlyndi í betrunarvist austur á Litla-Hrauni. Það kemur síðan í ljós hvort veslings kvótasjúklinarnir ná að betrast á þeim 10 árum sem þeim verður úthlutað á Hrauninu, en þeim efnum getur brugðið til beggja vona því kvótafíklum er margt betur gefið en betrun og sönn iðrun. 

Tala um gíslatöku LÍÚ

Æxlið á hafnarbakkanum

Eitt af því sorglegasta sem gerðist á Íslandi eftir Hrunið mikla er tvímælalaust sú nöturlega staðreynd að stjórnvöld skyldu hafa verið svo ofboðslega nautheimsk (þó við því mætti vissulega búast) að halda áfram byggingu æxlisins á hafnarbakkanum, sem brjóstumkennanleg smámenni hafa gefið nafnið Harpa og fólki er talið trú um að sé alveg sérdeilis magnað tónlistarhús.

Þegar ríki og borg tóku þennan óhrjálega steinsteypukumbalda yfir, eftir að Björgólfur var hruninn, áttu ráðamenn að gefa einhverjum spaugurum hrúgaldið með þeirri kvöð að þeir starfræktu þar hausaþurrkunarverksmiðju eða beinamjölsstassjón. Og ekki þarf að efa að arðberandi fiskvinnslutæki myndu hljóma þúsund sinnum betur í hafnarbakkaæxlinu hans Björgólfs en púkablístrur Sinfóníuhljómsveitarinnar og sellósarg, sem gerir ekki annað en nísta hrekklaust fólk gegnum merg og bein.

Harpan hljómar vel

Vantraustsyfirlýsingarnar sem vantar

Lilja Mós hefur áreiðanlega á réttu að standa með að flóð vantraustsyfirlýsinga á Ásmund Einar sé væntanlegt frá veikgeðja stjórnum svæðisfélaga VG í Norðvesturkjördæmi og jafnvel víðar.

Það vill nefnilega svo skemmtilega til að svæðisfélög VG um allt land eru meira og minna lömuð og óstarfhæf og hafa verið það lengi, auk þess að fjöldi fólks sem búið er að sjá í gegnum Steingrím formann og búrtíkasafn hans hefur nú þegar sagt sig úr flokknum eða er á leið út. Við slíkar aðstæður eru vantraustsyfirlýsingar svæðisfélaga VG afar traustar og merkilegar.

Hinsvegar sakna ég sárlega vantraustsyfirlýsinga svæðifélaganna á félaga Steingrím J. Sigfússon formann VG. Því ef einhver innan VG á skilið vantraust sinna eigin flokksfélaga er það þessi einkennilegi formaður. Mér var fullljóst fyrir einum sjö átta árum, að Steingrímur þessi væri óhæfur sem formaður stjórnmálaflokks sökum þess að hann er og hefur verið einungis formaður þess hluta VG sem er næglega til hægri fyrir hans smekk og eltir einstrengingshátt hans og svarthvítan hugsunarhátt, sem líkja má við skapgerðarbresti, á gagnrýnislausan og fleðulegan hátt. Formaður stjórnmálaflokks, sem er svo gáfaður að akta aðeins sem formaður ákveðinna aðila og klíku í þeim samtökum sem hann fer fyrir, er öldungis óhæfur formaður og hvergi heima nema á skranhaugi hvar geymd eru mislukkuð pólitísk fyrirbæri.

En hvað svo sem öllum vantraustsyfirlýsingum líður, þá verður varla úr þessu bættur skaðinn sem Steingrímur J., búrtíkur hans og dekurdýr hafa valdið sósíalískri hreyfingu á Íslandi síðustu 10 árin. Það eina sem hægt er að gera í þessari stöðu er að stofna raunverulegan vinstriflokk, án Steingríms, Álfheiðar, Svavarsfjölsyldunnar, Árna Þórs og annarra slíkra vandræðamanna.  

Spáir flóði vantraustsyfirlýsinga

Hinn hættulegi bláþráður og hrútarnir hennar Gýrfríðar í Skotakoti

Það er bara að þeir kleparnir, Gylfi og Vilmjálmur, hengi sig ekki fyrir vangá í bláþræðinum sem ,,kjaraviðræðurnar" hanga á. Annað eins hefur nú gerst. Þetta hengdust hrútarnir hennar Gýrfrýðar gömlu í Skotakoti í spottunum sem þeir voru bundnir með við jötubandið þegar grindurnar hrundu undan löppunum á þeim á jólaföstunni í hitteðfyrra. Og svo var ekki einusinni hægt að éta þá útaf andstyggðar hrútabragðinu, sem alltaf hleypur í ketið á hrútum þegar nær dregur fengitímanum.

Kjaraviðræður á bláþræði

Við hittumst á höggstokknum

Það verður gaman þegar vér Íslendingar hittum hið kristilega hollenska rör á höggstokknum í fyllingu tímans. Á því merka stefnumóti kemur það í hlut Íslendinga að stjórna öxinni en Hollenskra að máta hálsinn við höggstokkinn.

„Sjáumst í réttarsalnum“

Iðrun er ekki til í hrunsamtökunum sem kenna sig við sjálfstæði

Satt best að segja finnt mér það ekki fara Bjarna Ben vel og hrunsamtökunum sem hann veitir forstöðu, að leggja fram vantraust á eitt eða neitt, ekki einusinni núverandi ríkisstjórn. Hótun Bjarna ítrekar aðeins enn og aftur, að honum og flokksmönnum hans, er gjörsamlega fyrirmunað að læra að skammast sín. Það hefur aldrei þótt góð látína, að brennuvargar lýsi yfir vantrausti á slökkviliðið og láti einsog þeir séu betur til þess fallnir að kæfa eldin í rústunum.

Þrátt fyrir að framsóknarkrathænsnin Jóhanna og Steingrímur séu slæm og fráleitt á vetur setjandi, þá eru Bjarni Ben og óbótahjörð íhaldsins enn verri, sem og Framsóknarflokkurinn.

Í Túnis bönnuðu þarlandsmenn sinn Sjálfstæðisflokk. Íslendingar eiga auðvitað að fara að dæmi þeirra í Túnis og banna hin alræmdu samtök sem ganga undir nafninu ,,Sjálfstæðisflokkur."

Tillaga um vantraust lögð fram

Það er afskaplega mikið í það varið

Þessa setningu, ,,það er afskaplega mikið í það varið," mælti Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri þegar honum var sagt frá konu nokkurri sem talin var í meira lagi lauslát. Svo skemmtilega vill til, að umræddur kvenmaður er í daglegu tali aldrei kölluð annað en Fríða Fitch.

Ekki var að sökum að spyrja: Kolbeinn Kolbeinssonson kom sér við fyrsta tækifæri í kynni við Fríðu þessa Fitch og hafði af henn gögn öll og gæði. Þegar Kolbeinn kom heim að afloknu hervirkinu á Fríðu fann frú Ingveldur kellingarlykt af honum og lagði á hann hendur. 

- Ég skal kenna þér, óþokkinn þinn, að láta umtöluð allrgögn í friði, æpti frú Ingveldur og snöri eiginmann sinn niður þar í forstofunni, reif hann úr nærbuxunum og hugðist kyrkja hann með þeim. Í sömu svifum kom móðir Kolbeins að þeim og fékk borgið syni sínum frá bráðum bana.

Óbreytt einkunn hjá Fitch

Þau hætta aldrei

Þau munu aldrei hætta að umgangast fólk af fjandskap, yfirlæti og hroka, hugsjónalausu skrípunum og auðvaldsþjónumum í flokkseigendafélagi VG. Einkum er þessum skrípum fróun í að þjarma að eigin flokksmönnum, sem ekki eru nægjanlega auðsveip lítilmenni, með sjúklegum frekjulátum og dólgshætti. Þessi vinnubrögð, ef vinnubögð skildi kalla, þýða aðeins eitt: floksseigendafélagið með Steingrím, Álfheiði og Svavar Gestsson í fylkingarbrjósti mun bráðlega sitja uppi eitt og yfirgefið eins og flækingshundar sem enginn vill heyra eða sjá. Þar með verða dagar flokkseigendafélagsins sem betur fer verða taldir því félagar þess verða landlausir; VG mun vafalaust líða undir lok í kjölfar stofnunar nýs vinstriflokks og enginn af hinum flokkunum mun vilja taka við öðrum eins óbermum.

Það verður fróðlegt að fylgjast með hvernig háværustu femínístarnir í VG koma til með að taka á þessu ógeðfellda klámhöggi ræflanna í flokkseigendaklíkunni. Það gerist nefnilega ekki á hverjum degi að feminískur stjórnmálaflokkur ræðst með sóðalegu offorsi að konu sem er að koma aftur til starfa úr fæðingarorlofi, setur hana úr því starfi sem hún gengdi sem hún gengdi áður en hún fór í orlofið og skipa hennar í stað einhverja auðvirðilegustu karlkyns búrtík sem flokkseigendagarmarnir hafa í þjónustu sinni.

Ég hvet Guðfríði Lilju að yfirgefa þingflokk VG þegar í stað og fylgja þannig fordæmi Lilju og Atla. Þau þrjú eiga skilyrðislaust að stofa eigin þingflokk og hefjast þegar formlega handa við að stofna nýjan stjórmálaflokk, alvöru vinstriflokk, en slík samtök vantar sárlega á Íslandi.

 

Guðfríður Lilja sett af