Hundheiðið rofabarð.

Skrítnar skepnur þessi stjórnmálaflokkar okkar, og verða alltaf einkennilegri og útúrfríkaði með hverju árinu sem líður. Tökum til dæmis Sjálfstæðisflokkinn: Þar á bæ hófu þeir einn góðan veðurdag að troða auðmönnum í erg og gríð gegnum nálaraugu og skemmtu sér vel við þá iðju. Eftir að hafa útvíkkað nálaraugað svo rækilega, að svínfeitustu auðvaldsbelgir hlaupa um  það fram og aftur eins og ekkert sé, stökkva sjálfstæðismenn enn fram á völlinn og reyna að ljúga að þjóðinni að þeir séu kristnir og öll þeirra verk, héðanífrá, verði á vegum heilagrar þrenningar.

Hver veit nema ég hefði tekið þetta kristilega amburbrall Sjálfstæðisflokksins alvarlega og trúað því. En þegar hinir kristnu brimskaflar risu hvað hæst á landsfundi Sjálfstæðisfokksins, komi Flosi heitinn Ólafsson mér til bjargar.

Það var nefnilega Flosi sem orkti hina óborganlegu vísu, sem gerði Sjálfstæðisflokkinn að hundheiðnu rofabarði með eftirfarandi vísukorni:

Á Mogganum er mikið puð,
menn þar trúa ekki á Guð.
En eitt er víst, og það er það,
að Þjóðviljinn er kristið blað.

Skammast sín ekki fyrir trúarumræður

Kvennát og hundaæði

Þrifalegur mannfjandi þessi lögreglumaður í Nýju Jórvík sem vill éta konur með epli í munninum. Þessi kvikindi þykjast ekki geta hvomað í sig hamborgara með slettu af hrossaketi útí, en áforma að matreiða kvenpéníng sér til gottgjörelsis þegar gera skal sér dagamun.

Þó liggur mér við að segja söguna af því þegar matsveinninn MVJ Skonsukarl hantéraði fáeina flækingshunda, sem hann veiddi með eigin höndum og sínu lagi, og bar þá á borð með sósu, sultutaui, rauðrófum og grænum baunum. Þetta gerðist um borð í íslenskum mótorbát.

Það skipti heldur engum togum, öll skipshöfnin fékk hundaæði og hljóp geltandi og glefsandi um allt skip. Vegna hundaæðisins navígeraði skipstjórinn heldur betur á ranga stefnu og hefði eldsneytið ekki gengið til þurrðar hefði mótorbáturinn tekið land á Nýja Sjálandi á Suðurhveli jarðar.

En af þessum matvanda lögreglupésa í Nýju Jórvík vil ég ekki heyra meir. Sá má aldeilis snapa gams fyrir mér.

„Mannætulöggan“ ætlaði að nauðga

Skemmtilegar uppákomur á leiðinlegum landsfundum

Síðastliðna helgi gekk á ýmsu hjá fyrirmyndarkonunum frú Ingveldi og Máríu Borgargagni. Til að mynda mátti frú Ingveldur bíta í það súra epli að standa eiginmann sinn, Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra, að verki með annálaðri útlifaðri gálu á landsfundi Sjálfstæðisflokksin. Aðkoman að þeim hjúum, Kolbeini og gálunni, var svo herfileg að ekki er hafandi eftir á prenti. Þau höfðu nefnilega komið sér fyrir í kústaskáp, sem var svo þröngur að þau gátu vart athafnað sig þar nema á svo ógeðslega klámskan hátt að öllum hryllti við er voru vottar að athæfinu.

Hinsvegar brá Indriði Handreður, sambýlingur Máríu Borgargagns, sér á landsfund Vinstri grænna og trompaði kvenfólkið þar bæði uppúr skónum og nærbuxunum. Sem betur fer, var fátt um fína drætti hjá VG og var Handreðurinn því tiltölulega fljótur að afgreiða þær eðlunarfúsustu á þeirri samkomu. Kvartaði hann þó undan stíffeitri hlandsprengju, luralegri í öllum hreyfingum, sem æ ofaní æ frýjaði honum mandóms leiðinlegum orðvaðli. Tók Indriði Handreður loks til bragðs að klippa sundur rafmagnssnúru og stinga endanum í bláþarminn á hlandsprengjunni, sem tókst á loft við raflostið og skaust 30-40 metra í sannkallaðri eldglæringafullnæingu.

Það er af Ronna Wood að segja, að hann er nú í óðaönn að flytja inna á dvalaheimili aldraðra sjómanna uppi í Laugarási (DAS). Eru kerlíngar á Hrafnistu þegar farnar að hugsa sér gott til glóðarinnar, að fá nú loks að prófa bólfarafræga Ronna á eigin skinni og í eigin bóli.

Færði konunni kókaín á sængina

Glæpagengi Hrunsins heldur allsherjarsamkundu

Það er engum vafa undirorpið að glapasamtökin sem kalla sig Sjálfstæðisflokk ætla að taka upp þráðinn sem frá var horfið þegar þau hrökkluðust frá með skít og skömm eftir Hrunið.
Það á að halda áfram á braut frjálshyggjustefnu og stjórna með hótunum, ógn og þöggum, eins og Davíðstímanum og halda áfram að brjóta velferðarkerfið til grunna, einkavæða það í hendur frjálshyggjuúlfana, sem bíða með blóðugan skoltinn eftir að fá að fénýta rústirnar af velferðarkerfinu.

Það versta er að svoköllu ,,hreina vinstristjórn", sem kallar sig ,,norræna velferðarstjórn" hefur afrekað það eitt að endurreisa Gamla Ísland uppí hendurnar á auðvaldsglæpalýðinn, enda skjóta hrunkvöðlar fjármálaumsvifa Hrunsins nær daglega upp kollinum, brosandi út að eyrum og rífandi kjaft, eins og selurinn sem saut upp höfði sínu í skreiðarskemmunni á Fróða í fróðaárundrunum, sællar minningar.

Best borgið utan Evrópusambandsins

Staðreyndir úr pestarforaði pólitískra valdastreðara

Já, það er best að koma því á framfæri, að Flokkseigendafélag VG gerði sér hægt um hönd og sagði Steingrími J. upp störfum sem formanni. Fremst í flokki, við þennan frumlega brottrekstur, vóru náttúrlega frú Álfheiður og Svavar Sendiherra og brúkuðu sér til aðstoðar smádrýsla úr flokkseigendaleikfangakassanum eins og Sóley Tomm og einhverra fleiri af því kalíberi.
Ástæðan fyrir uppsögn Steingríms er ofsahræðsla flokkseigenda við ítrekaðar vísbendingar í skoðanakönnunum um hörmulega lítið fylgi VG og yfirvofandi útþurrkun flokksins af Alþingi í næstu kosningum. Þetta voðalega gengi í skoðannakönnunum kenna frú Álfheiður og Sendiherrann, án þass að blikna, Steingrími kallánganum um og því slógu þau hann hiklaust af eins og horfallna og fótbrotna mertruntu, enda hefur harðlífið og nábíturinn verið að drepa þetta góða fólk síðan snemma í haust.
Þessi kostulega ákvörðun yfirherráðsins er bæði kátbrosleg og nöturleg í ljósi þess að Steingrímur er búinn að hrekja uppundir helming þingflokks VG úr flokknum meðfram því að ,, moka flórinn," eins og það heitir á tungumáli auðvaldsframsóknarkrata, dag og nótt í fjögur ár, af yfirnáttúrlegri elju og dugnaði.
En svona eru laun heimsins í pestarforaði pólitískra valdastreðara. Á þeim myrka vettvangi kunna þátttakendur sjaldan skil á Jesúsi og Júdasi hvað þá þeir þekki Karl Marx frá Rockefeller.
Það hefur svo orðið ofaná, að tefla fram núllinu Katrínu Jakobsdóttur til formanns, Swadeesý Sendiherrans til mikillar gremju og viðeigandi hrottalegs innvortis kvalapirrings.
Í miðju þessu mannfalli, leyfir svo hin fræga búrtík fallna foringjans sér þá skemmtun að gera kröfur sér til tanna um betra sæti á framboðslista VG í Reykjavík meðfram því að ágirnast varaformannsembætti flokksins þegar núverandi varaformaður sest í sjálft hásætið. Það er því ekki nema von að frú Álfheiður bölvi ekkisins búrtíkinni í sand og ösku við hvurn mann sem hún á tal af þessa dagana.

Björn Valur íhugar að bjóða sig fram

Eina úrræði VG til að lifa kosningarnar af

Ég er þeirrar skoðunnar að talverður hluti þeirra sem gefa ekki upp afstöðu sé fólk sem vantar sósíalískan stjórnmálaflokk sem hægt er að treysta á. Því miður hefur VG með öllu fyrirgert sér sem róttækur vinstriflokkur, sósíalistaflokkur, það hefur forysta flokksins séð feyknavel til með einstrengingslegum og heimskulegri framgöngu sinni
Það að uppundir helmingur þingmanna VG hefur sagt sig frá þingflokki VG, Ögmundur lagir þar enn að nafninu til, bendir til að forystu flokksins sé alvarlega áfátt í samskiptum sínum við fólk. Með forystu VG í þessu tilfelli á ég fyrst og fremst við formann og varaformann flokksins. Þar er skemmst frá að segja að formaðurinn síndi engann lit í að halda flokknum saman, frekar lét hann sig hafa að skvetta bensíni og öðru tiltæku eldsneyti á flest eða öll ágriningsmál innan VG, einkum eftir að hann var kominn í ríkisstjórn með Jóhönnu og ASG við að endurreisa Gamla Ísland. Flokksformaður eins og Steingrímur J. er að sjálfsöðu með öllu ónothlfur flokksformaður.
Í flestum, ef ekki öllum flokkum á Íslandi, er hlutverk varaformanns að verja innviði flokksins, sætta ágreining sem upp kemur, m.a. milli einstaklinga og hópa. Er það skemmst frá að segja að Katrín Jakobsdóttir varaformaður VG hefur ekki lift svo mikið sem litlaputta til að taka á innanflokksátökum í VG. Til dænis talaði hún aldrei við Lilju Mós meðan hún stóð í eldlínunni í VG. Katrín Jakobsdóttir er óhæfur stjórnmálamaður, sinnir ekki skyldum sínum sem varaformaður og átaka- og ákvarðanafælin er hún með afbrigðum. Sem dæmi um ákvörðunarfælni hennar heyktist hún á að slá Hjallastefnuhneykslið í Tálknafirði af með einu pennastriki eftir að lögmenn og sérfræðingar Menntamálaráðuneytisins hafð gefið út sitt álit á umræddum gjörningi. Í stað þess að standa í lappirnar, kastaði hún málinu yfir í Innanríkismálaráðuneytið þar sem það liggur enn.
Ég veit ekki hvenær næsti landsfundur VG verður haldinn, en ef VG vill sér einhverja framtíð, verða bæði formaður og varaformaður að hverfa úr úr flokknum, ásamt því valdabatteríi í VG, sem ég og margir fleiri, höfum til hægðarauka kallað Flokkseigendafélagið. Ef þetta lið hypjaði sig til föðurhúsanna, sem er öll staðsett kringum Framsóknarfjósið og hjáleigu Sjálfstæðisflokksins, Kratakot, opanst fyrst tækifæri til að endurreisa VG í þeirri mynd sem flestir stofnendur VG höfðu í huga þegar flokkurinn var stofnaður.

Framsókn eykur verulega við sig