Einskonar vindbelgir án hirðis

Samfylkingin hefir aldrei átti því láni að fagna, að eiga nothæfan formann; allir þeir sem gengt hafa formannsembætti þar á bæ hafa verið óburðugir undirmálspólitíkusar af mismunandi lukkuriddarategundum; svona einskonar vindbelgir án hirðis. Og ekki er ein einasta sála í til í Samfylkingunni og nærsveitum, sem gæti reynst góður formaður - og ekki nóg með það: Samfylkingin á enga stjórnmálamenn nema að nafninu til. Það er komið kvöld í lífi Samfylkingarinnar og hún mun hrökkva uppaf innan stundar, því geta þeir sem hafa atvinnu af Samfylkingunni ekki breytt, hvað sem þeir staglast mikið á því að þeir séu jafnaðarmenn eða jafningsmenn og þar fram eftir götunum. Það vinnur nefnilega aunginn sitt dauðastríð.

Já, krataskiturnar eru svo sannarlega skrýtnar skepnur, jafnvel enn skrýtnari en hallærislegustu framsóknarkurfarnir og ráðvilltustu píratavofurnar. Mér sagði glöggur maður, að samfylkingarfénaðurinn væri ekki einusinni nothæfur í saltket, ekki fremur en kattarskítur eða sinuruddi. Þetta væri slíkur ófögnuður, að jafnvel íhaldinu óaði núorðið við að nota hann fyrir hækju, og væru þeir þó ekki þekktir fyrir að vera vandir að virðingu sinni þegar þeim vantar prik til að styðja sig við í ríkisstjórn.

Stjórnmálaflokkar á síðasta séns

Ekkert í boði nema að fara úr öskunni í eldinn

Það er hvurju orði sannara hjá Árna Páli, að ógæfa Samfylkingarinnar snúist ekki bara um hann, svo stór er hann ekki, og fylgisleysi flokksnefnunnar, sem hann er foringi fyrir, er ekki honum einum að kenna. Sannleikurinn er nefnilega sá, að hefir verið frá upphafi handónýt flokksleysa, sem vesælir kjósendur bundu á tímabili óskiljanlegar vonir við. Enda kom það á daginn, þegar vandræðapratar Samylkingarinnar komust í ríkisstjórn, hverskyns var. Þá loksins sáu kjósendur að þetta var gjörsamlega handónýtt apparat, hundleiðinlegt og mannskemmandi og forðuðu sér frá því eins og hverri annarri óþolandi skítalykt.

Og víst er það, að hængilmænurnar, sem eru að bögglast við að vera í stjórnmálum í dag, eru sannarlegir taðfuglar; svo fráhrindandi sorphænsi að venjulegt fólk getur með engu móti dregið andann í návist þeirra.

Þegar svo kjósendum er orðið ljóst, að Samfylkingin er ónýtur svikabastarður, sömuleiðis VG, Bjarta framtíðin heimskulegt og hlálegt villuljós og samtökin sem kenna sig við sjálfstæði og framsókn hræniræktaðir, skipulagðir bófaflokkar, þá rýkur lýðurinn til og hyggst kjósa svokallaða Pírata, sem er samsafn af óheiðarlegu fólki, frjálshyggjustrompum, kyndugum rugludöllum og venjulegum bjánum.

Það er sama hvert litið er: Ekkert er í boði nema að fara úr öskunni í eldinn.

„Þetta snýst ekki um mig“