Hvernig hægrigölturinn Proppi varð að róttækum vinstrimanni

Sko Proppa, hann talar eins og sá er valdið hefir og lætur sem hann geti valið það sem honum þóknast. Hann virðist vera að komast inná sömu braut og hann Sigmundur okkar hérna Dávíð, angans kallinn. En auðvitað er Proppi liðónýtur stjórnmálamaður og flokkurinn hans ódönnuð skrípasamkoma a hægri vængnum. Það fer aunginn óbrjálaður stjórnmálamaður með soleiðis fénað með sér inní ríkisstjórn. En Bjarni Ben og Sigmundur gætu vel hugsað sér Björtu framtíðina í ríkisstjórn, en það er annar handleggur.

En fyrst minnt hefir verið á hann Sigmund W. Dávíð, þá hefir sá drengur slegið enn eitt heimsmet og nú í útstrikunum. Þessháttar heimsmet er ekkert til að spauga með, enda er piltur stoltur, að ég ekki segi ofsakátur, að afrekinu. Nú eru veðbankar á Englandi farnir að gefa fólki kost á að veðja á hvurt næsta heimsm Sigmundar verður. Síðast í gær lagði gráðugur Breti 10.000 pund sterlíngs undir, að Sigmundur muni á mæstu sex mánuðum setja heimsmet í að hlaupa berrassaður niður Laugaveginn og að hlaupi loknu aki lögreglan honum upp Hverfisgötuna að höfuðstöðvum lögreglunnar í Reykjavík. Já já.

Í þessuðum orðum töluðum, lýsti Benzi Engeyingur því yfir í kveldfréttum Ríkissjónvarpsins, að hann væri nú þegar búinn að taka Proppa og Björtu framtíðina hans Gwöndar í fóstur og þessa stundin sé verið að ganga frá ættleiðingarpappírunum. Um árabil hafa hinir nautheimsku ,,álitsgjafar" fjölmiðlana rembst eins og rottur við að telja fólki trú um að Bjarta framtíðin sé einhverskonar vinstriflokkur og það nokk svo róttækur og fávísir kjósendur hafa tekið þann vaðal trúanlegan og kosið þetta mjög svo hægrisinnaða fyrirbrigði sem vinstriflokk! Það er ekki nema vona að útlendingar reki upp hláturrokur þega þeir heyra Ísland nefnt á nafn. 

Líst betur á VG og Sjálfstæðisflokkinn

Ekki viðkunnanlegt að brosa, hvað þá hlægja ...

Minna má vart krefjast af framkvæmdastjóra Samfylkingarinnar en hann flýi, sem fætur toga, af strandstað, fyrst kjósendur tóku uppá því fjandans óþokkabragði að aflúsa þennan kláðasækna flokk. Það liggur við að manni finnist ekki viðkunnanlegt að brosa, hvað þá hlægja opinberlega, að sjá Samfylkingarskonortuna veltast um, hálfsokkna í fjöruborðinu, og allir nema þrír horfnir fyrir borð og drukknaðir í hinu pólitíska lygahafi. En svona kann að fara þegar menn rjúka til að smíða sér stórt skip, án kjölfestu og rétt stilltra siglingatækja; slík útgerð er dæmd til að farast í hafi eða stranda í illri stórgrýtisfjöru.

Auðvitað er nákvæmlega aungin eftirsjón af Össuri, H. Hjörvar, Árna Páli, Valgerði og Sigríði Ingibjörgu; lífið getur sem best gengið sinn vanagang án þeirra í alþingishúsinu eða stjórnarráðinu. Þetta gengi hefir fátt gott látið af sér leiða á stjórnmálasviðinu, en verið þeim mun meira til vandræða. Til dæmis hefir heimavöllur Össurar verið innanflokksátök og politískt undirferli, allt frá því hann var í Alþýðubandalaginu, gegnum Alþýðuflokkinn og yfrí Samfylkinguna; þessi óknyttadrengur hefir hvarvetna verið til óþrifnaðar, enda hugsjónalaus með öllu í stjórnmálum.

Úr því sem komið er, væri best að flytja Samfylkinguna af strandstað og sökkva henni í Framsóknarfjóshauginn. Þar mun hún hitta fyrir ættföður framsóknarmanna og krata, gamla Hriflon, sem starfar sem einhverskonar gwöð í hymmnaríki framsóknarkratíunnar.  

Sagði upp hjá Samfylkingunni

Yfirskrifstofusjakalinn spangólar

Það má heita í einu skiptin sem yfirskrifstofusjakali ASÍ skríður útúr greninu sínu er þegar kjaradómur ákvarðar laun alþingismanna og æðstu embættismanna ríkisins. Við þessi sérstæðu tækifæri gerir sjakalinn sig ósköpin öll vandætingarfullan í framan og kvakar í sífellu: - Það er ljóst, það er ljóst, það er ljóst, og litlu yrðlingarnir taka undir spangólið í sjakalanum og skrækja: - Það er morgunljóst, það er morgunlaust! Og hver fjárinn ætli það sé, sem er svona ljóst og morgunljóst hjá þessum legátum, sem gerir það að vekum að þeir skríða uppúr holum sínum með stýrurnar í augunum? Jú, það er sú dæmalausa ósvífni, að þeir hjá ríkinu hafi laun.

Þegar Hrunið okkar góða kom á okkur eins og hryllilegur brotsjór á lognkyrru vatni, skriðu yfirsjakalinn og öll hans skauð undir borð, þaðan heyrðist hvorki ýlfur né bofs, meðan alþýða landsins þursti útá strætin til að mótmæla hinum svikulu auðvaldsfurtum og stórglæpum þeirra, sem vóru svo svæsin, að Bretar, nágrannar okkar, frændur og vinir, neyddust til að beita Íslendinga lögum, sem þeir brúka einungis á sérlega varhugaverða óbótamenn. Já, við þessar aðstæður lá hin tannlausa sjakalahjörð Alþýðusambands Íslands, nötrandi af íllsku og hræðslu útí mótmælendur, undir borðum sínum; þetta framferði múgsins var nefnilega alltof róttækt fyrir þessar undirgefnu höfðingjasleikjur og auðvaldsþjóna.

Og hvað ætli sé á bakvið óðagot og hneykslunargjamm stór-yfirsjakalans að þessu sinni? Varla eru hækkanir á launum ráðherra, sem neyða apparatið útúr greninu, því hans laun taka mið af launum forsætisráðherra, eru þau sömu að mig minnir. Nei, gripurinn er fyrst og fremst að verja hinn ímyndaða ,,stöðugleika," lífeyrisjóðina og þeir lægstlaunuðu fari ekki að steyta kjaft og heimta laun, sem þeir geta lifað á mannsæmandi lífi. Forseti Alþýðusambands Íslands vill aungvann helvítis sósíalism, hann vill lífeyrissjóðagambl, steinþögn þeirra lægstlaunuðu og stöðugleika hins harðkapíalíska þjóðskipulags. Það má eitthvað til vinna, að koma í veg fyrir að háskalega ókyrrð verkalýðsins, jafnvel þó að það kosti ferðalag útúr greninu og undir bert loft.

 

Bylgja upplausnar í boði Alþingis