Þá var því nú öðruvísi farið

Þá var því nú öðruvísi varið þegar Kolbeinn hugðist vinna á frú Ingveldi eiginkonu sinni með því að velta ofan á hana skáp. Frú Ingveldur skynjaði nefnilega í tæka tíð hvað verða vildi, greip skápinn á lofti og kastaði honum til baka, beint í höfuðið á Kolbeini þar sem hann lá á hillu alveg uppundir lofti. Þetta minnti nokkuð á þegar rjúpnaskytta hæfir bráð sína á flugi, því Kolbeinn kom svífandi úr hæðum og skall í gólfinu. Nú, ekki tók betra þó Kolbeinn væri fallinn og lægi í blóði sínu innan um skranið sem var í skápum sem hann ætlaði að myrða frú Ingveldi með, því frú Ingveldur stökk á hann sem eitt tíger og hremmdi hann. Síðar um kveldið rankaði Kolbeinn við sér úti á stétt með ógurlegan höfuðverk og nær króknaður, en frost var grimmt um þetta leyti.

Daginn eftir klöngraðist Kolbeinn til vinnu mjög illa til reika, greinilega ölvaður og undir áhrifum allrahanda eiturlyfja. Hann var sérstaklega annarlegur í hreyfingum og tali og var orðræða hans við starfsfólk afar undarleg, sundurhogginn, út og suður, klámfengin á köflum og full af lygum. Ekki var Kolbeinn samt svo þjáður og að fram kominn, að hann reyndi ekki kynferðislegt áreyti á vinnustað og flúðu undirtyllur hans fram og aftur um skrifstofurnar með Kolbein eins og kynóðan úlf á hælunum. Það var svo ekki fyrr en einhverjum hugkvæmdist að hringa í frú Ingveldi og klaga eiginmann hennar fyrir henni að skrið komst á málið og það til batnaðar.

Þá frú Ingveldur birtist á skrifstofunni var ástandið þar harðla sorglegt, grátr og gnístran tanna og Kolbeinn með tunguna lafandi út úr sér, búinn að króa eina skrifstofustúlkuna af úti í horni og var greinilegt á látbragði hans og fasi öllu að hann hafði í hyggju að nauðga telpunni frammi fyrir öllu starfsfólkinu. En nú urðu á skömmu augabragði gersamleg umskipti, því frú Ingveldur gekk á milli stríðandi fylkinga, hvar annarsvegar var Kolbeinn eiginmaður hennar með brugðinn brandinn en hinsvegar stúlkukindin nær dáin af hræðslu. Þegar frú Ingveldur hafði dregið mann sinn úr húsi á annarri löppinni og stafsfólkið fengið fullvissu um að hættan væri liðin hjá í bili, þá last það upp þvílíku fagnaðargóli að heyrðist út á götu.

Skaðabætur eftir að skápur féll á hana

Hverjum dettur í hug?

Hverjum dettur í hug að siðaður maður eins og Kim Jong ún hafi vilja til að hitta annan eins þorpara og Dónald Trump? Vissu þið að hundar, sem þefa af Trumpinu, hnerra af fýlunni af honum og allir reyna þeir að lyfta öðrum afturfætinum á míga á sperrileggina á karli. Það er og haft eftir málsmetandi mönnum vestra, að grunur leiki á að Trumpið sé í framættir komið af svínum í Þýskalandi og Pólandi og skýri það litinn á endeminu.

Nei, Kim okkar Jong ún hefir skohh ekki áhuga á að tala meir við Trumpið. Honum segist svo til, að ekki hafi leynt sér, í þetta eina skipti sem hann átti orðastað við manninn, að þetta væri uppskafningur, þrjótur og bjáni. Til marks um það segir Kim að kallinn hafi haldið að hann væri að tala við frillu sína, eða einhverja ámóta smekklausa persónu, því hann hafi spurt sig hvar hann hefði farið úr sokkunum í nótt. Kim var reyndar svo gáttaður á þessari abelsínugulu mannsmynd að hann bað þjóna sína og hundagæslumenn að fara með þetta út í bæ, í dýragarðinn og leyfa honum að leika sér smá-stund við apakettina.

Yfir afstöðu Sjálfstæðisflokksins til Trumpsins hvílir alger leynd, því flokksmönnum er illa við ef upp kemst að þeir elski Trumpið, séu alltaf sammála því og þeir hafi stóra mynda af því í leyniherberginu heima hjá sér. Þegar Sjálfstæðisflokksgaukarnir eru fullir kyssa þeir hverjir aðra með tungutroðslum og öðru fínu til að heiðra Trumpið og Repúblíkanaflokkinn og viðurkenna að Sjálfstæðisflokkurinn sé útnáradeild í Repúblíkanaflokknum og allt hjal um sjálfstæði og annan slíkan hégóma sé kjaftæði, bull og ógeð.

Vonast eftir fundi með Kim á næsta ári

Sögur af kröftugu nærbuxnakóki

Á síðustu árum hefir mjög farið í vöxt að nýtrúlofað fólk hafi kókaín í nærbuxunum. Þetta gera þau nýtrúlofuðu vegna þess að þau hafa heyrt að gæfa fylgi ,,kók í brók" eins og það er kallað, og viðbúið sé að trúlofunin haldi í meir en viku. Svo þykir vönum konum handhægt að teygja loppuna niður í nærbuxur og draga upp nokkur korn milli fingurgóma vísifingurs og þumals og soga þau beint upp í nösina. Vön karlmenni í þessum bransa bera að kókaínið verði tvíelleft að styrkleika við að geymt í volgu nærbuxna ólofti í fáeinar klukkustundir; og hálfsmánaðar nærbuxnakókaín sé so ofboðslegt að mönnum líði eins og þeir séu þriggja til fjögura metra langir og herðibreiðir að sama skapi af örfáum kornum, einnar tommu rönd á spegli geti gert útaf við heilt fótboltalið og varamennina líka.

Að öllu samanlögðu ætti ekki að vera fréttnæmt að fólk nú til dags velgi upp kók við kynfæri sín og rassaskor og sé alltaf í stuði á betri bæjum og æðri stöðum. Hinsvegar þókti nokk í frásögur færandi þegar Kolbeinn helti í ógáti duftandskota, sem ætlað var til salernishreinsunar, í nærbuxur sínar með þeim sorglegu afleiðingum, að við lá að allt brynni undan honum og bölvuð rassboran var eitt ógeðfellt fleiður í þrjár eða fjórar vikur. Frú Ingveldur var að vonum æf af bræði vegna hrakfalla bónda síns og hótaði honum dauða og djöfli um leið og hann yrði rólfær.

Svo eru til fantar, eins og Indriði Handreður, sem sulla kókaíni, amfetamíni og brennsluspritti saman við neftóbak og fylla nasirnar á sér af þessum óþverra; Þessi blanda á til að verða eins og steypuklumpur í nösunum og þá verður að höggva nefið af til að bjarga brjálæðingnum. Máría Borgargan, Handreðsins ektakvinna, segir líka að Handreðurinn þurfi ekki að útsvína nærbuxurnar sínar með kóki, það dugi að hnusa dálítið af þeim og allt fari í háaloft í hausnum á manni. Best er stöffið þegar Handreðurinn hefir ekki skipt um nærbuxur í tvo mánuði, - þá mylur maður, segir Borgargagnið, - dulítið ponns úr þeim innanverðum og bregður því í nebbann eða vörina og mann er hæskæ um leið og fer með hyminskautum í langan tíma á eftir.

Nýtrúlofaður með kókaín í brókinni