Þá eru þau orðið landlaus, buxnalaus og vitlaus eins og drykkjurútar af Klaustri

Nú er íllt í efni hjá henni Swandeesý okkar hérna úr Flokkseigendafélagi VG. Lengi var var það heitasta ósk þessa sérkennilega flokkseigendafélags að komast í ríkisstjórn og langheitasta ósk þess var að sjálfsögðu að komast sem fyrst í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum. Af þessari óstjórnlegu ríkisstjórnarþrá komu flokkseigendur sér upp frasanum að ,,þau væru í poletik til að hafa áhrif!", þó þau hafi hingað til verið það heiðarleg að láta þess í engu getið í hverju þessu áhrif væru eða hafi verið fólgin, enda hefir enginn maður séð þessi áhrif VG í einu eða neinu.

Svo kom að því að Flokkseigendur VG, sem eru í poletik til að hafa áhrif, náðu markmiði sínu og komust í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum og settust að á Hjáleigunni í túni Íhaldsins. Segir ekki meira af áhrifum Flokkeigenda VG á undirlægju akri Sjálfstæðisflokksins fyrr en í dag þegar Bjarniben gjörði sér hægt um vik og sparkaði Fokkseigendafélagi VG eins og hvurju öðru óþrifnaðarfé út úr ríkisstjórninni, án þess svo mikið sem að ýja að slíku einu orði við Swandeesý, sem nú er orðin formenni VG; ódámurinn kom bara æðandi eins og stormsveipur inn á Hjáleiguheimilið, hvar ráðherrar VG hafa hírst í meiningarleysi síðustu árin, reif þá eins og hunda upp á eyrunum og kastaði þeim út - ekki út um dyrnar heldur út um gluggann til að skömm þeirra væri sem mest.

Einkennilegust er þó sú fólska sem Bjarniben gjörði sig beran að í dag, en það var árás hans á gömlu Framsóknarmaddömuna, en hún fékk aldeilis að kenna á fautaskap hans. Bjarniben, sá armi götudrengur yfirstéttarinnar, gjörði árás á Framsóknarmaddömuna um leið og hann djöflaði VG görmunum út af Hjáleigunni, með þeim afleiðingum að Framsóknarmaddaman lærbrotnaði í látunum. Auk þess sprautaði Benarinn hlandfor úr Framsóknarfjóshaugnum með haugsugu inn í Framsóknarfjósið og veit enginn hvert ástand er þar á húskörlum og griðkonum gömlu Maddömunnar, en vísast er eitthvað af því fólki dautt nú þegar; þetta var nefnilega árás de la d´ísrael á Gaza. En þókt VG sé týnt og tröllum gefið og Flokkseigendurnir með öllu landlausir, buxnalausir og vitlausir eins og drykkjurútar af Klaustri, þá er svo komið fyrir Sjálfstæðisflokknum að hann er í bráðri útrýmingarhættu og með voðaverki Bjarnaben í dag aukast líkurnar á því að Sjálfstæðisflokkurinn verði lagður til hinstu hvílu sama dag og urðun VG fer fram og Valhöll og gamli Moggi verði gerð upp og seld hæstbjóðanda eins og illa hirt afsláttarhross, kannski einhverjum frá Kommúnistaflokki Kína eða jafnvel Erkidjöflinum sjálfum, Pútín fógeta í Kreml.   

Fundaði með Bjarna í gær

Slíkur er máttur andans að stjórnin er farin til Fjandans - já, fari hún vel

Þá er endemis stjórnaskepnan okkar sprungin og farin til Fjandans, gwöð friði sál hennar þókt sálarlaus hefi sannarlega verið. Vér gjörum ráð fyrir að flokksómyndirnar sem nú eiga fulltrúa á Alþingi fari ekki sömu leið og ríkisstjórnin er þegar farin, bjóði fram lista sína og og lifi kosningarnar af eða deyði að öðrum kosti. Reyndar erum við með flokka sem mættu alveg missa sín og trúlega verða dagar einhverra þeirra taldir á kjördag þegar búið verður að telja upp úr kjörkössunum í Borgarnesi og annars staðar.

Best væri að flokkar sem óneitanlega draga sterklega dám af skipulögðum glæpasamtökum hverfi á braut, að þjóðin gefi sér þá góðu gjöf að kjósa þá burt úr lífi sínu og þjóðarinnar. Svo eru þarna nokkur flokksgerpi í pöddulíki sem þrifnaður væri af að losna við af fóðrum, svo sem eins og Klausturflokkurinn sem kennir sig við hvítt hross og miðju en er í raun öfgahægriklíka; Flokkur fólksins með sinn hájarmandi lýðskrumara og útlendingaandúð á sér varla tilverurétt; nýfrjálshyggjubarnaflokkar Pírata og Viðreisnar eru þess eðlis að ekkert annað en öskuhaugarnar í eiga tilkall í þá. Samfylkingin hefir haft góðan byr í í skoðanakönnunum undanfarið, en sá góði byr hefir þó stöðvast og brátt slær í bakseglin og þessi hægrisinnaði þunnildis og ímyndaræðisflokkur fer að hrekjast til baka. VG er þegar komið í líkkistuna og Swandeesý, Álfheiður, Stenngrimur og Úlfar Þormóðs þegar búin að setja upp pípuhattana sína og þess albúin að bera hinn burtsofnaðra til urðunar.

Það er því ekki um auðugan garð að gresja fyrir kjósendur þegar þeir staulast að kjörborðinu næst ef ekki standa önnur nöfn á kjörseðlunum en nöfn alræmdra glæpaflokka, flokka poletiskra auðnuleysingja eða steindauðra flokka. Því miður verða kjósendur, ef að líkum lætur , peppaðir upp af samviskulausum og enn hugsjónalausari PR-stofum til að kjósa sömu óaldarflokka og gert hafa sig seka um þjónkun við auðvald, arðrán, glæpastarfsemi og afkáralega idjósku af heldur vandæðalegu tagi. Flokkarnir okkar, þessar átta leiðindaklíkur, sem starfa á Alþingi í dag, eru sama marki brenndir með að vilja hvergi halda sig nema innan ramma kapítalisma og auðvaldsþjóðskipulags í anda USA, ESB og NATO. Fólk talar um breytingar og segist vilja breytingar, spurningin er aðeins: Hvaða breytingar er fólkið að tala um? Er það tala um smávægilegar breytingar innan auðvaldrammana, eða hefur það í huga gagngerar breytingar á þjóðfélagsskipulaginu? Þið vitið væntanlega að það er einungis ein slík þjóðskipulagsbreyting boði? 

Ríkisstjórnin sprungin

Þá Indriði varð fyrir listrænum útblæstri, sem á sér engar hliðstæðu. Hrollvekja.

Fjandinn einn má vita hvar japanski leikstjórinn fékk innblástur sem varð til þess að hann sóðaði saman dæmalaust leiðinlegri kvikmynd, sem reynda er svo óhugnanlega leiðinleg að hún fékk ,,Gullna lundann" í verðlaun. Einhver sagði að leikstjóri þessi hefði ekki fengið neinn déskotans innblástur, hvorki í rassinn á sér né ofan í höfuðið, heldur hefði hann fengið útblástur, sem sé útblástur frá bifreið í þröngu bílastæðahúsi í Bankokk sem olli bölvaðri andnauð og eitrun í skynfærum hans. Að vísu leið leikstjórinn ekki alveg út af, en hann hafði ekki fyrr skriðið úr bílastæðishúsinu en hann hófst handa við leiðindin sem skiluðu honum að lokum ,,Gullna lundanum", hvorki meira né minna!

Þetta minnir á þegar Indriði Handreður fékk svona einhverskonar útblástur og ýmsar frumlegar og honum áður framandi hugmyndir fóru að sækja á heilabúið í honum. Fyrsta sjáanlega einkennið á breyttum forsendum í heila hans og hugsanagangi birtist með þeim hætti að hann skipaði eiginkonu sinni, sem þá var aðeins heitkona hans og sambýlingur, að fara úr buxunum og skónum og stíga ber neðan mittis út á strætið, en hann kæmi í humátt á eftir, enn naktari, með ljósbrúnt sárabindi eða teygjubindi, eða eitthvað í þá áttina, margvafið um sæðisranann á sér. Síðan mundu þau sýna heiminum fram á að vel væri hægt að gera dodo þókt leyndarlimurinn væri stórslasaður og liti fljótt á litið út eins og indverskur fakír með vefjarhött. Máría Borgargagn gekk að þessu boði ástmanns síns, og úti á strætinu urðu þau sér til óbætanlegrar skammar, því allt fór í handaskolum því við lá að brandurinn Handreðsins hengdist í íþróttatrafinu og samsvarandi tól Borgargagnsins skaðskemmdust af óæskilegum núningi við æfingarnar á malbikinu.

Næsta vers af hálfu Indriða Handreðs varð lýðum ljóst þegar hann birtist að morgni dags, árla mjök, með eina hroðalega kvengrýlu upp á arminn og tilsjáendur fengu sterkt á tilfinninguna að nú hefði þessi víðkunni ólánsmaður verið að halda framhjá sinni elskuðu Máríu Borgargagni með þessu líka tröllslega flagði sem sprangaði um á almannafæri í pínupilsi, nærbuxnalaus að sjálfsögðu, en að ofanverðu í margþæfðri og grútskítugri lopapeysu af enn skítugri trillukarli. Einhver gaf sig á tal við Handreðinn og spurði hvurnig honum dytti í hug að láta sjá sig með slíku óhræsi á sama tíma og börn væru á leið til skóla. Þetta hafði Handreðnum ekki dottið í hug og þá ekki heldur hinum íturvaxna og stórskorna kvenbelg sem með honum var í för. Enda fór nú svo að kvengrýlan þreif til mannsins er hafði ávarpað Indriða, hóf hann upp, að því er virtist til hymins, og kastaði honum undir bifreið sem þar kom aðvífandi. Fyrir verk sitt var konan dæmd í sex ára betrunarvist í ríkifangelsi, þar sem hún bætti um betur og hengdi einn fangavörðinn. Hún situr inni enn þann dag í dag og er ekki á leið út í frelsið. Svona birtist nú stundum réttlætið oss nútímafólki.

Eilíf hamingja hlaut Gullna lundann

Þeirra gamanmál minna á þurrafúa og nístandi kuldagjóstur

Sem kunnugt er þá eru flokkseigendur VG afar vandir að virðingu sinni þegar kemur að húmor og gamanmálum almennt. Þetta snilldarfólk er mjög fágað til orðs, og jafnvel æðis, og hlær aldrei nema eftir fyrirfram ákveðinni goggunarröð. Ef Stengrimur segir eitthvað í heyranda hljóði á VG fundi sem á að vera fyndið þá hlæja allir í kring hátt og snjallt, en ef Jón Jónsson verkamaður segir sama brandara á sama stað og sömu stund þá hlær enginn, en allir líta til Stengrims, Álfheiðar og Swandeesýjar til að kanna hvort óhætt sé að brosa út í annað að gamanmálum slordónans.

Á myndinni atarna, sem fylgir með frétt mbl.is af kjöri Swandeesýjar, gefur að líta Swandeesý sjálfa og varaformenni hennar, Mumu af Brúarlandi, svo ógurlega skellihlæjandi að það sést vel niður fyrir úf á þeim báðum. Hvað hefur verið sem kætt þau skötuhjúin, eða öllu heldur skötuselshjúin, svona afgerandi er ekki gott að segja, en sennilega þefir Stengrímur látið einhver óborganleg hnyttiyrði falla um bölvaðan skelmirinn hann Ögmund, því varla hefir Stengrimur verið að segja einhverja dónasögu af samherjum sínum eins og Þorsteini Má.

Varla hefir það þó verið Álfheiður Flokkseigandi Ingadóttir sem framkallaði þennan ofsahlátur Swandeesýjar og Mumu með spaugsömum munnsöfnuði, því Álfheiður Flokkseigandi er kvendi með öllu húmörslaust; fram af hennar vörum gengur aldrei neitt annað en tal sem minnir á fátt annað en þurrafúa og kuldagjóstur; ,,piff", ,,púff" eru hennar uppáhalds orð, ásamt: ,,ég á Flokkinn", ,,það er náumast gjótur á honum", auk þess sem hún á til að bölva lítilsháttar með fyrirlitlegu fussi og tauta ólundarlega: ,,skítur og rass". Þar með eru umræðuefni þessa fræga flokkseiganda upptalin.      

Svandís nýr formaður og Guðmundur varaformaður