Er ráðsmaðurinn Maddömunnar drukkinn í dag og verður hann líka fullur á morgun?

Það er naumast uppi títan á ráðsmanni gömlu og geggjuðu Framsóknarmaddömunnar í dag. Sennilega hefir einhver gefið karlskröggnum í staupinu og látið hann blaðra, - nú, eða hann hefir komist í aquavítið hjá Maddömunni sjálfri og stolið frá henni eins og einni hálfflösku og drukkið sig augafullan á bak við fjóshauginn mikla. En hvernig sem þetta hefir nú verið eða ekki verið, þá eru það mikil firn að einn volaður húskarl, þókt ráðsmaður sé að framsóknarfjóssnafnbót, skuli vera að delera með að ekki hafi komið til greina að Mumu litli, sem líka er framsóknardraugur, fengi forsætisráðherraembættið eftir að Katrín Jakkcó gafst upp á rólunum og gjörðist poletiskur flóttamaður.

En hvernig í ósköpunum getur ráðsmaður Maddömunnar í Framsóknarfjósinu lagt margfalda blessun sína yfir að gera jafn göróttan vafasemdagemsa að forsætisráðherra og Bjarnaben, sem er svartari en sjálf erfðasyndin við hliðina á Mumu litla Brúarlandsundri. En vér verðum að sjá gegnum fingur við ráðsmannsskömmina Framsóknarmaddömunnar að þessu sinni á þeirri forsendu að hann hafi verið drukkinn í dag, annað hvort af gjafabrennivíni eða þjófstolnu áquavíti, og því ekki verið sjálfrátt þegar hann tók upp á að svívirða Mumu litla, skensa hann og gjöra voðalega lítið úr honum með því að æpa yfir alþjóð að þeim stór-paurunum, Bjarnaben og ráðsmanninum, hafi þókt formaður VG svo fáránlega lítilfjörlegur að það væri blátt áfram hlægilegt að láta sér detta í hug að fá honum forsætisráðherrastólinn. Og aumingjarnir í VG átu þetta ofan í sig eins og súkkulaðihúðaðan kattarskít.

Ekki höfum vér, á þessari stundu, minnsta grun um hvort eitthvað verður runnið af rásmannstuskunni Framsóknarmaddömunnar á morgun, eða hvort hann mun birtast í morgunsárið moldfullur, talandi tungum, hreytandi drullu og móðgunum í Mumu og Swandeesý og sláandi um sig með þessu þokukennda bauli sem hann er svo frægur fyrir. Ef heldur sem horfir með ráðsmanninn verður gamla Maddaman að neyðast til að stinga honum undir pilsin sín, þar sem lyktin er hræðilegri en orð fá lýst, eða gefa hann Miðflokknum eða Viðreisn á vald. Það segir sig sjálf að ekki er hægt að hafa ráðsmann sem lætur sér sæma upp úr þurru að delera út um víðan völl og segja niðrandi brandara um vesalingana í VG sem hættir eru að bleyta smjörið og eiga ekkert annað eftir en að berja nestið sitt.   

Guðmundur kom ekki til greina sem forsætisráðherra

Boðar stofnun níunda hægriflokksins - enn einn varðhundur ríkjandi þjóðskipulags

Enn fjölgar hægriflokkunum á Íslandi og haldi áfram sem horfir verða þeir brátt óteljandi eins og hólarnir í Vatnsdal. Það er náttúrlega allt gott og blessað við það að hægrið sé að trosna upp í frumeindir, ef ekki væri þetta hræðilega framboð af kjöftugum lukkuriddurum og lýðskrumurum sem fylgir svona raðklofningi. Enn einn hægriflokkurinn innan ramma auðvaldsþjóðskipulagsins breytir nákvæmlega engu - ef kjósendur vilja raunverulega breytingar á samfélaginu verða þeir að stíga fram og berjast fyrir breyttu þjóðskipulagi, að öðrum kosti gerist ekki neitt. 

Og ekki vantar hinar frumlegu nafngiftir á flokka hægrisins: Við höfum öfgafullan hægriflokk sem kallar sig Miðflokk; últrahægriflokk undir nafninu Viðreisn; afdankaðir lýðskrumarar fullir með útlendingaandúð heita Flokkur ,,fólksins"; hópur kengruglaðra nýfrjálshyggjukverúlanta af yngri kynslóð, vel hægri sinnaðra, kennir sig við ,,Pírata", sem sé sjóræningja; ekki skulum við heldur gleyma þeim mjög hægrisinnaða flokki loddara og hræsnara sem gengur undir nafninu Samfylking og hefur lengi gengið um ljúgandi því að fólk að sá flokkur samanstandi af ,,jafnaðarmönnum" og ,,sosialdemokrötum"; loks er það hin þríeina og óheiðarlega ríkisstjórn enn annarra róttækra hægrimanna, sem inniheldur skipulögð glæpasamtök og einn sérlega óheiðarlegan flokk tækifærissinna sem þyrstir mjög i borgaraleg völd og snobbsamsæti með burgeisum, auðlindaþjófum og fjárglæframönnum, þetta óféti er svo ósvífið að kalla sig ,,Vinstrihreyfingu" þótt hvergi örli á vinstrimennsku, hvað þá sósíalisma, þar innan dyra.

Þetta er nú ástandið í pólitíkinni á Íslandi. Það eru átta hægri flokkar á Alþingi, átta flokkar sem dag hvern sverja kapítalismanum, auðvaldinu og arðræningjunum, hollustu sína og verja þjóðskipulag kapítalistanna, heimsvaldasinna og ójöfnuðar með kjafti og klóm. Á Alþingi Íslendinga er engin stjórnmálaflokkur sem helgar baráttu sína gjörbreyttu þjóðskipulagi, enginn þeirra er einusinni hlynntur lítilháttar breyttu þjóðskipulagi, allt þeirra hjakk, meðvikni og varðahundahlutverk miðar að óbreyttu þjóðskipulagi með skattsvikum, mansali, stafsþrælaleigum fyrir ,,atvinnulífið", auðlindaþjófum og fjárglæframönnum sem víla ekki fyrir sér að leggja bankakerfi þjóðar sinnar á hliðina við og við eftir að hafa stolið öllu steini léttara innan úr þeim. 

Arnar Þór stofnar nýjan stjórnmálaflokk

Jólatré skýtur tundurskutli í rassinn á hvalveiðiséníum

Þá hefir nú blessað Jólatréð aldeilis gert í nytina sína og reitt æðri máttarvöld til reiði með vanhugsuðum flumbrugangi sínum á fundi Alþjóða hvalveiðiráðsins. Að sögn hins burtrekna ráðherra Nonnýboy Gunnarssyni, sem svindlaði sér, eins og sönnum Sjálfstæðisflokksmanni sæmir, inn á fund hvalveiðiráðsins, þá skipaði Jólatréð sendinefnd sinni, harðri hendi, að segja sig frá bandalagi hvaladrepandi þjóða á þessum fundi. Svona ofboðsleg aðför að Kristjáni Loftssyni virkar náttúrlega eins og skutli hafi verið skotið úr fallstykki beint í rassinn á forustumönnum samstarfsflokka Jólatrésins og mun nú skammt að bíða þess að hefnt verið fyrir þennan óleik af fullum þunga og engu eirt.

Nú ber að líta til þess í sambandi við lúalega aðför sjávarútvegsráðherra að Stjána í Hvalnum, að flokkur ráðherra á í mesta basli og verður að berjast fyrir lífi sínu fram að kosningum ef ekki á illa að fara og hann þurrkist blátt áfram út af þingi. Vér höfum heyrt ekki minni spámenni en Swadeesý sjálfa og Mumu litla frá Brúarlandi, sem líka eru ráðherrar eins og Jólatréð, tala um nauðsyn VG að leita að meintum rótum sínum og skerpa á áherslum, eins og það heitir á fagmáli efrimillistéttarfémínísta og ekkisosialista. Liður í þeirri leit flokkseigenda VG að rótum og áherslum er meðal annars vitaskuld fólgin í því að ráðast á Stjána Lofts, Nonnýboy og hvalasamfélagið og úthýsa þeim úr félagsskap góðra hvalveiðimanna í Alþjóða hvalveiðiráðinu.

Þegar hér er komið sögu ríður mest á hvurt framhaldið verður. Gera verður ráð fyrir því að Nonnýboy safni liði og láti kné fylgja kviði og sparki öllum Jólatrjám, Swandeesýum og Brúarlandsundrum út úr stjórnarráðinu og hlutist til um að slíkur fénaður verði færður í böndum upp í óbyggðir og komið þar fyrir innan mannheldrar girðingar. Með öðrum orðum: Nonnýboy mun krefjast þess í nafni Mammóns, allra samherja og hinnar heilögu græðgi, að Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarmaddaman segi sig úr lögum við brjálæðingana og heimskingjana í VG og slíti ríkisstjórnarsamstarfinu við það fólk tafarlaust og sæki sér í staðinn liðstyrk hjá Sigmundi Davíð og frú Sæland, sem bæði eru að góðu kunn fyrir lýðskrum og skynsemishyggju, jafnvel skynsemiskristindóm.

„Gert í andstöðu við forystumenn samstarfsflokkanna“

Enn einn lukkuriddari skynsemishyggjunnar gengur í stjórnmálaflokk

Þá er kominn til skjalanna í Samfylkingunni náungi sem telur sig rétt sloppinn undan hrammi réttvísinnar í frægu ,,byrlunarmáli". Það kom sem sé fram í fjölmiðlum í gær, að lögregluyfirvöldin nenntu ekki að standa í því lengur að rannsaka hvurjir byrluðu ölvuðum skipstjóra ólyfjan og stálu af honum símanum og afrituðu innhald hans til að selja krassandi og skemmtilegar ,,fréttir" af skipstjóranum og stórfyrirtæki einu norður í landi. Þar með hélt fyrrnefndur náungi að hann væri sloppinn og yfir honum vofði ekki lengur vist á Hrauninu upp á vatn og brauð og þar með væri tímabært fyrir orðlagðan lukkuriddara eins og hann að skrá sig í Samfylkinguna því Fjandinn hafði hvíslað að honum að þaðan væri auðveldasta leiðin fyrir stórmenni af hans tagi inn á Alþingi.

En þá kemur jafnframt í ljós að skipstjórinn, sjálft fórnarlamb byrlunarinnar, er aldeilis ekki af baki dottinn og ætlar áfram með sitt mál þó svo lögregluyfirvöldin séu lögst á hliðina eins og einhver hafi byrlað þeim einhvern lamandi óþverra. Þessi ákvörðun skipstjórans getur að sjálfsögðu endað með því að lukkuriddarinn knái, sem er nýgenginn í Samfylkinguna og er sérlega mikill skynsemishyggjumaður eins og Sigmundur Davíð og Beggó, fari þegar öll kurl koma til grafar eftir sem áður í tukthúsið, þar sem hann verður barinn og látinn hírast í ómálaðri, gluggalausri og óupphitaðri herbergisskonsu þar sem einu húsgögnin eru skítug flatsæng og afgamall koppur, fjölmargra glæpamanna hland- og kúkvanur, fyrir fangann til notkunar þegar hann þarf erinda sinna.

Þetta lítur því alls ekki vel út fyrir lukkuriddarann hugumstóra því draumur hans um upphefð í formi alþingismennsku og ráðherradóms gæti breyst í niðurlægjandi fangavist með hroðalegum glæpamönnum og misyndissálum, ef skipstjórinn hefur sitt fram og fær sannað á hinn nýútsprungna lukkuriddara að hann sé einn helvískur bölvaður byrlari og símaþjófur. Það getur svo sannarlega brugðið til beggja vona í lífi náungans, lukkuriddarans og skynsemishyggjumannsins, sem ætlar sér á þing fyrir skynsemishyggjuflokk prinsessunnar úr Kvikubanka fínifólksins. Við verðum samt að vona að karluglan fá um það er lýkur makleg málagjöld og fái lausnina annað hvort greidda í því að velta sér um hrygg á skítugu fangelsisgólfinu eða verma síþykknandi bakhluta sinn í ráðherrastóli sem hæfir lukkuriddara af hans tegund.  

Þórður Snær í Samfylkinguna

Heimsmeistari í athyglissýki og tómhyggju kveður sér hljóðs meðal braskara

Annað er varla viðeigandi í þessari stöðu en að óska Viðreisnarflokknum til hamingju með að hafa hreppt til liðs við sig athyglissjúkasta manngarm landsins, sjálft Jon Gnarr. Jon Gnarr, sem líka gæti allt eins heitið Jon Kurr eða Jon Berr, eða bara Hnerr, er einstakur happafengur fyrir Viðreisn, sem er flokkur sem frægastur er fyrir að stíga ekki í vitið, en hvort meðalgreindin í flokknum hefir aukist með tilkomu Jons skal ósagt látið, nema hvað það er ósköpin öll ólíklegt.

Einhverju sinni stofnaði Gnarrið sér einkastjórnmálaflokk með sínum líkum og bauð fram í borgarstjórnarkosningum í Reykjavík. Um þær mundir voru kjósendur í Reykjavík afar ráðvilltir og heimskir, eða eins og Daninn segir: ,,Helt gal í hoved", og tóku því flokksskrímsli Gnarrsins fagnandi og kusu Jon sjálfan og fimm aðra af listanum til að stjórna borginni sinni. Þegar inn í borgarstjórnina kom tók Dagur nokkur B. Eggertsson á móti þeim og át þá í einum hvelli á stundinni. Efir það fór Dagurinn með hin sex atkvæði Gnarrflokksins eins og honum sýndist; það var engu líkara en kallrassgatið hefði þinglýst eignarhald á þessum Gnarrgreyjum og brúkað þau að vild.

En borgarbúar voru fljótir að fá ógéð á Joni Gnarr borgarstjóra og flokki hans, þannig að Gnarrið mátti hafa sig á brott með skottið milli lappanna. Svo skaut þessum heimsmeistara í athyglissýki og tómhyggju upp kollinum í vor, þá sem frambjóðanda til embættis forseta Íslands. Jú, einhver tómhyggjubörn urðu til að svara kalli Gnarrsins og kjósa það, en þjóðin sem slík hafði ekki meiri áhuga á honum en geldum spólirokk af nautgripakyni og vilji ekki sjá svona endemis apparat á Bessastaði - sem vonlegt var. Og nú með haustinu er þetta komið aftur af stað og kveðst vilja á þing með Thorgerði 7h Katrínu og þeim hinum í braskaragengi Viðreisnar. Það er ekki nema von að þjóðin sé farin að hrista höfuðið í sífellu yfir síhrakandi andlegu atgervi og vitsmunum alþingismann, sem þessi sama þjóð hefir á samviskunni að hafa kosið.

Jón: 70% Viðreisnarmaður samkvæmt kosningaprófi

Nú verða liðsmenn Sósíalistaflokksins að vanda sig sérstaklega vel

Það er fagnaðarefni að Sanna Magdalena skuli hafa ákveðið að gefa kost á sér í framboð við næstu alþingiskosningar. Hún verður þá væntanlega í fyrsta sæti í öðru hvoru Reykjavíkurkjördæmanna og mun eflaust ná góðri kosningu. En það þarf fleiri góða einstaklinga í framboð fyrir Sósíalistaflokkinn og það þarf fleira að koma til en að Sanna gefi kost á sér.

Það sem Sósíalistaflokkurinn ætti að gera að forgangsmáli hjá sér núna er að virkja fólk í öllum kjördæmum, stofna kjördæmisráð sem sjái um að fá fólk á lista og annist það sem við kemur framboðsmálum hjá sér. Við síðustu alþingiskosningar bauð Sósíalistaflokkurinn fram í öllum kjördæmum landsins, en því miður var þá staðið að framboðsmálum af algjöru fúski og kunnáttuleysi, að ég ekki segi hroka og yfirlæti ; val á framboðslistum var miðstýrt úr einum rassvasa í Bolholti og kjósendur úti í kjördæmunum sjálfum ekki á neinn hátt hafðir með í ráðum. En ef til vill var ekki ætlast til neins árangurs af helstu ráðamönnum flokksins í alþingiskosningunum 2021, ég veit það ekki, en ekki kæmi á óvart þótt svo hafi verið.

Að því gefnu að Sanna verði í fyrsta sæti Sósíalistaflokksins í öðru Reykjavíkurkjördæmanna, þá ætti varla annað að koma til greina en að Sólveig Anna Jónsdóttir, formaður Eflingar, leiði lista flokksins í hinu Reykjavíkurkjördæminu. Það verður skilyrðislaust að tefla sterkasta fólkinu fram að þessu sinni. Í augnabliki er vinna kosningastjórnar Sósíalistaflokksins varla komin á það stig að tímabært sé að nefna önnur oddvitaefni. Hins vegar er alveg ljóst, að nú verða liðsmenn Sósíalistaflokksins að vanda störf sín sérstaklega vel og hrapa ekki að ákvörðunum.   

Sanna borgarfulltrúi vill á þing

Allsherjarstríð barna gegn bæjarstjórninni í Kópavogi er þegar hafið

Þá vofir allsherjarstríð yfir í Kópavogi. Ja, ,,vofir yfir" eru ekki réttu orðin um það sem nú er að gerast, því allsherjarstríðið er þegar hafið. Bæjaryfirvöld þar hafa nefnilega tekið sig saman um að grípa til vopna gegn vopnuðum ungmennum þar í bæ og láta hart mæta hörðu með það að leiðarljósi að íllt skuli út reka með íllu. Undir kveld mátt sjá nokkra brynvagna fyrir utan höfuðstöðvar bæjarstjórnar, auk þess sem leyniskyttur eru á þökum víðsvegar um bæinn.

Ungmennin, ungmennin sko, börn og unglingar Kópavogs, hafa fyrir sitt leyti komið sér fyrir í undirgöngum og holræsum og herja þaðan gegn bæjarstjórninni. Mikil sprenging kvað við nú undir kveld þegar ungmennin skutu eldflaug af gerðinni Tommahawk, sem hæfði bókasafn og tónlistarskóla Kópavogs með þeim afleiðingum að ekkert er þar nú eftir nema djúpur gýgur sem rýkur upp úr.

Yfirvöld í Kópavogi eru ekki með öllu óvön að berjast við ungviði sitt, því fyrir rúmri hálfri öld starfaði fræg og argvítug skæruliðahreyfing barna í bænum, Kópamaros skæruliðahreyfingin sem hafði hvorki meira en né minna en byltingu, blóðuga, á dagskrá. Kópamaroshreyfingunni varð enda nokkuð ágengt í starfi sínu, þeim tókst meðal annars að leggja tvö hverfi í rúst og flæma um fimm hundruð íbúa á flótta. Álitið er að tala látinna í þeirri gjörningahríð hafi losað ellefu hundruð manns. Loks voru Kópamarossamtökin upprætt með rottueitri. Síðan þá hefir verið nokkuð friðsamt í Kópavogi, þar til nú fyrir skömmu þegar fullorðnir tóku eftir því að börn og unglingar höfðu vopnast undir kjörorðinu: ,,Látum vopnin tala!" Markmið hinna nýju skæruliðasamtaka barna í Kópavogi er talið vera að fella bæjarstjórnina og koma á alræðisstjórn barna og unglinga í bænum.

Kópavogsbær bregst við vopnaburði ungmenna

Afturgöngur úr fórum flokkseigenda skrönglast fram á blóðvöllinn

Þær eru miklir menn og stórir landeyðurnar atarna sem nú skrönglast eins og afturgöngur fram á vígvöllinn að undirlagi Flokkseigendafélags VG og boða ríkisstjórnarsprengingu. Það vita allir sem eitthvað þekkja til, að þessi smámenni, sem nú boða stjórnarslit, mundu aldrei þora neinu í þessa áttina ein og sér, þannig að beinast liggur við að álykta sem svo, að gemsar á borð við Eins Ólafs, Höllu og Steinunni Rögnvalds, og þau hin sem undir sprengitilræðið skrifa, séu einfald lega að ráðast í þetta stórræði að beiðni Swandeesýar, Stenngrims og Álfheiðar Inga.

Þá vaknar sú spurning af hverju ráðherranefnur VG, auk Stenngrims og Álfheiðar, komi ekki hreint fram og leggi sjálf til stjórnarslit á landsfundinum í næsta mánuði. Svarið þeirri spurningu liggur svo sem í augum uppi. Það er einfaldlega af því að helstu númer flokkseigendastóðsins er með eindæmum óheiðarlegt fólk, sem alla tíð hefir gengist upp í að stunda sjónhverfingar og poletiskan loddaraskap til að villa um fyrir samferðarfólki sínu og spila með þessa annarflokks þjóna sem hafa undirlægjukennda glýju í augum gagnvart þeim.

Í gærkvöldi gaspraði Swandeesý ákaft í sjónvarpinu um nú væru burtflognir VG-arar í óðaönn að snú aftur og nýskráningar í flokkinn svo ofboðslegar að vart hefist undan að færa til bókar öll þau ósköp af fólki sem vill ganga til liðs við VG og endurreisa fylgi hans. Það dylst vart nokkrum manni að þetta gaspur Swandeesýar var allt saman haugalýgi frá rótum. Þá hefir henni og fáeinum talsmönnum Flokkseigendafélags VG orðið tíðrætt um að leita að ,,rótum þessa einkennilega flokks, eða jafnvel í ,,ræturnar" eins og liggi ljóst fyrir að þær séu einhvers staðar vísar. Allt tal þessa fólks um ,,rætur" VG er ómerkilegt blekkingahjal, þar eð VG hefur engar rætur; þær voru í raun og veru aldrei neinar og þjóðfélagslegar hugsjónir í samræmi við það. Að vísu væri upplagt fyrir þessi grey, sem þykjast vera stjórnmálaflokkurinn VG, að sprengja ríkisstjórnina á landsfundinum í næsta mánuði, en þau ættu þá líka að hafa þann mannskap í sér að pakka sínum svikavefjum saman og leggja Vinstrihreyfinguna grænt framboð niður, því tilvist hennar er búið spil.

Drög að ályktun: VG sprengi ríkisstjórn

Swandeesý fær að vera útfarastjórinn en Stenngrimur, Álfheiður og Lölle verða kistuberar

Þá er orðið nokkuð ljóst að það kemur í hlut Swandeesýar Swavars að sjá um útför og greftran VG; hún hefir sem sé gengist inn á að gefa kost á sér til að vera útfararstjórinn þegar skinhorað hræið af Vinstrigrænum, sem var fyrir langalöngu hætt að vera vinstri eitthvað og grænt, ekki einusinni fölgrænt. Líkið af kvikindinu er sagt eiturgult og það er háborgaralegt skítalykt af því, náþefjarpest. 

Og kistuberar verða Stenngrimur Johoð, Álfheiður Inga og Lölle Göttvorms, hvert fyrir sitt landvætti, sem í þeirra tilfelli eru Svikin, Auðvaldssleikjuskapurinn og Óheiðarleikinn, sem koma í stað fyrir Föðurinn, Soninn og Heilagan anda hjá kattólikkunum. Sennilega væri skynsamlegt af hálfu aðgætinna manna og ráðvandra að fá að gá í kassann áður en fulltrúar borgaralegra dyggða, þau Swandeesý, Álfheiður, Lölle og Stenngrimur, renna honum niður í jörðina, því ekki kæmi á óvart þókt innaldið verði jafnvel svikið á þeirri stundu og kistan hafi einungis innan í sér tvær til þrjár tómar niðursuðudósir, eitt hrossabein og eins og eina brotna skóflu eða hrífuskaft, þrátt fyrir gljáfægða pípuhattana á annars varhugaverðum höfðum útfararstjórans og kistuberanna.

Kannski koma einhverjir auðnuleysingjar, sem í eigin ráðaleysi hafa að sínu leyti ekkert þarfara að gera en að fylgja hinu burtsofnaða kykvendi síðasta spölinn. Vér sjáum fyrir oss Árna Þór, Óla Góða, Jólatréð, Mumu og Katrínu Jackkó rölta í hokinni íhaldsframsóknarakrata-prósessíu á eftir kistunni og því sem kann að leynast innan í henni. Og á meðan líkmennirnir moka ofan í gröfina, eftir að hafa slakað því steindauða niður, má ætla að prósessían söngli í kveðjuskyni: ,,Þetta land á ærinn auð, ef menn kunna að not´ann". Svo þegar allir verða farnir heim og grafarþögn brostin á í kirkjugarðinum koma fresskettirnir og flækingshundarnir og gera þarfir sínar á leiðið, en Bjarniben og gamla Framsóknarmaddaman munu ekki mæta fyrr en myrkur verður skollið á og gjöra sín skinheilögu krossmörk yfir moldarbinginn.  

 

Flókin og erfið mál rædd á landsfundi

Mikil mannæta felld norður á hjara veraldar

Ósköp held ég þeir á séraðgerðasviði gæslunnar séu hamingjusamir í dag fyrir að hafa fundið verðugan andstæðing og fengið að láta vopnin tala. Já, því þeir létu þau tala, því heimildir herma að hvítibjörninn, eða skítibjörninn eins og það heitir á frægum tungumálum, hafi verið eins og sáld eftir hamslausa skothríð séraðgerðasviðsins. Hins vegar liggur ekki fyrir, enn sem komið er, hvort ófreskjan hafi náð að leggja sér marga ferðamenn til munns þarna á Höfðaströndinni áður en hersveit dómsmálaráðherra bar að garði. Nú eru þeir á séraðgerðasviðinu að matreiða hinn fallna, gera úr honum steik, kjötsúpu og kótilettur, sem þeir ætla að eta við frönskum kartöflum og floti.

Grunur leikur vissulega á að ísbjörninn, sem sagður er eign Hallvarðs Ásgeirssonar bónda, eða í það minnsta á hans vegum, hafi áður en yfir lauk veitt sér til matar á undanförnum dögum fjölda manns sem til svarar fullri rútu af ferðalöngum, aðallega frá Norðuramríku og Asíá. Hafi hann veitt ferðalöngunum eftirför þegar þeir komu á svæðið til að skoða sig um og dást að náttúrfegurðinni, slegið þá niður með hramminum og sporðrennt þeim síðan í fötunum og öllu. Af þessu má sjá að ísbirnir eru með ógn öflug meltingafæri, sem afkasta litlu minna, per sólarhring, en olíukynnt loðnubræðsla hjá samherjunum austur á Vopnafirði eða í Neskaupsstað.

Þá er þess að geta að þegar Brynjar Vondalykt var ungur, lenti hann í ísbirninum í Sædýrasafninu í Hafnarfirði, en tókst með snarræði að stinga viðarbút upp í kjaftinn á bangsa svo honum svelgdist á og missti af bráð sinni. Hefði björninn étið Vondulyktina við þetta tækifæri er óvíst að honum hefði orð gott af drengnum, því Brynjar Vondalykt hefir verið eitraður frá unglingsaldri. Að lokum vona ég að umhverfissinnuð börn á öllum aldri rísi nú upp á afturlappirnar eins og bjarndýr og geri læti út af vígi ísbjarnarins á Höbbðaströnd og krefjist að minnsta kosti afsagnar ráðherra og yfirmanns séraðgerðasviðsins, - eða var það séreignasviðsins?; æ, ég man ekki hvort heldur það var og mér stendur asskotans á sama.     

Eina leiðin var að fella björninn