Jóhannes Ragnarsson

Aldrei höfum vér orðið vör við að Píratar hafi einhverja sérstaka hugsjón, öðru nær. Aftur á móti hefur barnaleg sjálfhverfa og tómthúshyggja verið aðall Píratana og einhver óskiljanleg þörf þeirra fyrir að láta að því liggja að þeir séu ekki, enn sem komið er, eins spilltir og verstu skúrkar Sjálfstæðisflokksins og Framsóknar, en það heitir að gera út á spillinguna og er brúkað í lýðskrumsskyni til atkvæðaveiða. Hins vegar finnst hvergi stafkrókur um að Píratar séu a nokkurn hátt siðsamari og siðvæddari en gamlir og gráir auðvaldsdraugar, sem hafa allt sitt leiðindalíf lifað á ránum, arðránum og auðlindaránum.

Þó má segja, að inn á milli hafa Píratar átt sína spretti, reyndar flesta kynlega en aðra blábjánalega fram úr hófi. Ber það náttúrlega hæst þegar þeir lóguðu móður sinni, Brýgýttu Jhónsdóttur, með köldu blóði á boðuðum Pírataflokksfundi. Eftir á sögðu þeir ástæðuna fyrir þessu sérstaka athæfi þeirra vera þá, að opinber aftaka Brýgýttu mömmu hefði fallið svo vel að grunnstefnu flokksins. Nú, það var víst einn lítill trítill með sítt skott, eða tagl, sem brá sér í hlutverk æðstaprests og böðuls við þetta tækifæri og hraunaði, drullað og grénjaði bölbænum yfir Brýgýttu, móður þeirra allra, með þeim óhjákvæmilegu afleiðingum að Brýgýtta sökk niður úr gólfinu, svona eins og kirkjan í Hruna forðum, og hefir ekki komið upp meir. Síðan hafa Píratar verið móðurlausir, - en um faðerni þeirra veit enginn, þar eð ekki nokkur lifandi sála af karlkyni hefir viljað gangast við þeim, sem skiljanlegt er.

Um önnur útspil Pírata, eins og snjómokstur í Reykjavík og sokka af sinn hvoru tagi, er ekki ástæða að fjölyrða um, því allt er það eitthvað svo trist og pervisalegt og lyktarþefjanin af þessu gumsi er eftir því. Nú síðast sigraði ung kona í prófkjöri hjá Pírötum, kona sem fyrir æskusakir, veit ekki einusinni hve veiðigjöldin á greifa útgerðarinnar eru há, og hún varð eins og tvöfaldur álfur út úr hó þegar alræmdur nýfrjálshyggju- og auðvaldspési á Mogganum spurði hana út í þetta. Síðan hefir þessi álfadans verið spilaður látlaust á Facebook og eflaust á fleiri stöðum Pírötum til háðungar. Ansi er maður nú hræddur um að blessuð telpan, svona fáfróð og framhleypin sem hún er, eigi aldeilis eftir að fá sína sálumessu á latínu síðar, þegar hin pingpongin og prumpudúkkurnar i Pírataflokknum verða búinn að fá bæði upp í háls og upp í kok af hinni ungu, framagjörnu konu, sem sló hr. Leví og öllum hinum stórmennum Pírata út í stórkostlegu prófkjöri. 

	Verðum að keyra af stað á hugsjónunum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það var aldrei að Nonnýboy og sons lentu ekki ærlega í því. Nú má ljóst vera að ferill Nonnýboys í poletikninni er á enda, og er endirinn á þessu hjá honum einna líkastur því þegar draugfullur kallhjassi keyrir á 150 kílómetra hraða á steinvegg með þeim afleiðingum að veggurinn kross-springur og veltur á hliðina en bíllinn splundrast í allar áttir; seint og um síðir sést svo til drukkna ökumannsins hvar hann skríður burt af slysstað og niður fyrir bakka og hverfur þar inn í dimma holu. Með draugfulla kallhjassanum er vitanlega átt við Nonnýboy, bifreiðin er auðvitað hvalablætið sem hann er haldinn og veggurinn að sjálfsögðu Sjálfstæðisflokkurinn.

En hvað um það. Nú eru náhrafnarnir á sorpblaðinu farnir að kroppa í aumingja vesaling, kviknakinn og óvarinn fyrir vörgum heimsins, og krunka út hlálegum fréttum af öllu saman, en hann, Nonnýboy í ráðuneytinu, getur aungva björg sér veitt, eða borið laskaða hönd fyrir höfuð sér. Og karlanginn búinn að leggja svona mikið á sig eftir að heitkona Flokksins gerði óvinveitta innrás í kjördæmið hans, - til dæmis að semja við þöngulinn Bjarnaben um að gefa Stjána Lofts hvalaslátrunarleyfi á laun og í blóra við alla skynsemi. Og svo er það stóra spurningin: Hver sendi njósnarann? Það liggur aldeilis ekki ljóst fyrir. Já, hvur andskotinn gerir það endemi eiginlega út?

Því miður erum vér ekki svo spámannlega vaxin, að vér getum greint hvernig þetta allt saman endar hjá Nonnýboy, Bjarnaben og Sjálfstæðisflokknum. Það verður að grandskoða öll gögn málsins til að komast að hvort einhver lög,kannski hegningarlög, hafi verið brotin, eða jafnvel stjórnarskráin? Hver eru annars viðurlögin við landráðum og föðurlandssvikum? Eða njósnastarfsemi? Þarf ekki að vísa einhverjum sendiherra út landi eftir þetta hneyksli? Og loks: Er engin lækning til við hvalablæti, sem hleypur með stjórnmálamenn í gönur og sviptir þá stjórn á eigin lífi? Allt að einu er þessi voðalegi atburður mun alvarlegri en útlit var fyrir í fyrstu og afleiðingarnar væntanlega eftir því. Fyrr má nú vera pungsparkið sem einn framtakssamur sjáfstæðispreláti má þola.

	Birta frétt upp úr leyniupptökum af syni Jóns
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Snillingurinn Indriði Handreður á því láni að fagna að hafa komið oftar en einu sinni og oftar en tvisvar að vinum sínum uppi í rúmi hjá hjá eiginkonu Indriða, Máríu Borgargagni. - Þetta helvíti venst aldrei alveg, sagði Handreðurinn við séra Atgeir pt. Fjallabaksen, þá hann fór til sálusorgunar hjá þeim vinsæla værðarklerki.
- Og hvað gerðirðu þá, spurði sr. Fjallabaksen, fullur með áhuga á umkvörtunarefni Indriða.
- Ég reyndi að berja helvítið sem var þarna berrassaður í bælinu hjá henni, en það gekk ekki.
- Og af hverju gekk það ekki?
- Hún setti lampann í höfuðið á mér þegar ég var um það bil að slíta undan djöfli; ég hafði náð góðu taki og hann farinn að emja eins og tófuyrðlingur. En þá kom lampinn og allt varð svart. Kolsvart.

Í annað sinn voru bæði Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður og Brynjar Vondalykt í rúmin hjá Borgargagninu þegar Indriði Handreður kom óvænt heim, öll kviknakin og rauð framaní. Í það sinnið skreið Handreðurinn sjálfur beint upp í til þeirra er þar voru fyrir, og var við það tækifæri ekki beinlínis siðlegur til augnanna og kumraði eins og hrútur. Og aðfarirnar vóru víst eftir því, - hræðilegar.

Í hið þriðja skipti kom handreðurinn að konu sinni með hjónin Kolbeins Kolbeinsson og frú Ingveldi í rúminu hjá sér. Var auðséð að siðsemi var ekki í hávegum höfð þar í bælinu og voru aðkomuhjónin afar dónaleg við Handreðinn þegar hann birtis og tróðu honum með valdi undir rúm eftir að hafa flett hann klæðum og hæðst að honum fyrir getuleysi og aumingjaskap, en húsfrúin Máría Borgargagn hló og hló að öllu saman og skvetti úr koppnum undir rúmið og á eiginmanninn hágrátandi. Svo hélt þetta ófyrirleitna fólk áfram að djöflast uppi á dýnunni með húsbóndann á heimilinu hrínandi og kveinandi undir. Eftir á sagði Handreðurinn séra Atgeiri pt. að þetta hefði verið voðaleg lífsreynsla sem hafði ekki jafnað sig á fyrr en honum tókst að selja Kolbein vin sinn dauðadrukkinn í kynferðislega ánauð í tvo sólarhringa hjá stórbiluðum öfuguggum og óþverrafólki í Þingholtunum. Það er af Kolbeini og Indriða að frétta, að þeir eru báðir tveir á listum Framsóknarflokksins til alþingiskosninganna í lok mánaðarins.

	Rakst á vini vina vina sinna í rúminu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er svosem eftir öðru, að Bjarnben hafi sagt ósatt; honum hættir dálítið til þess, aumingjanum svorna, að víkja af götu sannleikans, en það gerir hann þó í góðum tilgangi í því skyni að vinna sér vinskap þeirra sem skipta hann máli í sjálfu lífinu. Að leika á, plata, hafa náungann að fífli, féfletta hann, arðræna, skilja hann eftir í ræsinu og reka svo smiðshöggið á listaverkið með því að telja honum trú um að hann hafi það virkilega gott þegar öllu sé á botninn hvolft, hann sé í raun og veru bölvaður forréttindagosi og eigi alls ekki að gera kröfur til annarra, vinnuveitanda síns, sveitarfélagsins eða ríkisins, að öðrum kosti kunni illa að fara.

Og þó Bjarniben sé pörupiltur, ósannsögull og og stundum einkennilega upptrekktur, eins og til dæmis í kjaftaþætti sjónvarpsins í gærkvöldi, þá er ég ekki alveg viss um að frú Swandeesý hafi alla tíð fetað veg sannleikans á þann hátt sem heiðarlegu guðbarni ber. Og jafnvel eru þeir enn verri, sem ljúga með fólki eins og Bjarnaben og Swandessý með þögninni eða taka undir ruglandina og ,,hálfsannleikann" sem vellur upp úr þeim í tíma og ótíma gegn betri vitund eða í ófyrirgefanlegu hugsunarleysi. Og lítill mannsbragur er af þeim sem hylma yfir með lygum og óheiðarleika ófyrirleitinna stjórnmálamanna með þögninni.

Hitt er svo aftur annað mál, að nú fer í hönd svanasöngur VG í poletik, einnig Swandeesýjar, Mumu frá Brúarlandi, Stenngrims og Álfheiðar. Fari þau vel. Ég syrgi þau ekki. Hvar hræið af VG verður urðað kemur mér ekki við við, að öðru leyti en því að þeim sem ganga frá ræksninu geri það á þann hátt að það mengi ekki frá sér, ýldan af því eigi ekki greiða leið í vatnsból saklauss fólks, óféleg lyktin nái ekki að komast upp úr urðinni og valdi eitrun í öndunarfærum manna og dýra, eða að ókindin nái ekki að ganga aftur með öllum þeim hörmungum sem slíkir mórar, skottur og þorgeirsbolar eru vanir að valda í sveitum, bæjum og borgum með óvægnum tiltektum sínum.

	Svandís segir Bjarna hafa sagt ósatt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Þá er komið að því að ríkisstjórnin fari að fá líkin af ólæknuðu fólki inn á borð hjá sér á færibandi. Það kemur víst í hlut leiðindadurgsins Wíllúms að taka við hinum burtsofnuðu og pakka þeim inn til greftrunar. En hvurt Wíllúm reynir eitthvað að semja við lækna og koma þeim til starfa á ný er enn óráðin gáta, en líklega þykir framsóknardraugnum ekki taka því að gera kjarasamning við dólgana á hvítu sloppunum. Wíllúm er sko framsóknarmaður af þeirri tegund sem kennd er við álfa út úr hól, en til þeirra teljast allir hinir framsóknarbesefarnir í þingflokki gömlu geggjuðu Framsóknarmaddömunnar.

Og fyrst framsóknarbesefar og gamla Maddaman eru komin til umfjöllunar, þá má með sanni segja að þeir minna um margt slembivalinn skussahóp upp úr rassvasanum á Gunnarismára, gaspra út og austur á almennum nótum með alla enda opna og ekkert fast land undir fótum. En nú eru læknar búnir að tala sig upp í verkfall og færibandið fyrir líkin komið í gang. Og ekki auðveldar það málið, að læknar dagsins í dag eru forhertir og ósveigjanlegir péééníngalæknar en ekki hugjónalæknar eins læknar voru upp til hópa í gamla daga. Það er því ekkert gamanmál sem bíður hans Wíllúms okkar þegar læknaverkfallið fer að virka svo um munar.

En nú kemur upp í hugann sagan af framsóknarmanninum sem staðinn var að því að míga inn um bréfalúgur hjá nágrönnum sínum og velgjörðarmönnum. Hann hélt víst að hann kæmist upp með þetta háttarlag til eilífðar og hann fékk dásamlega örvun á miðvígstöðvarnar þá hann mé inn um lúgurnar og ráfaði jafnan á brott eftir vel unnið ver með sæluríkt lostaglott á vör. En svo kom að því að hugvitsmaður einn tengdi háspennu rafurstraum við blaðalúguna hjá sér. Svo kom framsóknarmaðurinn um miðja nótt að húsi hugvitsmannsins og tók þegar til við að spræna. Nú, hann fékk soleiðis háspennu-lífshættu í skökulinn á sér, sem leiddi út um allan líkamann, og í næstu andrá stóð framsóknarmaðurinn, vinur okkar, í björtu báli fyrir framan dyrnar, og þegar að var komið var ekkert að sjá annað en öskuhrúgu með einhverjar óskilgreindar tætlur, eða lufsur saman vip á stéttinni. Það hefi sem sé ekki valdi nokkurs péééníngalæknis í verkfalli eða ekki verkfalli að bjarga lífi framsóknarmannsins sem var sjúkur af löngun til að pissa inn um bréfalúgur nágrana sinna.    

	Læknar samþykkja verkfall
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt