Grjótari og Jakobsleiðin á hálendi Íslands

Hverskonar nafn er þetta Grjótarfjall og hvar skyldi það vera? Og hvaðan er þetta Grjótar ættað í íslensku. Allt er þetta eitthvað hálf kúnstugt og óskiljanlegt. Og ofan á annað bætast svo við jarðskjálftar á þessu Grjótari, hvað sem það nú er. Það er alveg svakalegt að lenda í lesmáli af þessu tagi og tekur á taugar og sálarkrafta og eyðir dýrmætum tíma í fáránlegar vangaveltur um örnefni sem ekki er til.

Ég man svo lengi sem land byggist, þegar frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, fréttu af frábærri gönguleið á hálendinu sem héti ,,Jakobsvegurinn" og væri milli Seylingsstaðarhnjúks og Garðavatns, en náttúrfegurð var sögð fram úr hófi mikil á þessu svæði. Þau fengu með sér nokkra valinkunna fjallagarpa, svo sem hjónin Indriða Handreð og Máríu Borgargagn, Brynjar Vondulykt, og Sigurveigu nokkra , sem þá var í aðra röndina heitkona Brynjars, en að öðru leyti kennd við Dræsustaði og þókti vanmetapéníngur. Sigurveig er dauð núna og varð fáum harmdauði.

En þegar til kom fundu þau frú Ingveldur og Kolbeinn hvergi þann stað á hálendinu sem meint Jakobsleið átti að vera; þar var enginn Seylingsstaðahnjúkur og ekkert Garðavatn og náttúrfegurðin mjög í slöku meðallagi, fyrir utan þokusudda og kulda. Út af þessu reiddist meðreiðarfólk þeirra hjóna og sló í harða brýnu þar sem Kolbeinn fór helst hallloka og lá í öngviti meðan eiginkona hans barist eins og ljón við hitt fólkið og hafði sigur um síðir. Seinna kom upp úr kafinu að tildrög þessarar fjallaferðar var óljós draumur sem Kolbeini hafði dreymt eftir nokkuð harðskeytt kenndirí, en sá draumur virtist byggður á einhverjum sjónvarpsþætti þar sem Jakobsvegurinn á Spáni og Gardavatn í Sviss komu eitthvað við sögu, auk kvensniptar, Seyling að nafni, líklega ættaðri frá Ítalíu. Þessi undarlegi draumur hafði líkamnast, ef svo mætti segja, í huga Kolbeins þar til að hann varð glæsilegri gönguleið á hálendi Íslands millum Seylingsstaðarhnjúks og Garðavatns. Ætli geti ekki verið að tilurð þessa Grjótarvatns hafi orðið til með eitthvað svipuðum hætti og Jakobsleiðin Kolbeins?

Ellefu skjálftar síðasta sólarhringinn

Hún elskar hann en hann elskar hana að meðaltali frekar lítið

Varla má minna vera af hálfu hægrisinnaða lýðskrumarans, frú Sælands, en að faðma, knúsa og kyssa Bjarnaben undir drep fyrir að hafa leitt hinn skipulagða pólitíska og margskipta arm hægrisins um árabil með firna góðum árangri fyrir últrahægrisjúka söfnuðinn á Íslandi. Sjálf tilheyrir frú Sæland últrahægrisjúka söfnuðinum, en innan hans hefir hún lagt sértaka áherslu á lýðskrum og þykjast bera ógurlega umhyggju fyrir fátæklingum allra handa. Þetta er þekkt aðferð hjá poppúlískum extralýðskrumurum til að kjafta sig inn á kjósendur með hægrihræsni og sneisafullan bakpoka af útlendingaandúð undir pilsunum. 

Og varla þarf að tvítóla um það, að Bjarniben, sá örlagasjarmur sem hann er, hefir fengið fullkomlega í hnén við núning og ástaratlot frú Sæland með tilheyrandi úrlausn helgustu hvata mannskepnunnar. Og algjörlega steinblind á eigin stöðu og flokks síns og sturluð af hégóma og snobbi tók frú Sæland svo við lyklunum úr klónum á Bjarnaben, án allra grunsemda um að hún hafi verið hlunnfarin og gerð hlægileg við ríkisstjórnarkaupmálann af Thorgerði Katrínu og hennar braskaragengi, sem allt tilheyrir últrahægrisjúka söfnuðinum. Það var vægast sagt átakanlegt að berja augum blaðaljósmyndina hvar frú Sæland stóð hin gleiðasta, skælbrosandi út að eyrum, en á hvor hönd hennar stóðu Kristrún og Torgerður á horfðu á hana með óduldu hæðnisbrosi.

En innilegum fundi Bjarnaben og frú Sæland (sumir segja fullinnilegum) lauk svo með lyklaafhendingu og djúpstæðum og sæluríkum ástarkossi sem stóð yfir í fullar fimm mínútur, með viðeigandi andköfum og smjatti. Og loks þegar Bjarniben var horfinn af vettvangi hóf frú Sæland upp raust sína og sögn eftirfarandi númer í skærri falsettu, sem Gibbagibb-bræður hefðu verið fullsæmdir af:

I love you
and you love me,
and we sing together hopp og hí.
So when I again, ég aftur að þér ég sný,
there will be jumping and fyllerí. 

„Hjartans þakkir aftur Bjarni, ég vil fá knús“

Og illþýði allskonar á flökti um mannheima

Nú er sá árstími þegar illþýði allskonar er á flökti um mannheima, forynjur, ólifnaðarmenn af fjöllum,og hroðalegar óvættir sem engu eira sem þær komast í tæri við. Í fyrri viku varð vart við skepnuna jólaköttinn á Breiðdalnum fyrir austan og daginn eftir fréttist af því að hann hefði jagað hálfstálpað barn á Héraði og étið það upp til agna þannig ekkert var eftir á vettvangi nema annað gúmmístígvéli krakkans, en hitt stígvélið át kötturinn af bestu lyst.

Þá hafa alræmdir djöflar af háfjöllum leitað til byggða og gjört sér dælt við heimafólk með skelfilegum afleiðingum. Einkum hefir borið á ferðum þorparanna Giljagaurs, Stekkjastaurs, Stúfs og Gluggagægis. Gluggagægir, sem er frægur fyrir að skyggnast inn um glugga á hjónaherbergjum um það bil sem fólk tekur á náðir. Hann er talinn hættulega brenglaður og óeðlið inngróið í hold hans undir samfestingnum. Giljagaur er náttúrlega mesti hjónadjöfull sem uppi hefir verið á Ísland frá því er land byggðist; það er ótrúlegt hvernig honum hefir tekist að fífla konur, jafnvel heiðvirðar konur sem orðlagðar eru fyrir tryggð við eignmenn sína og heimili. Stekkjastaur er vægast sagt varhugaverður, einkum í sveitum þar sem bændur stunda fjárbúskap, því Stekkjastaur er anímalisti og óþrifnaðardrulla á almanna mælikvarða. Stúfur er kynhverfur mann og þekktur fyrir óhreinar og fyrirlitlegar hugsanir og tiltekjur.

Og nú er komin upp ríkisstjórn í Reykjavík, sem margir hræðast að verði jafn skæð börnum og gamalmennum og forynjan Grýla. Víst er um það, að kvensviftirnar sem fara fyrir umræddri ríkisstjórn eiga mjök ættir að rekja til Grýlu og þá ekki síður til óvættarinnar Leppalúða. Til sannindamerkis um að þær ættfærslur eigi við sterk rök að styðjast, er sú stálgrimma staðreynd að bæði Grýla og Leppalúði voru skráðir stjórnarmenn í því fræga fyrirtæki 7Hægri ehf. sem skilaði meiriháttar hagnaði árin fyrir Hrun og ekki síður eftir Hrun. Í fyrrakveld máttu sorgbitin börn með áfallaáráttuvanda hlusta á Grýlu og Leppalúða syngja eftirfarandi trúarlega barnagælu frá Súez:

Hönum Jésú þókti gamanið grátt, -gamanið grátt.
En gólar nú á Hymmnum hátt, Hallilúsía, Hallilúsía.
Og ríkisstjórn með raskatið blátt, raskatið blátt,
hún rænir oss um miðja nátt, Hægrirúsía, Hææægri-músía.
 

Ágreiningur um „tekjuöflun ríkissjóðs“

Til heiðurs nýrri ríkisstjórn

Learning is a game,
a game that is dear to me;
to learn about lust and greed,
then lie like a madman.
The bell rings, we head
home from school full,
stirred by sexual passion,
now all in a row!

Olafur, Olafur, Olafur Sckanz!
The most ruthless wild animal is
Vala his wife.
You are bulls! You are bulls!
Thus she began her speech.
Olafur shot, Olafur shot, Vala's vagina (to shreds).
Olafur, Olafur Olafur Sckanz!
Look how messy you are, says his Vala.


Right seven! Right seven!
She jumps with glee.
At two o'clock, at two o'clock,
she threw herself from her seat.
Bullet, bullet, bullet loan!
Gleeful are the old women
who get away with robbery.

„Þetta er ríkisstjórn almannahagsmuna“

Göglin, þjófræðið, og auðvaldspervertarnir

Að göglin séu að verða búin að sulla saman ríkisstjórn? Það héld ég verði nú þrifasamsetningurinn atarna. 7Hægri og Kvika fínimannabank með nokkra gaulandi lýðskrumara í eftirdagi. Þeir missa ekki úr svefn kaupsýslumennirnir þessa dagana út af óæskilegum aðilum við ríkisstjórnarmyndun, því að göglin sem eru að semja um ríkisstjórn þessa stundina eru fulltrúar auðvalds sem mun halda sig vel og vandlega innan ramma þjóðskipulags kapítalismans og ekki rugga skipum sægreifanna eða annarra auðvaldsperra landsins.

Það eina sem er spennandi varðandi næstu ríkisstjórn er hvernig þeim tekst að svíkja kosningaloforðin sín og önnur loforð liðinna ára á sem áferðarfallegastan hátt þannig að heimskur lýðurinn, sem kaus þetta, átti sig ekki á einu né neinu og lifi sig frá fyrsta degi inn í meðvirknisgírinn og verji svikin og lýgina frá fyrsta degi. Þá getur orðið fróðlegt að fylgjast með hvort Sjálfstæðisflokkurinn í stjórnarandstöðu muni leggja áherslu á hreina skrímsladeildarandstöðu eða virðulegt og sanngjarnt aðhald í anda siðaðra manna. Ég hallast að því að Íhaldið velji skrímsladeildarleiðina og skemmti sér við að reka Thorgerdi 7Hægri Katrínu, Kristrúnu, og lýðskrumara Fokks Fólsins, úr einu víginu í annað með hlátrasköllum og upphrópunum, þar til göglin vita ekki lengur sitt rjúkandi ráð.

Við megum búast við heiftarlegum hrærigraut og sóðaskap innan ramma íslenska auðvaldsþjóðskipulagsins næstu misseri og um að gera fyrir fólk að reyna að skemmta sér yfir óþverranum og drullusokkshættinum sem gegnsýrir þjófræðispólitíkina á Íslandi. Á meðan þessu fer fram á yfirborðinu munu auðvaldspervertarnir okkar athafna sig að vild með því að slá eign sinn á þær auðlindir almenningseign, sem þeim hefur ekki enn tekist að stela frá okkur.   

Stjórnarsáttmálinn kynntur um helgina

Vér óskum emírítusnum innilega til hamingju með glæsilega ákvörðun

Ekki lái ég blessuðum emírítusnum okkar þó hann frábiðji sér að halda Reyni Traustasyni uppi í ellinni; soleiðis peyjar geta séð um sig sjálfir, sko. Hins vegar þykir mér hálf skrýtið, að málsmetandi maður úr Háskólanum, eins og emírítusinn sannarlega er, skuli ekki hafa séð í gegnum þessa Heimildarþvælu strax í upphafi. Þetta rit var sína hundstíð hálfsoðið og hálfgildings krataeðlistrúboðsrit, en þó án allrar sannfæringar og með öllu óekta. Þarna var á ferðinni eitthvað lakara og ótrúverðugra en krataeðlið og er það þó ekki burðugt að siðferðissvellinu eða hvað mannvit varðar.

En nú er semsé emírítusinn okkar góði búinn að segja Heimildinni og öllu hennar hafurtaski til Helvítis og frábiðja sér þann skítasnepil að eilífu. Og það verður engin eftirsjón af Heimildinni, svo lélegt og falstuskulegt sem það fyrirbæri hefir verið. Þó kæmi ekki á óvart þókt einhver lénsherrann eða lénsdrottningin tæki bölvaða fyrirmununina upp á sína arma til að láta börnin á blaðinu spinna upp lærðar greinar um mikilvægi auðvaldsskipulagsins og hina ósýnilegu hönd markaðarins. Það gætu börnin eflaust gert með smávegis fábjánafémínísmus í bland við alvarlegri mál. Upp í hugann koma stórmenni landsins á borð við Íshúskonuna í Eyjum, Kaupfélagsstjórann í Skagafirði og Drottinn Guð Almáttugann á Akureyri. Svo eru einhverjar gildar fjármagnsóvættir í lyfjabraskinu, lífeyrissjóðunum og fagfjárfestavéunum sem gætu alveg hugsað sér að kaupa misheppnaðan fjölmiðil til að millifæra hagstæð töp í skattaskyni og áróðurs.

En vér, sem minna megum oss, óskum emíríusnum okkar til hamingju með að vera laus við óværuna sem Heimildargarmurinn er. Það er enginn smávegis andlegur búhnykkur fyrir hann að vera allt í einu frjáls undan meðvitundariðnaði, sem hann hélt í sakleysi sínu vera meinhægan krataeðlisáróður, en reyndist vera þegar til kom eitt herjans útgáfustöff tækifærissinna, lukkuriddara og eins útbrunnins hægridalls vestan af fjörðum, sem er í þokkabót orðinn ellilífeyrisþegi og vissu tilliti emírítus líka.

Eiríkur ætlar ekki að tryggja Reyni Trausta áhyggjulaust ævikvöld

,,Hjónabandið er samábyrgð tveggja andlegra öreiga"

Þórbergur gamli Þórðarson frá Hala í Suðursveit var glúrinn kall, djúpvitur og hvort tveggja í senn: alheimsmaður og mikill Íslendingur. Í ,,Bréfi til Láru" lætur hann þessi fleygu orð falla, að ,,hjónabandið sé samábyrgð tveggja andlegra öreiga". Hann segir enn fremur á sama stað: ,,Andlegi dauðinn hefst með værð, sívaxandi stemmningasljóleik og ást á sveitalífi. Að eins andlega dauðir aumingjar þrá rósemi sveitalífsins." enn fremur segir hann einkenni andlega dauðans: ,,Fas og andlitsdrættir fá dásamlegt samræmi. Yfir andlitið sest sauðarleg ró og friður, eins og títt eru um heilaga menn. Sérhver rannsakandi hugsun, sérhver lifandi tilfinning, sérhvert þjáningarspor undan yfirstandandi eymd þurrkast burt. Þá er sagt að maðurinn fríkki með aldrinum, fái virðulegt útlit, og vergjörn konuefni elta hann á röndum."

Og félagar okkar, þeir Karl Marx og Friðrik Engels, segja, að ,,hið borgaralega hjónaband sé í rauninni sameign á konum" og sé sú staðreynd ,,hulin hræsni og leynd", en ,,grundvöllur hinnar borgaralegu fjölskyldu nútímans sé auðmagnið (kapítalisminn) og einkareksturinn." Svo mörg eru þau orð hinna miklu risa mannsandans. Og ekki blæs sérlega byrlega fyrir hjónaböndum burgeisanna og aftaníossa þeirra. Það má vel vera að Kári telji sig meiri mann á samfélagi andlegra öreiga með unga konu upp á arminn en hann kominn á gamalsaldur og fátt annað uppbyggilegt fyrir karla eins og hann en dansinn á grafarbakkanum, eins og það er nú viðkunnanleg skemmtun.

Vissulega hlýtur að vera freistandi fyrir gúrú á borð við Kára að gera erfðafræðilega könnun á værðinni, stemmningasljóleikanum, andlegum dauða og þrá eftir rósemi sveitalífsins. Ekki væri síðra ef karlinn gerði genólógíska leifturrannsókn á hinu borgaralega hjónabandi, afleiðingum þess fyrir ráð og rænu mannfólksins og framtíðarhorfum þess. Slík rannsókn væri, ef vel tekst til, gagnleg til að fækka innihaldslausum og gjörsamlega ónauðsynlegum hjónaböndum til muna og létta í leiðinni þeirri óhuggulegu skyldu af prestum og prelátum að gefa saman í hjónaband allan þann óviðeigandi urmul af andlegum öreigum, allt niður í galna fáráðlinga, sem raun ber ófagurt vitni.

Kári Stefánsson og Eva giftu sig

Álfabakkamúrinn á eftir að reynast fólki vel; þökk sé Degi og Holu-Hjalli

Mikið djöfull var nú vel til fundið hjá Degi og Holu-Hjalli að láta viðgangast að braskarar byggðu upp þennan líka heljar skemmtilega virkisvegg við Álfabakkann í Breiðholti. Þessi mikli múr á sannarlega eftir að reynast fólki og fénaði óborganlegt þarfaþing, verja það fyrir veðrum og vindum og grófri sólarsterkju sem fer illa með augun og sjónina. Og þókt einhverjir geðvondir íbúar handan götunnar segist missa það sem þeir kalla ,,útsýni" hlustar enginn vitborinn maður á þessháttar marklaust hjal, enda er veggurinn góði fullgott útsýni fyrir þessa fýlupíka sem ekkert gott kunna að meta. Vér vitum ekki annað en múrinn sé útsýni og ágætur til að glápa á á sumarkveldum.

Svo er sagt að Dagur og vinur hans, Holu-Hjallur, séu margbúnir að grénja úr sér augun af gleði yfir rassaköstum og bölbænum þeirra sem þykjast vera á móti veggnum við Álfabakka, því þeir vita sem er, að þetta lið er bara að þykjast og er hjartanlega sama um hvað rolurnar í Búsetablokkinni hafa fyrir glyrnunum þegar þær glápa út um gluggana hjá sér. Og vér hin, sem höfum orð á oss fyrir að vera vönd að virðingu vorri, veltumst um af fölskvalausri Þórðargleði í hvert sinn sem við heyrum minnst að Álfabakkamúrinn í fjölmiðlum og þökkum innilega fyrir skemmtunina.

Og varla eru gleðipinnarnir spaugsömu, Dagur og Holukarlinn, dauðir úr öllum æðum og af baki dottnir í gamanmálum höfuðborgarinnar. Nú er Dagurinn til dæmis á leið inn á þing og kannski í ráðherrastól, þar sem hann gapa fyrir okkur og slummsast eins og fulli kallinn á Hlemmi í gamla daga, en Holu-Hjallur tekur vissulega við Borgar-Samfylkingunni og mun leiða hana til stórsigurs í næstu borgarstjórnarkosningum, ásamt með griðkonunum sínum, þeim Dóru Björtu og Alexandríu í snjóskaflinum.

Framkvæmdir hófust á undan leyfinu

Spøgelset í höfn á Jótlandi

Okkur varðar vissulega ekkert um einhverja skítalúsera á vegum krataeðlisins, hvort heldur þeir heita Þórður, Dagur eða eitthvað annað. Nú viljum vér alvörumenn fram á sviðið. fyrir stinnri hálfri öld þyrptust íslenskir síldarbátar með hringnót í Norðursjóinn til síldveiða og lönduðu aflanum í Hirtshals eða Skagen; þá var nú ekki verið að druslast við landa aflanum sitt á hvað á Dalvík og Dagverðareyri, eins og segi í dægurlagatextanum. Og íslensku sjómennirnir tóku sumir fast um stýristaumana og gáfu sig af fullri ábyrg þeim nautnum á vald sem fylgja lífinu í erlendum höfnum.

Einn þeirra sem sigldi suður á bóginn í átt að Bretlandseyjum og þaðan til gömlu herraþjóðarinnar, Danmörku, var gleðimaðurinn Páll Draugur, alltaf kallaður ,,Spøgelset" á danskri grund og undir því nafni þekktu stúlkurnar á Jótlandi hann. En því miður er déskotans lífið ekki allt dans á rósum og því fékk okkar maður, Spögelsið, stöku sinnum að kenna á. Til dæmis, að þegar meðfylgjandi mynd var tekin af honum var hann nýkominn úr misheppnaðri ferð á gleðihús með kvennaþjónustu í Álaborg. Þegar hann kom til baka neitaði hann að borga leigubílinn og greiddi bílstjórnum rothögg þegar hann fór að ganga efir borgun fyrir aksturinn. Á eftir reyndu Spögelsið og félagar hans að hífa leigubifreiðina um borð bátinn og hugðust hafa hana með sér á miðin við Shetlandseyjar. Eitthvað fór samt hífingin úrskeiðis bíllinn skondraðist um borð í bátinn sem lá utan á okkar skipi og fór, sem maður kallar, í klessu.

Þegar þarna var komið sögu, var Spögelsinu orðið mál og hann gekk til kukks í bátnum sem lá utan á þeim sem fékk leigubílinn um borð til sín. Og á salernisskálinni leið svo Spögelsinu í brjóst og hann steinsofnaði, enda mjög þreyttur, úttaugaður, pirraður og búinn að drekka þessi ógnar býsn. Og þegar báturinn hallaðist örlítið í stjór, valt Spögelsið út af setunni og lá eftir það eins og hringormur við klósettið. Morguninn eftir komu djöflar af bátnum þar sem Spögelsið svaf og ræstu okkur með hávaða og orðbragði og skipuðu okkur á fætur og hirða þennan andskota sem lægi eins og dauður brókarsóttargemlingur á taðhúsinu hjá þeim og harðneitaði að vakna eða hreyfa sig yfirleitt nokkuð.

Á þriðja hundrað strikuðu yfir eða færðu Þórð

Þétt dagskrá forseta á morgun - og fullveldismessa síra Baldvins í dag

Það má vel vera að forseti fundi með Kristrúnu klukkan 0900 í fyrramálið og í kjölfarið með Bjarnaben klukkan 1000. Fari það allt og veri. Hins vegar ætlar forseti að funda með Davíð Oddssyni klukkar 0600 í fyrramálið til að fara yfir með honum hvern mann formannsnefnurnar í stjórnmálaflokkunum hafa að geyma. Vissulega fer mjög eftir því hvernig formennin hafa lagt inn hjá Davíð í gegnum tíðina hvernig þeim mun reiða af í stjórnarmyndunarviðræðunum; þeir sem Daoddson, eins og litlu guttarnir kölluðu hann í gamla daga, hefur illan bifur á þeim mun ganga herfilega.

En allt er þetta auðvitað til einskis. Í hvert sinn sem kosið er kemur Sjálfstæðisflokkurinn upp á öllum teningunum og þegar gengið er til ríkisstjórnarsamstarfs kemur Sjálfstæðisflokkurinn líka upp á öllum teningunum. Á hverjum teningi er u sex hliðar og á hverri hlið stendur skýrum stöfum: Sjálfstæðisflokkurinn. Í stjórnmálastærðfræði dagsins í dag er Sjálfstæðisflokkurinn táknaður með ,,D í sjötta veldi", D6, sem segir okkur það að það hafi sex flokkar náð þingsæti að allir séu þeir Sjálfstæðisflokkurinn þókt þeir heiti sex mismunandi nöfnum.

En í dag, fullveldisdaginn, 1. desember 2024, söng síra Baldvin fullveldismessu í höfuðmusteri sínu og mæltist vel að vanda. Tveir nýkjörnir þingmenn voru viðstaddir guðsþjónustuna og bannfæri síra Baldvin þá báða því hann hafði fundið vínlykt af þeim er þeir olnboguðu sig inn kirkjugólfið. Að vonum brugðust þingmennin illa við og þrættu fyrir að það væri brennisvínsþefur af þeim, en það tjóaði lítið, því síra Baldvin skipaði þeim í Jésúnafni og Erkidjöfulsins að grjóthalda kjafti, loka buxnaklaufum sínum, og fá sér sæti beint fyrir framan predíkunarstólinn. En hvernig á því stóð að nýþingmennin vóðu inn í helgidóminn með opnar buxnaklaufar svo glitti í prjónana helgaðist af því að þeir höfðu kastað af sér vatni við kirkjudyrnar og gleymt að renna upp áður en þeir stigu inn. Fyrir þessi tæknimistök voru svo blessaðir aumingjarnir bannsungnir og færðir Djöflinum á hendur. Og síra Baldvin sagði við söfnuðinn af stólnum: Þessir ræflar og vesalingar sem hér húka fyrir framan oss, angandi af spíritus og viðbjóðslegum gleðikonum og graðkérlíngum, eru nú orðnir formlegir hirðmenn Hins Illa og verður héðan í frá fyrirboðin öll geistleg þjónusta og æðri máttarvalda, þar til þeim verður búinn staður í mógröfinni hérna fyrir neðan hólinn við Innstabæ hér í sveit. Amen. 

Kristrún fyrst á fund forseta