Það er hamingja vor og lán að eiga ígildi kóngs

Í Heimsljósi Halldórs Kiljans kemur við sögu náungi sem heimamenn í Sviðinsvík kölluðu ævinlega etasráðið og hafði það helst á ferilskrá sinni að að hafa stungið af til Danmerkur með milljónina en skilið fólkið eftir allslaust og banhungrað. Þennan mann kallaði Pétur Þríhross ,,Tóta smjör" með vissri aðdáun í röddinni. 

Nú höfum vér enn á ný eignast okkar etasráð af smjörtegundinni, eða bara smjörlíkistegundinni. Og það er hún Halla Thomas, nú auknefnd Halla smjör, af því að þegar vér lítum hana augum, til dæmis á vappi með þeim alræmda flagara svíakonungi, þá dettur oss ósjálfrátt smjörstykki í hug.

Það er lán vort Íslendinga og hamingja að eiga ígildi kóngs og drottningar í forseta vorum, þó svo að einhver smérlíkiskeimur og péníngabrunalykt sé af sameiningartákni voru og stolti, hvar það tiplar útúrsmælandi við hlið hans majestetes svíakóngs.    

Myndir: Halla forseti sækir Svíakonung heim

Þá hefir frú Sæland fallið á léttasta prófi allra prófa. Aumingja hún.

Ekki hefði maður trúað því að frú Sæland væri svona mikill og forhertur lögbrjótur og óbótamaður eins og nú hefir eftirminnilega sannast við forkastanlega skipun hennar í Húsnæðis- og mannvirkjanefnd. Ekki einasta hefir hún svikist aftan að kynsystrum sínum á andstyggilega lúalegan hátt með því velja aðeins einn einstakling af þeirri tegund í nefndina, heldur er engu líkara en að hún hafi lagt áherslu á að fylla þessa mikilvægu nefnd af fúskurum og undirmálslýð sem ekki hefir hundsvit, hvað þá þekkingu, á húsnæði og mannvirkjum. Þessi hroðalega ákvörðun frú Sæland ráðherra hefir valdið slíku reiðarslagi í verkfræðingafélaginu að öll stjórn þess er lögst í rúmið og samkvæmt læknum horfir mjög þunglega með bata.

Hitt er auðvitað vel skiljanlegt, að ráðherra vilji umfram allt velja frændfólk og vini í þær stöður sem honum þóknast að skipa, því það er kannski ekki nema í þetta eina skifti á ævinni sem viðkomandi gegnir ráðherradómi og þá er náttúrlega um að gera að dreifa tilfallandi bitlingum á frændgarðinn, flokksfélaga og meinta vini og kunningja, jafnvel þókt allt það fólk sé samansafn af vitgrönnum þumalputtum og ófrómum lausingjalýð.

En þegar allrar skynsemi er gætt, þá átti frú Sæland, húsa og mannvirkjaráðherra, fortakslaust að leita til þeirra í Valhöllu við Háaleitisbraut og biðja þá um að útvega hæft fólk og vel þenkjandi, með heilbrigða hugsum og viðhorf, til að taka sæti í Húsnæðis- og mannvirkjanefnd, en þar á bæ eru sérfræðingar í mannaráðningum með áratuga reynslu af útdeilingu bitlinga í allar áttir. Frú Sæland féll sem sé á þessu léttasta prófi allra prófa og því ber henni að segja af sér án tafar, svo ríkið og skattþegarnir verði ekki að kosta upp á að fjarlægja hana með valdi úr ráðuneytinu.   

Skipun Ingu í stjórn HMS ekki lögmæt

Renturnar á Hjáleigunni

- Fjandi er alltaf gaman að heyra krataeðlisfjósin um þvæla rentu, sagði Ólafur bóndi við Snata þegar sá fyrrnefndi sat á hækjum sínum úti í móa og var að teðja. Jú, Snata þókti líka afar spaugilegt hlusta á smámennin spinna um rentuna. Það hefir nefnilega verið plagsiður lengi á Hjáleigunni, þar sem menn hafa fyrir atvinnu að tala illa um húsbændurnar á Höfuðbólinu og fjasa yfir flottræfilshætti barna húsbændanna, halda slepjuræður um eigið ágæti, helst langar. En inn á milli þessara einkennilegu illmælgisfloga, bráir af eignunum og þær fara að tala um rentuna, lygna aftur svínsglyrnunum, dæsa, lyfta rassakinninni frá stólsetunni og prumpa makindalega. Rentan, skohhh, rentan, hún verður að vera ásættanleg svo hún gleðji sjúkar taugar og slappar.

Síðasta sunnudag fordæmdi síra Baldvin rentuna af prédíkunarstól við messu í höfuðmusteri sínu. Sagist honum eitthvað á þá leið, að víst sé rentan Andskotans verkfæri og þeir sem á henni glæpist eigi sér vísan bústað í eldsofni Sathans eftir dauðann. Ja, ekki er það densilegt, drengir mínir! Og nú segir sú úr Kvikunni að hinn hroðalegi landsbyggðarskattur á sægreifana sé bara meinlaus renta! Nú er Kristrún þessi, sem veitir krataeðlissöfnuðinum á Hjáleigunni forstöðu, ekki spaugsöm kona, ekki fremur en aðrir þar á bæ, en þessi ósköp eru nú samt höfð eftir henni.

Endrum og sinnum hefir Snati hugleitt rentuna eftir að Ólafur húsbóndi hans leið. Sú er niðurstaða Snata, að holdgerfingur rentunnar í krataeðlisherbúðunum sé Þorvaldur nokkur Gylfaþornsson, orðlagaður fyrir grillur sínar kyndugar. En satt best að segja þá leiðist Snata að hugsa um rentu og hr. Gylfaþornsson. En þó leiddu vangaveltur Snata um rentuna, og það allt, til þess að hann settist upp eina nóttina og orkti:

Rentan glaðleg rauð og feit,
rentan gleður Thorvald þorn.
Rentan hann i rassinn beit,
rentan angrar Drottinn vorn.

Veiðigjöld auðlindarenta en ekki skattur

Nýfrjálshyggjubyltingin étur börnin sín

Um þá sem eignuðust hlutabréf í de Code var sagt á sínum tíma, að þeir hefðu efni á að versla í matinn, og var þá átt við allar pénígasummurnar og slummurnar sem flæddu ofan í vasa hlutabréfa eigenda í villtum, stríðum, straumum eftir að bréfin voru skráð á almennan hlutabréfamarkað einhvers staðar í andskotanaum. Já, það voru nú meiri dýrðardagarnir og sólin skein meira að segja í heiði um miðjar nætur um hávetur. Menn átu gull og kukkuðu gulli og óðu í kéllíngum og krampavíni.

Kolbeinn Kolbeinsson minnist þessara daga með gleði í hjarta, því hver dagur um þær mundir færðu honum meiri og meiri pénínga og óstjórnlega hamingju á hamingju ofan og hann varð aufúsugestur á fleiri og fleiri stöðum. Indriði Handreður kynntist Máríu Borgargagni um þetta leyti og svalg hana í sig með frú Ingveldi og Kolbeini. Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur voru líka á ferðinni og gjörðu lífið bjartara með tiltekjum sínum óhefðbundnum og stundum óhefluðum. Svo fór allt að hníga á verri veginn, velmegunarskúta nýfrjálshyggjubyltingarbarnanna fékk slagsíðu og fór að sigla í eintóma og æ leiðinlegri hringi. Það var meira að segja farið að sparka Kolbeini og Vondulyktinni klæðalausum eða nær berrössuðum og í ófremdarástandi út úr selskaparveislum og þeim sagt að fara til Andskotans og Helvítis.

Frú Ingveldur hélt reisn sinni lengst; hún mun standa meðan stætt er. Og þókt Kolbeinn eiginmaður hennar sé búinn að vera útigangsmaður síðan í febrúar síðast liðnum og sjáist aldrei orðið öðruvísi á almannafæri en hruflaður í framan, draghaltur og með sskítug sárabindi á höndum og víðar, þá hefir frú Ingveldur haldið úti menningarlegum helgarsamkvæmum á heimili sínu með tilheyrandi veitingum. Í síðast mánuði tók hún aflóga fyrrum þingmann á löpp, sá hafði fallið í kosningum og farið rakleiðis í hundana, en er nú að reyna fóta sig á ný með því að vingast við áhrifamikið fólk í valda- og pénínga-pírimíðanum. En mikið lifandis skelfing þókti frú Ingveldi lítið til um þennan náunga. - Hann er ekki bara óvenjulegur aumingi þetta skrípi, sagði frú Ingveldur eftir að sambandi hennar við manninn var lokið, - hann er haldinn svo annarlegu sóðalosta að ég afhenti hann Brynjari vini mínum Vondulykt, sem lék allar sínar listir á bölvuðum þorparanum og það svo rækilega að nú er búið að loka hann af í öryggisgæslu þar sem  kvað lát öllum illum látum.    

Umsvifalaust tilkynnt um starfslok

Litaforsetar nútímans á Íslandi og í Bandaríkjunum

Bandaríkjamenn, sem eru svo fjandi snjallir eins og flestir vita, kusu sér abelsínugulan forseta fyrir átta árum og sýndist sitt hverjum um það uppátæki kanans. Fyrir fjórum árum féll sá abelsínuguli fyrir elliæru og hrumu gamalmenni sem er það eitt til lista lagt að kunna að dansa pasadúdú á grafarbakkanum án þess þó að falla ofan í gröfina. En síðast liðið haust endurreistu Amríkanar þann gula sér til forseta, en fóru með þann hruma og elliæra á dvalarheimili aldraðra sjómanna í Dakóta.

Vér Íslendingar fórum aftur á móti öðruvísi að við að afla okkur forseta. Að vísu var aunginn abelsínugölur tiltækur til forsetaembættis þegar til átti að taka, en þess í stað settum vér orðlagða smjörkonu úr péníngageiranum á Bessastaði. Á erlendum vettvangi gantast menn með þessa furðulegu ákvörðun Íslendinga og kalla forseta Íslands sín á milli ,,Halla Butter Thomas", eða bara einfaldlega ,,The Butter Moneygirlagirl". Sumum finnst þetta skrítið af útlendingum að leggjast svo lágt að uppnefna forseta frægrar víkingaþjóðar með svo skammarlegum hætti og líkja honum við afurð úr kúm, en vér Íslendingar erum aftur á mótui ofurstolt af forseta vorum og ríxstjórn og hlustum ekki á óþverraglósur útlendinga á oss fá.

- Hún er eins og smjörstykki", sagði Indriði Handreður við ráðherrann, vin sinn, skömmu eftir þingsetninguna í febrúar. Og ráðherrann tók undir þykkjuþungur og bætti við að þetta væri hvorki meira né minna en þriðji forsetinn sem Íslendingar tækju sér á Bessastaði sem væri á litinn eins og smér, - það væri því varla neitt undarlegt þókt fólk í öðrum löndum þætti þetta smjörbæti vort í forsetakosningum hlægilegt og stórkostlega fáránlegt. Þess ber þó að geta, að ektakvinna Indriða Handreðs, hún hérna Máría Borgargagn, er gulleit, þókt heldur sé nú farið að falla á hana með árunum, en um það virðist Handreðsskepnunni vera fjandans sama. Og nú er víst okkar ástkæra ,,Butter Moneygirlagirl" á leið í ríxheimsókn til Svíþjóðar, hvað sem það á nú að fyrirstilla, og ætlar að hafa með sér til halds og traust þá kvinnu, sem vel gæti kallast ,,Kúlumonnýgirlagirl". Það má ætla að svenskir reki upp stór augu þegar hinir tignu gestir af Íslandi mæta til leik í Svíþjóð til að sýna sig kóngum og konferensráðum þarlendum.    

Halla heldur til Svíþjóðar

Mjög vond tíðindi af frú Ingveldi og hennar fjölskyldu

Síðan Bjarniben lagði á flótta bæði úr stjórnarráðinu og Valhöllu og yfirgaf Sjálfstæðisflokkinn í fússi hefir frú Ingveldur verið afar hugsi og látið lítið fyrir sér fara. Og nú eru að koma á daginn allar hennar svörtustu spár. Hún reyndi að koma í veg fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn fremdi ekki það axarskaft að gjöra Guðrúnu Hafsteinsdóttur Kjöríss að formanni Flokksins, en hafði ekki erindi sem erfiði.

Þegar svo illa var komið að frú G.H. Kjöríss var orðin formenni, þá spáði frú Ingveldur því umsvifalaust, að þetta makalausa kjör væri upphafið að endinum. En nú hefir heldur betur komið í ljós að að nýi formaðurinn er vægast sagt litlaus pólitíkus (ef pólitíkus skyldi kalla), áhugalaus um þjóðmálin og rúin öllu sem hægt er að kalla kjörþokka. Við þetta bætist að þingflokkurinn saman stendur af fjaðralausum undirmálsdvergum, þar sem enginn nær kjörþyngd eða reiðir vitið í þverpokum. ,,Þetta er búið", tilkynnti frú Ingveldur öldungum flokksins á dögunum með þeirri athugasemd, að nú væri ráð að selja bæði Valhöllu og Moggahöllina í Móunum áður en gjaldþrot og hrun gerðu þessar glæstu eignir að engu. 

Ennfremur hefir frú Ingveldur sagt kunningjum sínum, að mikið megi vera ef Flokkurinn verði ekki seldur á uppboði eins og hvert annað úttaugað gamalhross eða gjörónýtt skipsflak á strandstað. Meira að segja Brynjar Vondalykt hefir lagt niður öll vopn og útvegað sér vottorð upp á að hann sé geldur orðinn og úr honum allur sá vindur sem gjörði hann að manni með mönnum. Þá er Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, ásamt því að vera eiginmaður frú Ingvelda,r kominn á vergang; hún rak hann burt af heimilinu þegar hann gerði sér lítið fyrir og kom tvívegis buxnalaus heim á sama sólarhringnum, og bar með sér menjar um syndsamlegt líferni á líkama sínum. Það var daginn eftir síðustu kosningar í kjölfar þess að búið var að leggja gömlu geggjuðu Framsóknarmaddömuna inn á líknardeildina. En daginn eftir að gamla Maddaman hafði verið lögð til í bæli á líknardeildinni, gjörðust þau stórmæli á deildinni að þar geispuðu allir sjúklingarnir golunni milli klukkan ellefu og tólf árdegis, nema Framsóknarmaddaman, hún lifði. En en kokkurinn sat uppi með allan hádegismatinn ósnertan þar eð þeir sem höfðu átt að neyta hans voru horfnir á vit feðra sinna. 

Svefnlausu næturnar voru allar þess virði

Hrunistar, afturgöngur og krataeðlisauðvaldsstúss út um móa og mela

Ósköp sem það er líkt Samfylkingarauðvaldinu að senda frægar afturgöngur sínar, þau Össur og hana Katrínu Júlíusdóttur, sem bæði eru Hrunistar, í sextugsafmæli nýfrjálshyggjukarlsins Andrésar Magnússonar, sem gjör hefir garðinn frægan í Hádegismóum upp á síðkastið með Stefáni hérna Einari, sem getið hefir sér gott orð fyrir ósvífni og hortugheit á Mogganum. Össur er hins vegar einn af þessum ólánsdrengjum, sem kaus að sóa lífi sínu í að fara huldu höfði í poletikinni; hann hófst upp úr unglingamótþróa á íhaldsheimili til að leika á gamla alþýðubandalagsmenn sem gerðu hann að ritstjóra Þjóðviljans! Já þeir voru litlir mannþekkjarar sumir flokkeigendurnir í alþýðubandalaginu. Síðar skreið Össur í vist hjá krataeðlispáfanum Jóni Baldvini og með honum startaði hann nýfrjálshyggjunni á Íslandi svo um munaði með Eimreiðarstrákunum; því skemmdarverki lauk sem kunnugt er með Hruni. Loks var Össur kosinn út af þingi með glæsibrag og lagðist í brask eftir það eins og góðum auðvaldsdreng sæmir. 

Annars hefir afmælið hans Drésa verið huggulegasta samkoma og má vel kenna afmælisbarnið á því fólki sem heiðraði hann sextugan. Verst er, að nú geta nýfrjálshyggjudraugarnir ekki falið lengur hve slitnir þeir eru orðnir og komnir langt fram yfir síðasta söludag. Ef þessar eftirstöðvar af nýfrjálshyggjumorinu væri matvara í verslun, er viðbúið að heilbrigðiseftirlitið væri kallað á vettvang til að fjarlægja óþrifin og kæra kaupmanninn fyrir að bjóða heilsuspillandi vöru til sölu.

En þó nýfrjálshyggjan í Sjálfstæðisflokknum sé blessunarlega komin að fótum fram; og eimreiðargalsinn í Valhöllu að mestu hljóðnaður; og raddirnar í þeim orðnar draugslega rámar. Þá heldur hliðarsjálf Sjálfstæðisflokksins uppi nýfrjálshyggjumerkinu fyrir auðvöldin og arðræningjanna. Hið glæsilega sett ESB auðvaldsins, þær Kristrún í Kviku, Thorgerður Katrín, sem er fyrrum góðhrunari, og maddama Sæland, hafa fyrir hönd Sjálfstæðisflokksins, með tilheyrandi krataeðli og lýðskrumi, tekið við nýfrjálshyggjukeflinu og eru ekki bara farnar í stríð við Rússa og kvótaeigendur, heldur eru þær í óðaönn að undirbúa stríð við íslensku þjóðina út af ESB innlimuninni. Íllt er þetta allt og bölvað og megi Guð gefa oss byltingu frá öllu þessu herfilega krataeðlisauðvaldsstússi. 

60 ára afmæli Andrésar Magnússonar

Mismunandi tegundir glæpagengja og rummungsþjófa

Jú, þeir ku vera til sem eru orðnir eitthvað leiðir á þjófagengjum og á að láta ræningja stela af sér baki brotnu og skipulega. En þegar einhver verður svo seinheppinn að bera sig upp undan ránskap höfðingjanna í gengjunum stendur ekki á viðbrögðum lýðsins, sem samstundis gengur í lið með ræningjunum af stakri kurteisi; þið munið eftir Jóni sem kvartaði undan því að skóhlífunum hans hefði verið stolið og var upp frá því alltaf kallaður Jón þjófur í háðungarskyni fyrir að væla undan því að vera rændur.

Svo er það hin heimspekilega spurning, sem akademíur heimsins hafa leitt hjá sér að svara. En það er hvor sé meiri glæpamaður og illgresi samfélagsins vasaþjófurinn eða auðlindaræninginn. Svar við þessari spurningu er auðvitað afar vandasamt og getur brugðið til beggja vona eftir því hver svarar. Yfir- og efrimillistéttin hatast mjög við vasaþjófa og vill láta hengja þá í hæsta gálga um leið og þari eru staðnir að verki, en hins vegar láta þessar tvær áminnstar höfuðstéttir athafnir auðlindaþjófa sér í léttu rúmi liggja, enda heyra slíkir öndvegishegrar  undantekningarlaust yfir- og efrimillistéttinni til. Það eru aðeins slordónar og skítmenni sem líta vasaþjófa mildari augum en þá sem stolið hafa sameiginlegum auðlindum landsmanna til eigin þénustu; slíka óþokka, þ.e. slordónana og skítmennin, á sannarlega að hengja í hæsta gálga að viðstöddum forseta, ríkisstjórn, alþingismönnum, embættismönnum og öllu betra fólki, á góðum stað, svo sem á Þingvöllum eða á Laugardalsvellinum.

Svo er það óhæfumannategundin sem einkum er tengd við landsölu og landráð, en það eru náttúrulega varla menn. Sú hroðalega tegund er í aðra röndina mjög í ætt við melrakka og minka en í hina er hún af kyni tilbera og snakka. Nú er þessi hættulega hjörð í dauðafæri við að selja landið, Ísland, í höndur hins undirförula auðvalds í ESB og gera oss á nýjan leik að nýlenduþrælum, rétt eins og vér máttum þola að vera á öldum áður. Því gæti fylgt ekki minni upphefð en að ungir menn verði sendir af evrópuauðvaldinu beint á vígvöllinn í Úkraínu til að berjast við rassagrýlukarlana, gulu hættuna og bölvaða gyðingahatarana í Palestínu. Já, elsku vinir og vandamenn, einnig trúgjarnir einfeldningar að aðrir góðir drengir, það er úr vöndu að ráða hverjir eru, þegar öllu er á botninn hvolft, versta tegundin af glæpamönnum.   

Rændur af þjófagengi: „Orðinn svo þreyttur á þessu“

,,Karlskömmin þessi Brynki"

,,Nú var farið að spjalla á bæjunum um samtalið yfir skírnakaffinu. Auðvitað voru allir á móti prestinum. Allir lágu honum á hálsi fyrir að vera að skipta sér nokkuð af þessu. ,,Hann var þá á móti hreppsnefndinni eins og vant er, presturinn, þegar talað var um Þúfumálið. Og þessi karlskömm, þessi Brynki, sem með honum var, hann gat ekki þagað og fylgdi prestinum á móti hreppsnefndinni".
-----
ég sagði sóknarbörnum mínum síðar, að titillinn, er þessari ,,karlskömm", þessum ,,Brynka", var valinn hér í byggðarlaginu, myndi vera honum nýr og óvæntur heiður. Slík vegtylla hefði honum aldrei hlotnast áður og myndi tæplega veitast framar. Hann hefði þurft að leggja land undir fót alla leið vestur í Miklholtsprestakall til þess að verða þvílíkrar upphefðar aðnjótandi. En ,,karlskömmin", ,,þessi Brynki", var sjálfur Brynjólfur frá Minnanúpi, mikill vinur minn".

(Úr Ævisögu séra Árna prófasts Þórarinssonar, annað bindi bls. 31., þriðja útgáfa, þriðja prentun 1977. Þórbergur Þórðarson skráði.)

Til umhugsunar 1. janúar 2025

,,Þessa yndislegu ágústnótt uppmálaði ég fyrir vini mínum gervalla heimsins pólitík, alla leið frá samkeppni Satans og Drottins allsherjar í aldingarðinum forðum til samvinnuhugsjóna Jóns skepnunnar Magnússonar. Ég sýndi honum heimsku, rangsleitni, skipulagsleysi og siðspillingu hinnar frjálsu samkeppni. En hjarta vinar míns var hortugt og hart eins og brenndur leir. ,,Ég hata þetta. Ég fyrirlít þessa svívirðilegu öreigastefnu," æpti hann með skilningsleysi idíótsins. Þá lét ég undan síga, því nú fann ég greinilega, að heilagur andi var að byrja að koma yfir vin minn. Hann heldur innreið sína í mannshjartað með geðofsa og skilningsskorti. Þegar menn standa augliti til auglitis frammi fyrir einhverju stórfenglegu, verða þeir að fíflum."
-----
,, Þá var sem allan mátt drægi úr vini mínum, hann féll í djúpan dvala. Klukkan sló þrjú. Skilningsleysi holdsins missti vald á sálinni. Á þessari sömu nótt endurfæddist hann til nýs lífs í guði. Um morguninn var hann orðinn gáfaður jafnaðarmaður, og ásýnd hans ljómaði eins og sól. Augun sem áður voru sljó og dapurleg, sindruðu af eldmóði og framfarahug."
-----
,,Eftir nokkra daga reið hann út um nálægar sveitir og boðaði ríki réttlætisins. Og fólk þyrptist að honum, því að hanna talaði eins og sá, sem vald hafði, en ekki eins og hinir Morgunblaðs-lærðu. Og fregnin um frelsun vinar mínar míns flaug út um öll héruð í þeim landsfjórungi. Og nokkrir réttlátir undruðust þessi stórmerki og sögðu: ,,Hann er einn af spámönnunum." En margir urðu hræddir um eignarréttinn og þeir sögðu sín á milli: ,,Hann er haldinn af djöflinum." Því að á þessum slóðum voru margir Morgunblaðs-lærðir og óvanir að sjá heilagan anda."

(Úr Bréfi til Láru eftir Þórberg Þórðarson, bls. 15-16, útgáfu Máls og menningar frá 1974.)