Álfabakkamúrinn á eftir að reynast fólki vel; þökk sé Degi og Holu-Hjalli

Mikið djöfull var nú vel til fundið hjá Degi og Holu-Hjalli að láta viðgangast að braskarar byggðu upp þennan líka heljar skemmtilega virkisvegg við Álfabakkann í Breiðholti. Þessi mikli múr á sannarlega eftir að reynast fólki og fénaði óborganlegt þarfaþing, verja það fyrir veðrum og vindum og grófri sólarsterkju sem fer illa með augun og sjónina. Og þókt einhverjir geðvondir íbúar handan götunnar segist missa það sem þeir kalla ,,útsýni" hlustar enginn vitborinn maður á þessháttar marklaust hjal, enda er veggurinn góði fullgott útsýni fyrir þessa fýlupíka sem ekkert gott kunna að meta. Vér vitum ekki annað en múrinn sé útsýni og ágætur til að glápa á á sumarkveldum.

Svo er sagt að Dagur og vinur hans, Holu-Hjallur, séu margbúnir að grénja úr sér augun af gleði yfir rassaköstum og bölbænum þeirra sem þykjast vera á móti veggnum við Álfabakka, því þeir vita sem er, að þetta lið er bara að þykjast og er hjartanlega sama um hvað rolurnar í Búsetablokkinni hafa fyrir glyrnunum þegar þær glápa út um gluggana hjá sér. Og vér hin, sem höfum orð á oss fyrir að vera vönd að virðingu vorri, veltumst um af fölskvalausri Þórðargleði í hvert sinn sem við heyrum minnst að Álfabakkamúrinn í fjölmiðlum og þökkum innilega fyrir skemmtunina.

Og varla eru gleðipinnarnir spaugsömu, Dagur og Holukarlinn, dauðir úr öllum æðum og af baki dottnir í gamanmálum höfuðborgarinnar. Nú er Dagurinn til dæmis á leið inn á þing og kannski í ráðherrastól, þar sem hann gapa fyrir okkur og slummsast eins og fulli kallinn á Hlemmi í gamla daga, en Holu-Hjallur tekur vissulega við Borgar-Samfylkingunni og mun leiða hana til stórsigurs í næstu borgarstjórnarkosningum, ásamt með griðkonunum sínum, þeim Dóru Björtu og Alexandríu í snjóskaflinum.

Framkvæmdir hófust á undan leyfinu

Spøgelset í höfn á Jótlandi

Okkur varðar vissulega ekkert um einhverja skítalúsera á vegum krataeðlisins, hvort heldur þeir heita Þórður, Dagur eða eitthvað annað. Nú viljum vér alvörumenn fram á sviðið. fyrir stinnri hálfri öld þyrptust íslenskir síldarbátar með hringnót í Norðursjóinn til síldveiða og lönduðu aflanum í Hirtshals eða Skagen; þá var nú ekki verið að druslast við landa aflanum sitt á hvað á Dalvík og Dagverðareyri, eins og segi í dægurlagatextanum. Og íslensku sjómennirnir tóku sumir fast um stýristaumana og gáfu sig af fullri ábyrg þeim nautnum á vald sem fylgja lífinu í erlendum höfnum.

Einn þeirra sem sigldi suður á bóginn í átt að Bretlandseyjum og þaðan til gömlu herraþjóðarinnar, Danmörku, var gleðimaðurinn Páll Draugur, alltaf kallaður ,,Spøgelset" á danskri grund og undir því nafni þekktu stúlkurnar á Jótlandi hann. En því miður er déskotans lífið ekki allt dans á rósum og því fékk okkar maður, Spögelsið, stöku sinnum að kenna á. Til dæmis, að þegar meðfylgjandi mynd var tekin af honum var hann nýkominn úr misheppnaðri ferð á gleðihús með kvennaþjónustu í Álaborg. Þegar hann kom til baka neitaði hann að borga leigubílinn og greiddi bílstjórnum rothögg þegar hann fór að ganga efir borgun fyrir aksturinn. Á eftir reyndu Spögelsið og félagar hans að hífa leigubifreiðina um borð bátinn og hugðust hafa hana með sér á miðin við Shetlandseyjar. Eitthvað fór samt hífingin úrskeiðis bíllinn skondraðist um borð í bátinn sem lá utan á okkar skipi og fór, sem maður kallar, í klessu.

Þegar þarna var komið sögu, var Spögelsinu orðið mál og hann gekk til kukks í bátnum sem lá utan á þeim sem fékk leigubílinn um borð til sín. Og á salernisskálinni leið svo Spögelsinu í brjóst og hann steinsofnaði, enda mjög þreyttur, úttaugaður, pirraður og búinn að drekka þessi ógnar býsn. Og þegar báturinn hallaðist örlítið í stjór, valt Spögelsið út af setunni og lá eftir það eins og hringormur við klósettið. Morguninn eftir komu djöflar af bátnum þar sem Spögelsið svaf og ræstu okkur með hávaða og orðbragði og skipuðu okkur á fætur og hirða þennan andskota sem lægi eins og dauður brókarsóttargemlingur á taðhúsinu hjá þeim og harðneitaði að vakna eða hreyfa sig yfirleitt nokkuð.

Á þriðja hundrað strikuðu yfir eða færðu Þórð

Þétt dagskrá forseta á morgun - og fullveldismessa síra Baldvins í dag

Það má vel vera að forseti fundi með Kristrúnu klukkan 0900 í fyrramálið og í kjölfarið með Bjarnaben klukkan 1000. Fari það allt og veri. Hins vegar ætlar forseti að funda með Davíð Oddssyni klukkar 0600 í fyrramálið til að fara yfir með honum hvern mann formannsnefnurnar í stjórnmálaflokkunum hafa að geyma. Vissulega fer mjög eftir því hvernig formennin hafa lagt inn hjá Davíð í gegnum tíðina hvernig þeim mun reiða af í stjórnarmyndunarviðræðunum; þeir sem Daoddson, eins og litlu guttarnir kölluðu hann í gamla daga, hefur illan bifur á þeim mun ganga herfilega.

En allt er þetta auðvitað til einskis. Í hvert sinn sem kosið er kemur Sjálfstæðisflokkurinn upp á öllum teningunum og þegar gengið er til ríkisstjórnarsamstarfs kemur Sjálfstæðisflokkurinn líka upp á öllum teningunum. Á hverjum teningi er u sex hliðar og á hverri hlið stendur skýrum stöfum: Sjálfstæðisflokkurinn. Í stjórnmálastærðfræði dagsins í dag er Sjálfstæðisflokkurinn táknaður með ,,D í sjötta veldi", D6, sem segir okkur það að það hafi sex flokkar náð þingsæti að allir séu þeir Sjálfstæðisflokkurinn þókt þeir heiti sex mismunandi nöfnum.

En í dag, fullveldisdaginn, 1. desember 2024, söng síra Baldvin fullveldismessu í höfuðmusteri sínu og mæltist vel að vanda. Tveir nýkjörnir þingmenn voru viðstaddir guðsþjónustuna og bannfæri síra Baldvin þá báða því hann hafði fundið vínlykt af þeim er þeir olnboguðu sig inn kirkjugólfið. Að vonum brugðust þingmennin illa við og þrættu fyrir að það væri brennisvínsþefur af þeim, en það tjóaði lítið, því síra Baldvin skipaði þeim í Jésúnafni og Erkidjöfulsins að grjóthalda kjafti, loka buxnaklaufum sínum, og fá sér sæti beint fyrir framan predíkunarstólinn. En hvernig á því stóð að nýþingmennin vóðu inn í helgidóminn með opnar buxnaklaufar svo glitti í prjónana helgaðist af því að þeir höfðu kastað af sér vatni við kirkjudyrnar og gleymt að renna upp áður en þeir stigu inn. Fyrir þessi tæknimistök voru svo blessaðir aumingjarnir bannsungnir og færðir Djöflinum á hendur. Og síra Baldvin sagði við söfnuðinn af stólnum: Þessir ræflar og vesalingar sem hér húka fyrir framan oss, angandi af spíritus og viðbjóðslegum gleðikonum og graðkérlíngum, eru nú orðnir formlegir hirðmenn Hins Illa og verður héðan í frá fyrirboðin öll geistleg þjónusta og æðri máttarvalda, þar til þeim verður búinn staður í mógröfinni hérna fyrir neðan hólinn við Innstabæ hér í sveit. Amen. 

Kristrún fyrst á fund forseta

Tilkynning um andlát, gjaldþrot og útför Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs

,,Horfið, glatað, gleðifregn." Þessi frægu orð þjóðskáldsins komu upp í hugann þegar mér var tilkynnt um dauðastríði VG væri lokið og það formlega úrskurðað dautt og horfið úr heimi hér.

Jæja, þá er fyrirtæki Flokkseigendafélags VG, þ.e. Vinstrihreyfingin grænt framboð, farin á hausinn og kominn til gjaldþrotaskipta. Það má ljóst heita, að einhverjir af þeim stórmennum sem á sínum tíma slógu eign sinni á VG, það voru allt stórmenni, munu fara í skuldafangelsi fyrir vikið og ugglaust gjörðir útlægir í framhaldiaf því að fangavist líkur. Í fyrndinni þóktust þessi grey vera sósíalistar og erfingjar Einars Olgeirssonar, en undir síðustu aldamót fóru þau í felur, en skriðu von bráðar út úr holum sínum plötuðu raunverulega vinstrisósíalista og kommúnista til að stofna með sér ,,vinstrihreyfingu" sem ekkert varð úr þegar á hólminn var komið, því þetta varð örfáum árum síðar borgaralegur flokkur efrimillistéttarfémínísta, og umhverfismálasnobbara og dútlara, en kommúnistum og vinstrisósíalistum var gert skiljanlegt að þeirra væri ekki óskað lengur og nú skyldu þeir hafa sig á brott ella hefðu þeir verra af.

Um hríð héldu landsmenn að VG væri vinstriflokkur, jafnvel kommúnískur vinstrisósíalistaflokkur öreiga og tómthúsmanna, þókt allir þeir róttæku væru farnir og steinhættir að kjós þetta apparat sem þeir höfðu verið plataðir til að stofna með óvönduðu fólki af allt öðru sauðahúsi. Svo fór auðvitað að halla undan fæti. Hið kúnstuga Flokkseigendafélag Álfheiðar, Svavarsfjölskyldunnar og Stenngrims hætti að sjást fyrir í sókn sinni inn í samfélag burgeisastéttarinnar, og jafnframt fór það fólk að birtast mönnum sem argvítugir stórvinir samherja af greifastandi og fleiri stórauðvalda; þau settu á krítískri ögurstundu eitt skoðanadauft og hugsjónalaust gluggaskraut sem formennisígildi hjá sér og komust í ríkisstjórn með auðvaldinu, því Flokkseigendurnir kváðust vera í poletik til að hafa áhrif.

Svo fleygði Sjálfstæðisflokkurinn VG og flokkseigendum þess út á guð og gaddinn, en þá var líka hugjónalausa gluggaskrautið horfið, hafði dottið út um gluggann í einu vestanrokinu og brotnað í mél á gangstéttinni fyrir neðan við hliðina á taðhrúgu úr hundi. Og með það sama var VG-ið gjaldþrota og kjósendur snöru, við því baki. Og nú undir morgun, hins 1. desember 2024 gaf sá er öll stjórnar út dánarvottorð á Vinstrihreyfinguna grænt framboð og gat þess í vottorðinu að hið hið látna hafi andast úr ólæknandi innanmeini, ásamt sullaveiki og óheilindum. Engar eignir hafa fundist í þrotabúinu og verður hræið af hinu framliðna óféti því urðað utangarðs á kostnað hins opinbera. 

„Sannarlega þáttaskil fyrir okkur öll“

Fræðifúskarinn hr. Bergmann hefir talað

Alltaf er stjórnmála,,fræði"fúskarinn Bergmann að með sína föstu ruglandi til afvegaleiðingar í þá átt að leiða oss fyrir sjónir að hvítt sé svart og svart sé að minnstakosti grátt. Nú talar fræðijöfurinn um ,,jarðskjálfta í íslenskum stjórnmálum," eins og ekkert minna en bylting sé skollin á. En þegar að er gáð er auðvitað ekkert slíkt í spilunum; hægrið styrkti sig vel í sessi um sinn og allar hræringar milli flokka rúmast afskaplega vel innan ramma hins hákapítalíska, vestræna, auðvaldsskipulags þar sem enginn er að fara að breyta neinu nema í átt til enn meiri samfélagseyðileggingar nýfrjálshyggju og gjörspillingar undir væmnislegu yfirskyni kjaftæðis um umbætur og annarra miður geðslegra auðvaldslyga. Þetta er nú allur jarðskjálftinn í höfðinu á hr. Bergmann stjórnfræðispekingi.

Sjálfstæðisflokkurinn er auðvitað sigurvegari kosninganna, hann sem sé gjörsigraði í þessari lotu. Hann fékk um það bil 20% atkvæða sjálfur, en samtals um 90% þegar hjáleigur hans og fylgihnettir eru reiknaðar með, sem skyldugt er að gera. Nú ætti hin margarma ófreskja auðvaldsins á Íslandi að geta með góðri samvisku skellt landamærunum í lás og rekið útlendingana úr landi, gengið í auðvaldsbáknið ESB; einkavætt og gefið allar eigur og stofnanir ríkisins; keypt fullt af vopnum fyrir NATO til að láta Úkraínumenn berja á hálfmennunum í Rússlandi með og stúta þeim helst öllum; senda Síónistunum líka pénínga fyrir vítisvélum til að gleðja konur, börn og gamalmenni á Gaza; og stofna íslenskan her með orrustuflugvélum, skriðdrekum og klasasprengjum; og endilega og nauðsynlega að koma á herskyldu ungra manna úr lægri stéttunum, það er stéttunum fyrir neðan efrimillistéttina. Þá verður gaman að lifa Hannes minn og Björn fær loksins góðan nætursvefn.

Allt er þetta nú gott og blessað, nema hvað hið náttúrulega réttlætislögmál mun liggja í leynum og halda áfram að vinna sína vinnu, hægt og bítandi og örugglega. Og þókt enn eitt þúsundáraríki auðvaldsins virðist vera að rísa innan járntjalds hins borgaralega þjóðskipulags auðvaldsins, mun það hrynja með brauki og bramli fyrr en varir. En hr. Bergmann, kunnáttumaður um fræðilega poletik, gerir sér auðvitað enga grein fyrir svona smámunum, og mun halda áfram að berja hausnum við stein vísvitandi ruglandi og annarra góðra verkfæra þjóðfélagskipulagsins sem hann þjónar eins og tunglsjúkur trúarvitfirringur.  

„Jarðskjálfti í íslenskum stjórnmálum“

Kratakindurnar stela listaverki eftir heimsfræga listakonu

Það eru nú meiri djöfuls endemin þetta, að ráðast að söngverki Mílu Cýrusar og stela því inn í trumpíska lygaauglýsingu hjá sér. Svo er ætlast til að fólk kjósi þetta! Nei takk! Krataeðlissálirnar geta stolið öllu sem heiti hefur frá hverri annarri, en þær skulu láta eignir annarra kjurar. Það kæmi ekki á óvart þókt Míla Cýrusar færi með Samfylkinguna fyrir sakadóm og fengi hana dæmda til óheyrilegra fésekta og innilokunar og jafnvel útlegðar. Ég veit að Samfylkingin mundi una vel útlegðardómi til ESB, - þar til hún kæmist það því að hún ætti að afplána í Grikklandi eða Búlgaríu og vera á grískum og búlgörskum bótum og éta mat við dönsku verði. Þá held ég færi nú að fara um skjátuna á Samfylkingunni og hefir hún þó ekki verið beysin fram að þessu.

Hvernig ætli færi fyrir henni Kristrúnu ef Kvikubónusarnir, Kvikukaupréttirnir, Kvikuvextirnir og þingfarakaupið væri tekið af henni, allt á einu bretti, og hún sett á grísk lúsarlaun og látin éta og borga rúmenskt hrossket í hvert mál sem danskt eða þýskt uxakjöt á hinu rómaða ESB-matvælaverði? Ég get alveg sagt ukkur það, að það mundi verða lítið úr henni, - meira að segja svo lítið að vesöl músarhola væri henni eins rúmgóð og gríðarleg keisarahöll í Brussel eða Þjóðverjalandi. Og um vorið mundi hún að öllum líkindum falla óbætt úr hor eins og ærskita hjá óforsjálum bóndadurg á átjándu öld. 

En aftur að þessari Mílu Cýrusar. Hún er úr Landbrotinu, ekki satt? Jú. Og var látin reka kýr í fjós og úr fjósi í haga, kvölds og morgna, allt fram á unglingsár, en þá var hún send vestur í Breiðuvík til áframuppölslu og betrunar. Þaðan kom hún ný og betri Míla og sást stundum upp úr því spranga um Laugarveg og Austurstræti með þrjár bokkur í beltinu og bauð hvurjum manni í brattan dans og hafði ávallt betur. Þar til hún lenti í klónum á Hálfdáni Varðstjóra. Og Hálfdán Varðstjóri var ekki að tvítóla við hlutina daginn þann fremur en endranær: Fyrir það fyrst tók hann Mílu Cýrusar úr umferð, lokaði hana inni í klefa eftir að hafa rifið utan af henni spjarirnar og drakk allt úr bokkunum þremur þar til hann stóð á þambi og starði blóðsprengdum glyrnunum út í bláinn og tómið og gaulaði. Já þannig leið ævin hennar Mílu í þá daga, eða allt þar til hún samdi lagið sem Samfylkingin stal af henni. 

Fjarlægja auglýsingu eftir notkun á lagi Cyrus

Þeir skulu sko fá fyrir ferðina þessi bölvaðir níðingar

Nú er öldin önnur en þegar menn létu sér nægja að skjóta róna; ekki marga róna en svona einn og einn, af og til. Í nútímanum er nútímamönnum boðið upp á að skjóta dróna og það oft ekki að ástæðulausu. Stundum bera drónarnir vítisvélar, sem ætlað er að sleppa á saklaust fólk og soleiðis dróna þykir nauðsynlegt að skjóta niður, jafnvel vítisvélin falli kannski eins og Fjandinn úr sauðarleggnum niður á veröndina hjá barnafólki og sprengi alla fjölskylduna í loft upp.

Hins vegar þykir verra þegar ósiðaðir sjóarar taka upp á því við Íslandsstrendur að skjóta dróna valdstjórnarinnar niður með haglabyssu. Þessháttar afbrot jafnast á við bankrán utanaðkomandi bófa og tryggingasvik, en slíkir verknaðir eru taldir mun meiri glæpir en venjuleg morð hvað þá ofbeldisglæpir á borð við nauðganir og limlestingar. Það er því sárara en tárum taki, að lesa frétt um glæpamenn sem tóku upp haglabyssu þegar dróni valdstjórnarinnar nálgaðist þá á hafi úti og skutu hann niður eins og veiðibjöllu eða annan vargfugl. Og ugglaust ætla þessir misyndismenn ekki að játa, þegar þeir verða leiddir fyrir rétt, heldur rífa kjaft og þræta fram í rauðan dauðann, samkvæmt þeirri kenningu að sé sem meðgengur glæp sinn sé að eilífu glataður.

Þegar þeir hjá valdstjórninni höfðu veður af athæfi sjóarana með haglabyssuna voru þeir allir samála um, að illa væru nú aflagðir gálgar, höggstokkar og drekkingarpokar. Því það að skjóta á dróna og drepa hann væru drottinssvik, landráð, stríðsglæpur og fjöldamorð og að erfitt væri að sjá gegnum fingur við mannleysur sem slíkt drýgðu með prumprefsingu eins og lífstíðarfangelsi; aftökusveit og böðull hæfðu einir þessháttar ómennum. Það verður því fróðlegt að vita hvað valdstjórnin tekur til bragðs gagnvart þessum ófyrirleitnu drónaskyttum. Ein tillaga er þegar komin upp og hljóðar upp á að breyta drónaföntunum í hælisleitendur og reka þá umsvifalaust úr landi samkvæmd ákvæðum Dyflinnarreglugerðarinnar, svo ræðst það hvað um þá verður þegar þeir verða komnir til Sómalíu eða Nígeríu. 

Sjómaður greip til vopna og skaut á dróna

Það stóð tæpt með Díegó þegar hann fannst því pannan var komin á eldavélina

Mér er sagt að ekki hafi mátt tæpara standa með Díegó þegar hann fannst loksins eftir ævintýralega og hættulega leit. Í upphafi stóðu vonir til að garpurinn Grímur Grímsson leynilögreglumaður og frambjóðandi mundi finna Díegó á augnabliksstundu, en þær vonir döpruðust jafnhratt og þær kviknuðu, því Grímur Grímsson leynilögreglumaður og frambjóðandi fór þegar í stað villur vega í leit sinni og hafnaði af einhverjum ókunnum og óskiljanlegum ástæðum í slippnum í Keflavík þar sem hann ráfaði um lengi dags, fram og aftur, uns góðgjarnir menn fjarlægðu hann með valdi. 

Það var hins vegar hinn frægi leynilögregluköttur Hamlet af Eyrabakka sem þefaði frænda sinn, Díegó, uppi, og var fljótur að. Síðan var Hálfdán Varðstjóri kallaður til og hann braust ásamt mönnum sínum af afburða harðfengi inn í húsið þar sem Díegó lá í böndum. Mátti ekki tæpara standa, eins og fyrr sagði, að bjarga Díegó, því ræningjar hans voru í óðaönn að undirbúa að matreiða hann þegar að var komið. Pannan var komin á eldavélina, búið að kynda upp í ofninum og blanda kryddið og grænmetið sem átti að éta með Díegói þegar hann væri fullsteiktur.

Hálfdán Varðstjóri var fljótur að færa ræningjana í járn og skera böndin af Díegó og klappa honum með sterkri varstjórahendi sinni og kitla hann dulítið undir hökuna eins og smámey. Þetta kunni Díegó að meta og fór að ropa og mala af ánægju. Svo komu húsbændur Díegó á stöðina og sóktu hann og Hálfdán Varðstjóri yfirheyrði þau til að komast að því hvort óhætt væri að fela þeim Díegó á höndur. Yfirheyrslan tók fljótt af og lauk með því Hálfdán Varðstjóri rak sinamikinn hnefann upp að trýninu á húsbændum Díegós og tilkynnti þeim, að ef þeim yrði eitthvað á með Díegó mundi hann sjálfur taka til sinna ráða og færa þau í hendur ræningjunum, sem fengju sjálfdæmi um hvað þeir vildu gera við þau. En pannan bíður enn á eldavélinni, ofninn er heitur sem fyrr og kryddið og grænmetið er tilbúið á borðinu.

Diegó er fundinn

Búist er við tímabæru andáti þeirrar gömlu á hverri stundu

Nú kvað gamla Framsóknarmaddaman vera komin svo af fótum fram að búist er við andláti hennar á hverri stundu. Fyrir viku var hún sett á líknandi meðferð, enda orðin rænulaus að mestu,fyrir utan meinlegt óráð á stangli, og í morgun kom prestur að þjónusta gömlu konuna og veita henni síðustu huggun. Það var sá merki værðarklerkur, Atgeir pt. Fjallabaksen, sem annaðist sálusorgum Maddömunnar, og menn þóktust sjá tár falla af hvarmi hans er hann staulaðist út frá þeirri gömlu.

Verra er, að innan Framsóknarfjóssins eru húskarlar og griðkonur öll logandi hrædd um að hinnar virtu Maddömu bíði ekki sem skemmtilegust vist eftir líkamsdauðann og henni sé þegar búinn staður í Víti með öllum þeim pínslum ásamt atgangi djöfla og andskota sem þar tíðkast. Það er meira að segja haft fyrir satt, að húsbóndinn í Helvíti ætli sér sjálfur stórt hlutverk við að gera gömlu Maddömunni framhaldslífið eins leitt og hugsast getur eftir að hún fellur í hans höndur.

Svo er aftur annað mál hvað um húskarlana og griðkonurnar í Framsóknarfjósinu verður eftir að móðir þeirra allra er önduð. Sennilega verða þau látin ganga undir niðurboð og þeim komið fyrir hjá þeim sem treysta sér til að hafa þau hjá sér fyrir minnst meðlag frá hinu opinbera. Vitað er þó, að ráðsmaðurinn, Sigingi, verður settur undir dýraverndunarlög og hann embættaður til að erfiða ævilangt hjá klausturbræðrunum að Klaustri. Þar verður hann ugglaust misnotaður og hafður fyrir trúðfífl þegar bræðurnir vilja skemmta sér. En húskarlarnir flestir, sem og griðkurnar, sem sumar eru þó varla meira en gimbrar af graslambastandi, verða kannski rekin á fjöll, þar sem ekki er loku fyrir það skotið að aunginn vilji taka við þeim. Það verður þá heldur dauf vist hjá þeim það sem eftir er, ekki síður en hjá ráðsmanninum, að ekki sé minnst á þá gömlu fær að baða sig í logum Vítis, án afláts, skrækjandi og veinandi, frá eilífð til eilífðar.

Aðhald nægilegt þrátt fyrir 70 milljarða halla

,,Skipulögð starfsemi" Flokks

Ja hérna, þykist maðurinn ekki vita, að viss stjórnmálaflokkur hefur áratugum saman vaktað fólk hér á landi og poletiskar skoðanir þess? Og það gerðist oftar einu sinni og oftar en tvisvar, að róttækir sósíalistar urðu varir við agenta frá þessum tiltekna Flokki sem voru bersýnilega að njósna um þá og veittu þeim jafnvel eftirför um Reykjavík. Þetta þykist Bjarniben ekki vita.

Og Bjarniben lætur sig í þokkabót hafa að fárast yfir ,,skipulagðri starfsemi", þá væntanlega glæpastarfsemi. Mett setur hljóðan við að lesa önnur ein ósköp. En, nei, ,,skipulagða starfsemin" beinist öll gegn einum manni og í leiðinni einum Flokki. Auk þess lögðust glæpakvikindin á son mannsins í Flokknum sem hryllingurinn beinist að, lokkuðu ofan í hann áfengi og tóku upp á band það sem drengurinn hafði að segja um föður sinn þegar farið var að svífa á hann. Fyrr má nú vera meiri óþverraskapurinn! Eitt er þó heldur dularfullt við piltinn, son mannsins í Flokknum sem ,,skipulögð samtök" voru að njósna um, en það er aldur þess stutta, sem aldeilis er á reiki. Hann er sagður vera á bilinu þriggja ára til fimmtugs, sem sé varla hættur með bleyju og enn ekki farinn að slíta fermingarfötunum svo heitið getur. Kauði er það sem maður segir, milli leikskóla og gelgju, sem gerir málstað Flokksins ekki betri.

Sumir segja að allt þetta tilstand sé út af Stjána Loftssyni og hvalablæti hans og heyri því undir sálfræði og geðlækningar. Aðrir eru harðir á því að meintri njósnastarfsemi sé eingöngu ætlað að klekkja á Flokknum og heilagri kosningabaráttu hans, en Flokkurinn berst nú upp á líf og dauða við að lenda ekki undir 10% í kosningunum í lok mánaðar. En fyrst minnst hefir verið á að njósnir og ofsóknir gegn vissum þingmanni og Flokki hans og að verið sé að bregða fæti fyrir hinn siðprúða og vammlausa Flokk, þá er ekki úr vegi að minna á að sami Flokkur hefir lengi haldið út argvítugum skrímsladeildum, sem hafa það hlutverk eitt að hlaða sem mestu óorði og lygum á andstæðinga Flokksins. Og fyrir allar kosningar fara skrímsladeildirnar bókstaflega hamförum, enda telja þær sig, og það með nokkrum rétti, hafa unnið margar kosningarnar fyrir Flokkinn og gert marga andstæðinga hans ærulausa með öllu og trúa því í ofanálag að störf þeirra í samfélaginu séu mikil þjóðþrifaverk.

Sleginn yfir grófri framkomu gegn fjölskyldunni