Leiðrétting: Hóparnir eru 6 en ekki 4 og ekki allir jafn fámennir

Ég verð því miður að gera örlitlar athugasemdir við fréttina um íslendingana sem vekja svo mikla athygli á Kanaríeyjum þessa dagana. En þó að athugasemdirnar séu fáar og smár skipta þær sam máli þegar fjallað er þetta málefni.

Satt er það, að ferðalangarnir 100 hafa skipt sér í hópa, en þessir hópar eru sex en ekki fjórir eins og mbl.is segir í fréttinni. Það er ennfremur hárrétt, að það eru starfræktir hópar sem leggja stund á slökun, fjallaferðir, vantnsíþróttir og fjölskylduferðir. En af einhverjum ástæðum eru þessir fjórir hópar ákaflega fámennir: Í slökun eru 2, í fjallaferðum 1, í vatnsíþróttum 4 og í fjölskylduferðum 2. Sem sé, að í hinum tilgreidu hópum mbl.is, eru samtals 9 manns. En í hinum tveimur ónefndu flokkum eru aftur á móti 91. Þar af eru 52 í barflokknum, og 39 í hóruhúsa- og strípibúlluflokknum.

Stríðsástandið af völdum íslendingana á börum Tenerífe hefur heldur ekki farið framhjá heimamönnum; þar hefur bókstaflega allt verið í báli og brandi síðustu daga, t.d. kveiktu íslendingarnir í einum barnum svo hann brann til kaldra kola. Af hóruhúsa- og strípibúlluflokknum er svipaða sögu að seja. Á einu virðulegasta vændishúsi Kanaríeyja börðu þeir pútnamaddömuna svo rækilega, að hún hefur á hvorugum eindanum getað staðið síðan, þar að auki eru stelpugálurnar, sem þar vinna, svo illa leiknar og aðframkomnar, að staðurinn hefur verið lokaður síðan íslenski hópurinn var þar í heimsókn.

Það er því ekki að undra, landar vorir hafi vakið athygli og gert garðinn frægan á Kanaríeyjum uppá síðkastið.

Íslendingar vekja athygli á Kanarí

Hvað á svona fíflagangur að þýða?

Það dálítið merkilegt, þó ekki sé meira sagt, að Sjómannafélag Íslands skuli á þessum tímapunkti rakna úr góðærisrotinu til að mótmæla fyrirhuguðu afnámi sjómannaafsláttar með því hvetja sjómenn til að sigla í land.

Ég minnist þess ekki að fyrrgreint sjómannafélag, né önnur sjómannafélög, hafi mótmælt einu eða neinu með viðlíka hætti í mörg herrans ár, þrátt fyrir að meiri ástæða hafi verið til. Afhverju hafa sjómenn t.d. aldrei mómælt þeirri staðreynd, að útvegsmenn hafi rænt gjörvallri íslensku fiskveiðilögsögunni til að braska með aflaheimildir sín á milli?; að útgerðarmenn hafi gert fjölda sjómanna að leiguliðum í kvótakerfinu, arðrænt suma hverja innað skinni; látið þá taka þátt í olíukostnaði langt umfram raunverulegan olíukostnað; stillt þeim upp við vegg með hótunum um atvinnumissi ef þeir eru ekki tilkippilegir í brjóta kjarasamninga, taka þátt í kvótakaupum, stunda brottkast og framhjálandanir og gera sér að góðu fiskverð sem ákveðið er einhliða af útgerðarmönnum? Hvað á svona helvítis fíflagangur að þýða?

En þegar til stendur að afnema ríkisstyrk til útgerðarinnar í formi svokallaðs sjómannaafsláttar, rísa góðvinir stórútgerðarinnar í Sjómannafélagi Reykjavíkur uppá afturlappirnar eins og draugar frá sautjándu öldinni og mótamæla og heimta að skipin verið bundin við bryggju þar til ríkisstjórnin hætti við að afnema þennan umdeilda ríkisstyrk til útgerðarmanna. 

Hvetja sjómenn til að sigla í land

Borgarnes á barmi borgarastyrjaldar

Það var aldrei ekki risi upp hugsjónaþrungin borgarskæruliðasveit í Borgarnesi. Þegar menn eru farnir að grýta lögreglustöðina í sínum heimabæ með eldsprengjum er ljóst að viðkomandi byggðarlag er farið að ramba á barmi borgarastyrjaldar og þá getur orðið aldeilis líf í tuskunum, ef vel tekst til. Það fylgir fréttinni af ófriðnum í Borgarnesi, að lögreglan þar á bæ hafi svarað árásinni með því að handtaka fáeina óharðnaða ungliga, frekar en ekki neitt. Auðvitað eru blessuð börnin alsaklaus af tilræðinu við lögreglustöðina, þar hafa eldri og reyndari menn, eða jafnvel konur, verið að verki. Nú bíður maður spenntur eftir því, að ráðhús borgnesinga verði sprengt í loft upp, sem og Hyrnan og sjálf Borgarfjarðarbrúin.

Mikið er gleðilegt, að enn skuli vera til menn í Borgarfirði, sem eiga ættir sínar að rekja beit til Egils sáluga Skallagrímssonar á Borg og að blóð þessa mesta borgnesings fyrr og síðar sé ekki með öllu útdautt í æðum heimamanna.

Köstuðu bensínsprengjum

Össur viðurkennir tengsl ESB-umsóknar og Icesave

Þar kom að því, að Özur Skarp viðurkenndi í ógáti, að bæjardyrum samfylkingarfólks, er Icesave-samningurinn, þeirra mati, ígildi farseðils fyrir Ísland inní Evrópusambandið. Þar er komin ástæðan fyrir fyrir því að Samfylkingin virðist tilbúin til að semja við Hollendinga og Breta, hvað sem það kostar.

Að vilja greiða skuldir glæpamanna til að geta svikið fullveldi þjóðar sinnar í hendur ESB, er að sjálfsögðu meiri og verri glæpur en öll ólánsverk útrásarvíkinga og græðgissinna til samans.  

Össur sáttur við töf í Brussel

Berlúskóni leikur sér að ástareldinum

Svo er að sjá, að gredda Berlúskóna helgist mun meira af vilja en mætti. Það má heita háðuglegur andskoti fyrir fola eins og hinn kynlega forsætisráðherra Ítalíu, að lognast útaf í miðjum klíðum, eins og geltur fressköttur. Vilji Berlúskóní ekki andast óforvandis úr reiðarslagi, ætti karlófreskjan að leita á náðir Benediks páfa og fá hann til að sarga úr sér saurlífisáráttuna í eitt skipti fyrir öll, en þeir kunna ráð við slíkum kvillum í páfagarði. Annars ætti kerlingarnaðran, sem lýsir hraksmánarlegum bólförum Berlúskóna á hrollvekjandi hátt, skilið að verða rassskellt á sjálfu Péturstorginu miðju, um hábjartan dag, öðrum kjöftugum kerlingum til viðvörunar.

Valli skökull hét maður (takið eftir að ég segi, hét maður) ákaflega ástrækinn í garð kvenna. Alla daga hafði hann mikil og merkileg samræðisáform á prjónunum, milli þess sem hann lét verkin tala. En þegar Valli var kominn á áttræðisaldur, lét Drottinn til skarar skríða gegn honum og veitti honum lausnina með harkarlegu reiðarslagi í bíl úti á víðavangi. Konan sem var með Valla í bílnum varð að vonum ákaflega skelkuð og hljóp á harðaspretti niður að þjóðvegi með buxurnar á hælunum. Þannig á sig komið veifaði hún öllum bílum sem framhjá fóru án árangurs, því einginn vildi taka konu með buxurnar á hælunum uppí til sín. 

Lýsir nóttum með Berlusconi

Landsölurakkar og hlandaular veitast að Jóni Bjarnasyni

Það er ósköp auðvelt að taka undir hvert orð, sem haft er eftir Jóni Bjarnasyni í þessari frétt mbl.is og allir, sem á annað borð hafa eitthvað meira en marglyttuhristing milli eyrnanna, vita innst inni að Jón metur stöðuna rétt og þar af leiðandi séu orð hann sönn eins og dagur fylgir nótt.

Það er því ansi hlálegt, að ég ekki segi, hlandaulalegt, þegar menn , eins og nokkrir þeirra sem komentuðu á þessa frétt á undan mér, hefja upp hjáróma raust sína í stíl landsölumanna og vanmetagemlinga. Rök þessara manna gegn Jóni og málflutningi hans eru helst þau, að hann sé gamall og leiðinlegur afdalakarl í torfbyrgi, sem enginn nenni að hlusta á og eigi að hætta að bulla. Ekkert sé að marka skoðanakannanir um ESB, og Íslendingar hafi einskis að tapa við inngöngu í ESB því hér sé ekkert nema fiskur.

Það er á hinum hlálegu hlandaulum og landsölurökkum að skilja, að ef einhver andmælir inngöngu Íslands í ESB, sé hann sjálfkrafa, a.m.k. í augum ESB-sinna, ævaforn afturhaldsdurgur til heimilis í torfbyrgi langt frammi í Rugludal og á slíka menn eigi enginn að hlusta því þeir séu svo leiðinlegir bullarar.

Málflutningur landsöluseppana miðast að sjálfsögðu við, að þeirra málstaður sé alfarið á öndverðum meiði við málstað andstæðinganna, þ.e. frámunalega framsækinn, skemmtilegur, 101-legur og búi í höllum með gullklósettum og asísku þjónustuliði. 

Megi þjóð vor halda jafnaðargeði gagnvart spjátrungum ESB-trúboðsins og takist að lokum að hreinsa þá útaf borðinu eins og hvern annan flugnaskít. 

Betur sett utan ESB

Hvaða hundakúnstir liggja að baki Icesave-rassaköstunum?

Hvað er þá verið að standa í samningaþófi við Breta og Hollendinga um Icesave-ið góða fyrst samkomulagið um það mál er ekki bindandi? Og hvernig í ósköpunum stendur á því, að Jóhanna Sig. og ríkisstjórn hennar hafa eytt öllu þessu óskaplega púðri í umrætt mál, úr því að hún álítur það ekki ófrávíkjanlega lagaskyldu að Íslendingar borgi herlegheitin? Að minnsta kosti stóð ekki á Jóhönnu og hennar hyski, að reka Ögmund Jónasson úr ríkisstjórninni fyrir þá sök, að hann var ekki vel tilkippilegur til að styðja undirlægjuhátt Jóhönnu gagnvart Bretum og Hollendingum.

Fyrir sauðsvartann almúgann á Íslandi er ekki beint auðvelt að skilja svona hundakúnstir. Getur verið, að á bak við Icsave-rassaköstin séu einhverjir þeir hlutir, sem haldið hefur verið leyndum fyrir almenningi? Og ef svo er, hvaða tilgangi þjónar slíkt leyndarbrugg?

Úr því sem komið er, verður Jóhanna Sigurðardóttir að upplýsa landa sína, satt og rétt og undanbragðalaust, hvað samningar um að Íslendingar greiði stókotlegar fjárhæðir útúr ríkissjóði til Breta og Hollendinga eigi yfirleitt að fyrirstilla, fyrst okkur ber engin lagaleg skylda til að greiða þessi ósköp.

Mikil umfjöllun um Icesave í Hollandi

Verkalýðsdragbítur sem ætti að halda kjafti

Verkalýðsdragbítnum Skúla Thoroddsen ferst ekki að senda einum né neinum tóninn, ekki einusinni hæstvirtum umhverfisráðherra. Og yfirleitt ætti þessi auðvirðilega senditík Kristjáns í Keflavík, Gylfa Arnbjörnssonar og Vilhjálm Egilssonar að halda kjafti og skammast sín. Hin fámenna og ófyrirleitna valdaklíka, sem tekið hefur verkalýðshreyfinguna í gíslingu, er sannarlega gjörsamlega veruleikafirrt í einangrun sinni frá grasrótinni. Það er engu líkara en þessi aumu gerpi hafi gengið auðvaldinu alfarið á vald og þar með dregið alla almennu verkalýðshreyfinguna með sér ofaní svaðið. Hvar héldu Skúli Thor og vinir hans, Kristján í Keflavík, Gylfi Arnbjörnsson, frú Ingibjörg Err og Guðmundur Gunnarsson til, þegar alþýða landsins reis upp í fyrravetur og mótmæti? Jú, þessir vellaunuðu blesar, sem eru á framfæri verkafólks, skriðu undir borðin á skrifstofum sínum og ýlfruðu eins og blauðir hundar. Og hvar var þetta þýlynda pakk meðan holskefla frjálshyggjukapítalisma og græðgisvæðingar reið yfir þjóðina? Það sat á skrifstofum sínum í velíðunar- og værðarmóki og beið eftir næstu útborgun frá fátækum og arðrændum verkalýð eins og ekkert væri sjálfsagðara.

Uppá síðkastið hafa svo þessir sveitarlimir verkafólks opinberað sitt rétta eðli með skefjalausri þjónkun við Vilhjálm Egilsson, Friðrik Jón hjá LÍÚ og aðra fulltrúa atvinnurekendasamtakanna. Það var svo sem ekki heldur við öðru að búast.

 

Svandís veruleikafirrt eða vanhæf

Efnilegt ungmenni hrellir dópsala

Ja, allur er varinn góður, sagði nunnan, og setti smokk á kertið.

En að öllu gamni slepptu:

Þegar ég las um drenginn sem skelfdi dópsalana í Lyfju, sem og lögregluna í Reykjavík, datt mér eftirfarandi ljóðmæli þjóðskáldsins í hug:

Hann litli Jón skaut Gunnu systur sína

á sextán skrefa færi og tókst að hitta,

þá sagði móðir hans, hún stóra Stína:

,,Sá stutti verður einhvern tíma skytta."

Tilkynnt um vopnaðan mann

Myrkraverkamafíur í bönkunum

Það er þá eins og mig og marga fleiri hefur lengi grunað, sem sé, að liðsöfnuðurinn, sem fenginn var til að koma skikki á bankaruslahaugana, hafi komið sér upp ríkjum í ríkinu, væntanlega til hafa rangt við og stunda spillingu og jafnvel eitthvað þaðan af verra. Satt að segja er stórundarlegt, að stjórnvöldi skuli ekki hafa fyrir löngu brugðist við og varpað svokölluðum ,,skilanefndum" bankana og öllu því skítapakki sem þeim fylgja á dyr.

Það er vonandi að Lilju Mós, og fleira góðu fólki, takist að hafa einhverskonar endaskipti á myrkraverkamafíunum, sem eru að búverka í skjóli luktra dyra í bönkunum.

Bankar fara ekki að reglum