Ég dauðöfunda Steingrím J.

Auðvitað á Steingrímur J. Sigfússon einkar auðvelt með, að snúa þingmannsnefnur stjórnarandstöðunnar niður eins og sjóveika hvolpa, enda er stjórnarandstaðan á Alþingi einn allsherjar illa þefjandi ruslahaugur, ekki vantar það. Hvað haldið þið lesendur góðir, að nábrýni og strengjabrúður á borð við Gunnar Braga Sveinsson, Birgi Ármanns, Bjarna Ben og Eygló Harðar hafi að gera í alvöru stjónmálamann eins og Steingrím J? Að maður minnist nú ekki á Möggu Tryggva, Tryggva Herberts, Sigmúnd Davíð og Einar Kr. Guðfinnsson.

Ekki er að efa, að Steingrími þyki gaman, að velta þessum lítilmennum uppúr hrunadrullufor þeirra sjálfra. Og satt að segja dauðöfunda ég hann fyrir að vera í aðstöðu til að leyfa sér þann munað, að flengja þennan lýð opinberlega annað slagið úr ræðustól Alþingis.

Hinsvegar er ég ekkert of viss um, að almennt gáfnafar stjórnarandstöðuþingmanna sé þess eðlis, að þeir skilji hvað um er að vera og hvað er í húfi; fólk sem ekki skilur smán sína og niðurlægingu og gaspara sífellt eins og ekkert hafi gerst, er ekki líklegt til að gera sér grein fyrir muninum á raunheimum annarsvegar og draumheimum með óráði og staðleysu hinsvegar. 

Yndislega ótrúlega ómerkilegt

Litla títlan, sem okkur er talin trú ...

Það er naumast að litlu títlunni, sem okkur er talin trú um að sé menntamálaráðherra, hefur tekist að grafa upp sérlega ESB-mengað apparat til að gegna stöðu ráðanauts í Menntamálaráðuneytinu. Þetta hlýtur að vera frænka einhvers í ríkisstjórninni eða tengdamóðir.

En hvað sem öðru líður kemst hið nýskapaða ráðanaut aldrei með klærnar á tánum þar sem fyrrverandi ráðanaut hafði hælana, en það var nú líka maður með vigt.

Og mikið held ég litla títlan, sem okker er talin trú um að sé menntamálaráðherrra, hafi slett til höfðinu og gert sig gelgjulega til augnanna, þegar hún var að ganga frá ráðningunni á ESB-apparatinu. En áreiðanlega fellur þessi tilgangslausa ráðning vel í kramið hjá samfylkingarfénu og eigendum þess.

Skipuð ráðuneytisstjóri

Ætti að duga til embættismissis

Mikið helvíti getur hann nú átt góða spretti í hreppsnefnd Reykjavíkur hann Láfi F. Mángason. Hver man ekki eftir þegar hann var, allt í einu, dubbaður upp til borgarstjóra af sínum fyrrum flokkssystkynum í þeim tilgangi einum að gamla auðvaldshyskið í Reykjavík kæmist aftur í meirihluta í hreppsnefndinni. Og allt fór þar eftir bókinni: sjálfstæðismeinsemdirnar spörkuðu Láfa F. veg allrar veraldar þegar þær voru búnar að tryggja sér stuðning hins gjörspillta Framsóknarklúbbs þar syðra.

En Láfi hefur a.m.k. 9 líf eins og kettirnir. Aftur og aftur rís hann uppúr pólitískri gröf sinni eins og illa örtuð og hefnigjörn afturganga og skýtur sendingum í allar áttir, en eimkum þó á fornvini sína í Hrunaflokknum. Nú síðast berast oss fréttir af stórskotaárás hans á hina hvítþvegnu og syndlausu englamær, Hönnu Birnu Kristjánsdóttur. Af skefjalausu ofstæki, heimtar Láfi F. að Hanna Birna segi tafarlaust af sér embætti meðan meintir glæpir hennar séu rannsakaðir. Hinsvegar nefnir uppreisnarsteggurinn Ólafur ekki einu orði hvað eigi að gerast eftir að Hanna Birna hefur verið rannsökuð. Má af því draga þá ályktun að Láfi líti þannig á, að sú hreina englamær taki aftur við embætti að rannsókn lokinni, hvort heldur hún verði fundin sek eða saklaus.

En fjári er ég hræddur um, að fallið geti á frjálshyggjuengilinn í borgarstjórastólnum, ef það reynist rétt, að hann sé þinlýst eign Björgólfs nokkurs Guðmundssona, fjáraflamanns og fyrrverandi formanns Varðar, og hafi í þokkabót umgengist Kjartan Gunnarsson í mörg ár. Þessháttar framaferill ætti duga hverjum einasta manni til embættismissis, burtséð frá hvað embætti hann gengdi.  

Vill að Hanna Birna víki

Forhert ábyrgðaleysi

Það verður að teljast djöfulleg forherðing hjá fólki í barneign, að taka uppá að hrúga niður krökkum eftir að skollin er á kreppa með væntanlegu mannfalli sakir hungurs og ílls atlætis. En það kvað samt vera staðreynd, að nú um stundir sé sá fjöld kvenna fullbarnaður, sem aldrei hefir áður sést hér á landi síðan uppúr móðuharðindunum miklu og stórubólu þega þjóðin var næstum útdauð og mikil lá við allar tagltækar konur gengu hart fram í barneignum svo landið legðist ekki í eyði. Nú er svo sem engin hætta á fari fyrir íslensku þjóðinni og geifuglinum, þannig að kerlingar þurfa ekki að fyllast örvæntingu og fari að láta alskonar kalla barna sig í gríð og erg.

En fyrst að skörungarnir miklu á Alþingi, þær Álfheiður Ingadóttir, sem hrifsaði heilbrigðisráðuneytið til sín eins og soltin úlfur, og Margrét Tryggvadóttir þjóðmálaberserkur, gerðu sér lítið fyrir á Alþingi í dag og tóku barneignasótt nútímakvenna til umræðu, þá er ekki nema rétt og skylt, að geta þess, að þessar drottningar væru betur komnar í eilífðarfæðingarorlofi en að þvælast fyrir fullorðnu fólki á þeim vinnustað, sem þeim tókst að smokra sér inná fyrir vangá almennings. 

Íslendingar geta börn í kreppu

Spurning og svar

Hvernig stendur á því, að 15.898 manns eru atvinnulausir?

Svar: Af því að Sjálfstæðisflokkurinn var samfleytt við völd frá 1991 til 2009.

Hvernig stendur þá á því, að þessi Sjálfstæðisflokkur er ekki bannaður með lögum?

Svar: Af því, að Samfylkingin er hjáleiga frá Sjálfstæðisflokknum.

Tæplega 16 þúsund án atvinnu

Skörulegur sultarþingmaður

Aumingja blessaðir ræflarnir, að þurfa að vinna svona á kvöldi, matarlausir og alslausir. Og mikið vorkenndi ég henni Margréti Tryggvadóttur alþingismanni fyrir helgina þegar hún flutti stórfenglegustu og skörulegustu ræðu, sem haldin hefur verið á Alþingi frá landnámstíð, en ræða Margréta hljóðaði eitthvað þessa leið: Frú forseti. Á ekki að fara að taka pásu?, ég er svöng.

Með hinni mögnuðu ræðu, jafnaði frú Margét metin við Bjarna Ármannsson, Torgerði Katrínu og Vigdísi Hauksdóttur í skörungsskap á þingi. Ekki amalegur árangur það hjá ungum þingmanni, sem á svo sannarlega framtíðina fyrir sér.

Þingfundur fram á kvöld

Ennþá betri ráð við innbrotsþjófum

Fátt er betra við inbrotsþjófum, fyrir utan að leggja jarðsprengjur um öll gólf, en að koma fyrir öflugum dýrabogum í íbúðinn. Þegar heiðurshjónin, frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson, fóru til Indlands um jólin 2002 stungu þau 20 jarðsprengjum undir teppi og mottur heima hjá sér. Þegar þau komu til baka, var hús þeirra rústir einar og þar sem stofan hafi verið, var kominn stór gýgur. Tveimur árum síðar þótti sannað, að Sigurveig dræsa, náfrænka frú Ingveldar, hefði farist í sprengingunni, en til hennar hafði þá ekki spurst síðan daginn sem húsið Kolbeins og frú Ingveldar sprakk í loft upp síðla kvölds milli jóla og nýárs.

Hinsvegar lagði Arinbjörn veiðimaður Ólafsson gríðarlega dýraboga um hús sitt þvert og endilangt þegar hann brá sér af bæ um síðustu jól. Enda vakti það heilmikla undrun sjúkrafólks á Slysavarðstofunni, að þann tíma sem Arinbjörn var í burtu, komu sex karlmenn, með stuttu millibili, með hroðalega áverka á fótleggjum á Slysavarðstofuna. Allir báru þessir þrjótar fyrir sig að þeir hefðu klemmt sig milli stafs og hurðar. En sannleikurinn var hinsvegar sá, að þeir höfðu, hver og einn, brotist inn í hús Arinbjarnar til að stela eigum hans, en gengið eins og blindir kettlingar í hina miklu dýraboga, sem lágu þar spenntir og biðu þess að einhver óboðinn kæmi í heimsókn.

Svo er ágætt ráð við inbrotsþjófum, að ráða blóðþyrstan morðingja til að liggja í leyni í húsinu. Þannig fór Friðleifur Finnbogasona að einusinni með góðum árangri. Þegar hann sneri aftur heim, varu báðar ruslatunnurnar hjá honum fullar af seinheppnum innbrotsþjófum, sem hafði unnið á af mikilli ánægju. 

Sjö leiðir til að forðast innbrot um jólin

Senditík LÍÚ blaðrar í nafni Háskóla Íslands

Ég man þá tíð þegar Ragnar Árnason ,,hagfræðingur" var senditík Svavars Gestssonar og flokkseigandafélags Alþýðubandalagsins sáluga; þá þóttist okkar maður dulítið róttækur í þjóðfélagsmálum. Síðar gerðist blessaður drengurinn senditík LÍÚ og var sem slíkum potað til prófessors í Hákóla Íslands til að veita kvótakerfinu alræmda akademískt heibrigðisvottorð.

Það er meira en ömurlegt, að Háskóli Íslands, skuli leggjast svo lágt, að taka í mál að LÍÚ fái að troða auðvirðilegu áróðursdýri í prófessorsembætti við skólann til þess eins að ganga erinda valdasjúkra útgerðarmanna og þrengstu hagsmuna þeirra.

Ef allt væri með felldu í Háskólanum, hefði Ragnari Árnasyni, erindreka LÍÚ, aldrei verið hleypt þar inn. En þó seint sé, ættu háskólayfirvöld að taka á sig rögg og sparka Ragnari senditík ekki aðeins útúr húsakynnum Háskóla Íslands, heldur og útaf háskólalóðinni, til bjarga því sem bjargað verður af heiðri þessarar æðstu menntastofnunar þjóðarinnar í þessu skammarlega Ragnars/LÍÚ-máli.

Sýn forsjármanna brengluð

Aðrir minningartónleikar í undibúningi

Ósköp er nú fallegtaf kórunum í Borgarfirði, að minnast hins burtsofnaða Sparisjóðs Mýrasýslu með því að flytja sveitungum sínum vandaða söngdagskrá. Trúlega munu fjölmörg tár falla af sorgmæddum hvörmum á væntanlegum tónleikum, sem umfram allt verða líkari útför mikilsmetins framsóknarbónda en hversdagslegrar söngskemmtunar.

Þá er þess vert að geta, að undirbúningi eru stórtónleikar í Nýju Tónlistarhöllinni á Faxagarði, milli jóla og nýárs, til minningar um valdatíma Sjálfstæðisflokksins frá 1991 til 2009, útrásarbesefana, hina settlegu og ráðagóðu bankasjeffa, góðærið mikla og ragnarök þess, þá heimurinn hrundi á Íslandi. Á þeim tónleikum mun gosaspilskórinn Gelgjurnar flytja óratóríuna Björgólfur í banastuði eftir Gylfa Ægisson og menúettinn Kúlulán á Kirkjusandi eftir Bjarna Ármannsson. Þá ætlar hin fornfræga hljómsveit Eignastýringarupparnir að koma sama eftir árs hlé og leika Poppmessuna um Peningabréfin, eftir Einarsson og Sigurðsson og Glitnir hátt á himni skín, eftir Baldvinsson og Jóhannesson. 

Halda minningartónleika um sparisjóðinn

Stórhýðingar og íslenskar stuttpilsur

Þeir eru heppnir útrásarvíkingarnir okkar og pólitísk handbendi þeirra, að ekki skuli vera í gildi lög um stórhýðingar afbrotaskunka. Ef eitthvert réttlæti væri fyrir hendi hér á landi, væri löngu búið að kagahýða fjárglæfrarotturnar íslensku fyrir löngu við hátíðlega athöfn á viðeigandi stað.

Hvað varðar súdönsku stelpuna í stutta pilsinu, sem fékk fáein vandarhögg á óæðri endann, ber að hafa í huga, að stjórnvöld þar syðra hafa auðvitað borið velferð stúlkunnar fyrst og fremst fyrir brjósti þegar þau létu embætta hana til að varna því að hún verði hórnum að bráð.

Hér á Íslandi hefur til margra ára viðgengist vítavert kæruleysi stjórnvalda varðandi pilsasídd kvenna. Hér hefur allskonar kvenpéníngur fengið að valsa um götur í ofurstuttum pilsum eða kjólum og nærbuxnalausar undir, meira að segja nýmóðins alþingiskonur hafa orðið uppvísar að því að sveima um sali Alþingis í þessháttar múneringu. Að sjálfsögðu er slíkt athæfi gjörsamlega óþolandi gagnvart blygðunarkennd heiðarlegs fólks.   

Táningsstúlka húðstrýkt opinberlega