Henni hefir farið það afar vel

Steinunni Þóru hefir farið afar vel að styðja Sjálfstæðisflokkinn, berjast fyrir hann og elska og virða foringja hans. Enn fremur hefir hún lært að elska Samherja og kvótakerfið af öllu hjarta, einnig frú Andersen, Álaugu Örnu og Jón Gunnarsson. Nú sækist hún af hógværð skörungsins eftir örðu sætinu í Reykjavík norður og suður. Já, hún er í miklum metum hún Steinunn Þóra hjá undanrennuaðlinum hans Stengrims Johoð, en sá aðall hefir átt því láni að fagna liggja allt sitt viðburðarríka líf í bómullarklæddum hitakössum á háskólalóðinni, enda gáfað fólk og gagnslaust.

En ... æjijá - VG er hauslaus flokkur, svona eins og og afturganga sem tapað hefir höfði sínu og veit ekki sitt rjúkandi ráð. Ég man vel eftir einni afturgöngu af þessari tegund sem skreið innum glugga hjá voldugum Sjálfstæðismanni og varð hans dyggðugur þjónn. Og nú hefir VG farið að dæmi þess hauslausa og gjörst verkfæri í vopnabúri Valhallar. 

Þessa dagana er líka búrtíkaslagur hjá VG í Kraganum, en þar sækja Brúarlandsundrið og tengdadóttir sjálfs Stenngrims Johoð að blessuðu værðarljósinu honum Óla Góða, með það að markmiði að bola honum burt, Stenngrimur þarf ekki lengur á honum að halda. Annar búrtíkaslagur fer svo fram hjá VG á Suðurlandi, þar sem óburðugar og ómyndugar undanrennueignir Stenngrims liggja spriklandi í hlandforinni, ýlfrandi og vælandi, með allt í buxunum og sprungnar blöðrurnar. Er virkilega ætlast til að einhver maður kjósi fénað af þessu tagi?  

Steinunn Þóra sækist eftir öðru sætinu

Mikið haft við pestargemlinga á flækingi - og fáein nýfrjálshyggjuendemi á Austurvelli

Þá höfum við fengið sóttvarnarhús við Barronnsstíg, þar sem pestargemlingar á flækingi verða nauðungarvistaðir. Þegar farsóttin verður yfirstaðin verða nautheimskir nýfrjálshyggjusteggir af báðum kynjum vistaðir þarna og ekki sleppt úr fyrr en nýfrjálshyggjuheimskan er runnin af þeim og orðnir færir um að lifa og starfa í siðmenntuðu samfélagi. Í dag söfnuðust fáein nýfrjálshyggjuendemi saman á Austurvelli til að mótmæla sóttvarnarhúsum og afneita tilvist kóvíðsveirunnar en heimta í leiðinni forgang í bólusetningum við kóvíðinu, sem þau segja að sé ekki til. Maður hefir skjaldan vitað önnur eins gáfnaljós.

Þar altsvo ýmislegt fleira kyndugt í framkomu og talsmáta þeirra sem eiga sér þá hugsjón hjartfólgnasta að fá að hleypa kóvíð nítjánda frjálsum á landslýð. Allt í einu er þessu pumpuliði umhugað um að farið sé eftir ströngustu lögum, en þó einskorðast áhugi þessara hugsjónagarpa við sóttvarnarlög og reglugerðir þeim tengdar. Að öðru leyti er þeim fjandans sama um hvort lög og reglugerðir af öðru tagi eru brotnar og eru jafnvel mjög hlynntir slíkum brotum, því lögbrot og glæpir eru svo þénanlegir hagvextinum og einkaframtakinu.

Þetta vita frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar mæta vel, einnig Máría Borgargagn og Indriði hennar Handreður, þau vilja láta opna sundlaugar og bari fyrir sig; þá eru Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur með á nótunum og hafa sent frá sér yfirlýsingu um að þeir muni deyja einhvern næstu daga ef þeir fái ekki að fara í ræktina hjá World Class, sem málhagir menn eru farnir að kalla Veraldarstéttina upp á íslensku; þá vilja þeir endilega opna svonefnt Bláa lón upp á gátt og segja lokun þess mannréttindabrot og öðrum ónefnum. En Sigurveig Dræsa, þessi dásamlegi hugsjónafræðingur Sjálfstæðisflokksins, Viðreisnar og Samfylkingarinnar, fjarri góðu gamni, því hún er dauð úr einhverri veiki. Sumir eru á því að Pútín rússlandsforseti hafa látið sína menn eitra fyrir henni, því hún var orðin svo einkennilega gulgræn fyrir andlátið og eftir að hún var önduðu fékk húðlitur hennar á sig neongrænan bjarma ofan á þann gulgræna. Svo eru aðrir sem fullyrða að kerlingarfjandinn hafi drepist úr kóvíð nítjánda, en af hugsjónaástæðum megi það ekki fréttast og verða hljóðbært.

Annað sóttvarnahús á Barónsstíg

Lengi getur Samfylkingin á sig blómum bætt

Frá upphafi vega höfum vér verið þess fullviss, að lengi gæti Samfylkingin á sig blómum bætt. Þessi kostulega sérkennilegi félagsskapur efrimillistéttarfémínísta og landsöluspjátrunga hefir upp á síðkastið stundað barsmíðar, af myrkri sjálfseyðingarhvöt og sadisma, á þessum fáu hræðum, sem nennt hafa að hanga þar innandyra.

Nú síðast hefir herra Kjartan Valgarðsson formaður framkvæmdastjórnar leyft sér þann munað, að taka þéttingsfast í hnakkadrambið á framkvæmdastjóra Samfylkingarinnar, Karenu Kjartansdóttur, pína hana til uppsagnar og starfsloka. Að sjálfsögðu eru aðfarir Kjartans í fullu samræmi við efrimillistéttarfémínísma og krataeðli Samfylkingarinnar og hefir  honum nú þegar verið umbunað gott verk of snjallt af flokksforustunni með vingjarnlegu klappi á kollinn og axlirnar en þó einkum á rassinn, en það er líka mjög í anda efrimillistéttarfémínísmans að klappa blauðum karltuskum á rassinn og láta þá hneggja dálítið.

Og auðvitað getum vér rétt ímyndað oss hvernig lykt, eða öllu heldur óþefur, ríkir í salarkynnum Samfylkingarinnar. Vondur er þefurinn í Framsóknarfjósinu og af Framsóknarfjóshaugnum og enn verri er fnykurinn undir pilsum gömlu Framsóknarmaddömunnar, en hann hefir þó sætan ilman og höfugan í samanburði við hina ónáttúrulegu og svíðandi drulluýldubrækju, sem leggur sífellt af krataeðlissjúklingunum og efrimilliséttarfémínístunum, við þessháttar eiturgös getur venjulegur maður búið nema stutta stund. En Kjartan Valgarðssona, sem ekki er söguhetja í Brennunjálssögu, látið hið Samfylkingarlega réttlæti ríða yfir Karenu Kjartansdóttur og gjört hana atvinnulausa. Hin krataeðlissjúka og fémíníska sosialdémókratía lætur sko ekki að sér hæða fremur en endranær. 

Karen hættir hjá Samfylkingunni

Þetta er allt í áttina. Gaman gaman

Ósköp er nú gleðilegt fyrir fyrir okkar frábæru kóðvíssinna og frelsishetjur á Íslandi, að kóvíðssmitin skuli virðast vera að taka við sér. Það er afskaplega notalegt fyrir hugsjónafólk um vírusadreifingu, að sjá og fá á tilfinninguna að barátta þeirra er að bera ávöxt. Nú er bara að láta kné fylgja kviði og ausa kóvíðnum af tvíelleftum krafti yfir þjóðina með því göfuga markmiði að koma sem flestum undir græna torfu, eða gera þá heilsulausa. Með lögmönnum skal landann smita.

Á þessari stundu er fjöld vel kóvíðssinnaðra lukkuriddara að hefja baráttu fyrir því að komast á Alþingi. Það kemur ekki á óvart, að þetta hugsjónafólk herjar helst á Sjálfstæðisflokk og Pírata, því það telur það þar sé fyrirstaðan minnst og þeir sem þar eru fyrir séu veikastir fyrir kóvíðsisma, trumpisma, hagvaxtargeðveiki og öfugsnúinni frelsishyggju. ,,Áfram áfram ekkert stopp, allan skítinn í okkar kopp", er hið nýja, vitiborna kjörorð kóvíðsfrelsaranna.

Í kringum háleitar hugsjónir er óhjákvæmilegt að upp rísi trúarsöfnuður, sem telur sig hafa umboð frá guði, í þessu tilfelli Mammóni. Það hefir heldur ekki farið fram hjá nokkrum manni innblásið jarmið og buslubænirnar í kapélánum og skírurum kóvíðsstefnunnar, sem gengur út á að slá sóttvarnir af og hleypa drepsóttinni lausri á almúgann. Í öllum fjölmiðlum eru þessir prestar leiddir fram til að vitna um gúlagið og stalínismann á landamærunum og á sóttvarnarhotélinu. Hvað eftir annað hefir lögmennið Jón, með sjötíu og fimmþúsundkallinn á tímann, birst tárvotur á sjónvarpsskjánum og með ósvikinn helgislepjuklökkva í röddinni og lýst nauðungarvistun á lúxushotéli af áður óþekktri andagift. ,,Af hundingsspottum höfum vér helst næmi og mörg heilnæm eftirdæmi", segir skáldið Megas í einu verka sinna. Í dag er mál fyrir þjóðina að taka þessi orð skáldsins til rækilegrar umhugsunar og viðvörunar.

11 smit innanlands – sex utan sóttkvíar

Af ljóðmælum Kolbeins Kolbeinssonar eldri:

,,Þér eldgamli útslitni kerlingarfjandi,
það ætti að reka yður strax úr landi
og skvetta eftir yður skít og hlandi."

Þannig hefst hinn frægi ljóðabálkur Kolbeins Kolbeinssonar eldri, sem hann orkti á kaupfélagsloftinu gegn konu sinni. Síðar töldu drykkjuóðar eiturætur, að bálkur Kolbeins fjallaði í raun og veru um meinta þjóðníðinga og föðurlandssvikara, því það lægi í ,,augum úti" eins og einn þeirra orðaði það, að gnótt væri af dusilmennum og afætum á Íslandi sem verðskulduðu að vera reknir úr landi með skítkasti og bölbænum.

Sjálfur hefir Kolbeinn Kolbeinsson eldri aldrei gefið neinar skýringar á kveðskap sínum, en þær voru í eina tíð mjök hátt skrifaðar í Framsóknarflokknum. Og nú nýlega dró formenni Miðfótunga- og Klausturflokksins ljóðmæli gamla Kolbeins upp úr kistli sínum og blés af honum rykið. Nú, Kolbeini gamla voru sögð tíðindin af miðfótsformenninu og ljóðabálknum þar sem hann situr á dvalarheimili aldraðra með járnstafinn við höndina. Skipti aungvum togum að gamli maðurinn greip til stafs síns og slæmdi honum í hausinn á konunni sem færði honum fréttina. Konan féll í sárt öngvit og var send með sjúkrabifreið á heilsugæslustöð og þaðan á sjúkrihús. Er hún nú sögð dauð, en það er ekki staðfest.

Þá verður að geta þess, að til eru þeir menn sem ólmir vilja láta rannsaka burtsofnun eiginkonu Kolbeins eldri, en þar eru a sög manna ekki öll kurl komin til grafar. Kolbeinn yngri, skrifstofustjóri og framsóknarmaður hefir lengi beitt sér innan kerfisins á móti því að andlát móður hans verði skoðað og hefir hann haft glæsilegan sigur í því spursmáli. Frú Ingveldur, tengdadóttir hinnar látnu, fullyrðir að tengdamóðir hennar hafi verið bölvuð meri og séu Meradali á Reykjanesi nefndir henni til heiðurs. Einnig er nú ljóst, að Miðfótaflokkurinn, sem sem skartar hvítu merhryssi í einkennismerki sínu, hafði leynda bækistöð í Meradölum og fór sú stöð undir rennandi hraun í gær og drapst þar um leið hið hvíta merhryssi, sem þeir Sigmundur og Beggó höfðu tekið svo miklu ástfóstri við. Er harmur þeirra sár og missirinn mikill. Hinsvegar er Kolbeinn Kolbeinsson eldri ósnertanlegur þar sem hann situr á friðarstóli á dvalarheimili aldraðra.

,,Þér útslitna, gaddfreðna kerlingargála,
upp á vegg eins og Skrattann þig ætti að mála.
Svo mælti völvan Vindgapanjála,"
(Höf. Kolbeinn Kolbeinsson eldri) 

Dansað á brúnum nýju gíganna

Þjóðin er fallin í pattstöðugildru siðlausra stjórnmálaflokka

Jú, Sjálfstæðisflokkurinn er auðvitað ekki stjórntækur og ætti alls ekki að vera í ríkisstjórn, - en það á því miður við fleiri flokka sem sæti eiga á Alþingi. Reyndar er Sjálfstæðisflokkurinn svo slæmur, að undrum sætir að ekki skuli vera búið að leggja hann niður og banna með lögum.

Nú er því miður svo komið, að fyrrnefndur Sjálfstæðisflokkur er farinn að berjast af öllu afli og fyrir opnum tjöldum fyrir því að kóvísvírusinn verði frelsaður og öllum verði heimilt að dreifa honum út um allar trissur, þó svo hætta sé á að vírus þessi drepi og örkuli hálfa þjóðina. Í ljósi þessara óhugnanlegu aðstæðna er ekki nema rétt og sjálfsagt að Svandís og VG snúi sér til stjórnarandstöðunnar eftir liðsinni í baráttunni við drepsóttina, sem Sjálfstæðisflokkurinn vill endilega siga á aumingja fólkið á Íslandi.

En mundi, þegar á hólminn væri komið, vera stuðningur innan stjórnarandstöðunnar við viðunandi sóttvarnir á landamærum og í sóttvarnarhúsum? Á það er aungvann veginn hægt að reiða sig; Píratar og Viðreisn eru hænsnahópar sem eru ofurseldir nýfrjálshyggjuöfgum og Samfylkingin og Miðfótúngar eru eins og þau eru. Þannig má segja að þjóðin er fallin í pattstöðugildru og nauðung firrtra, spilltra og andstyggilegra stjórnmálaflokka, sem iða af Þórðargleði, illgirni og yfirmáta skinhelgi og hroka. Ástandið er sem sagt ekki densilegt og óljóst hvort einhver leið er út úr því fyrr en eftir að hálf þjóðin er dauð og örkumla.

Svandís ætti að leita til stjórnarandstöðu

Það á bara eftir að vaxa, um það hefir draumspök kona vitnað

Það á bara eftir vaxa. Og vaxa ógurlega. Vér höfum aðeins séð byrjunina, sem eru örlitlar sprænur upp úr jörðinni yfir mosaþemburnar. Hún verður einhver móðursýkin þegar bráðin hraunelfan fara að vella yfir Grindavík og Keflavík og færa þau gamalkunnu þorp á kaf og útmá þau. Ekki mun gamanið minnka þegar gosvellingurinn fer að nálgast Hafnarfjörð svo um munar, þá héld ég veri hamagangur í öskjunum hjá blaða- og fréttamönnunum, sem flestir verða orðnir geggjaðir þegar þar kemur sögu.

Síðast liðna nótt dreymdi frú Ingveldi tímamótadraum, sem hún segir að muni valda aldarhvörfum í búsetu manna á Íslandi. Að sjálfsögðu munu allir íbúar á höfuðborgarsvæðinu taka til fótanna jafnóðum og hraunstraumurinn færir húsin þeirra á kaf, það segist frú Ingveldur hafa séð fyrir í draumi sínum. Að vísu truflaðist draumurinn nokkuð þegar frú Ingveldi þókti sem Máría Borgargagn og Indriði Handreður væru komin inn til hennar og ætluðu að nauðga henni. Svo hurfu Borgargagnið og Handreðurinn úr draumnum eftir að hafa þegið fáein högg og spörk ásamt fyrirlitningu dreymandans.

Ennfremur segir frú Ingveldur, að draummaður hennar, ekki Handreðshelvítið eða pútan hún Borgargagn, hafi fullyrt við sig í draumalandinu, að hið vaxandi eldgos á Reykjanesskaganum muni standa óslitið í hálfa öld og þegar því slotar hafi hraunið fyllt upp í hálfan Faxaflóann. Þá verður gaman að lifa Púta mín og fátt um auðvöld og krataeðlissjúklinga og dýrlega fátt um auðvöld og krataeðlissjúklinga um Suðurnes. 

Gosið hefur vaxið

Ekki skulum vér leiða Djöfulinn í freistni

Hvaða erindi ætli þessir þokkapiltar hafi átt þarna að Geldingadölum? Því er fljótsvarað: Nákvæmlega ekki neitt. Samt voru þeir þarna á vafsi á hjólhestum, vitandi að jörðin gæti gleypt þá með eldi og eiturgufum. Það er aunginn vafi á að þarna var Fjandinn að verki og ætlaði sér að veiða drengina niður til sín í Helvíti. Þá hefðu þeir betur farið að dæmi Kolbeins Kolbeinssonar, en hann sefur undir rúmi sínu í dag, og látið fyrirberast heima hjá sér. 

Svo hefir enn eitt vandamálið verið að ryðja sér til rúms, en það er vaxandi árátta fólks til að hjóla í svefni. Alvarlegt tilfelli af þessu tagi varð í vetur þegar steinsofandi kvendi kom á fjallahjólhesti út á Látrabjarg og reið eins og ekkert væri fram af og hvarf niður í urðina, um það bil fjegurhundruð metrum neðar. Það var víst ekki félegt hjólið þegar að var komin, svo beyglað og brotið sem það var eftir flugið. Nú er ekki þar með sagt að hjólaknaparnir í Geldingadölum hafi verið sofandi á reiðskjótum sínum þarna í dag þegar Djöfullinn sjálfur hugðist fanga þá ofan í fordyri Helvítis. Því enn sem fyrr hefir Andskotinn illskuflár sína snöru snúna þeim snögglega tilbúna, sem fara með fals og dár.

Í dag einkennist heilsufar Máríu Borgargagns af tíðum þvaglátum, stunum og dæsingum, sem líkjast hvalablástrum. Þessi vanheilsa stafar af ógætilegri öldrykkju meðfram parkódínforteáti. Fyrir utan hin andstyggilegu þvaglát á fimm til tíu mínútna fresti, lýsa sjúkdómseinkenni Borgargagnsins sér eins og hún hafi gleypt múrsteina, því allt er klossfast eins og af grjóthertri steinsteypu í ristlinum, og þá er sem dökkgrátt kólguský vomi yfir heilabúinu og kalli fram ófétislega atburði úr fortíðinni. Í þessu ástandi kjökrar Máría Borgargagn mjök yfir lauslæti sínu og afmorshneigð, sem sannast sagna hefir verið dálítið úr hófi fram hjá henni á stundum, ekki síst fyrr á árum. Það var einmitt í svona sjúkdómskasti, sem Máría orkti ljóðið ,,Láfudansinn", sem var frumflutt á þjóðhátíðardaginn 17. júni.  

Voru 200-300 metra frá sprungunni

Trúmálahópar um frjálsa útbreiðslu kóvíðveirunnar og spámenn þeirra

Í vissum trúmálahópum hér á landi er Jón Magnússon ,,lögmaður" mjök í hávegum hafður og eru hópameðlimir ákaflega elskir að honum og hafa, hver hjá sér, komið sér upp helgimyndir af Jóni. Vinsælasta myndin er af heilögu lögmenninu án fata, hvar hann snýr bakhluta sínum að tilbeiðendum. Er það venja í híbýlum meðlima, að hafa þá mynd í mátulegri hæð, þannig að meðlimur geti gengið að henni beint og kysst hinn helga meistara beint á rassinn.

Í nýlegri bæn, sem einn af minni spámönnunum í helgidómi Jóns ,,lögmanns" orkti til dýrðar þessum nýsmíðaða guði, segir eitthvað í þá veru, að Jón þessi ,, leiði oss eigi í haftafjósið og frelsi oss frá sóttkví." Þennan munnsöfnuð hafa áhugamenn um frjálsa útbreiðslu kóvíðsveirunnar japlað hver ofan í annan yfir páskana í þeirri frómu von að veiran muni sigra og að minnsta kosti hálf þjóðin muni leggjast í kóvíð; því þessir áhugamenn hafa þá trú að hver sá er andast eða verður farlama til lengri eða skemmri tíma af kóvíðnum verði sáluhólpinn, því dauði eða örkuml af þessari ágætu drepsótt eru margfalt meira frelsi en fimm daga sóttkví á góðu hótélherbergi.

Nú, ýmsar frelsishetjur í söfnuði hr. Magnússonar ,,lögmanns" hafa undanfarið vaðið yfir lög og láð með þann dásamlega boðskap, að kóvíðsveiran sé aungin andskotans veira, þetta sé í almesta lagi smávægilegt kvef, en þó aðallega lygaþvættingur til að hræða fólk og hægja á rottuhjóli kapítalismans og neyslukapphlaupinu. Á sama tíma og hetjurnar boða þessar kennisetningar sínar með öskrum og hávaða hafa þær í leiðinni uppi skammir og áróður um slælega frammistöðu stjórnvalda við öflun bóluefna gegn kóvíðnum, sem þær segja í hinu orðinu að sé ekki til. Og nú kvað Brynjar Vondalykt, sem er handlaginn maður og listrænn í sér, vera sestur við að tálga út helgimynd af Jóni Magnússyni ,,lögmanni", þ.e. einskonar öndvegissúlu af þeim drotni, þriggja metra háa, og auk þess tæplega meters langan stubb af sælli frú Andersen, en hún er ötull postulón fyrir hugsjóninni háleitu um kaup á bóluefni gegn veiru, sem hún lætur í veðri vaka að ekki sé til.      

„Ekki eðlilegur málshraði“

Rottuþefur í húsinu - Ferð á vertshús - Endastöð hjá Hálfdáni

Þegar Vondalykt skreiddist á ról í morgun áttaði hann sig á að hann var staddur í húsi frú Ingveldar og Kolbeins, en hann rak ekki minni til að hann hefði verið þar í heimsókn. Þá hafði honum fundist dularfullt að hafa vaknað í bleytupolli bak við stofusófa og buxur hans dregnar niður að hnésbótum. Þegar Brynjar kom fram í eldhús voru þar staddar fáeinar persónur, en hann gretti sig og kvartaði undan rottuþef í húsinu. Þarna sat Máría Borgargagn við eldhúsborðið, ber að neðan og fjarska páskamorgunsleg. Hún sagði Brynjari að halda kjafti og skammast sín, annað eins svín sem hann væri, en Vondalyktin varð hvumsa við og glápti á vinkonu sína eins og ringlaður apaköttur.

Svo ruddist frú Ingveldur út af klósettinu og á eftir henni næddi salernisþefurinn, kaldur og fráhrindandi. Hún leit Brynjar Vondulykt illum augum og nú velktist hann ekki vafa lengur, að hann væri illa séður í húsinu vegna einhvers glæps sem hann hafði framið, en hafði ekki hugmynd um hver var. - Að sjá þig helvítis minkurinn þinn, mælti frú Ingveldur til hans og raddblærinn var hræðilegur. Veist hvað hann Kolbeinn gerði við þig bak við sófann í nótt?! Nei, það veistu ekki ólánið þitt.
Brynjar Vondalykt saug upp í nefið og andlit hans var eitt spurningarmerki. -Djöfull, sagði hann svo, - ég er eitthvað alveg að drepast í endanum mínum. Hvar er Kolbeinn? Nú drep ég hann!

Þá aumkaði frú Ingveldur sig yfir Brynjar Vondulykt og veitti honum rausnarlegan afrétting, whiskey, volka, slurk af kóki á litlum spegli og þrjár jónur. Innan skamms var  Vondalyktin horfinn aftur inn í almyrkva, kjarnorkuvetur og óminni. Í þessu ástandi fór frú Ingveldur með Vondulyktina á veitingastað sem var opinn, kom honum fyrir við borð, pantaði fyrir hann öl og þrjár vínarpylsur með kokteilsósu. Að svo búnu yfirgaf frú Ingveldur staðinn og fór heim, en lét örlögunum eftir að verka Brynjar Vondulykt, en tveimur klukkustundum síðar var búið að loka hann inni í gæsluvarðhaldsklefa Hálfdáns Varðstjóra. Í fyrramáli, trúlega árla mjök, mun Hálfdán mæta til leiks og bretta ærlega upp á helvíska Vondulyktina og kenna honum mannasiði sem bragð er af. 

Þjóðareining um sóttvarnir skilað sér