Hugsjónaeldur hins hugsjónasljóasta mun aldrei brenna eitt eða neitt

Þetta er með því besta sem heyrst hefur lengi, oho-ho-ho-hooojjj! ,,Í mér brennur ennþá hugsjónaeldur", segir veslings pappakassinn, einhver hugsjónasljóasti lukkuriddari Íslands og það jafnvel þótt Kattrin Kobba, sú afvelta Lilja Rafney og Óli Góði séu meðtalin.

Fyrir síðustu alþingiskosningar kom hinn heiti hugsjónaeldur K.Ó. Propps skýrt fram þegar hann sór við kviðskegg Stenngrims spámanns, frammi fyrir fullorðnum erfiðisvinnumanni fyrir utan bensínstöð, að hann mundi aldrei aldrei aldrei, ekki fremur en önnur þingmenni VG, samþykkja ríkisstjórnarsamstarf VG við Sjálfstæðisflokkinn. Daginn eftir kosningar sveik herra K.Ó. Proppur heit sitt við alþýðuna og kjagaði furðu léttstígur, ásamt hinum smámennunum í þingflokki VG, beinustu leið inn í Valhöllu og sóru Sjálfstæðisflokknum hollustu sína. - Ja, það var þó hugsjónaeldurinn atarna, sagði kerlingin við snyrtiborðið í saltfiskvinnslunni þegar hún frétti af ferðalagi Proppsins og vina hans inn á stofugólf Sjálfstæðisflokksins.

Og undir kveld í dag skellti Bjarni Jónsson Lilju Rafneyju flatri í drullusvaðið, felldi hann hana á skessubragði. Næst eru félagsmenn VG í Reykjavík vísir til að taka í hnakkadrömbin á Kattrinu Kobbó, Swandeesý og frú St. Pálsson og sturta þeim ofan í næsta tiltækan gám við Sorpu. Nú, hugsjónamaðurinn ægilegi, sem brennur og brennur, og slökkt var í um daginn á Suðurlandi, er nú blessunarlega afturgenginn í Reykjavík og bíður þess eins að fá að fylgja með í gáminn ásamt Kattrinu og þeim. 

„Í mér brennur ennþá hugsjónaeldur“

Þegar ein báran rís er önnur vís, sú er reynslan af rafleikum

Við upphaf rafrunksins á Íslandi varð fljótt ljóst að það mundi enda með ósköpum. Það leið heldur ekki á löngu þar til fyrsta óhappið, - ja, eða öllu heldur fyrsta slysið, - átti sér stað. Það hún Soffía heitin, hún fannst látin á klósettskálinni heima hjá sér, skálin sótug að innan en tólið hálfbrunnið á botninum. Á rannsóknarstofunni komust þeir að því að það hafði orðið skammhlaup, þéttingar gefið sig og rafurstraumur á við eldingu, fremur litla að vísu, losnaði úr læðingi og því fór sem fór.

Næsta slys varð þegar stautur með rautt ljós á endanum fuðraði upp við notkun og gekk hér um bil frá konu á Vesturlandi. Það skal tekið fram að eftir þetta hefir hún ekki verið við karlmann kennd, konu ekki heldur, og hatar upp frá þessu allar tækninýungar. Hún er bundin við hjólastól síðan, kérlíngarfjandinn, og ill viðureignar. Ekki var þriflegri atburðurinn sem sagt var að hent hefði manninn á Hvammstanga. Þeim góða manni hafði af ókunnri ástæðu áskotnast verkfæri, hjálpartæki svokallað, sem hann bar varfærnislega að þjóhnöppum sínum. Svo varð sprenging.

En svo einkennilegt sem það er, þá hefir rafrunkið ekki lagst af á Íslandi þrátt fyrir ítrekuð slys og dauðsföll af völdum þess. Fjandinn einn getur vitað hvað þessu andskotans fólki gengur til þegar það virðir að vettugi alvarleg áföll og hræðilega reynslu fólks sem hefir örkumlast og jafnvel dáið af rafmagnsrunki og gjört sér eilíflega til skammar fyrir losta sakir og öfuguggahátt. Samt hefir frú Ingveldur aldrei fallið fyrir rafrunksfreistingunni og látið svo um mælt, að frekar muni hún brúka girðingarstaur en þetta helvítis rafmagnsdrasl, sem hafði næstum riðið Kolbeini eiginmanni hennar að fullu.  

400 manna rafíþróttamóti fram haldið

Var kastað út á skottinu en reynir strax að smygla sér inn aftur

Þeir sem ekki kunna að skammast sín láta ekki deigan síga þótt búið sé að henda þeim út á skottinu einusinni. Slíkir melrakkar ramba bara að næsta húsi og reyna lauma sér þar inn þrátt fyrir að augljóst sé hverjum vitbornum manni að enginn vilji sjá innandyra hjá sér. En herra K.Ó. Proppur gjörir sér aungva grein fyrir hvað sómir sér því hann heldur hann sé það vel innundir hjá stærstu hluthöfum VG að honum verði tryggt gott sæti á framboðslista. Að vísu er hr. Proppur gjörsamlega hugsjónalaus og liðónýtur til stjórnmála, þannig að hann passa svo sem ágætlega inn hinn háborgaralega undanrennusöfnuð sem haslað hefur sér völl í skjóli Stenngrims, Álfheiðar og Svavarsfjölskyldunnar, en kjósendur margir hverjir kunna bara ekkert að meta spjátrunga af þessu tagi. 

En að vandræðaskáldinu og Sjálfstæðisflokkssleikjaranum hr. Proppi slepptum, þá gjörðu frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar sér lítið fyrir og þverbrutu allar sóttvarnarreglur og fylltu hús sitt af frammáfólki í gjærkveldi. Þar hafði fólk um hönd sterkt áfengi, einnig hvítt og rautt og graðhestabjórsull ásamt hvítu dufti á spegilfægðum silfurbakka. Og þar sem eðli samkvæma af þessu kalíberi er gjarnan á þann veg að samkvæmisgestum verður þegar á líður mjök oft mál að drýgja hór geta þau orðið nokkuð söguleg. Í nótt gjörði til dæmist Brynjar Vondalykt hosur sínar grænar fyrir kvenbelg úr Framsóknarflokki Kolbeins Kolbeinssonar og tókst að lokka hana með sér fram í bílskúr, en þar vóru þá fyrir Máría Borgargagn og ónefnd glimmertuðra úr Valhöllu og var ekki annað að sjá að færi afar vel á með þeim.

Þegar kvenbelgurinn úr Framsókn, sem Vondalyktin hafði fullan hug á að spenna þarna á bílskúrsgólfinu, sá á athafnir þeirra er fyrir voru fyllist hún hræsnisfullri vandlætingu og spurði samferðarmann sinn hvaða eiginlega helvískar hórdómsskækjur þetta væru sem lægju þar saman berrassaðar úti í horni eins og skepnur. Brynjari Vondulykt varð auðvitað tregt tungu að hræra því honum þókti viðhorf verðandi lagskonu sinnar ískyggilegt og ófélagslegt. Því var það að hann felldi kvenbelginn framsóknaríska á leggjarbragði og kom hún niður við hlið þeirra Máríu Borgargagns og fylgdi Brynjar fallinu eftir af slíkri einurð, að hann var kominn með buxurnar niðrum sig um leið og hann lenti ofan á lagskonu sinni, en Borgargagnir og hennar samkvæmisdama tóku blítt á móti þeim og þjónuðu þeim alveg. 

Færir sig til baka og gefur kost á sér í Reykjavík

Saklaust fólk heima í stofu fór stanslaust hjá sér meðan á fíflalátunum stóð

Hún er búin að vera og það svo rækilega að ekki tekur fyrir hana að hreinsa úr buxunum. Fundur hina misheppnuðu fyrirmenna í Hörpu í dag framkallaði einn allsherjar kjána- og bjánahroll, því þeir er sátu heima í stofu og horfðu og hlustuðu á öll þau firn og býsn, sem ríkisstjórn Ísland bauð upp á, fóru stanslaust hjá sér meðan á fíflalátunum stóð. Fyrir það fyrsta brá flestum í brún þegar Bjarniben hóf ,,fundinn" einn á sviðinu og talaði á þann hátt að öllum átti að skiljast að hann hefði nú öll völd; hann var meira að segja svo geggjaður að hann lét sér ekki muna um að tala um einhverjar óábyrgar persónur sem létu sig hafa að brjóta sóttvarnarlög! Hann er víst lofsamlega búinn að gleyma trallinu í Ásmundarsal á Þolláksmessukvöld fyrir tæpum fjórum mánuðum síðan og hefðu átt að varða, ef allt væri með felldu, brottrekstur úr ríkisstjórninni.

Og ekki vantaði að ráðherrarnir, sem voru sýndir á fundinum, töluðu fjálglega um hertar reglur, sem þó líta út eins og illa heppnaðar sjónhverfingar framkvæmdar af langdrukknum töfrakarli. Málæði af þeim toga sem ráðherranefnurnar brúkuðu á landsmenn í dag kallaði sá mikli meistari Þórbergur Þórðarson ,,ruglandi" og nefndi sérstaklega, að stjórnmálamenn og póletiskir kjaftaskúmar notuðu ,,ruglandi" á vísvitandi hátt til að þyrla upp ryki í blekkingarskyni, eða með öðrum orðum: Ljúga að kjósendum og leika sér að þjóðinni. Að þurfa að horfa upp á svona heimskupör og óskammfeilni af hálfu æðsta ráðs stjórnsýslunnar á Íslandi er þess eðlis að manni fallast hendur af undrun og gremju.

Nú ætti öllum að vera orðið ljóst, að það er sjakalahjörð Sjálfstæðisflokksins sem ræður för varðandi sóttvarnir vegna kóvíðs nítjánda. Biluðustu nýfrjálshyggjuböðlarnir, sem því miður eiga sér líka talsmenn á Alþingi og í ríkisstjórn, virðast vera í sérstöku átaki við að koma því til leiðar að kóvíðsveirunni verði sleppt lausri og óhindraðri á landslýð. Hlutverk stjórnmálamanna annarra flokka virðist vera að berjast með þumalputtunum gegn því að hálfri þjóðinni verði misþyrmt með hinni frjálsu kóvíðsveiru nýfrjálshyggjupervertanna. Samt er Sjálfstæðisflokkurinn aðeins rétt rúmlega tuttugu prósent flokkur og ræður öllu sem honum sýsnist. Og að sjá Katrínu ,,forsætisráðherra" gera sig opinberlega að fífli með ótrúlegum fettum og brettum, skóluðu handapati og fyrirvaralausum skítaglottum hér og þar, bara til að þjónusta Sjálfstæðisflokkinn, nýfrjálshyggjuskemmdavargana þar, Engeyingana, Samherjana og bankaræningjana úr Hruninu Sjálfstæðisflokksins, er hreint skelfilegt fyrir venjulegt fólk og nánast óbærilegt fyrir heiðarlega sósíalista, sem öðrum fremur stofnuðu VG fyrir tuttugu árum, þó svo þeim hafi verið bolað þaðan út af valdasjúkum flokkseigendum og efrimillistéttarfémínístum og einhverju undanrennurusli sem flokkseigendur höfðu á sínum snærum. 

„Algjörlega vilji löggjafans“

Þá komu sóttvarnir fyrir lítið og barst sóttin í sjálfa ríkisstjórnina sem riðaði til falls

Honum Indriða Handreði varð eitt sinn hált á merinni, en það var þegar hann varð útsteyptur af lekanda. Hann hafði sem sé rekist á einhverja bölvaða grýlu á Laugaveginum og farið með henni á bak við næsta hús. Fyrir vikið kom hann sýktur heim til sín morguninn eftir og smitaði eiginkonu sína, Máríu Borgargagn af hinum hættulega sýkli. Og Handreðurinn bætti um betur: Hann lét sér sæma að smita vin sinn, Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann, af sóttinni þá strax um kveldið. Pestin fór afbragðs illa í Kolbein, lagist í höfuðið á honum, sem kom fram í því að hann þvældi látlaust helberan þvætting, lýgi og fáheyrt og viðbjóðslegt rugl í þrjár vikur.

Það kom hinsvegar í hlut Borgargagnsins að koma veikinni yfir á frú Ingveldi, en það hefði hún betur látið ógert, því frú Ingveldur varð æf og hefði sennilega myrt Borgargagnið ef fjöldi góðgjrnra mann hefðu ekki gengið á milli. Um skeið var lekandinn sem Handreðurinn fékk af grýlunni á Laugaveginum mikið vandamál í tiltölulega þröngum geira samfélagsins. Frá Indriða karlinum barst sjúkdómurinn hratt upp þjófélagsstigann og fór innan skamms að herja á ríkisstjórnina. Það var hræðilegt, því minnstu mátti muna að stjórnin leystist upp, sem og heimili ráðherranna. Sem betur fer tókst að þagga hneykslið niður og halda því frá blaðamönnum, en þessháttar drjólar kunna ekkert með ríkisleyndarmál að fara.

Um sama leyti og ríkisstjórnin tók veikina komst upp að köttur nokkur í Þingholtunum væri með lekanda. Kattarskrattinn varð bólginn í framan svo rétt pírði í glyrnurnar og svo geðvondur að nær stappaði við fullkomið brjálæði. Sem dæmi um ofsa og stjórnleysi kattarins þá drap hann þrjá hunda í hverfinu áður en honum fór að batna og geðbilun hans að mildast. Þessi ódæmi bitnuðu líka á börnum sem fullorðnum, því kötturinn tók upp á að vega að fólki úr launsátri og rífa það og tæta í framan með hárbeittum klónum. Hvernig blessað dýrið hafði smitast af þessum hættulega sjúkdómi vissi enginn þrátt fyrir að vísindamenn hafi rannsakað málið í þaula. En frú Ingveldur hafði oft á orði á eftir, að réttast væri að hengja helvítis úrþvættið hann Indriða Handreð, því hann væri til alls vís; það ætti að taka óhræsið einhverja nóttina þegar hann væri sofandi í rúmi sínu og tylla honum upp í stóra trénu, sem væri að húsabaki hjá honum, öðruvísi væri réttlætinu ekki fullnægt. 

Frumvarp sem skyldar fólk í sóttvarnahús

Sagan af þremur píkum, morði og fjórum leynilögreglumönnum

Fyrst minnst hefir verið á skoðanakönnun er ekki úr vegi að rifja upp eins og eina sérstaka sögu frá síðustu öld, sem var allt í senn dularfull, lygileg og sorgleg. Þannig var, að í sjávarþorpi einu á landsbyggðinni var upp kvittur þess efnis, að ein af yngri konum þorpsins væri ekki aðeins með eins píku, svo sem venja er, heldur þrjár. Þetta var allt mjög vandræðalegt og sveitarfélagið skammaðist sín niður í tær. Þó var engin örugg staðfesting fyrir píkunum þremur, en samt var tæplega tvítug stúlka grunuð um að vera hin seka. Svo kom strákdjöfull úr öðrum landshluta í þorpið til að vinna þar á vertíð. Fljótt fékk hann að heyra fyrrnefndan orðróm um hneykslið og veðraðist allur upp og lýsti yfir að hann skyldi komast að hinu sanna áður en vertíðin væri á enda.

Svo fór piltur að stíga í vænginn við stúlkuna sem orðrómurinn beindist að. Hann fór vel að, því þetta laginn kvennamaður sem kunni að koma fram við stúlkur af fullkominni háttvísi. Á miðri vertíð var hann farinn að venja komur sínar á heimili hennar og stuttu síðar var hann kominn upp til hennar. Að vonum fékk fékk drengurinn áreiðanlegt yfirlit yfir málið og varð þegar í stað manna fróðastur um miðvígstöðvabúskap stúlkunnar, sem sögð var með þrjár píkur. Þetta var fyrir þann tíma þegar kvensniptir á Íslandi fengu píkuna á heilann og fóru að halda málverkasýningar með eintómum píkumyndum og fremja stórvefnað með sama myndefni. Hið næsta í málinu var að strákurinn tók sig til þegar allir voru að snæða hádegisverð í mötuneytinu í frystihúsinu, og lýsti sérkennum heitkonu sinnar í smáatriðum. - Já já,sagði hann, - hún er með þrjár, eina þar sem píkan er vön að vera, aðra hægramegin við hana í náranum og þá þriðju í náranum vinstramegin við miðdjásnið. Og þær eru allar virkar og þá hún kastar af sér vatni lekur á öllum. 

Þetta þókti á flestum stöðum góð tíðindi og í þorpinu óx piltur mjög í áliti. En ekki allsstaðar þó. Morguninn eftir kom annað hljóð í strokkinn, því þá fannst hinn efnilegi kvennamaður dauður í snjóskafli fyrir neðan aðalgötu staðarins. Hann hafði víst verið að koma frá ástkonu sinni þegar andlát hans bar að höndum. Þetta var morð, um það var ekki að villast, því engin spor bentu til að hann hefði stokkið út í skaflinn og beðið bana; sennilega hafði honum verið fleygt af bifreiðarpalli eftir að búið var að myrða hann. Rannsókn leiddi ekkert í ljós, nákvæmlega ekkert. Fjórir leynilögreglumenn úr höfuðstaðnum voru sendir til að kanna hvað gerst hafði. Þrem vikum síðar voru tveir af þessum fjórum sendir aftur suður, því þeir höfðu fljótlega eftir komu sína tekið upp þann óviðkunnanlega sið að fara að halda við giftar húsmæður á staðnum. En þegar þeir voru farnir fengu þeir tveir er eftir voru aungvann frið fyrir konunum sem tapað höfðu friðlum sínum; þær áreittu þá stöðugt uns þeir féllu líka í synd. Þess lauk þegar karlar kerlinganna komu heim af sjónum og sáu hvers kyns var og börðu leynilögreglumennina tvo til óbóta. Síðan hefir ekki verið minnst á þrjár píkur, myrtan vertíðarpilt eða kynóða leynilögreglumenn í þorpinu, en allt gengið sinn vana gang.

Könnun: Miðflokkurinn nálægt því að detta af þingi

Aðfarirnar hafa sértækt skemmtigildi þótt lágkúrulegar séu

Það fór sem mig grunaði, að Brúarlandsundrið mundi hrifsa til sín fyrsta sæti VG í Kraganum, enda lögðu Stenngrimur og Flokkseigendafélagið þunga áherslu á að þannig færi. Hinsvegar telst árangur værðarprestsins Ólafs Góða til kraftaverka, því dagskipun Flokkseigenda var að sturta þeim náunga niður. Tengdadóttir Stenngrims Johoð, hún Una, náði ekki nema þriðja sæti, þrátt fyrir að hin ráðandi öfl í VG hafi krafist þess að flokksmenn á kjörskrá tryggðu henni annað sætið. En þetta er allt í lagi, karlar í fyrsta og öðru sæti er dálítið sem ekki er látið líðast í VG og tengdadóttirin verður færð með handafli upp í annað sæti en þeim Góða verður sturtað niður, nema hann sé tilbúinn að niðurlægja sig með því að taka þriðja sætið.

Það sem upp úr stendur eftir prófkjörsforval VG í Kraganum, að kjósendur þar hafa nú val um að kjósa grínframboð þar sem listi VG er. Það er nefnilega ekki á hverjum degi sem kjósendum stendur til boða að kjósa í sömu andrá Brúarlandsundur og Tengdadóttur. Trúlega fær VG þó aungvann mann kjörinn í Kraganum, en það væri bæði rökrétt og sanngjarnt. Flokksnefnan sem í upphafi var gefið heitið ,,Vinstrihreyfingin grænt framboð" er hvorki vinstri né græn, heldur afdrep og músarhola grasasna og lágkúrugerpa; þessháttar óþverralýð auðvitað enginn vitborin maður.

Við skulum þó muna að það er gaman að þessu og hlálegar aðfarir Stenngrims Johoð og Flokkseigendanna hafa visst skemmtigildi, sértækt að vísu, en skemmtigildi samt. Í öndverðu var litið þannig á, að VG væri arftaki Alþðýðubandalagsins sáluga, Sameiningarflokks alþýðu-sósíalistaflokksins og Kommúnistaflokks Íslands Síðar kom svo hið sanna í ljós, sem sé að VG er afkomandi gömlu og geðbiluðu Framsóknarmaddömunnar í móðurætt en borgarastéttarinnar og Íhaldsins í föðurætt og þar með náskylt öllum samherjunum; með öðrum orðum þá er VG baneitraður flokkur, sem best væri geymdur niður á tvöþúsund faðma dýpi í sjó eða jörðu. Þannig er nú það og vér erum þakklát fyrir skrípalæti og sjónhverfingabrall hins úrkynjaða undarennuflokks VG. 

Guðmundur Ingi leiðir VG í Kraganum

Samtal þrungið mannviti um dauðvona kú

Vér getum treyst því til fullnustu, að þegar últra hægristeggurinn Andrés spjallar við tvo hægrisinnaða vindbelgi, eins og Freðjón Freðjónsson og og Stefán þennan, sem aunginn vill þekkja, er aldrei töluð nein vitleysa. Fyrir örskömmu efndu fyrrnefndir drengir til opinbers samtals, sem var svo þrungið mannviti að skjaldan hefir annað eins heyrst. Í þessu undursamlega samtali, því þetta var samtal, kemur fram að Samfylkingin er svo innilega sameiginlegasta áhugamál þeirra; allir vilja þeir hag Samfylkingarinnar sem mestan og bestan; og allir grétu þeir heitum tárum hlutskipti Samfylkingarinnar eins og langdrukknir óreglupésar, en þeir álíta að margnefnd Samfylking hafi fyllst á síðustu árum af mjög vondu fólki, heimsku, illgjörnu og afar annarlegu á flestan máta.

Ekki er ólíklegt, að Andrés og þeir hafi á réttu að standa varðandi alvarleg innanmein Samfylkingarinnar. Þó það nú væri. Og væri Samfylkingin mjólkurkú, sagði einn þeirra og ekki sá ógáfaðasti, væri hún löngu hætt að gefa af sé nokkra nyt, hvað þá halda kálfi, þannig að einsýnt mætti heita að búið væri að leiða kusu út á blóðvöllinn og slagta henni. En þótt Samfylkingin væri dregin út og henni fargað, þá mundi ekkert frálag verða af henni, því soddan óþverra, sem dauð Samfylking er, er ekki einusinni hægt að nota í hakk eða til að eitra með fyrir ref og mink. Við þetta má bæta, að mikið væru nú Andrés og Stefán Páls fallegt par; þeir ættu að gleðja þjóð sína með því að byrja saman, það er að segja ef þeir eru ekki nú þegar farnir að sænga saman.

En þó svo Samfylkingin drepist út af fyrir kosningar, þá er nokkuð gott pláss til staðar fyrir rotnað og úr sér sprottið krataeðli í sosialistaflokki Gunsa Smára. Þangað geta þjökuð og soltin krataeðlisatkvæði leitað. Fyrir skemmstu sóktu Gunsi og sosialistarnir hans um lóð undir hjáleigu í túnfæti Höfuðbólsins, Valhöllu. Umsókninni var vel tekið og hefir nú Gunsi, ásamt griðkonum sínum og hlaupastrákum, öllum heldur krataeðlissjúkum, komið sér fyrir í Bolholti, steinsnar frá Höfuðbólinu. Þetta þýðir, að fái sosialistaflokkurinn sá arni þingmenn kjörna er hann í nafni krataeðlisins þegar til þjónustu reiðubúinn í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum.

Kraumandi óánægja í Samfylkingunni

Efrimillistéttarfémínístarnir yfirtaka flokka af ætt verkalýðs og gelda þá

Þá er efrimillistéttarfémínístarnir búnir að slátra honum Proppa okkar og þókti þeim það lítið verk og auvirðilegt. Herra Marsjall var bókstaflega flengdur og kom fyrir ekki hjá aumingjanum svorna að hafa verið þingmenni fyrir Samfylkingu og Bjarta framtíð og vikapiltur hjá VG og Katrínu. Með þessum glæsilegu úrslitum í Suðurkjördæmi stefnir VG hraðbyri á verða Kvennalistinn endurborinn, en Kvennalistinn var sem kunnugt er háborgaralegt og væmið jukk, sem drapst að lokum úr uppdráttarkveisu og klofningi. Önnur flokksnefna, jafnvel enn ógeðslegri og falskari en VG, gerir líka til tilkall til að verða Kvennalistinn endurborinn, en það er auðvitað Samfylkingin, en þar hafa gírugir efrimillistéttarfémínístar gjört mjög harða hríð að karlkyninu með það markmið í huga að útrýma því óþverrakyni alveg úr flokknum.

Þá er að koma á daginn, að sama sigling er á ,,sosialistaflokki" Gunnars Smára; þar er allt að verða klárt fyrir endanlega yfirtöku hins efrimillistéttarlega fémínísma. Og vegna yfirtökunnar, sem ku óumflýjanleg, fór Gunnsi Smári í kynskiptiaðgerð til að geta verið með í flokknum sínum. Í dag gegnir hann nafninu frú Gunnsa Smári. Fyrsti liðurinn í eðlisbreytingu ,,sosialistaflokksins" var þegar rassaguddurnar þar á bæ efndu til hlálegs klofnings með stofnun fyrirbrigðisins ,,sosialiskir fémínístar" Annar þáttur blekkingariðjunnar var þegar kerlurnar slógu verkalýðshóp sosialistaflokksins af og breyttu nafni hans í ,,stéttahóp sosialistaflokksins". Allur minnir þessi undirbúningur fémínístanna hjá frú Gunnsu Smára á hnignun og úrkynjun VG, en sá flokkur má ekki heyra verkalýð nefndan á nafn og heldur því staffírugur fram að þessháttar lýður sé ekki til. Og Samfylkingin er sama sinnis. En með því að búa til ,,stéttahóp sosialistaflokksins" ná hinar borgaralegur skessur fémínísmans utan um borgarastéttina og slagorð Sjáfstæðisflokksins ,,stétt með stétt" og þá væntanlega hinar hámenntuðu háskólastéttir og atvinnubraskarastéttirnar. 

Því miður hefir efrimillistéttarfémínístunum alveg láðst að taka harðsvíruðustu hægriflokkana yfir. Sjálfstæðisflokkur, Framsókn, Viðreisn og Píratar hafa alveg fengið frið fyrir herleiðingarfíkn efrimillistéttarfémínístanna. Hvernig á þessu stendur er að mestu hulin leyndardómur. Reyndar er fullur samhljómur með fémínístum og kapítalistum, báðir aðilar aðhyllast sama þjóðskipulag, kapítalismann. Þess vegna telja fémmurnar nauðsynlegt að taka stjórnmálaflokka, sem eiga sér rætur í verkalýðshreyfingu og Karli gamla Marx, og gelda þá af því sem þær kalla ,,sósíalískt óeðli".   

Hólmfríður leiðir lista Vinstri grænna

Rauðsmýrarmaddömur í kontórbúbblu alþýðuhallarinnar

Þá er einhver fjárinn farinn af stað í verkalýðshreyfingunni, en þó aðallega hjá skrifstofusjakölunum á ASÍ kontórnum. Svo er að sjá, ef ummæli Ragnars í VG og Villa á Skaganum eiga við rök að styðjast, að efrimillistéttarfémínístarnir, sem hreiðrað hafa um sig á skrifstofum alþýðunnar, hafi laumast bak við þil með fína stöffinu frá atvinnurekendum og samið réttindi og krónur af eigendum lífeyrissjóðanna. Ef þeir heiðursmenn, Raggi og Villi, hafa rétt fyrir sér, er ekki um annað að ræða en að fleygja efrimillistéttarfemmunum á kontórnum út á rassgatinu eins og hvurjum öðrum skítapöddum.

Séu Viljálmur og Ragnar aftur á móti að ljúga upp á virðulegar efrimillistéttarfraukur þá verða þeir að neyast til að flýja land, eða, það sem betra er, fara til fjalla og gjörast útilegumenn við Herðubreiðarlindir eða Fjallabaksleið nyrðri. Okkur bráðvantar útilegumenn til að sýna erlendum ferðamönnum og piltarnir eru ekki ofgóðir til að leggja sitt að mörkum ferðamannaiðnaðarins og hagvaxtarins.

Svo er Vilhjálmur okkar á Skaganum búinn að kæra efrimillistéttarkerlurnar í alþýðuhöllinni og er viðbúið að þær fái ómildan dóm og verði stungið inn. Annars eiga Villi og Raggi ekki að skipta sér af hvað höfðingjarnir hafast að. Að sönnu eru Drífa, Solveig og Halla í höll alþýðunnar sannar Rauðsmýrarmaddömur og eiga illa skap við götudrengi eins og Villa af Skaganum og Ragga, sem áreiðanlega er úr Breiðholtinu. Því er dagljóst og borðliggjandi að komið er að lokaorrustunni, því drengirnir af Akranesi og úr Breiðholtinu eru lagðir til atlögu við maddömunnar á kontórbúbblunni hjá ASÍ. En það er mikil áskorun að hjóla í línulega verkferla í veldisvexti, sem upp eru farnir í fasa í andrúmslofti kontórbúbblunnar, og hugsa í lausnum og heildstæðum efrimillstéttarfémínískum áformum ... Aaammm aaammm, þúst, semsagt tíst ...

„Mér er mjög misboðið“