Kerlingarrokkurin vanfær á sjötugasta og sjöunda aldursári

Ekki lætur hún deigan síga kellíngarrokkurinn hún frú Jóvóvích og hleður niður börnum þó komin sé á gamals aldur. Ellihrum, á sjötugasta og sjöunda aldursári, kjagar hún um vambmikil og ógurleg, komin átta mánuði á leið og barnsfaðernið óljóst eða með öllu óvíst. Svo mikið er þó víst, að ekki er frúin vanfær af völdum trekkvinds eða dragsúgar eins og unga konan í Eyjafirði um árið.

Eins og allir muna, þá fæddi sú eyfirska stúlkubarn, sem hún gaf nafnið Guðrún og var á tabúla skráð Guðrún Trekkvindsdóttir, en hennar sonur var Trekkvindur nokkur Finnsson, sem snemmindis gjörðist morðingi og hvarf vestur um haf og gerðist prestur hjá einhverjum sértrúarsöfnuði og er mikill ættbogi frá honum kominn þar vestra og mun þar vera allmargur misjafn sauður í því safni. Fyrir frú Jóvóvích liggur að ráða fram úr faðerni krógans sem hún gengur með, en þar eru margir kallaðir en einungis einn útvalinn; það hefir sem sé ekki enn sannast að barnungi geti átt tvo feður eða fleiri. Að vísu liggur grunur í landi um tilvik sem eru svo skuggaleg að ekki er forsvaranlegt að nefna þau á nafn.

Og hvað ætli verði þegar frú Jóvóvích verður búin að athafna sig á fæðingardeildinni. Ætli kellígarrokkurinn muni þá ekki lamma sig inn á einhverja knæpuna og finna sér föður að næsta barni sínu. Það er víst orðlaust starfsfólkið á elliheimilinu sem frú Jóvóvích býr og íbúarnir þar svo hneykslaðir að þeir eru löngu hættir að fylgja fötum og allt er í skralli á þessu volaða dvalarheimili aldraðra út af óguðlegu framferði og barneignum frú Jóvóvích. Á elliheimili frú Jóvóvích býr norn, alvöru norn, sem hagar sér einkennilega. Kerlingin sú hefir spáð því, og það margoft, að frú Jóvóvích sé ekki hætt barneignum og sjái hún, þó forspá sé og rammgöldrótt, ekki fyrir endann á frjósemi hinnar rosknu frúar, en margir karlar muni fara flatt á samlífi við hana og sumir þeirra hlaupa fyrir björg, elligar kasta sér fyrir járnbrautarlest.

Eignaðist þriðja barnið 44 ára

Þegar ekki-borgarstjórinn verður fullmektugur og tekur Sorpþróna við Háaleitisbraut til kostanna

Nú hefir Sathan enn einusinni hvíslað einhverri endemis endaleysunni í eyrað á hr. Eyþóri Arnalds fjármálamanni og ekki-borgarstjóra. Fjármálamaðurinn verður að gera sér grein fyrir, að það kostar pénínga, bein-grjótharða péééníííga, að gjöra vel í sorphirðu og framfaramálum og í því sambandi skipta einhverjar meintar framúrkeyrslur ekki einu einasta máli. 

Ef til vill hefir hr. Eyþór Arnalds fjármálamaður og ekki-borgarstjóri hugsjónir um að láta mafíunni eftir sorphirðumál í Reykjavík að fyrirmynd frægra borga á Ítalíu. Sannast sagna er nóg um mafíur á Íslandi, smáar og stórar, sem eru í fáu eftirbátar þeirra á Ítalíu, að undanskyldum byssulátum, en íslenskar mafíur hafa enn ekki komist upp á lag með að láta vopnin tala, en það stendur væntanlega til bóta. So þegar Dagur og do vilja ekki borga það sem mafíusorpan setur upp, fer sorpið bara beint út á götu og strætin munu fyllast af úrgangi, ýldu og rottum. Þá verður virkilega gaman að lifa hjá hugsjónamönnum eins og honum hr. Eyþóri.

Við Háaleitisbraut, sumir segja Bolholt, í Reykjavík er ein einkarekin sorpþró, full með óhreinindi og dauðs manns beinum, svo vitnað sé í Frelsarann og guðspjöllin í heilagri ritningu. Fyrir stinnum tíu árum ruku öfgafullir ofbeldismenn að þessari góðu sorpþró og skvettu á veggi hennar eldrauðri málningu, sem var til mikilla lýta á mannvirkinu. Í heila þrjá mánuði vann flokkur manna á vöktum allan sólarhringinn við að hreinsa hina óvelkomnu málningu af sorphúsveggjunum, að sjálfsögðu allt í sjálfboðavinnu því velunnarar Háaleitissorpunnar eru hugsjónamenn og elskir að sorpi, ekki síst sorphugmundum, sumum heldur ókræsilegum og fráhrindandi fyrir suma. Þegar hr. Eyþór Arnalds frjármálamaður hættir að vera ekki-borgarstjóri og gjörist fullmektugur borgarstjóri og Flokksformenni mun hann eflaust láta keyra allan öskutunnumat höfuðborgarinnar inn á Háaleitisbraut og sturta honum beint inn um glugga og dyr Sorpþróarinnar miklu, fyrir aungvann péééníng skattborgara.

Ekki áhersla á lykt heldur „lyktir þessa skítamáls“

Þær baula eins og nautgripir á hluti sem ekki á að hafa í flimtingum

Laun borgarstjóra Reykjavíkur eru aunginn hégómi og ekki til að hafa í flimtingum. Hinsvegar baula leikskólafraukur á laun borgarstjóra eins og nautgripir og vantar ekkert upp á sanna íslenska fjósastemmningu í þann hóp nema halana; altso að nefndar fraukur væru með kýrhala ofan við rassaskorið til að slá sig með. Fyrir kýróvant fólk, slá blessaðar kýrnar sig með halanum til að fæla frá flugur og önnur skorkvikindi sem sitja um að leggjast á mjólkurskepnur vorar, sjúga úr þeim blóð sér til næringar og skíta síðan í feldinn þeirra í þakkarskyni.

Sem vænta mátti, þá leiddi Bandaríkja-Solveig baul öreigakvenna á Dag borgarstjóra og fórst það verk fjarska vel úr hendi; en sökum halaleysis brúkuðu kérlíngarnar lúkurnar á sér til að skella þéttingsfast á botninn á hvurri annarri og náðu þannig upp góðum takti, sem harmóneraði glæsilega við baulið. Á meðan þessu fór fram grénjuðu leikskolabörnin hamstola í fullkominni einsemd á leikskolunum og voru öll nær lémagna þá að var komið, enda upplifðu litlu greyin sig munaðarlaus einskis manns börn. Og eins og þið vitið þá er öll upplifun, sönn og login, afskaplega mikilsmetin af uppeldissérfræðingum, sem allir eiga það sameiginlega að vera fræðingar að sunnan.

En helvíti verður gaman að sjá hvað Dagur, Hjálmar og Líf gera með baul og rassaskelli leikskolakvenna og Solveigar. Þau færu náttúrlega létt með að taka Bandaríkja-Solveigu og Amríku-Vidda framkvæmdastjóra hennar og kaghýða þau einni góðri stórflengingu og senda þau síðan til síns heima með bölvuð skottin sín millum lappanna. Ef það verður raunin þarf aunginn að hafa áhyggjur af verkfallsbrasi og bauli fáeinna stútungskerlinga á leikskolum. Ef verkafallsfýsnin vill ekki segja skilið við veslings konurnar er ekki annað fyrir Dag og Líf og hin borgarstjórnarbörnin en að panta sjö til átta fjörutíu feta gáma frá Alþýðulýðveldinu Kína, troðfulla með dalvískar leikskolakonur, til að vinna fyrir lítilsháttar laun, að passa krakkaskammirnar meðan foreldrarnir eru í vinnu eða á barnum.

Púað á launakjör borgarstjórans

Það liggur í augum úti hvurjir þar eru á ferð og yfirvaldið úti á túni

Mikið þó djöfull eru nýfrjálshyggjumelrakkarnir og Píratatíturnar farin að færa sig upp á skaptið. Nú eru þessi óhræsi farin að leika sér að því að stela veðmætum upp úr vösum ferðafólks við fræga ferðamannastaði á Íslandi. Aumingja ferðamennirnir eiga sér auðvitað einskis ílls von úti í sveitum Árnessýslu og grípa svo í tómt þegar þeir ætla að seilast eftir veskinu sínu til að borga veitingar.

Að vísu tókst einum ferðamanningum vel til þegar hann greip frjálshyggjustrák, sem var rétt nýbúinn að stela af honum veskinu. Þetta gerðist við Geysi í Haukadal. Og ferðamaðurinn var ekki að tvítóla við hlutina og fleygði strákdjöflinum af hendi beint ofan í Geysi og hefir ekki síðan til hans spurst. Eitt er þó víst, að hinn forfallni frjálshyggjudrengur mun ekki ræna fleiri veskjum af dalvískum ferðimönnum, og er það vel.

Nú, það gefur augaleið og liggur raunar í augum úti, eins og oddvitaskömmin sagði á góðri stund, að aðfarir nýfrjálshyggjumanna og Pírata á rómuðum ferðamannastöðum fyrir austan fjall eru þaulskipulagðar, enda brotastafsemin forhert og lituð illmennsku, og minnir satt að segja nokkuð á ferðamannaiðnað Björns Haraldssonar í Öxl á Snæfellsnesi. Árnesingum er vissulega brugðið við fregnirnar af hinum auðgunarsjúku vágestum og sakna nú vinar í stað, þar er þeirra ástsælasta yfirvald frá því er land byggðist, Stjörnusýslumaðurinn Stones var tekinn frá þeim fyrir nokkrum árum og færður allar götur suðrðá Reykjaness til að berja niður bófa í þeim útnárarassi. Nú hafa Árnesingar liðónýtt yfirvald, sem ekki hefir hugmynd um hvort það sé að koma eða fara, og nýfrjálshyggjuþorparar og Píratar geta því vaðið uppi og fénýtt ferðalanga að vild sinni við Geysi, Gullfoss og á Þingvöllum. Á Þingvöllum var forðum illþýði hoggið eða því drekkt, en þessháttar starfi er því miður illa af lagður á hinum fornfræga stað, enda veður ólánslýðurinn uppi.  

Grunur um skipulagða vasaþjófnaði

Með höfuðið fullt af þoku og kettirnir fá hnerra

Það er naumast endemið þetta mannkerti hann þarna Björn Leví, að kasta skít, máske hreinum saur, í saklaust fólk, meira að segja í kvenfólk. Það veitir ugglaust ekki af, að taka í hnakkadrambið á pilti og tuska hann dulítið til þar til öll ónáttúra er úr honum. Drífa Snædal, vinkvendi Solveigar Önnu úr ,,Vinstrigrænum" Stenngríms og Swabbófjölskyldunnar, yfir gaf samkomuhald VG af hræðslu við að vera látin eta skít, hvárt hún heldur vildi eða vildi ekki. Það getur ekki hjá því komist, úr því sem komið er, að jafn skítsælar fraukur fari að fá á sig óorð og uppnefni af þessu hvimleiða skítakúkaveseni sem runnið er á þær.

En svo við víkjum aftur að endeminu sjálfu, Birni Leví, sem ber höfuð fullt af þoku, þá er varla orðum að honum eyðandi, slíkur skítkastari sem hann er. Nú hefir hann reytt Þór okkar hérna Saari til reiði með gálausu tali um Eflingu og Eflingarfólk, sem aunginn skilur, ekki einusinni Þór. Sennilega væri best fyrir Leví að fela sig vel og vandlega og ekki koma fram í dagsljósið fyrr en hættan er liðin hjá, kanski eftir mörg, mörg ár. Það gæti nefnilega verið að Solveig muni gera aðför, með liðsinni grimmar hersveitar leikskolaöreiga, að Leví og jafna við hann reikningana að sjómanna sið.

Og hinir Píratapokarnir ættu líka að láta sig hverfa og láta þokuna geyma sig um stund. Eflaust eru Heimdellingar Sjálfstæðisflokksins boðnir og búnir að skjóta skjólshúsi yfir bræður sína og systur úr tómhyggju- og stjórnleysisbælum Pírata, en þá verða Píratarnir líka að fara í bað og bera á sig ilmkrem og átta sinnum fjóra áður en Heimdellingar hleypa þeim inn á sig. Allt er þetta skítlegt og eðlið, eða óeðlið öllu heldur, eins og það er. Meira að segja kettirnir fá hnerra ef Pírati kemur í námunda við þá. En allt er þetta bölvaður hundsmerarvæll í veslings Pírötunum.

Sakar Björn Leví um skítkast

Illmenni sem kallaði konur tudda ráðinn útvarpsstjóri

Æææijá, aungvan þarf að undra þókt konugarminum hafi brugðið og hin kéllíngin hafi verið soooo samála, þegar þær fréttu að til stæði að dubba þeirra bestmand í Ráðhúsinu upp í að verða útvarpsstjóri. Næsta áfall þeirra verður þegar Stenngrímur Johoð verður gerður ríxlögreglustjóri. En, jæja, veslings konan heldur að með ráðningu Stebba Eiríks verði hún og Vígadís stallkona hennar verði gjörðar með öllu útlægar úr frétta- og kjaftatímum Ríkisútvarpsins. En það er nú allt í lagi.

Nú þegar er kominn upp orðrómur um að Stefán þessi sé blendinn í trúnni, hann sé sérsaltaður sambreyskingur úr forðatunnum Íhalds, Krata og Framsóknar, þ.e. feðraveldisins, enda sé þefurinn eftir því. Þegar þannig er í pottinn búið þá mega hlaupastelpur og Wintrisingar gá að sér, því ráðning útvarpsstjóra að þessu sinni er liður í áætlun um að einangra það fólk, beita það málfrelsishömlum og viðskiptabanni.

Það liggur nú ljóst fyrir, að frá bæjardyrum Vigdísar Hauks og Kolbrúnar, sem Sjálfstæðisflokkurinn losaði sig við, þá er Stefán útvarpsstjóri hið verta illmenni, fólskur og ruddafenginn. Meðal annars ku hann hafa líkt þeim Vigdísi og Kolbrúnu við karlkyns nautgripi, kallað þær tudda og þar fram eftir götunum. Þetta sorglega orðbragð Stefáns er ótvíræð sönnun fyrir kvenhatri og kvenfyrirlitningu. Á hinum efsta degi verður Stefáni ef til vill talið til tekna að hafa uppnefnt óvinkonur sínar eftir leiðinlegu fyrirbæri úr dýraríkinu. Ekki ætti þurfa að taka fram, að veslings konurnar, sem hér koma við sögu, fengu báðar hjartastyrkjandi í dag og liggja nú afvelta í bælum sínum með kalda bakstra á enninu og yfrum kviðarholið.

„Mér er nú bara smá brugðið“

Þungbær sorg Grindjána eftir misheppnaða heimsókn sérfræðings að sunnan

Nei, sonalagað gengur ekki. Það síðasta sem við þurfum á þessum erfiðu tímum eru úrtölumenn. Úrtölumönnum, sem gjöra sér far um að tala niður væntingar fólks og gjöra enn minna úr spennu þess og lífsgleði. Auðvitað átti þessi farísei og fræðimaður að sunnan að fullyrða á grindjánafundinum að gosið byrjaði annaðhvort í kvöld elligar í fyrramálið. Neinei, hann lætur sig hafa að hreyta framan í fullt hús af Grindjánum, að ,,eldgos sé ekki það líklegasta í stöðunni"! Þetta er ekkert skárra en þegar Mjási bróðir hans vildi ekki lækka vextina í Seðlabankanum og sektaði Samherjana; ja, sá fékk nú að fjúka út í buskann, drengurinn sá, - alveg eins og vígahnöttur á himins bláum boga. 

Ég er mest hissa á að Stjörnusýslumaðurinn Stones hafi ekki tekið þennan volaða fræðimann að sunnan fastan á staðnum og boðið undirsátum sínum að fara með hann á afvikinn stað og loka hann þar inni. Svei mé þá ef Stjörnusýslumanninum er ekki farið að förlast, kominn með elliglöp og værðarsjúkdóm. Kanski, úr því sem komið er, væri best að gera hann strax að útvarpsstjóra á Ríxútvarpinu og vera ekki að bíða með það úr hófi fram.

En það er þungbært að vera sérfræðingur að sunnan og þurfa að hafa vit fyrir sjóurum og saltfiskskéllíngum, sem búin eru að spenna sig upp í eitthvert æði, vilja fútt og fjör og gos, beint í rassgatið. Enda bárust fregnir af því fyrir kveldmat, að fræðingurinn að sunnan, sem hagaði sér illa í íþróttahúsinu í Grindavík í dag, hafi komist naumlega undan brjáluðum múgnum á flótta, eftir að Grindjánum varð ljóst að mannfjandinn fitjaði bara upp á trýnið vildi ekki spá gosi og spáði engu gosi. Nú sitja Grindjánar hnípnir heim hjá sér með tár á kinn, en vonir og væntingar fokin út í veður og vind. Og þeir sem voru búnir að bollaleggja so mikið um hvurnig þeir gætu grætt sem mesta pénínga á gosinu. En ekki er samt öll nótt úti enn, því vaski sveinar af húsi og kynþætti Grindjána eru búnir að verða sér úti um nokkur tonn, sumir segja fimmtíu aðrir áttatíu eða hundrað, af dínímíti og ætla sér að sprengja það þar sem landrisið er hvað mest við Þorbjörninn og freista þess að koma alminnilegu eldsumbrotum af stað.

Eldgos ekki það líklegasta í stöðunni

Þau verða blessunarlega kveðin niður á næstu dögum, - þökk sé Solveigu og Amríku-Vidda

Þá er blessunarlega komið það því að Dagur og Líf og hinir últra-frjálshyggjudárarnir í meirihluta borgarstjórnarinnar í Reykjavík verði kveðin niður í eitt skipti fyrir öll. Farið hefir fé betra. Reykjavík er hvort eð er ónýt eftir þessa þorpara. Það verður bara að gæta þess að ganga vel frá þessu spillingarliði þar sem það verður ekki til óþrifa. 

Og nú er komið upp enn eitt svæsið hneykslismál innan(já og að utan líka)Ráðhúss Reykjavíkur. Það sást semsé til háttsetts borgarfulltrúa míga út um glugga Ráðhússins um hábjartan dag, og það vóru meðal annars saklaus börn sem sáu ósóman. Börnunum var öllum veitt áfallahjálp, en svo verður að bíða og sjá hvurnig þeim farnast, en þetta lítur illa út. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem háttsettur borgarfulltrúi gjörist sekur um hlandvesen á almannafæri.

Það er ekki lengra síðan en í fyrra, að borgarfulltrúi, háttsettur og með kinnalit og smurðar varir, sem borgarfulltrúinn beitir alltaf fram á við, sást hlandvot úti á víðavangi í grennd við Ráðhúsið. Buxur borgarfulltrúans, bláleitar, voru blautar frá lífbeinsstað og niður á knjákoll hægra megin, og öllum þókti auðsætt hvað hent hefði fulltrúann og ennfremur að fullkomin skömm væri að því að halda úti öðru eins gerpi á fóðrum hjá borgarbúum. Og nú er svo komið, að Reykvíkingar eru farnir að siga grimmum hundum á borgarfulltúa sína, því þeir vilja ekki eiga á hættu að þetta skelfilega fólk geri eitthvað af sér ef ekki er stuggað við því. Því er gott til að vita að Solveig Eflingar ætli að eyða fáeinum mínútum af dýrmætum tíma sínum að kveða Dag og það fólk allt niður eins og drauga.  

Verkfallsboðun Eflingar afhent

Tímabær umfjöllun fjölmiðla, sem hefir lyft hugum landsmanna á blessunarríkt flug

Þetta tímabæra stagl fjölmiðla, síðustu klukkustundir, um landris hefir beint hugsun þjóðarinnar að holdrisi og ristruflunum í þrengri merkingu þeirra orða. Kerling ein í Grindavík lét hafa eftir sér í morgun, að hún hefði miklar og sannarlegar áhyggjur af karlinum sínum, hann væri illa truflaður neðan nafla og hún nú komin á fremsta hlunn með að skella undan honum við tækifæri áður en eitthvað íllt eða enn þá verra gerðist.

Austrí Þoll-lákshöfn hefir komist upp um mannaumingja, sem langtímum saman hefir átt við argvítugt risvandamál, það er að segja, að hann hefir þjáðst af sokallaðri standpínu og ekkert virðist geta líknað honum í þeim efnum. Sá máður hefir nú verið dæmdur í kynleiðréttingu svo hinu hryllilega ástandi hans sloti. En á Höfn í Hornafirði lifir kvenmaður með óhugguleg holdris. Það er ekki holdris eins og þekkist hjá kallmönnum, heldur hefir henni vaxið nokkurskonar tindur, ekki ólíkur fuglsgoggi að sjá, og stendur þessi óskapnaður blísperrtur út í loftið millum herðablaða hennar. Ekki þora læknar að fjarlægja þennan kynlega gogg af frúnni, því þeir telja hana ekki lifa það af vegna þess að hann sé beintengdur öllum helstu líffærum hennar, þar með töldum heilanum.

So eru aftur aðrir menn sem falla í ómegin í hvurt skipti sem holdris lætur á sér kræla hjá þeim. Þessi krankleikur er heldur hvimleiður því hann getur átt sér stað við erfiðar og óyfirstíganlegar aðstæður. Bóndi í einn í Fljótu, er haldinn var þessum kvilla, ók á dráttavél sinni út í skurð af því að það leið yfir hann er hann fékk uppáfallandi holdris á traktornum þegar hann var að slóðadraga að vori til. Sem betur fer slasaðist bóndinn ekki mjög mikil, en útaf þessu atviki fór hann að skamma sín svo mikið að hann þorði ekki að láta sjá sig á almannafæri í björtu. Það varð auðvitað að fara með manninn suður á Klepp og þar hefir hefir hann víst haldið sig síðan og er hafður þar með þeim órólegustu.

Landris nálgast þrjá sentimetra

Grindjánar hafa fengið Frelsarann endurborinn til að takast á við Pokurinn unir Þorbirninum

Þá er búið að mynda bæjarstjórann með Stjörnusýslumanninum Stones og þar með eru Grindjánar hólpnir. Þeir þurfa því ekki að horfa upp á eldgos inni á lóðum hjá sér né horfa á eftir Þorbirninum sínum þjóta í loftköstum á haf út. Eftir þessa glæsilegu frammistöðu getur ekkert komið í veg fyrir að Stjörnusýslumaðurinn Stones verði gerður að útvarpsstjóra hjá Ríkisútvarpinu.

Í birtingu í morgun klifruðu bæjarstjóri þeirra Grindjána og Stjörnusýslumaðurinn tindilfættir eins og hænur upp á Þorbjörninn með gjallarhorn í farteskinu. Og þá upp var komið öskruðu þeir yfir Grindjánana bænum og loforðum, sem lauk með því að múgurinn féll fram og vegsamaði þessa óvæntu þjóna Drotins á fjallinu. Þessi stund var mikið evangélíum og Girndjánar féllust í faðma og sögðu að vissulega væri bæjarstjórnn guðlegrar náttúru, en Stjörnusýslumaðurinn Stones væri honum meiri því hann væri Frelsarinn endurborinn.

Það að Grindjánar hafi gjört Stjörnusýslumanninn að hinum smurða Frelsara þykir einsýnt að þeir kastað gamla Frelsaranum fyrir björg, en það gjörðu þeir einmitt. Grindjánar sögðu nefnilega svo hvurjir við aðra að gamli Frelsarinn væri orðinn sljór, grár og gugginn, húðlatur og hyskinn og hefði aungvan áhuga á Grindjánum umfram aðra menn. Meðal annarra synda hafði Frelsarinn látið undir höfuð leggjast sporna landrisi og kvikusöfnun undir Þorbirninum og látið erkipauranum, Djöflinum frá Helvíti, það eftir að hrekkja Grindjána með eldgosi og eyðileggingu Þorbjarnarins, Bláa lónsins, Grindjánahafnar og Orkuveitunnar. En nú hefir sjálfur Drotinn Hymmnasjóli sent þjón sinn, Stjörnusýslumanninn Stones, af hymmnum ofan til að frelsa Grindjána frá Krísuvíkurbjargi suðrá Rosmhvalanes. Því skal heldur ekki gleymt hér, að helgiathafnir sínar með heimamönnum kallar hinn heilagi Stjörnusýslumaður ,,stöðufundi" og heyri heimiliskettir í Grindjánavík minnst á ,,stöðufund" eiga þeir þegar í stað að hlaupa í einu rykskýi til athafnarinnar.  

Grindvíkingar þurfa að vera við öllu búnir