Hvað er í þverpokunum og hvað eiga þeir sameiginlegt? Ha?

Einhverju sinni hafði manngarmur nokkur gengið svo fram af samborgurum sínum með heimsku og fáráðlingshætti, að hann var handtekinn og tekinn til skoðunar. Það sem almenningi þókti eftirsóknarvert að vita varðandi manninn, var komast að því hvað það væri sem hann reiddi í þverpokum sínum. Um þennan manngarm er það að segja, að hann þókti vera slápur á velli, ógreindarlegur í framan, leiðinlegur og hálf illa upp alinn. En það var snemma spjátrungur í pilti og eins og hann teldi sig á einhver hátt til forustu fallinn í mannfélaginu.

Þegar búið var að taka helvískan slápinn höndum, var skoðað í þverpoka hans í vitna viðurvist. Kom þá í ljós, eins og við var búist, að lítið fannst, en litla, sem þó var til staðar, var fjarska lítilfjörlegt og smátt. Sérstaklega var þó leitað eftir viti í þverpokum kauða, en ekkert slík fannst. Þar með var komið í ljós, sem marga hafði grunað, að þessi maður reiddi að minnsta kosti ekki vit sitt í þverpokum, hins vegar var þeim um meira af heimsku, rembingi, hroka og almennum drullusokkshætti í farteski hans. Í fyllingu tímans það árið, var svo manngarmurinn afskrifaður til meiri óverðskuldaðs frama og færður jólasveininum að gjöf, sem seldi hann aftur á kynsegin hóruhús í Brasilíu.

Það má heita stórmerkilegur fjandi hve aumir slápar með greind undir meðallagi hafa náð að klifra upp framastiga þjóðfélagsins, án þess nokkur maður hugsaði svo mikið sem andartak út í slíka endemis fásinnu. Þetta er það sem á fræðimáli er kallað ,,samfélagslegt ábyrgðarleysi" og hefir farið mjög vaxandi á síðari árum, þannig að nú er helst beðið eftir að keyri um þverbak. Það er géðsleg tilhugsun, er það ekki, að kjósendur telji landinu sínu best borgið með einvalaliði lukkuriddara og fáráðlinga við stjórnvölinn? Hvað eiga Vilmjálmur Grindavíkur, Gunnarsmári og Ásmundur Einar Dalaskáld - já og hr. Bj. Leví og Sigmundur að Klaustri -  sameiginleg? Svarið þið því, skýrt og skilmerkilega.    

Ítrekar mikilvægi Fossvogsbrúar

Frægur aftúrsiglari stjórnmálafræðinnar villist ofar himinskautum - vísvitandi

Það má ekki minna vera, en einhver helsti afturúrsiglari krataeðlisins í ,,stjórnmálafræðingastétt", hr. E. Bergmann, sé kallaður til álitsgjafar á broslegum brottrekstri Helgu Völu úr þingflokki Samfylkingarinnar. Hr. Bergmann er, eins og allir aðrir ,,stjórnmálafræðingar" krataeðlisins, afar hlutdrægur í dómum sínum, svo stappar nærri geggjun eða géðrofi; maðurinn hefir liðið áfram árum saman eins og prumpandi skrípamynd og prédíkað ESB, Samfylkinguna, aftur ESB og aftur Samfylkinguna, eins og tunglsjúkur spáprestur grénjar um sjöunda hymmnaríki, sem enginn kannast við.

Best tekst svo hr. Bergmann upp þegar hann er spurður um ástæður fyrir auknu fylgi Samfylkingarinnar. Þá svarar kauði því til, rétt eins og stjórnmálafræðingi í hafvillu sæmir, að það sé nú útaf því að Samfylkingin hafi farið aftur(?) í eitthvað sem hann kallar ,,grunngildi jafnaðarstefnunnar!", sem hann hefir greinilega ekki hugmynd um hvað er, en segir að sé kjarabaráttan. Það kannast auðvitað enginn við neina kjarabaráttu af hálfu Samfylkingarinnar, nema þá að setja saman ,,verkalýðsráð Samfylkingarinnar" til höfuðs Sólveigu Önnu Jónsdóttur formanni Eflingar og stéttabaráttu Eflingarfélaga. Í einu geta menn nefnilega treyst á krataeðlislýð Samfylkingarinnar, en það er koma þjóðskipulagi kapítalismans, auðvaldsins, til hjálpar ef hætta er talin á byltingartilburðum sósíalista innan verkalýðshreyfingarinnar.

En þókt Helgu Völu sé kastað á haugana, og Oddný og Þórunn fylgi fljótlega á eftir og að allir krataeðlistaumarnir séu færðar í hendur fyrrum aðalhagfræðingi fínimannabankans Kvikubanka, þá er blekkingaleikur Samfylkingarinnar ekki drukkinn þókt í ausuna sé kominn. Vandinn er að leika svo snyrtilega á kjósendur, að þeir hvorki sjái né gruni hvers kyns er fyrr en eftir kosningar, þegar hagfræðilærða Kvikupinsessan krataeðlisins á teinóttu jakkafatadragtinni verður búin að stofna til ríkisstjórnar með Sjálfstæðisflokknum, því markmið ,,jafnaðarstefnunnar" á Íslandi er að vera í stjórn með Íhaldinu, og það er líka hennar eina markmið.

Kristrún með alla þræði flokksins í hendi sér

Skyldug hræsni og lýgimál félaganna fylgja hinni brottreknu inn í poletisku eilífðina

Eins og við var að búast, þá fylgir skyldug hræsni og lýgi einatt brottrekstri þingmanns úr þingflokki. Það er sjálfsagt argasta lygastappa hjá Loganum að hann og Kviku-Kristrún hafi viljað hafa Helgu Völu áfram, - því það vildu þau aleilis ekki, annars hefðu þau ekki rekið kérlíngarsauðinn úr þingflokki Samfylkingarinnar.

Annars er meðfylgjandi mynd af framámennum Samfylkingarinnar ákaflega hláleg fyrir margra hluta sakir. Krataeðlið og sýndarmennskan leyna sér ekki og klæðaburðurinn súrrealískur og líkamstellingarnar einnig. Lengst til hægri er Kviku-Kristrún í allt of stuttum buxum, en slíkt kvað vera einkennismerki vissar teundar veiklaðs fólks. Aftar og til hliðar við Kvikuna stendur kona í hræsnisrauðum kjól og glápir út í loftið. Vinstra megin við hægrimiðjuna er svo sjálf Helga Vala í lúðabúningi og lengst til vinstri er svo fermingardrengur með bleyju. Myndin er tekin á deild, sem ég veit ekki hvað heitir, en er trúlega í eigu íslenska ríkisins.

En nú er Helga Vala sem sé komin á götuna og á ekki afturkvæmt. Næstar á höggstokkinn, að skipun Kviku-Kristrúnar, eru svo Oddný Harðardóttir og Þórunn Sveinbjarnardóttir, af því að þær fara í fínustu taugar Kvikuprinsessunnar, en Loginn sér um böðulshanskana og öxina. Hvort eða hvenær þessar sóðalegu aftökur taka enda, er algerlega óráðið á þessari stundu, en undirferli, rottugangur og systramorð hafa löngum verið ær og kýr þeirra sem sýkst hafa af krataeðlinu. En þá er yfir lýkur mun fátt verða eftir uppistandandi í Samfylkingunni.

„Hefðum viljað hafa hana áfram“

Ofbeldis- og ofstækisfullir vargar ráðast að sínu besta fólki

Þetta gátu þær, bölvaðar krataeðliseignirnar, þókt þær geti ekkert annað, nema auðvitað að sleikja sig upp við rassinn á auðvaldinu og íhöldunum þegar þarf að verja auðvaldsþjóðskipulagið. En nú hefir þessi óaldarlýður krataeðlisins látið til skarar skríða og rekið Helgu Völu, sem þó er af miklum leikaraættum, ekki bara úr Samfylkingunni heldur og líka af þingi, án kosninga. Ef einhverjar vanmetaskepnur eru spilltar og gjörspilltar, þá eru það þessi ræksni, sem eru undirlögð af krataeðlissjúkdómnum.

Svona fór djöfuls Íhaldið í Valhöllu líka með Brynjar aumingjann Níelsson: Það rak hann eins og skítugan rakka úr hlýjum húsakynnum Alþingis og ráðuneytisins út á gwöð og gaddinn. Það sér hver maður sjálfur, að vart gefur að finna ömurlegra hlutskipti fyrir Helgu Völu og Brynjar en að vera rekin burt af misvitrum húsbændum sínum fyrir engar sakir, aðrar en þær að fara í taugarnar á húsbændunum. En Helga Vala og Brynjar eru samrýmd og ætla að láta sig hafa það leggjast lágt í þurrkuntuleg lögmannsstörf, sem margir fullyrða, og það með nokkrum rétti, að sé lægst af öllu því lága í mannheimum. En fyrr má nú vera meira ekkisens ofstækið og ofbeldishneigðin í bölvaðri íhaldskrataeðlisstéttinni, að ráðast svona að börnum sínum, og hrekja þau á vonarvöl. Aldrei hefir gamla géðbilaða Framsóknarmaddaman gerst sek um annað eins ofbeldi, sem árás Samfylkingarinnar á Helgu Völu og Íhaldsins á Brynjar, síðan hún rak Sigmund Davíð af höndum sér og þar áður Jónas frá Hriflu.

En svo er ekki útilokað að þetta fari allt saman vel; það eru til fleiri heimili en Valhöll og Samfylkingarbælið. Alveg er ég viss um að Gunnarsmári, með sosiflokkinn sinn, sé meir en vís til að bjóða Helgu Völu til vistar hjá sér, og Brynjari líka. Hann er sagður so libbó hann Gunnarsmári; hann er nefnilega það sem á erlendum tungum er kallað útrásarsosialist. Hann gæti sem best alveg eins skipað Helgu Völu og Brynjar í efstu sæti framboðslista sinna við næstu alþingiskosningar, - alveg eins og hann gumsaði bróður Einars Karls Haraldssonar og dóttur Baldurs Óskarssonar í efstu sætin hjá sér síðast. Svo er Inga Sæland alltaf opin fyrir að greiða götu lukkuriddara, svo ekki sé minnst á ruslakisturnar sem heita ýmist Miðflokkur, Viðreisn eða Píratar. Við skulum bara biðja og vona að Helga Vala og Brynjar verði ekki lengi munaðarlaus, því við höfum síst efni á missa svo góða skemmtikrafta í poletikinni sisona í göturæsið.

Helga Vala segir sig frá þingmennsku

Tökum skipin af labbakútum og kvæum

Það er víst ekkert annaða að gera en að taka taka svokölluðu skipafélög af þessum drengjum sem hafa sölsað þau undir sig, þetta eru greinilega mestu labbakútar og kvæ. Ríkið á auðvitað að reka skipafélög á Íslandi og skipuleggja stafsemi þeirra svo sómi sé að, það er ekki hægt að ætlast til að það geti gerst í höndunum á ábyrgðarlausum kettlingum, sem ekki hafa fengið neitt uppeldi, hvað þá meir. Ég held við munum eftir skipafélaginu sem gerði Het Wapen van Amsturdam út - það sigldi öllu í strand með þeim afleiðingum að viðþolslausir ævintýramenn á Íslandi hafa eytt ævinni, aurum sínum og æru, í að leita að þessum kláf austur á söndum, emð engum árangri.

Það vinnst allt með því að taka skipafélögin af labbakútunum; skilvirkni og gagnsæi blasa við, skipin skráð á Íslandi, farmgjöld lækka um tugi og hundruð prósénta og karlarnir á frökturunum verða svo vel launaðir, að þeir þurfa aldrei meir að leggja sig niður við smygl og leynivínsölu. En hvað með labbakútana og stjórnarskrána? spyrja eflaust einhverjir. Er eignarrétturinn ekki heilagur samkvæmt stjórnarskrá? og er ekki athafnafrelsi einstaklingsins jafnheilagt samkvæmt sömu skrá? Djöhh. 

Ekki fór nú vel fyrir spjátrungnum sem gerðist einhverskonar reiðari hjá Einkavædda farmskipafélaginu Októbusi. Sá piltur þrautpíndi hásetana, arðrændi þá og þrælaði þeim út, þar til þeir neyddust til að fara að smygla áfengi, sígarettum, kókaíni og klámblöðum til landsins. Reiðarinn komst í þennan hliðaratvinnuveg hásetanna og og heimtaði toll af honum, sem sem nam níutíu og fimm proséntum af hagnaðinum, án þess svo mikið sem hugsa út í að þetta tiltæki hans kæmi hásetunum á efnahagslegan vonarvöl. Svo einn góðan veðurdag var eiginkona reiðarans horfin eins og jörðin hefði gleypt hana. Málið var falið lögreglunni til rannsóknar, og hún tók reiðarann fastan, grunaðan um að hafa myrt eiginkonu sína. Mörgum mánuðum síðar fréttist af eiginkonunni í barbaríinu í Alsír eða Tyrklandi, þar sem hún hafði verið seld í ánauð af íslenskum farmönnum af skipi í eigu Einkavædda farmskipafélagsins Októbusi. Hásetar reiðarans höfðu sem sé rænt konunni til að hefna sín á reiðaranum fyrir djöfullega arðránsframkomu hans við þá. Fyrir rétti báru hásetarnir, að þeir hefðu selt konuna, samkvæmt skipun eiginmanns hennar, á markaði í Algeirsborg eða Istanbúl. Fyrir þetta voru hásetarnir dæmdir í fimm ára fangelsi en reiðarinn fékk tuttugu og fimm ár. 

Ölgerðin leiksoppur skipafélaganna

Gott sálarástand ráðsmanns Framsóknarmaddömunnar í Framsóknarfjósinu

Ráðsmaður gömlu Framsóknarmaddömunnar í Framsóknarfjósinu hefur ekki áhyggjur af neinu, allra síst raunverulegar áhyggjur. Hlutverk hans er að standa vörð um hagsmuni Framsóknararms auðvaldsins og að bera afengi og dóp í gömlu Maddömuna, sem búið að halda á lífi, von úr viti, með allskonar eiturgumsi. Enda hefir gamla konan margsagt, að samt sé blessað íslenska áquavítið best með svörtum mogadon og Royal rottueitri frá Sameinaða gufufélaginu ehf.

Nú segja þeir að meginástríða ráðsmannsins sé að flytja inn sauðnaut frá Grænlandi, en ástæðuna fyrir því segir ráðmaðurinn vera þá, að sauðnautum fylgi miklar áskoranir og óskapleg tækifæri til atvinnuuppbyggingar og tekjumöguleika. Hugmyndin um sauðnautainnflutninginn frá Grænlandi kviknaði í snöggu innblástursleiftri í höfði ráðsmannsins er hann leit yfir þéttsetinn sal Framsóknarmanna á flokksþingi. Þann dag lá gamla Maddaman afvelta í hliðarherbergi og fylgdist með þinstörfum húskarla sinna og griðkvenna, sem ævinlega eru mjúkholda og til í tuskið fyrir rétt verð.

Og ekki er ein báran stök. Í dag rak á gullsandsfjöru Framsóknarbúsins vísindalega staðfesting á örum uppgangi lekanda á Íslandi. Maddaman og ráðsmaðurinn gáfu út sameiginlega tilkynningu þess efnis, að vaxandi fjöldi lekandatilfella sé mikið fagnaðarefni, sem kitli þjóðrækniskennd sannra Íslendinga, því hvað sé, þegar öllu er á botninn hvolft, þjóðlegra en þróttmikill lekandi í hraustum líkömum ungra Íslendinga, sbr. hendinguna ,,flatlús og lekandi hvíldu í ró". Þegar tilkynningin hafði verið send fjölmiðlum, lét gamla Framsónarmaddaman þess getið, að ákveðið væri, að helsta slagorð Framsóknarfjóssins fyrir næstu kosningar verði ,,Sauðnaut með lekanda til öruggrar framtíðar - áfram, áfram ekkert stopp!" 

„Já, ég hef raunverulegar áhyggjur“

Eitt blásvart bæjarfraukelsi stendur í ströngu frammi fyrir gríðarlegri áskorun

Bæjarfraukelsið í Kópavogi hefir á réttu að standa: Þetta er allt saman misstökk, missmææli, misskkilningur og slitið úr heildrænu samhengi frá hverju örðu. Auðvitað varð ríka slektið að fá lóðirnar án auglýsingar til að halda í stóru myndina, annars var hætta á að áskorunin færi í vaskinn - eða minnsta kosti út um læri og maga og jafnvel upp á vegg. Það má ekki gerast í nútímasamfélagi á dögum hnattrænnar hlýnunar. Já, það er gríðarlega vel uppi skottið á bæjarfraukelsinu, enda áskorunin gríðarleg.

Gjörspillingin ríður ekki við einteyming og verður að hafa sinn gang, annars er allt unnið fyrir gýg. Þetta veit hið gáfaða bæjarfraukelsi og þjónar og gefur ríka slektinu góðar gjafir á bæði borð. Og ríka slektið kumrar eins og naut, étur matfugl, svelgir alísvín, þekkir Ölmu og þiggur ölmusu hjá bæjafraukelsenö. Svona gengur gott og innihaldsríkt líf fyrir sig og öfundsjúku fátæklingahelvítin eiga að gjöra svo vel að halda kjafti. Þess í stað eiga þau að vera jákvæð, biðja fyrir fraukelsinu, matfuglinum Ölmu og elska áskoranir og hugsa heildstætt og uppbyggilega.

Vart þarf að minna sauðsvartan almúgann á að hann eigi að vanda alla umræðu um um slíkt ofurkvennaval sem bæjarfraukelsið í Kópavogi er. Sú merka kona er útskrifuð með láði úr skóla frú Ingveldar og kann því tökin á leiknum. Einusinni kom það fyrir svona konu að hún skellti tönnunum svo frjálslega saman, þegar sjónvarpsmaður var að taka viðtal við hana, að meir en helmingur þeirra brotnuðu meira eða minna og brotin hrundu út úr henni eins og hrökkbrauð; já, kérlíngarsvínið varð eins og kona sem hefir svelgst á hrökkbrauði og fer að hósta eins og mæðiveikirolla. Það var ljótt að sjá. En mikið er þó viðurgjörningur bæjarstjórnarinnar í Kópavogi og fraukelsinsins við ríka slektið, matgoggana í Ölmusufélaginu, dásamlega ljóðrænn og menningarlegur í hvívetna. Að ekki sé talað um það undursamlega afrek að hafa komið í veg fyrir skörun bæjarlandsins í Kópavogi með því að auglýsa ekki.  
 

Minnihlutinn slíti málið úr samhengi

Hin vestrænu gildi og lýðræðið í Úkraínu

Það er þó þrifa uppátæki hjá stríðssjúkum Norsurum að færa ólánsbesefunum í stjórnarráði Úkraínu herþotur. Væntanlega eiga Úkraínumenn að drepa fólk með þessum herþotum, enda eru þær ekki til neins annars í raun og veru. Það er af sem áður var, þegar stefna góðs fólks í veröldinni var að stinga blómum upp í byssuhlaupin, hella vatni í púðrið og eyðileggja öll kjarnorkuvopnin, sem sóðalegir heimsvaldasinnar höfðu smíðað sér.

Ekki er í fréttinni af þessu góðverki Norsara á Úkraínu, fremur en búast mátti við, minnst einu orði á það, að hefur lýðræði að mestu verið afnumið, minnst 11 eða 12 stjórnmálaflokkar bannaðir, fjölmiðlar og starfsemi verkalýðsfélaga bönnuð, stjórnarandstæðingar hundeltir og spilling vægast sagt hroðaleg. Þetta er víst hin frægu lýðræðislegu og vestrænu gildi, sem USA, ESB og NATÓ segjast vera að verja fyrir rússnesku hálfmennunum í Kreml. Ætli væri ekki nær fyrir skinhelga hræsnara í stjórnkerfi Noregs að heimsækja Sélenzkyi og vini hans og troða dágóðum slatta af blómum, stjúpu, pélagóníum og túlípönum, upp í óæðri endann á þeim? Jú, það væri tvímælalaust betra.

Á meðfylgjandi hlekki, hér fyrir neðan, gefst fróðleiksþyrstum Íslendingum kostur á að lesa sér til um hin ýmsu afreksverk Sélenskyis og félaga hans í ríkisstjórn Úkraínu:  

https://neistar.is/greinar/einkavaeding-og-andlydraedi-i-ukrainu/?fbclid=IwAR1WhjawpQvc-CN7wnV0uqKlsea-hSwTl34FG9ql_i9Gp1XXbi3HaN5xUoM

Norðmenn gefa Úkraínumönnum herþotur

Hvað var hún að gera á ljósmyndasýningu?

Ef miðað er við svipinn á fólkinu á myndunum við þessa frétt, þá held ég sé ofsagt að þarna hafi ekki verið þverfótað fyrir skemmtilegu fólki. Nú er það svo, að ég þekki ekki eina einustu hræðu á myndunum, sem betur fer, - nema eina. Ég þekki þetta fólk ekki einusinni í sjón, hefi aldrei heyrt á það minnst, vissi ekki að það væri til. Við lauslega yfirferð er ljóst að á samkomu þeirri, þar sem myndirnar voru teknar af veslings fólkinu, að þarna voru allir leiðinlegir, grettir og fýldir; því kemur setningin: ,,Ekki þverfótað fyrir skemmtilegu fólki" eins og skrattinn úr sauðarleggnum og þruma úr heiðskíru lofti. Mikið er ég feginn að þekkja engan á myndunum, - ja, nema þessa einu persónu, sem ég minntist á hér í upphafi.

Persónan eina, fyrr nefnd, sem ég ber kennsl á, er öldungis ekki úr hópi þeirra skemmtilegu í lífinu. Sumir segja blátt áfram að hún sé leiðindaskepna, og má það vel til sanns vegar færa. Ær og kýr umræddrar persónu hefur fram að þessu verið illhryssingur, frekja, yfirgangur, hroðaleg stjórnsemi og einkennilegar kynferðishvatir af heldur hvimleiðri tegund. En hvað frú Ingveldur var að þvælast á ljósmyndasýningu Kára er mér fullkomlega hulin ráðgáta. Sjálfur hefi ég heyrt frú Ingveldi segja, að hún hati ljósmyndir og hafi slíka skömm á ljósmyndurum, að hún hafi eitt sinn tekið einn slíkan, sem hún sá vera að pukrast við að ljósmynda sjómenn að vinnu, og kastað honum í Reykjavíkurhöfn. Það varð ljósmyndaranum til lífs, að sjómennirnir sem hann var að mynda, brugðust skjótt við og björguðu honum frá bráðum dauða með krókstjaka.

En hvað um það, á einu skiliríinu í myndarunu mbl.is frá ljósmyndasýningu Kára, er sem sé frú Ingveldur, óræð á svip og úr augum hennar má lesa að allra veðra sé von upp úr þessu. En hvað var frú Ingveldur að vilja ein á ljósmyndasýningu? Hvar var Kolbeinn, eiginmaður hennar? Máría Borgargagn? Og Brynjar Vondalykt? Á myndinni atarna virðist frú Ingveldur vera í slagtogi með miður árennilegu fólki, ef fólk skyldi kalla. Það er varla maður trúi því upp á fræga konu, sem er jafn vönd að virðingu sinni, að láta sjá sig með nafnlausum leiðindaskríl á tilgangslausri leiðindasýningu, þar sem ekki var einusinni boðið upp á almennilegt brennivín og kláravín. Að frú Ingveldur sé að blanda geði við hundleiðinleg smápeð úti í bæ þýðir aðeins eitt: Það eru að koma kosningar! Að vísu verða ekki kosningar strax, nema þessi vettvangskönnun frú Ingveldar, og aðrar fleiri, leiði í ljós að óhætt sé að kjósa. Verði niðurstaðan jákvæð fyrir flokka frú Ingveldar og Kolbeins, býður frú Ingveldur Bjarnaben að sparka Katrínu, Swandeesý og Brúarlandsundrinu út úr ríkisstjórninni, án nokkurra málalenginga. Svo verður kosið og Bjarniben teymir Kvikujúnkuna beint upp í til sín í ríkisstjórnarbælið. Goo-goo-gooo ... 

Ekki þverfótað fyrir skemmtilegu fólki hjá Kára

Minnir á afrek Brynjars fyrr á þessu ári

Þessi skemmtilega tilbreyting á auglýsingaskilti Bagdað hefur áreiðanlega vakið gleði í döprum hjörtum borgarbúa. Enda fátt um fína drætti þar á bæ síðan Saddam leið. Þetta minnir hálft í hvoru á þegar skelmirinn Brynjar Vondalykt gjörði sér til gamans að heimsækja vin sinn og konu hans, hrekklaust fólk og vel gert, sem bjó á annarri hæð við fjölfarið stræti í höfuðborginni. Gnótt hafði Vondalyktin áfengis með sér og var ekki fyrr sestur við eldhúsborð vinahjóna sinna en hann opnaði flösku, eða flöskur, og bauð gestgjöfum sínum að drekka. Og þar eð vinahjónin voru hrekklaust og gott fólk, þá þáðu veitingar Vondulyktarinnar og urðu von bráðar mjög drukkin.

Svo kom að þeim fyrirsjáanlega punkti, að vinahjónin gjörðust ölmóð og lognuðust út af; húsbóndinn á grúfu undir eldhúsborðinu, en kona hans lagði höfuð sitt á sama eldhúsborð og hraut. Þá stóð Brynjar Vondalykt upp frá borðum. Fór fram í stofu. Dró sjónvarpið, sjötíu og fimm tommu fleka út í glugga, stillti því þar upp, kveikti, og hóf útsendingu. Sjónvarpsefnið var mjög gróf pornómynd, sem Vondalyktin hafði haft með sér á geisladiski. Og þar sem Brynjar er góður í tækjum og rafurmagni, þá tengdi hann tvo heljar hátalara við sjónvarpsútsendinguna og kom þeim fyrir við opna glugga. Síðan hraðaði hann sér á brott 

Útsendingin sást langar leiðir, út allt strætið og niður á torg; veðrið var dásamlega kyrrt og blítt, þannig hljóðin bárust óaðfinnanlega, skýr og greinileg, yfir í nærliggjandi hverfi. Lögreglan var kölluð á vettvang. Hálfdán Varðstjóri kom sjálfur undir blikkandi ljósum sírenublæstri. Hann varð að brjótast með öxi inn í íbúð vinahjóna Brynjars Vondulyktar, fann húsráðendur áfengisdauða í eldhúsinu og dró þá illyrmislega úr húsi eins og dauða fugla og hafði á brott mér sér í lögreglubifreiðinni. Því miður láðist Varðstjóranum og slökkva á sjónvarpi og hátölurum, en þess í stað strengdi hann borða á vettvangi og innsiglaði dyrnar. Eftir að hafa heimsókt vin sinn og konu hans, hélt Brynjar Vondalykt rakleitt heim til frú Ingveldar og Kolbeins og sagði frá nýunnu afreki. Gjörðu viðstaddir góðan róm að með hlátrasköllum og furðu illgjörnum athugasemdum. En vinahjón Vondulyktarinnar hafa ekki sést síðan, gjörðust flóttamenn og sóktu um hæli sem slíkir á eyjunni Madagaskar.    

Slökkt á auglýsingaskjám eftir sýningu klámmyndar