Dómstóll dregur dár að og svívirðir einn íslenskan útvegsbónda

Þeim munar ekki um, þessum fjöndum hjá Mannréttindadómstólnum, að svívirða okkar besta útvegsbónda og þyrluflugmann. Nei, þá er nú þessum Mannréttindadómstóli nær skapi að taka undir róg og níð götustráka í garð máttarstólpa þjóðfélagsins og reka máttarstólpann af höndum sér með dáraskap og skítafýlu. Það er eins og þessi dómstólaskríll úti í Evrópu kunni sig ekki í umgengni við duglega menn, sem ekki vita aura sinna tal og hafa hlotið upphefð sína undir pilsfaldi gömlu Framsóknarmaddömunnar í Framsóknarfjósinu á Íslandi.

Ólafur stórútvegsbóndi Ólafsson að Miðhrauni I. í Miklholtshreppi er sem kunnugt er mikill maður, sem brotlenti þyrlu sinni við erfiðar aðstæður, og slapp þaðan lifandi. Einnig var hann hnepptur í varðhald sökum dugnaðar síns og hafður upp á vatn og brauð í marga mánuði, og slapp þaðan lifandi. Síðan hefir þessi leiksoppur öfundsýki og smásálarháttar illa gerðra Íslendinga mátt stunda búskap sinn landflótta maður frá útlöndum, og farnast undurvel. Vel að mekja: undurvel!

Æra Ólafs bónda er stór og mikil, eins og þrefaldur fjallgarður, en að henni hæðist dómstóll, sem kennir sig við mannréttindi, lætur eins og hún sé léttvæg sem lús. Hin sama gjörir fyrirbrigðið ,,rannsóknarnefnd Alþingis", sem saman stóð af ábyrgðarlausum föntum, sem gjörðu sér lítið fyrir og spyrtu Ólaf bónda að Miðhrauni I. saman við þýðversku þokkapiltana Hauck og Aufhauser, sem upp á íslensku heita Haukur og Afhausarinn. Getur verið, að okkar verst menn og böðlar, á Íslandi sem í Evrópu, hafi sammælst um að draga sem mest dár að Ólafi bónda til landbúnaðar og útvegs og velta honum sem mest upp úr foraði Kaupþings, Búnaðarbankans og Framsóknarfjóssins, illu fólki til aðhláturs og gamanmála?  

MDE vísar kæru Ólafs Ólafssonar frá

Pétur Pálsson framkvæmdastjóri og Katrín Jakobsdóttir

Þegar Pétur Pálsson framkvæmdastjóri var í góðu skapi lýsti hann því gjarnan hátíðlega yfir að hann væri ,,skú fanen gale mæ, ingen íslandsmann." Hið sama á við um Katrínu Jakobsdóttur, forframaða hjá NATÓ, hvar hún hefir fett sig og brett framan í blóðhundana þar á bæ. Í bómullarkassa á háskólalóðinni sleit hún barnsskónum, en hefir þó aldrei komist úr bómullinni eða út fyrir lóðina, ef frá eru taldar gleðiferðir hennar til að funda með blóðhundunum, vinum sínum. Við skulum vona að vinir hennar í hátimbruðum höllum í útlöndum segi okkur ekki alla söguna um hver Katrín Jakobsdóttir Steingrímsson og Álfheiðar er.

Og nýkomin úr salarkynnum heimsvaldasinna NATÓ rigsar svo þessi lítilsigldi forsætisráðherra í krónískri montvímu upp á pall á Austurvelli á sjálfan þjóðhátíðardag Íslands og les upp eitthvert auvirðilegt þvaður sem einhver af undarennuaftaníossum hennar samdi hálffullur á knæpunni. Nær alþýðlegheitunum kemst formaður VG ekki. En Katrín, Stenngrimur og þeirra slekti mun að sjálfsögðu uppskera í samræmi við það sem þau hafa sáð og sú uppskera verður römm í koki og álíka heilnæm fyrir líkama og sál og salmíaksspíritus.

Eitt stendur þó upp úr hvað Katrínu Jakobsdóttur forsætisráðherra og formann ,,Vinstrihreyfingarinnar" ,,græns" framboðs varðar. Hún kann ekki að skammast sín. Henni á að vera fullkunnugt um hverjir það voru sem stóðu að stofnun VG og til hvers sá flokkur var stofnaður, en allt um það traðkar þetta gluggaskraut Stenngrims og Álfheiðar arfleifð liðinnar baráttu og baráttumanna eins og um hvurn annan hundaskít sé að ræða. Það minnsta sem endemin, sem enn nenna að vera í VG, geta gert, er að hætta að kalla sig ,,vinstri" eitthvað, enda er VG ekki annað en borgaralegur klúbbur úrkynjaðra stjórnmála.  

Hvenær erum við Íslendingar?

Poletiskir dagar Haralds eru þegar taldir

Auðvitað tekur Haraldur ekki sæti á listanum ef puntudúkka Bjarnaben fellir hann úr fyrsta sætinu. Á sínum tíma kom Haraldur og bjargaði Sjálfstæðisflokknum þegar flokkurinn hafði aungvann í Norðvesturkjördæmi til að hafa í fyrsta sæti. Kjörnefnd stóð frammi fyrir fyrir að hafa annaðhvort aungvann í fyrsta sætinu elligar þá einhvern skammarlegan blábjána eða lukkuriddara af skítbuxnaættum. 

Nú ætlar flokkseigendafélagið, Engeyingar, samherjar og annað illþýði Flokksins að launa Haraldi greiðann með því að setja fótinn all-fast í rassinn á honum og feykja honum eins og dauðum fugli fyrir hin poletisku björg, en þaðan kemur aunginn poletiskt lifandi aftur. Þetta er þó ekki í fyrst skipti sem stórmenni landsins gjöra aðsúg að bóndanum í Rein á Akranesi. Mun lengi í minnum haft þegar djöflar danakonúngs lögðu Jón Hreggviðsson Reinarbónda í járn og hugðust höggva af honum hausinn. En Jón slapp frá íhaldi og auðvaldsbesefum síns tíma af fádæma útsjónarsemi, en Haraldur aumingjanum mun ekki lánast að halda sínu poletiska höfði heldur falla fyrir litlausu gluggaskrauti formanns Flokksins.

Hjá Drotni Alsherjar eru poletiskir dagar flokkshestanna taldir og ekki mun Pokurinn sitja hjá við þá talningu, enda hefir hann verið helstur ráðgjafi svartnættisauðvaldaflokka heimsins. Og Pokurinn hefir þegar vitrast manni einum á Skaganum, forpokuðum íhaldsjálki af verri tegundinni. Er skemmst frá að segja, að Pokurinn tjáði manni þessum, að búið væri að undirrita lokadóminn yfir Haraldi í Rein og telja hans poletisku daga, þeim mun að fullu og öllu um næstu helgi.

Haraldur mun ekki þiggja annað sæti

Veraldaraumingjar

Í mínu ungdæmi var talað um veraldaraumingja þegar átt var við persónu sem farin var í hundana eða hafði aðhafst eitthvað svo hörmulega auvirðilegt að fólk rak í rogastans. Um dýrkun Katrínar Jakobsdóttur af ætt Thoroddsena þarf ekki mörg orð, svo ógeðfellt sem slíkt athæfi er. Að sjá þetta fyrirbrigði, sem komist hefir til æðstu metorða innan flokks sem kennir sig við vinstri og er að sögn afkomandi Kommúnistaflokks Einars og Brynjólfs og Sameiningarflokks alþýðu, reigja sig og beygja fyrir þorpurum NATÓ, og skvetta sér til og frá eins og fífl framan í þá er þess eðlis fáu er til að jafna.

Ég legg til að vinstrimenn á Íslandi taki saman höndum og sparki þessum fáráðlingi af höndum sér. Nú er loddarinn Stengrimur Johoð, aðalforingi VG, að hverfa af Alþingi og mun héðan af eiga lögheimili að Ruslahaugum Sögunnar, aðrir Flokkseigendur eru komnir að fótum fram eða fallnir í valinn, þannig best fer á að asninn fylgi eyrunum og Katrín fái að svífa í boga yfir höf og lönd og hafna í ásamt öðru skrani af hennar tagi á fyrrnefndum Ruslahaugi.

Óþverraleg svik Katrínar og Stenngrims við þann málstað, sem þau lugu sig inn á og fleyttu þeim þangað sem þau hafa komist, eru þess eðlis, að drykkjulæti Miðfótunga að Klaustri eru eins og ljúfur fuglasöngur miðað dólgshátt þessara siðlausu óþokka. Hinsvegar mega veraldaraumingjarnir Stenngrimur og Katrín sleikja sér að vild upp við alla þá samherja og blóðhunda heimsvaldasinna sem þau vilja, en það er nauðsynlegt að þau geri það undir réttum formerkjum. Þess vegna verða vinstrimenn á Íslandi að afgreiða þetta ólánsfólk fyrir sitt leyti af höndum sér í eitt skipti fyrir öll.     

Katrín segir Biden koma sterkt inn í NATO

Flettu heldur bara upp nærtækum njósnabókum Gölle minn, það færi þér betur

Gamansamur piltur Gölle, en því miður er gamansemin aldrei viljandi af hans hálfu því piltur er öldungis húmorslaus, þannig að gullkornin sem hrjóta úr hans munni gera það alveg óvart án allra tengsla við hug og hjarta. Nú þykist hann ætla að fara að athuga njósnir, þó svo ekkert bendi til að hann viti hvað njósnir eru. Má vera að Gölle með atkvæði sínu á Alþingi hafi hann komið á laggirnar eftirlitsiðnaði, sem hefir þann tilgang einan að farða og flikka upp á kapítalismann og bófahjörðina sem framkvæmir þann leiða isma. Ófagurt dæmi um þessháttar iðnað er Fiskistofa, gjörsamlega óþörf að öðru leyti en því að friða fólkið í landinu sem búið er að svipt eign sinni, fiskveiðiauðlindinni.

Það verður eflaust fróðlegt að fylgjast með Gölle við athuganir sínar á njósnum þeirra frelsis- og friðelskandi í USA á íslenskum stjórnmálamönnum. Nærtækara væri þó fyrir Gölle að láta sér nægja að fletta upp njósnabókum Sjálfstæðisflokksins um almenning á Íslandi, en þær skræður eru eflaust aðgengilegar stórmennum eins og Gölle  a. Þórðarsyni.

Óvíst er þó, að í njósnabókum Sjálfstæðisflokksins sé að finna frásögn af hrakförum eins flokksnjósnarans. Sá djöfull hafði gert sér að leik að snuðra um sjómann sem ekki hafði annað á samviskunni en að vera illa við Sjálfstæðisflokkinn. Þegar sjómaðurinn komst á snoðir um njósnirnar og uppgötvaði hver njósnarinn væri, fór hann heim til kauða og bankaði. Frúin kom til dyra og spurði gesturinn eftir manni hennar. Þetta var að morgni dags að vori til og sólin skein í heiði. Nú, njósnarinn kom til dyra á náttsloppnum sínum, en annars gekk hann alltaf í jakkafötum og bar virðulegt ættarnafn. Þegar hann sá hver kominn var ætlaði helvískur að skella hurðum og læsa, en sjóarinn laumaði löngutöng sinni aftan í hálsmálið á garpinum og kippti honum út á stétt áður en honum tókst að fella hurð að stöfum. Úti á lóðinni fletti sjómaðurinn sloppnum upp um njósnarann, sleit nærbuxurnar utan af honum og hýddi hann stórflengingu þar til farið var að blæða úr þjóhnöppum hans og hann farinn að missa saur og þvag. Þá kastaði sjómaðurinn njósnaranum út í blómabeð og bað hann aldrei þrífast, annað eins sóðasvín sem hann væri. Að svo búnu fór sjómaðurinn leiðar sinnar eftir vel heppnuð morgunverk í Vesturbæ Reykjavíkur.

Bíður eftir svari frá Dönum

Þegar götustrákar æra óstöðuga til hermdarverka

Þetta gat heldur ekki öðruvísi farið. Þegar óstöðugir eru espaðir upp, til dæmis í hatur á Helga Seljan og Ríkisútvarpið, er fátt líklegra en bönd bresti innra með þeim veiku og þeir fara að ógna og hóta Helga og Ríkisútvarpinu. Sem betur fer er fyrrum lögreglforingi húsvörður, eða eitthvað soleiðis hjá ríkisútvarpinu, og hann brá hart við og snöri hið óða fórnarlamb hatursáróðursins gegn Helga Seljan og Ríkisútvarpsins niður og fól það í höndur Hálfdáns Varðstjóra, en það eru eins og kunnugt er aungvar kvenmannshöndur.

En þetta er allt saman gott og blessað, vandinn leystur - í bili - og hinn bandóði kominn blessunarlega undir mannahöndur. Hætt er samt við að siðvilltir götustrákar haldi áfram að efla áróður, sem hefir að markmiði að trylla veikgéðja og einmanna sálir í þeirri von að þeir ærist um of og grípi til heimskulegra óyndisúrræða. Hver man ekki eftir þegar Kolbeinn og Brynjar Vondalykt lugu því að Indriða Handreði að frændi Kolbeins, Arinbjörn Kolbeinsson, margfrægur aumingi, skelmir og flagari, væri í óðaönn þessa dagana og hafa óleyfileg mök við Máríu Borgargagn, eiginkonu Handreðsins. Indriði Handreður varð aldeilis örvinglaður við að heyra þessa frétt, bilaðist og sá rautt. Hann rauk í hendingskasti þangað sem Arinbjörns var von og þaut yfir hann eins og túrbó beltagrafa. Það segir sig sjálft, að Arinbjörn var lengi að ná sér eftir aðför Handreðsins og þurfti hvað eftir annað að láta veita sér áfallahjálp og hann losnaði ekki endanleg úr gifsinu og sárabindunum fyrr en eftir margra mánaða legu. Arinbjörn var alsaklaus af óleyfilegum mökum við Máríu Borgargagn og var því að sama skapi ósáttari við ofbeldið sem hann varð fyrir.

Mest væri þó gaman að vita hvurnig Hálfdán Varðstjóri meðhöndlaði hatursmann Helga og Ríkisútvarpsins. Ef mér skjöplast ekki því meir hefir Hálfdán iðað í skinninu meðan hann var að undirbúa sig fyrir yfirheyrsluna. Og undirbúningur Hálfdáns Varðstjóra fyrir slíkar helgistundir er ekkert til að gjöra grín að. Í þessu tilfelli trúi ég hann hafi drukkið sér eins og rúmlega hálfa flösku af moðvolgu áquavíti í fyrstu lotu og fengið sér fáeinar línur af hvítu dufti sem hann hefir gjört upptækt hjá einhverjum vandræðamanni. Svo. Svo hefir hann, máske á nærhaldinu einu fata, hrundið dyrum fangaklefans sem geymir hinn bersynduga upp á gátt og haft samstundis fumlaus og öflug endaskipti á þrjótnum og látið hann játa á mettíma. 

Handtekinn eftir að hafa hótað RÚV

Tjón er að falla tannbrotin

Jú, frú Ingveldur og eiginmaður hennar, Kolbeinn Kolbeinsson, brutu tönnur í fáeinum flugfreyjum og einu flugþjónelsi á heimleið úr ágætu ferðalagi þeirra hjóna til Texas og Idaho. Og aðstoðarflugstjórann handleggsbrutu þau og báðum höndum og rotuðu. Átökin brutust út fyrir misskilnig, en misskilningur er ástæða allra átaka og handalögmála. Nú, frú Ingveldur þurfti bráðnauðsynlega að míga en toiletin í flugvélinu voru öll teppt og þá reif hún niðrum sig milli sætaraðanna og maður hennar, Kolbeinn, lét eftir sér að viðra dindilinn, framsóknardindilinn, og mé líka. Þá varð fjandinn laus og fór sem fór.

Tjón er að falla tannbrotin niður,
tíkarvindur í stofunni gnauðar.
Í upphæðum ríkir ást og friður,
að endingu liggur flugstjórinn dauður.

Hvað er eins glatt og góðra hjóna slagur
í góðu tómi óvinina við.
Af því vex hamingjan bæði og hagur 
og hitnar neðst í ólmum háskakvið.

Þegar flugvél frú Ingveldar og Kolbeins lenti við illan leik á Keflavíkurflugvelli beið lögreglustjórinn og tveir ráðuneytisstjórar við landganginn og tóku á móti hjónunum og óku þeim heim á leið. En tannbrotna og rotaða flugáhöfnin sat eftir með sárt ennið. Og þó. Einkennisbúin tröllmenni úr varðsveit höfuðborgarinnar gripu þá slösuðu og höfðu á brott með sér. Sannaðist þar sem oft áður að þeir sem tapa í stríði fara í tukthúsið. En sæmdarhjónin sigruðu glæsilega og eiga vini í raun sem bjarga því sem vantar upp á. 

Braut framtennur í flugfreyju (myndskeið)

Í kjallaranum kraumar slátur

Í kjallaranum kraumar ýlda
og kukkur fer í pott.
Af ólund kumrar kvinnan fýlda
og klæmist við sitt tott.

Fyrr var oft í fleti kátt,
frussur sungu saman.
Ýmsir fengu feitan drátt
og fannst það heldur gaman.
Utan gátta Andrés sat
og ældi í buxnastrenginn,
á hann var komið aukagat
og upp að knjám var genginn.

En heyrðu snöggvast Snýta mín
snjalla auðnugrundin,
hvunær kemur klessan þín
Kölski inn um sundin?
Í kjallaranum kraumar slátur,
kannast nokkur við þessar skjátur?

Listi VG í Suðurkjördæmi kynntur

Hvert er erindi þeirra?

Bara stuð á Brúarlandsundrinu í dag, manni sem hefir stundað poletiskan hórdóm í fjegur ár með erkiíhaldinu, sem íslenskir sósíalistar stofnuðu fyrir tveimur áratugum til að berjast gegn sama erkiíhaldi og auðvaldsskipulagi þess. Ég og fleiri stóðum ekki að stofnun Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs undir politiska loddara, skoðanabilaða, hugsjónalausa og óheiðarlega, það er alveg á hreinu. Ef skjátur á borð við Brúarlandsundrið, Katthrinu, Swandeesý og Steinunni Þóru vilja eitthvað upp í dekk í stjórnmálum, þótt þau eigi auðvitað ekkert erindi þar, ber þeim að ganga í Sjálfstæðisflokkinn eða Framsóknarflokkinn og stunda sína óheiðarlegu og borgaralegu kapítalistapoletík þar.

Það má vera að Brúarlandsundrinu þyki hann kaldur pjakkur, hipp og kúl, fyrir að reyna storka Lafrófi hinum rússneska, og eflaust kunna grunnhyggin afbrigði í 101 að meta stæla Mýraskúnksins. Við hin sem erum eldri og þroskaðri fáum hroll við að frétta af slíkum kjánabjánalátum manngarms, sem sagður er vera ráðherra íslensku ríkisstjórnarinnar. Og vaknar nú spurningin af hverju undanrennan af Mýrum og hin skoðanarýra systir hans í VG, Kattrina, vöfðu ekki treflum og fánum Palestínumanna hálsa sína, belgi og nára í viðurvist auðvaldsþorparans Blínks. Eru þau svona ofboðslega hræsnisfull eða einfaldlega vesalingar með hor og slef? Eða hvað á maður að halda um framgöngu þessara garma?

En hvað á að halda um Brúarlandsundrið, Kattrínu og VG? Hvað er þetta lið míga utan í stjórnmálastarfsemi og hvert er erindi þeirra? Þessu svara endemin með því að segjast vera í poletik til að hafa áhrif. VG var ekki stofnað til að vera athvarf pólitískra auðnuleysingja, uppskafninga og svikara. Flokknum atarna var ekki hleypt af stokkunum til að endurreisa Gamla Ísland purkunarlaust upp í klærnar auðvaldinu og péníngageðsjúklingunum, eða til að stunda niðurlægjandi hórdóm með Sjálfstæðisflokknum. Hverskonar hyski eru þið sem hafið notað þennan flokk, sem ég og fleiri heiðarlegir vinstrimenn komum á laggirnar, til að púkka enn betur undir auðvaldsþjóðskipulagið? Ég held helst að þið séuð lítilmótlegt og óheiðarlegt pakk.    

Mætti til fundar með regnbogalitina

Hann klappaði Gölle á rassinn eins og veturgömlum lambhrúti

Lafróv ráherra og Rússi var vart stiginn út úr flugvél sinn þegar hann heilsaði upp á Gölle a. Þórðarson og klappaði honum milt á rassinn, svo sem sjá má á myndi með frétt mbl.is af þessum sögulega atburði. Svo var sem Lafróvi færi að bera sig að að kroppa tyggjóklessu af sitjanda Gölle og varð þetta allt dálítið vandræðalegt fyrir þá er á horfðu. En allir viðstaddir voru sammála um að þarna væri kynferðisleg áreitni höfð um hönd og dáðust menn að staðfestu Gölle á þessari stundu, en hann bara brosti blítt og flissaði eins og ein vel upp alið smáhnáta.

Í efrimillistéttarfyrirtækinu VG fór allt á hliðina um stund við að sjá atlot Lafaroffa að Gölle og töluðu allir um að kæra Rússann og draga hann fyrir lögreglu og Landsdóm; slíka kerskni og öfuguggahátt væri ekki hægt að horfa upp á og líða á íslenskri grund án þess að grípa til vopna. Svo sljákkaði í efrimillistéttarfémínístunum þegar þeir áttuðu sig á að þolandinn Gölle væri af karlkyni og fémínístarnir fengu sér rauðvín, steik og sterkt alkóhól; í þessum töluðum orðum eru nokkrir efrimillistéttarfémínístar VG farnir að skríða um gólfin, og einnig eru þeir að sögn búnir að gjöra dálítið til viðbótar sem vér skulum ekki hafa orð á.

En aftur að Gölle og Lafrovi: Fylgdarlið Gölle, sem aðallegar eru gamlir og nýir Heimdellingar, sumir ekki hættir á bleyju, undraðist líka gáleysislegur talsmáti rússneska karlsins, sem heimtaði að Gölle færi strax með sig á sérhæft hús með kvennaþjónustu, því hann kvaðst vera með nokkra stráka frá Grúsíu með sér sem höguðu sér einlægt eins og hrútar um fengitímann og vildu umfram allt komast í tilhleypingaleik. Þetta telja Heimdellingar Gölles til marks um að Pútín, sá armi þorpari og Sathans þjón og vinur, hafi tekist að spilla Lafróvi svo hastarlega, að hann sé orðin eins og ófáguð skepna sem aungvu skeytir um diplómatíska kurteisi og siði. Nú veit aunginn hvert för Lafróvs, Grúsíustrákana og Gölle er heitið, en þeir eru allir þotnir í brott frá Keflavíkurflugvelli, en litlu, prúðu Heimdellingarnir standa einir eftir í flugstöðinni og halda báðum höndum fyrir rassborurnar sínar, nær lamaðir af undrun og skelfingu.

Lavrov kominn til landsins