Vilhjálmur í Götu sagður hafa orðið hórnum að bráð, en hann kveðst saklaus

Það gat ekki öðruvísi farið en Bill Gates yrði hórnum að bráð. Hann féll sem sagt fyrir freistingunni og má nú búa við að vera athlægi allra þjóða. Meira að segja þorparinn Netánjahú hlær út að eyrum að Vilhjálmi í Götu (Bill Gates), milli þess sem hann sendir hroðaleg tundurskeyti á móti flugeldaskotum Palestínukarla. Það eitt að hóriðja Vilhjálms, samkvæmt áreiðanlegum fjölmiðlum, var stunduð af hans hálfu með starfsmanni, sem sé manni, gerir málið allt alvarlegra og snúnara. Þetta er alveg hræðilegt.

Ég held maður muni ennþá eftir vélstjóranum sem lagðist með matsveininum; hann var rekinn úr vélinni með skít og skömm, en matsveinninn var hýrudreginn og kapteinninn lét loka hann einan inni í klefa þar til komið var í land. En nú er ekki um neinn vélstjóraræfil að ræða heldur auðkýfing, lostafullan að vísu og hórgjarnan, og soleiðis maður verður ekki rekinn svo glatt úr vélarrúminu.

Konunni Mélindu var nokkuð misboðið þegar uppljóst varð um saurlífisbrot Vilhjálms og stampaði helvítis karlinum, enda varla annað hægt fyrir hana. Sérstaklega fékk á Mélindur það vondslega atvik þegar hún stóð hinn siðvillti ,,starfsmaður", sem Vilhjálmur í Götu falleraðist af, á hækjum sínum og mé í rúmið. Þessi sjón reið Mélindu hér um bil að fullu, sem vonlegt var og skyldi aungvann undra. Mélinda lá lengi í rúminu eftir þennan atburð, yfirbuguð til líkams og sálar, og enn er ekki útséð með hana. Vilhjálmur í Götu aftur á móti, stendur keikur eftir og brúkar og þenur kjaft og heldur því meira að segja fram að hann hafi verið geltur í æsku og þar af leiðandi ekki handhafi skilyrða til hórdóms með starfsmanni.       

Gates taldi Epstein geta útvegað sér Nóbel

Gölleboy lenti illa í þeim sérkennilega Blínk og var borinn út að lokum

Það er farið að falla heldur illa á veslings guttann han Gölle a. Þórðarson þannig að hann er vart svipur hjá sjón miðað við þegar hann var upp á best besta og emjaði hástöfum ,,lína net!, lína net!" Í þann tíð er Gölle var júngur og ekki farið að hitna undir botninum á honum, héldu flestir að hann mundi hasla sér völl í ferðasirkúsum í Suður Evrópu eða Amríku. En hann hafnaði fyrir mistök á mistök ofan í poletikinni, því miður fyrir nær alla landsmenn.

Í dag lenti Gölle í því að snobba og smjaðra fyrir bandarískum ráðherra kurfi og fórst það ágætlega; hann var linur og mjúkur í hnjáliðunum frammi fyrir ráðherra blóðveldis stórkapítalsins í vestri og brosið var undirgefið og smjörslegt. Bandaríska stertimenni horfði hins vegar undrunaraugum á Gölle og virtist vera að velta fyrir sér hvurskonar fyrirburður væri þarna á ferðinni. Það er ekki tekið út með sældinni að vera Gölle a. Þórðarson utanríkisráðherra í fyrstu ríkisstjórn Katrínar Jagobbsdóttur.

Annars ku þessi Blínkur utanríkisráðherra auðvaldshvuttans Bidens allra sérkennilegasti náungi. Gölleboy náði að lokka þennan Blínk með sér upp á Hellisheiði og sýndi honum eitthvert gufuverk, sem ætlað er til að búa til rafurmagn. Þegar karluglan hafði glápt drykklanga stund á gufustrókinn, spurði hann hver væri að reykja þarna ofan í jörðinni (who is smoking down there in the earth), svarði Gölle, þungur á brún: Sathan í Helvíti (Sathan in hell). Á eftir heimtaði Blíkur að koma við í Skíðaskálanum í Hveradölum, sem í upphafi hét Skítaskallinn í Sverudölum, og þar settist hinn sérkennilegi náungi að drykkju og bauð Gölle að drekka með sér. Skipti aungvum togum að þarna í Skítaskallanum hellti Blíkur Gölle greyið svo auga- pöddufullan að hann var borinn úr húsi fyrir kveldmat á börum og settur í skottið á ráðherrabílnum og honum ekið í bæinn í þessu sorglega ástandi sem Blínkur kom honum í.

Telur Ísland ekki í klemmu

Þá mun Kathrina klappa lófum og hrína af fögnuði

Ósköp er oss létt að fá fregnir af því að Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra ætli að tala við Blínken og Lafróv. Mikið þó djöfull held ég karlahjassarnir verði hræddir þegar Kattahrin hjólar í þá og boðar þeim eld. Þetta hugdjarfa áform Katthrinar Jakkó minnir mjög á þegar strákskökullinn hafði farið yfir strikið í drykkjulátum um borð í fiskiskipi sem ég var á. Hann skakklappaðist upp í brú til kapteinsins og kom niður aftur með þær fréttir að hann hafði aldeilis tekið karlandskotann í gegn. Við fórum og spurðum kapteininn um hvað gengið hefði á, en hann svaraði því til að dreng-afstyrmið hefði komið til sín skríðandi á fjórum fótum og beðist með grátanda tári á hvarmi fyrirgefningar á ölæðisærslunum og lofað að gera aldrei neitt þessu líkt aftur.

Og vei Katthrinu Jakkó ef hún mismælir sig í viðurvist Blínka og Lafróvs og þeir færu að urra á hana. Þá mun hún morkna og grotna niður á stundinni og verða að aungvu. Gölle a. Þórðarson munu þessir kallar ekki virða viðlits, því þeir þekkja hvurn mann sá kuggur hefir að geyma.

Svo setjast þau Katthrin og Gölle að veisluborði með Blínk og Lafróva og farið með borðbæn a la Billy Graham, svelgdur reyktur lax úr sjóeldi samherjanna, sogað upp í nefið og bölvað Karli Marx. Þá held ég Kattahrina klappi saman lófum og veini af fögnuði: Hey, hey, húrrey, húrrey for the USA og CIA.

Ræðir um Ísrael við Blinken og Lavrov

Stórkostleg manndrápstæki

Reiðhjól eru stórhættuleg manndrápstæki, svo mikið er víst og hefir lengi verið vitað. Jón Íþróttamaður fékk þá flugu í höfuðið að hefja iðkan hjólreiða eftir að flest íþróttasamböndin höfðu sett hann á bannlista hjá sér fyrir ámælisverða framgöngu við æfingar og keppni. Fljótlega náði hann svo römmum tökum á reiðhjólalistinni að hann var farinn að hökta upp um fjöll á fjallahjóli sínu og þjóta í einu rykskýi eftir holóttum malarvegum líkt því sem enginn minni raftur en Sathan sjálfur væri á eftir honum í eigin ógeðfelldu persónu.

En eftir að Jón Íþróttamaður hrökk á fjallahjólinu ofan í andstyggilegt gil og eyðilagði hjólið og sjálfan sig næstum líka, hætti hann að leggja stund á íþrótt sína á fjöllum uppi. Þegar hann komst svo við illan leik á lappir aftur, eftir dágóða sjúkrahúslegu, hvarf hann undir eins á bak vegahjólinu og reið svo geyst, að allir sem til sáu fengu í iljarnar eða hreinlega krampatilfelli. Blessunarlega lauk ofstopahjólreiðum Jóns Íþróttamanns á  leiðinlegu vegriði við þjóðveg 1. þar sem reiðhjól hans lauk lífi sínu, en hann sjálfur kastaðist eins og vængbrotinn hrafn yfir riðið og hafnaði niður í fjöru. Þegar þar var komið sögu voru sjúkraflutninga- og björgunarsveitarmenn farnir að tala sín á milli um réttast væri að hætta að hirða þennan óforsjála mann upp eftir íþróttaslys heldur urða hann þar sem komið var að honum.

Ekki var það skárra þegar frú Ingveldur hóf hjólreiðar á fullorðinsaldri, eða Máría Borgargagn. Þegar frú Ingveldur hafði hjólað upp á hvern dag eins fagreiðhjólari drap hann fótgangandi mann með því bruna aftan á hann. Og hún var svo reið þegar hún stóð upp að hún sparkaði í hinn látna og bölvaði honum beisklega. Við yfirheyrsluna á lögreglustöðinni reiddist hún aftur þegar lögregluforinginn spurði hvort hún hafi ekki séð manninn áður en hún keyrði í hann og spurði þykkjuþungt til baka hvort lögregluforinginn kallaði þetta mann. Svona var nú það. En Máría Borgargagn hjólaði aftur á móti ofan í sundlaug um miðjan dag. Hún var drukkin og enn þann dag í dag veit aunginn, nema kannski hún, hvernig henni tókst komast reiðhjólandi inn á sundlaugarsvæðið með fyrrgreindum afleiðingum. En henni tókst þó að slasa konu sem svam á bakinu með lokuð augu í lauginni. Þeirri konu var svo um að best hefir þókt að hafa hana á vitfirringahælinu síðan.

Reiðhjólamaður slasaðist við Hafravatn

Gagnamagnið og Borgargagnið eiga sína snertifleti

Það mundi virka vel á atkvæðagreiðsluna ef Íslendingar mundu draga með sér á svið sjúkling sem væri á mörkunum að skilja við af sökum kóvíðs nítjánda. Það væri svo mikið drama í því og tilfinningar, að aðrar þjóðir gætu ekki setið á sér og kosið framlag Íslands í stríðum straumum. Soleiðis herbragð mundi bera frægð Íslands og íslenska list út yfir höfin svo um munaði. 

Mér hefir verið tjáð, af til þess bærum sérfræðingi, að nafn söngsveitar Daða, Gagnamagnsins, eigi rót sína að rekja beint til Máríu Borgargagns, þeirrar heiðarligu kvinnu. Hið fræga Borgargagn er sem sé náfrænka Daða og þar með alls Gagnamagnsins. Þá ber þess að geta lag Gagnamagnsins, Heims um brók" er sígildur óður um brókarsótt Máríu Borgargagns, sem er eins og kunnugt er ekki af smærra taginu. Það væri hægt að segja margar sögur af tröllslegur brókarsóttartilburðum Borgargagnsins, en því miður bannar almennt velsæmi að þessháttar söguburður sé hafður yfir opinberlega.

Vart sakar þó að geta þess þegar Máría Borgargagn blés með röri upp í rassboruna á manni sínum, Indriða Handreði, að honum sofandi, sem varð til þess að hann var eins og físibelgur þegar hann vaknaði og blés og stundi af grimmdarlegri frygð. Þetta ástand notaði Borgargagnið til að koma eiginmanni sínum á Klepp, því hana vanhagaði um stundareyfi frá þessum óguðlega skrælingja. Á Kleppi barði hjúkrunarfræðingurinn Indriða eins og hund með blautum gólfklút, skítugum, áður en hún rak hann burt af geðsjúkrahúsinu, því hjúkrunarfræðingurinn er ofbeldishneigð og fjallaskufsa úr hófi fram.

Sá smitaði ekki meðal þeirra sem stíga á svið

Hún er sem maður segir ekki á réttri hillu. Og látið hann Gölle a. í friði, bjánarnir ukkar

Á nú að fara að draga hann Gölle fyrir utanríkismálanefnd til að verja banamorðin í Palestínu? Eða hvað ætlar þetta fólk sér með hann fyrir nefndina? Gölle er vanur að grilla á kveldin og þar með yfir það hafinn að mæta smámennum á nefndarfundum. Þess utan er Gölle gersamlega óskiljanlegur á allan hátt. En hann er samt fagurt dæmi um hvernig undirmálspiltur kemst til vegs og virðingar í siðlausum Flokki, sem alla sína hundstíð hefir haldið sér á floti með því að höfða til lægri hvata mannskepnunnar.

Svo er það þessi Bryndís Haraldsdóttir, sem okkur er sagt að sé alþingismaður og formaður utanríkismálanefndar. Hún er kapítuli út af fyrir sig. Hún er trúlega helsti sprengjusérfræðingur Sjálfstæðisflokksins og hefir nýverið fundið upp móðins vítisvél sem hún kallar ,,stöðugar sprengjur" og ku góðar til síns brúks. Bryndís er samt ekki á réttri hillu í lífinu, það bregst okkur ekki, því auðvitað ætti hún að vera hershöfðingi í her Netánjahús og stjórna stöðugum sprengjum á bölvaða ekkisins Hamasana. En hver veit nema rætis úr fyrir telpunni úr Mosfellssveitinni og hún verði komin með Zíónískt hersveitarkaskeiti þegar næsta haust gengur í garð.

En þetta með að ónáða Gölle a. Þórðarson út af pervisalegum grátsöng í utanríkismálanefnd, eða hvað þetta nú heitir, er svo frábærlega fáránlegt að aungvu andskotans tali tekur. Þér verðið að muna, að Gölle er risastór karl, sem hefir sparkað soleiðis í afturendann á Birni Bjarnasyni þannig að hann skaust eins og hvolpur undir borð og hefir ekki borið barr sitt síðan. En uppi í Mosfellssveit baular nú litla Búkollan, sem Villi Bjarna og Nonni Gunnars hugsa sér gott til glóðarinnar að fella og feykja undir borð til Björns Bjarnasonar og annarra fýlupoka Flokksins.

Guðlaugur mætir fyrir utanríkismálanefnd á morgun

Grafarbakkadans á ruslahaugi Flokksins, aktívísmi á heimsmælikvarða

Sko gamla hróið, forkvendi félags gamalmenna, bara komin í prófkjör hjá Sjálfstæðisflokknum! Ætlar hún að reyna að breyta viðhorfi Sjálfstæðismanna almennt gagnvart öldungum, eða heldur hún, eins og margir aðrir, að það sé svo fínt fyrir borgaralega sjálfhverfu og ágirnd að fara í framboð fyrir hin afkáralegu og brotagjörnu samtök sem Sjálfstæðisflokkurinn er? Það er alls óvíst að hún viti það sjálf. Alla tíð hefir Sjálfstæðisflokkurinn verðið gamalmennum mótdrægur og kappkostað að koma málum þannig fyrir að þau hafa mátt lepja svartan dauðan úr skel síðustu æviárin og lognast að síðustu út af úr ófeiti án þess að eiga fyrir útförinni.

En nú ætlar forkvendi hinna öldruðu borgara í Reykjavík og nágrenni(RON), að hefja upp grafabakkadans á ruslahaugi Sjálfstæðisflokksins við undirleik harmónikkusveitar frú Ingveldar. Því verður ekki neitað, að þarna er um merkilegt frumkvöðlastarf að ræða, enda kjörþokki Ingibjargar, náfrænku frú Ingveldar, ótvíræður og heillandi. Og ef frúin á nóg af drögtum, varalit og steinkvatni mun hún hafa árangur sem erfiði og þeytast í loftköstum á öldufaldi auðvalds- og arðræningjaflokksins inn á Alþingi. Á Alþingi getur hún haldið áfram að hoppa grafarbakkadansinn og klípa litlu sætu auðvaldspiltana í rassinn, pí pí, í hvert sinn sem þeir troða sér fram hjá alþingisborði hennar.

Prófkjörsbaráttan er að vísu eftir, og þar mun frænka frú Ingveldar eiga í höggi við ekki minni lykilpersónur en frú Andersen og G. a. Þórðarson, svo einhver sannkölluð stórmenni séu nefnd. Vér væntum þess að formenni hinna afgömlu skara sé nú þegar búin að koma sér upp öflugri rógsvél til að hafa að minnsta kosti æruna af meðframbjóðendunum, ef um einhverja æru er að ræða, og koma þeim helst á kaldan klaka. Vér höfum hlerað, oss til óblandinnar ánægju,að frú Ingibjörg hafi gjörst aðgerðasinni og aktívísti á nútímavísu, og hafi afráðið að fá til liðs við sig þrjúhundruð aflóga gamalmenni sem hún hyggst klæða í óhreina og stagbætta leppa og láta þá ráfa út og austur um fjölförnustu leiðir höfuðborgarinnar með hressileg skilti í bak og fyrir, henni til stuðnings. Þessi ógnarmikli aktívísmi mun eflaust ráða baggamuninn í baráttunni um borgina og verða til þess að hin aldraða frú munihafa frú Andersen og G. a. Þórðarson undir. 

Ingibjörg vill í 4.-5. sæti hjá Sjálfstæðisflokki

Menningarverðmæti Flokksins, Mangú Gýr, fremur óviðjafnanlega list

Þá hefir menningarverðmætið Magnús Geir Þórðarson loks kveðið upp úr með að Matthías Jochumsson hafi verið nashyrningur. Þótt seint sé, er fagnaðarefni að hið fágaða menningarverðmæti Sjálfstæðisflokksins, fyrrnefndur Magnúr Geir, hafi upplýst þjóðina um hið sanna varðandi Matthías og verðu vér honum ævinlega þakklát fyrir. Þó má vera að vandist málið þegar farið verður að segja útlendum stertimennum, sem hægrisinnuðu elíta Íslands smjaðrar mjög fyrir, frá því að höfundur ljóðsins sem sungið er við þjóðsöng Íslendinga sé nashyrningur, asísk eð afrísk dýrategund, sem hefir orð á sér fyrir að vera ógn hvumpin og skapstygg.

Og Magnús Geir, sem gegnir listamannsnafninu Mangú Gýr Toddýos, bætti um betur í listrænni sköpun sinni á Matthíasi Nashyrningi Jochumssyni og kastaði brotum af fyrrum postulínsfígúu á þann stað sem stytta að séra Matthíasi hefir staðið í Þjóðleikhúsinu. Fyrir þennan óviðjafnanlega gjörning verður Mangú Gýr heiðraður af menningarlegum elítum borgarastéttarinnar. Hverju þessi eftirlætis listakynjakvistur Sjálfstæðisflokksins tekur upp á næst er ómögulegt að geta sér til um. Væri ekki tilvalið hjá honum að taka með sér nokkur Heimdallsbörn að styttu Jónasar Hallgrímssonar og stinga listaskáldinu góða, sósíalistanum úr Öxnadalnum, á höfuðið ofan í næsta blómabeð? 

Fyrir nokkrum árum voru Indriði Handreður og Brynjar Vondalykt handteknir fyrir að pissa á stöpulinn undir Jóni Sigurðssyni á Austurvelli. Þeir vörðu sig á lögreglustöðinni með því að þeir hefðu verið að framkvæma, fyrir borgun út í hönd, listrænan gjörning fyrir Flokkinn. Einnig reiknuðu þeir sér til refsilækkunar að þeir hefðu ekki pissað á Jón sjálfann, aðeins stöpulinn sem allir hundar míga utan í hvort eð er. Þeir hefðu heldur ekki farið að eins og dóttir Péturs Sjómanns, en sú kvinna gengur um og lýgur því að fólki að hún sé sósíalisti, þegar hún svívirti styttuna Jóns með því að klifra eins og lágfóta upp á hana vefja styttuna með nærbuxnableiku efni sem hún hafði saumað saman úr dónalegum flíkum. En Hálfdán Varðstjóri lét þá félaga ekki bíða lengi eftir dómsniðurstöðu, því hann vatt sér að dólgunum Handreði og Vonudulyktinni og rak þeim sitt undir hvorn og sagði þeim að hypja sig heim og skammast sín.

Engin menningarverðmæti orðið fyrir hófdýrum

Heill sé yður frú Andersen í Mammons nafni

Skelfilegt hvað hún frú Andersen er orðin mikil sprúttkvinna á síðari árum. Hér fyrrmeir mátti hún ekki heyra minnst á áfengi öðruvísi en að missa stjórn á sér, gaddfrjósa og gubba út um allt. Í þá daga var hún líka öldungis mótfallin því að ríkið verslaði með áfengar vörur og hefði á því einkaleyfi, en þá var hún líka þeirrar skoðunar að sprúttvísindi og sala áfengra drykkja væru með öllu harðbönnuð á Íslandi. Nú er hún orðin þess mjög fýsandi að okkar ástsælu auðvaldsfyrirtæki fái að ein að höndla með brennivín ásamt veljulegum sprúttsölum af gamla skólanum. Það er nefnilega nauðsynlegast af öllu að einkagróðinn sé sem allra mestur að drykkjuskap þegnanna, því þá mun drykkjumenning batna og billegra verður fyrir drykkjurúta og gardínufyllibyttur að staupa sig.

Frú Andersen er hugsjónakona og einnig hugsjónamaður. Hún trúir ekki á cóvíð nítjánda fremur en dómsmálaráðherra, ekki heldur á samneyslu og samkennd, nema auðvitað samkennd samherja á auðvaldsmélinu. Hún er það sem menn segja: Aldeilis heilbrigður stjórnmálamaður, sem hefir heilbrigða, heilaga samkeppni og hina guðlegu og ósýnilegu hönd markaðarins að evangélískri trúarsetningu. Hennar guð er Mammón og í hans skjóli skal Bacchus vera frjáls í höndum sprúttara og péníngagróðamanna. Enda er kérlíng prestur og trúboði við helgisetur Mammóns.

Í næstu ríkisstjórn skipulögðu Mammonstrúarsamtakanna verður frú Andersen dóms- og kirkjumálaráðherra. Og seinna meir, þegar búið verður að koma Bjarnaben fyrir poletiskt kattarnef, verður vegur hennar svo mikið og flug hennar svo hátt að hún verður gjörð að formenni skipulögðu g-samtakanna. Í hennar tíð verður þjóðkirkjuræfillinn einkavædd og hún látin standa undir sér á markaðsvísu, sprúttsala verður gerð að sérstakri dyggð og heilbrigðiskerfið lagt í rúst svo péníngalæknar og fjárfestar megi græða pénínga á sjúkdómum. Ef einhvers sjúkdómur sendur ekki undir sér á kapítaliskum rekstrarforsendum verður sá sjúkdómur fjarlægður af skrá yfir sjúkdóma en vald og refsingar verða upphafnar til meiri vegs og virðingar en áður hefir þekkst og Stóridómur endurreistur, sem og húsagatilskipunin og gamla góða vistarbandið. Heill sé yður frú Andersen í Mammons nafni.

„Frá Búrgundí í Bústaðahverfið“

Undanrennukjúklingur frá Stenngrimi og Álfheiði sýður upp afsökun fyrir uppgjöf og misheppnuðum frama

Meira voðalegt fórnarlambið þessi Proppur undanrennukjúklingur frá Stenngrimi og Álfheiði. Hvaða erindi þetta átti á þing, annað en að sleikja sig upp við Sjálfstæðisflokkinn, Engeyinga, samherja Samherjanna og leggja með því sitt óheiðarlega lóð á vogaskál skipulagðra glæpasamtaka. Og nú gefst hann upp á prófkjörsforvalsendaleysu númer tvö á þessu vori og ber fyrir sig öllum ókunna framkomu sína við enn ókunnari og óskilgreindari kvenpersónur. Þetta er ódýr og frámunalega skítsleg undankomuleið hjá lítilfjörlegum lukkuriddara og loddara úr vopnabúri Flokkseigendafélags VG, sem meira að segja flokksbundnir leppalúðar í VG hafa skammast sín fyrir nú bráðum í heilt kjörtímabil.

Það hefði verið nær fyrir þennan Propp að segja sig frá þátttöku í prófkjörsforvali vegna poletiskra svika við kjósendur, þá ekki síst gagnvart þeim mörgu sósíalistum sem tóku þátt í að gera VG að stjórnmálaflokki. En nei, garmurinn slengir fram dularfullri typpakomplexískri uppsuðu, sem enginn getur kunnað nein skil á, sem afsökum fyrir uppgjöf á misheppnuðum stjórnmálaferli. Þar með skjögrar Proppur, vonarpéningur Stenngrims og Álfheiðar af vettvangi með öngulinn á bólakafi í þefvondum afturendanum og slitna brynju, sundrað sverð og svikagjöld.

En þetta er auðvitað allt í lagi, aunginn héraðsbrestur verður af brotthvarfi Propps, aðeins langþráður léttir. Nú væri best ef VG gerði okkur þann greiða að fara sömu leið Proppur, því sannarlega er okkur mörgum, sem komum að stofnun þessa skelfilega flokks, að horfa upp á hann í andstyggilegum og lostablautum samförum við glæpakindurnar í Sjálfstæðisflokknum og hina lauslátu og öldruðu Framsóknarmaddömu. Það er kominn tími til að Júdasarlíkararnir í VG lendi leiksbróður sínum hjá eftir forhertar ódygðir sínar og svik.

„Mér þykir leitt hvernig ég hef hagað mér“