Heimsmeistari í athyglissýki og tómhyggju kveður sér hljóðs meðal braskara

Annað er varla viðeigandi í þessari stöðu en að óska Viðreisnarflokknum til hamingju með að hafa hreppt til liðs við sig athyglissjúkasta manngarm landsins, sjálft Jon Gnarr. Jon Gnarr, sem líka gæti allt eins heitið Jon Kurr eða Jon Berr, eða bara Hnerr, er einstakur happafengur fyrir Viðreisn, sem er flokkur sem frægastur er fyrir að stíga ekki í vitið, en hvort meðalgreindin í flokknum hefir aukist með tilkomu Jons skal ósagt látið, nema hvað það er ósköpin öll ólíklegt.

Einhverju sinni stofnaði Gnarrið sér einkastjórnmálaflokk með sínum líkum og bauð fram í borgarstjórnarkosningum í Reykjavík. Um þær mundir voru kjósendur í Reykjavík afar ráðvilltir og heimskir, eða eins og Daninn segir: ,,Helt gal í hoved", og tóku því flokksskrímsli Gnarrsins fagnandi og kusu Jon sjálfan og fimm aðra af listanum til að stjórna borginni sinni. Þegar inn í borgarstjórnina kom tók Dagur nokkur B. Eggertsson á móti þeim og át þá í einum hvelli á stundinni. Efir það fór Dagurinn með hin sex atkvæði Gnarrflokksins eins og honum sýndist; það var engu líkara en kallrassgatið hefði þinglýst eignarhald á þessum Gnarrgreyjum og brúkað þau að vild.

En borgarbúar voru fljótir að fá ógéð á Joni Gnarr borgarstjóra og flokki hans, þannig að Gnarrið mátti hafa sig á brott með skottið milli lappanna. Svo skaut þessum heimsmeistara í athyglissýki og tómhyggju upp kollinum í vor, þá sem frambjóðanda til embættis forseta Íslands. Jú, einhver tómhyggjubörn urðu til að svara kalli Gnarrsins og kjósa það, en þjóðin sem slík hafði ekki meiri áhuga á honum en geldum spólirokk af nautgripakyni og vilji ekki sjá svona endemis apparat á Bessastaði - sem vonlegt var. Og nú með haustinu er þetta komið aftur af stað og kveðst vilja á þing með Thorgerði 7h Katrínu og þeim hinum í braskaragengi Viðreisnar. Það er ekki nema von að þjóðin sé farin að hrista höfuðið í sífellu yfir síhrakandi andlegu atgervi og vitsmunum alþingismann, sem þessi sama þjóð hefir á samviskunni að hafa kosið.

Jón: 70% Viðreisnarmaður samkvæmt kosningaprófi

Nú verða liðsmenn Sósíalistaflokksins að vanda sig sérstaklega vel

Það er fagnaðarefni að Sanna Magdalena skuli hafa ákveðið að gefa kost á sér í framboð við næstu alþingiskosningar. Hún verður þá væntanlega í fyrsta sæti í öðru hvoru Reykjavíkurkjördæmanna og mun eflaust ná góðri kosningu. En það þarf fleiri góða einstaklinga í framboð fyrir Sósíalistaflokkinn og það þarf fleira að koma til en að Sanna gefi kost á sér.

Það sem Sósíalistaflokkurinn ætti að gera að forgangsmáli hjá sér núna er að virkja fólk í öllum kjördæmum, stofna kjördæmisráð sem sjái um að fá fólk á lista og annist það sem við kemur framboðsmálum hjá sér. Við síðustu alþingiskosningar bauð Sósíalistaflokkurinn fram í öllum kjördæmum landsins, en því miður var þá staðið að framboðsmálum af algjöru fúski og kunnáttuleysi, að ég ekki segi hroka og yfirlæti ; val á framboðslistum var miðstýrt úr einum rassvasa í Bolholti og kjósendur úti í kjördæmunum sjálfum ekki á neinn hátt hafðir með í ráðum. En ef til vill var ekki ætlast til neins árangurs af helstu ráðamönnum flokksins í alþingiskosningunum 2021, ég veit það ekki, en ekki kæmi á óvart þótt svo hafi verið.

Að því gefnu að Sanna verði í fyrsta sæti Sósíalistaflokksins í öðru Reykjavíkurkjördæmanna, þá ætti varla annað að koma til greina en að Sólveig Anna Jónsdóttir, formaður Eflingar, leiði lista flokksins í hinu Reykjavíkurkjördæminu. Það verður skilyrðislaust að tefla sterkasta fólkinu fram að þessu sinni. Í augnabliki er vinna kosningastjórnar Sósíalistaflokksins varla komin á það stig að tímabært sé að nefna önnur oddvitaefni. Hins vegar er alveg ljóst, að nú verða liðsmenn Sósíalistaflokksins að vanda störf sín sérstaklega vel og hrapa ekki að ákvörðunum.   

Sanna borgarfulltrúi vill á þing

Allsherjarstríð barna gegn bæjarstjórninni í Kópavogi er þegar hafið

Þá vofir allsherjarstríð yfir í Kópavogi. Ja, ,,vofir yfir" eru ekki réttu orðin um það sem nú er að gerast, því allsherjarstríðið er þegar hafið. Bæjaryfirvöld þar hafa nefnilega tekið sig saman um að grípa til vopna gegn vopnuðum ungmennum þar í bæ og láta hart mæta hörðu með það að leiðarljósi að íllt skuli út reka með íllu. Undir kveld mátt sjá nokkra brynvagna fyrir utan höfuðstöðvar bæjarstjórnar, auk þess sem leyniskyttur eru á þökum víðsvegar um bæinn.

Ungmennin, ungmennin sko, börn og unglingar Kópavogs, hafa fyrir sitt leyti komið sér fyrir í undirgöngum og holræsum og herja þaðan gegn bæjarstjórninni. Mikil sprenging kvað við nú undir kveld þegar ungmennin skutu eldflaug af gerðinni Tommahawk, sem hæfði bókasafn og tónlistarskóla Kópavogs með þeim afleiðingum að ekkert er þar nú eftir nema djúpur gýgur sem rýkur upp úr.

Yfirvöld í Kópavogi eru ekki með öllu óvön að berjast við ungviði sitt, því fyrir rúmri hálfri öld starfaði fræg og argvítug skæruliðahreyfing barna í bænum, Kópamaros skæruliðahreyfingin sem hafði hvorki meira en né minna en byltingu, blóðuga, á dagskrá. Kópamaroshreyfingunni varð enda nokkuð ágengt í starfi sínu, þeim tókst meðal annars að leggja tvö hverfi í rúst og flæma um fimm hundruð íbúa á flótta. Álitið er að tala látinna í þeirri gjörningahríð hafi losað ellefu hundruð manns. Loks voru Kópamarossamtökin upprætt með rottueitri. Síðan þá hefir verið nokkuð friðsamt í Kópavogi, þar til nú fyrir skömmu þegar fullorðnir tóku eftir því að börn og unglingar höfðu vopnast undir kjörorðinu: ,,Látum vopnin tala!" Markmið hinna nýju skæruliðasamtaka barna í Kópavogi er talið vera að fella bæjarstjórnina og koma á alræðisstjórn barna og unglinga í bænum.

Kópavogsbær bregst við vopnaburði ungmenna

Afturgöngur úr fórum flokkseigenda skrönglast fram á blóðvöllinn

Þær eru miklir menn og stórir landeyðurnar atarna sem nú skrönglast eins og afturgöngur fram á vígvöllinn að undirlagi Flokkseigendafélags VG og boða ríkisstjórnarsprengingu. Það vita allir sem eitthvað þekkja til, að þessi smámenni, sem nú boða stjórnarslit, mundu aldrei þora neinu í þessa áttina ein og sér, þannig að beinast liggur við að álykta sem svo, að gemsar á borð við Eins Ólafs, Höllu og Steinunni Rögnvalds, og þau hin sem undir sprengitilræðið skrifa, séu einfald lega að ráðast í þetta stórræði að beiðni Swandeesýar, Stenngrims og Álfheiðar Inga.

Þá vaknar sú spurning af hverju ráðherranefnur VG, auk Stenngrims og Álfheiðar, komi ekki hreint fram og leggi sjálf til stjórnarslit á landsfundinum í næsta mánuði. Svarið þeirri spurningu liggur svo sem í augum uppi. Það er einfaldlega af því að helstu númer flokkseigendastóðsins er með eindæmum óheiðarlegt fólk, sem alla tíð hefir gengist upp í að stunda sjónhverfingar og poletiskan loddaraskap til að villa um fyrir samferðarfólki sínu og spila með þessa annarflokks þjóna sem hafa undirlægjukennda glýju í augum gagnvart þeim.

Í gærkvöldi gaspraði Swandeesý ákaft í sjónvarpinu um nú væru burtflognir VG-arar í óðaönn að snú aftur og nýskráningar í flokkinn svo ofboðslegar að vart hefist undan að færa til bókar öll þau ósköp af fólki sem vill ganga til liðs við VG og endurreisa fylgi hans. Það dylst vart nokkrum manni að þetta gaspur Swandeesýar var allt saman haugalýgi frá rótum. Þá hefir henni og fáeinum talsmönnum Flokkseigendafélags VG orðið tíðrætt um að leita að ,,rótum þessa einkennilega flokks, eða jafnvel í ,,ræturnar" eins og liggi ljóst fyrir að þær séu einhvers staðar vísar. Allt tal þessa fólks um ,,rætur" VG er ómerkilegt blekkingahjal, þar eð VG hefur engar rætur; þær voru í raun og veru aldrei neinar og þjóðfélagslegar hugsjónir í samræmi við það. Að vísu væri upplagt fyrir þessi grey, sem þykjast vera stjórnmálaflokkurinn VG, að sprengja ríkisstjórnina á landsfundinum í næsta mánuði, en þau ættu þá líka að hafa þann mannskap í sér að pakka sínum svikavefjum saman og leggja Vinstrihreyfinguna grænt framboð niður, því tilvist hennar er búið spil.

Drög að ályktun: VG sprengi ríkisstjórn

Swandeesý fær að vera útfarastjórinn en Stenngrimur, Álfheiður og Lölle verða kistuberar

Þá er orðið nokkuð ljóst að það kemur í hlut Swandeesýar Swavars að sjá um útför og greftran VG; hún hefir sem sé gengist inn á að gefa kost á sér til að vera útfararstjórinn þegar skinhorað hræið af Vinstrigrænum, sem var fyrir langalöngu hætt að vera vinstri eitthvað og grænt, ekki einusinni fölgrænt. Líkið af kvikindinu er sagt eiturgult og það er háborgaralegt skítalykt af því, náþefjarpest. 

Og kistuberar verða Stenngrimur Johoð, Álfheiður Inga og Lölle Göttvorms, hvert fyrir sitt landvætti, sem í þeirra tilfelli eru Svikin, Auðvaldssleikjuskapurinn og Óheiðarleikinn, sem koma í stað fyrir Föðurinn, Soninn og Heilagan anda hjá kattólikkunum. Sennilega væri skynsamlegt af hálfu aðgætinna manna og ráðvandra að fá að gá í kassann áður en fulltrúar borgaralegra dyggða, þau Swandeesý, Álfheiður, Lölle og Stenngrimur, renna honum niður í jörðina, því ekki kæmi á óvart þókt innaldið verði jafnvel svikið á þeirri stundu og kistan hafi einungis innan í sér tvær til þrjár tómar niðursuðudósir, eitt hrossabein og eins og eina brotna skóflu eða hrífuskaft, þrátt fyrir gljáfægða pípuhattana á annars varhugaverðum höfðum útfararstjórans og kistuberanna.

Kannski koma einhverjir auðnuleysingjar, sem í eigin ráðaleysi hafa að sínu leyti ekkert þarfara að gera en að fylgja hinu burtsofnaða kykvendi síðasta spölinn. Vér sjáum fyrir oss Árna Þór, Óla Góða, Jólatréð, Mumu og Katrínu Jackkó rölta í hokinni íhaldsframsóknarakrata-prósessíu á eftir kistunni og því sem kann að leynast innan í henni. Og á meðan líkmennirnir moka ofan í gröfina, eftir að hafa slakað því steindauða niður, má ætla að prósessían söngli í kveðjuskyni: ,,Þetta land á ærinn auð, ef menn kunna að not´ann". Svo þegar allir verða farnir heim og grafarþögn brostin á í kirkjugarðinum koma fresskettirnir og flækingshundarnir og gera þarfir sínar á leiðið, en Bjarniben og gamla Framsóknarmaddaman munu ekki mæta fyrr en myrkur verður skollið á og gjöra sín skinheilögu krossmörk yfir moldarbinginn.  

 

Flókin og erfið mál rædd á landsfundi

Mikil mannæta felld norður á hjara veraldar

Ósköp held ég þeir á séraðgerðasviði gæslunnar séu hamingjusamir í dag fyrir að hafa fundið verðugan andstæðing og fengið að láta vopnin tala. Já, því þeir létu þau tala, því heimildir herma að hvítibjörninn, eða skítibjörninn eins og það heitir á frægum tungumálum, hafi verið eins og sáld eftir hamslausa skothríð séraðgerðasviðsins. Hins vegar liggur ekki fyrir, enn sem komið er, hvort ófreskjan hafi náð að leggja sér marga ferðamenn til munns þarna á Höfðaströndinni áður en hersveit dómsmálaráðherra bar að garði. Nú eru þeir á séraðgerðasviðinu að matreiða hinn fallna, gera úr honum steik, kjötsúpu og kótilettur, sem þeir ætla að eta við frönskum kartöflum og floti.

Grunur leikur vissulega á að ísbjörninn, sem sagður er eign Hallvarðs Ásgeirssonar bónda, eða í það minnsta á hans vegum, hafi áður en yfir lauk veitt sér til matar á undanförnum dögum fjölda manns sem til svarar fullri rútu af ferðalöngum, aðallega frá Norðuramríku og Asíá. Hafi hann veitt ferðalöngunum eftirför þegar þeir komu á svæðið til að skoða sig um og dást að náttúrfegurðinni, slegið þá niður með hramminum og sporðrennt þeim síðan í fötunum og öllu. Af þessu má sjá að ísbirnir eru með ógn öflug meltingafæri, sem afkasta litlu minna, per sólarhring, en olíukynnt loðnubræðsla hjá samherjunum austur á Vopnafirði eða í Neskaupsstað.

Þá er þess að geta að þegar Brynjar Vondalykt var ungur, lenti hann í ísbirninum í Sædýrasafninu í Hafnarfirði, en tókst með snarræði að stinga viðarbút upp í kjaftinn á bangsa svo honum svelgdist á og missti af bráð sinni. Hefði björninn étið Vondulyktina við þetta tækifæri er óvíst að honum hefði orð gott af drengnum, því Brynjar Vondalykt hefir verið eitraður frá unglingsaldri. Að lokum vona ég að umhverfissinnuð börn á öllum aldri rísi nú upp á afturlappirnar eins og bjarndýr og geri læti út af vígi ísbjarnarins á Höbbðaströnd og krefjist að minnsta kosti afsagnar ráðherra og yfirmanns séraðgerðasviðsins, - eða var það séreignasviðsins?; æ, ég man ekki hvort heldur það var og mér stendur asskotans á sama.     

Eina leiðin var að fella björninn

Þingkvendi stráir söltum bitlingi í sár Brynjars með ófyrirsjánlegum afleiðingum

Nú er heldur skammt stórra högga millum hjá vini órum, Brynjari Níls. Fyrr í morgun var hann leiddur fyrir forseta Alþingis og látinn afhenda honum bréf upp á afsögn varaþingmennsku og skömmu síðar fær þingkvendi Sjálfstæðisflokksins þá flugu yfir höfuðið að nú sé rétti tíminn til að rétta að aumingja karlinum dálitla sárabót fyrir varaþingmannsmissinn með stjórnarbitlingi í Mannréttindastofnun. Þetta er afar fallega hugsað þingkvendinu, sem ku að öðru leyti vera formenni þingflokks Sjálfstæðisflokksins, sona upp á punt, er oss sagt. Það er ekki nóg með að Brynjari sé veitt djúpt holundarsár af vinum sínum og félögum í Flokknum, heldur þarf sérkennileg stúlkukind á framagosabraut endilega að strá salti í skurð karlsins með því að klína ofan í hann óviðeigandi mannréttindagamsi. Þessi aðför að einum valinkunnum sómamanni líkist því helst að grimmri búrtík væri arrað af handahófi að saklausum borgara á götu úti.

Hins ber þó að minnast í sambandi við bitlinginn góða í stjórn Mannréttindastofnunnar, að Brynjar er manna frægastur hér á landi fyrir ofboðslega óeigingjarna mannréttindabaráttu sína. Árum saman hefir hann ekki unnt sér hvíldar frá umfangsmiklum og fórnfúsum mannúðarkenjum og mannréttindastöfum, því ekkert má hann aumt sjá. Öll munum vér eftir Brynjari Níls í fylkingarbrjósti helstu bardagasveitarinnar fyrir réttindunum allra jaðarhópa, flóttamann, hælisleitenda, hinseginfólks, transara og skransara, leigenda, gjaldþrotamanna, sprautudjönkara, ræfla og róna. Og hver hefir öðrum fremur keyrt upp stemmninguna og fjörið í Gleðigöngunum en þessi nýútsprungni bitlingshafi í Mannréttindastofnun? Og ef til vill hlotnast Brynjari enn meiri frami áður en dagurinn er á enda, því frést hefir að nú vanti tilfinnanlega varamann í hundahreinsunarnefndina á Seltjarnarnesi, sem enn þann dag í dag er ,,lítið og lágt".

En vegir Mammóns og poletikurinnar eru órannsakanlegir. Þannig er flugan í höfði forkonu þingflokks Valhellinga, Mogga og Sjálfstæðisflokksins um kynlegan bitling til handa Brynjari aumingjanum, þókt hann sé allra góðra gjalda verður, það er segja Brynjar en ekki bitlingurinn, alveg framúrsakarandi illskiljanleg og umfram allt skammarleg og niðurdrepandi fyrir bitlingsþegann sjálfan, þegar öllu er á botninn hvolft. Það er nefnilega ekki nóg með að Brynjari hafi verið þröngvað til að segja af sér varaþingmennsku og leiddur með valdi af illum öflum fyrir forseta Alþingis og látinn afhenda þeim manni tárvott uppsagnarbréf. Hefir þetta lið ekkert leitt hugann að því hvernig þessi framkoma hefir á sálarlíf fórnarlambsins, lifur þess og skeifugörn? Það er andskotann ekki einleikið hvernig Sjálfstæðisflokkurinn fer með einstaklinga nú til dags og engin takmörk virðast fyrir hugmyndafluginu um hvernig best sé að skensa og pína náungann.

Brynjar líklega í stjórn Mannréttindastofnunar

Hraksmánarleg framkoma við Valhallarinnar besta son

Þá eru þeir nú búnir að hrekja Brynjar aumingjann úr Sjálfstæðisflokknum. Bölvuð ekkisens illfygli eru þetta fólk. Karlgreyið hefir um árabil paufast um fúafen þessa hættulega Flokks, fórnað lífi sínu og mannorði fyrir hann, og fær nú að lokum gríðarlegt spark í afturendann frá því versta af öllu vondu sem fyrirfinnst í Valhöllu. Heldur þetta ósiðaða óreiðulið að hann Brynjar sé einhver palestínskur yazan eða yatzi í hjólastól og því verði endilega að kasta honum fyrir sextugan hamarinn?

En vér skulum ekki örvænta. Brynjar finnur sér nýtt heimili og skjól innan tíðar; vér gætum trúað að hann sé dulítið eins og flækingskettirnir sem finna sér aðra húsbændur jafnhraðan og þeir yfirgefa þá gömlu sem alið hafa önn fyrir þeim, gefið þeim að éta og leyft þeim að liggja á strigadruslu í þvottahúsinu eða forstofunni. Nú þykir og blasa við að Miðjúngsflokkur klausturjúnkara og einkennilegra manna standi ekki aðeins opinn fyrir Brynjari, heldur galopinn. Og brátt muni hinir brottreknu dómsmálaráðherrar, Nonnýboy, frú Andersen og Hanna Birna, fylgja í kjölfar Brynjars og bætast í tölu heimilismanna hjá Sigmundi í Wintris og Beggó. En mikið déskoti er eitthvað hræðilega vond lykt af þessu öllu.

Ef hins vegar að það sé tilfellið að Brynjar hafi flippað út við meðferðina í Valhöllu og átakanlegar segulskekkjur og kompásvillur hafi tekið öll völd millum eyrna karlangans, þá gengur hann beint í Pírataflokkinn og gerist þar stjörnuforingi og ofurþingmaður. Það eru sem sé ekki öll sund lokuð fyrir Brynka karlinum, þókt illræðismönnum og skessum Sjálfstæðisflokksins hafi hugkvæmst, vafalaust í drykkjuæði, að nú væri nauðsynlegt að neyða hann til að segja af sér varþingmennsku fyrir hin voðalegu samtök sem eiga sér heimili og varnarþing í Valhöllu við Háaleitisbraut í Reykjavík.  

Brynjar Níelsson segir af sér varaþingmennsku

Frækilegt afrek Mumu litla frá Brúarlandi og öngvit Íhalds og skrímsladeildar

Það er á vissan hátt átakanlegt að horfa upp á Sjálfstæðisflokkinn steinliggja eins og skotinn tarf í svaðinu eftir að hafa farið heldur en ekki halloka fyrir VG í Yazansmálinu góða. Aunginn lifandi maður bjóst við því að Mumu litli frá Brúarlandi væri slíkur afreksmaður og böðull, að hann gæti barið bæði Bjarnaben og Kjöríssprinsessuna í öngvit um miðja nótt og það í einu og sama högginu. En viti menn. Þegar að var komið var það Íhaldið sem lá með buxurnar á hælunum eftir kærleiksrík atlot Mumu litla, sem hingað til hefir ekki haft eitt einasata afreksverk á ferilskránni sinni.

Ekki linar það heldur sorg hefðbundinna Íhaldsdrjóla og grimmúðlegra Íhaldskérlínga að vita af drengnum Yazani borandi út að eyrum í Rjóðrinu, étandi kók og prins, hamborgara og franskar kartöflur, með Svein Rúnar og Semu sitjandi ekki minna brosandi og sæleg með sigurinn en Yazan. Já, það er ólýsanlegt bakslag fyrir géðrík Íhöld að hafa mistekist að hrinda einum fötluðum drengstaula í hjólastól og auk þess frá Palestínu fyrir björg með hjólastól og öllu saman. Þessi ósköp segir styggur Íhaldskurfur að lýsi þessum fjandans Palestínufjöndum, Semu og Sveini Rúnari betur en flest annað

En eigum vér nú ekki að vænta þess, að Mumu litli frá Brúarlandi verði skjótt kallaður suðrá Bessastaði til að fá hengdan utan í sig kross af forsetanum? Jú, ef eitthvað er réttlætið á Álftanesi, þá gjörir forsetinn, af fyrra bragði ef ekki vill betur til, kröfu á að fá að krossfesta Mumu, með fullu samþykki orðunefndar og ríkisstjórnarinnar, fyrir frækilega framgöngu hans aðfaranótt síðasta mánudags þegar hann vann á Íhaldinu og skrímsladeild þess með þessháttar höggi sem fagmáli hnefaleikara er kallað ,,knock out" og felst í því að rota andstæðinginn í hringnum, helst dauðrota hann.  

Yazan verður ekki fluttur úr landi

Síðasta afrek XD

Misvísandi málflutningur ráðherra í máli Yazans