Jóhannes Ragnarsson

24.2.2010 | 22:16

Þegar síra Baldvin sló meðhjálpara sinn á kjaftinn

Að sælla sé að gefa en þiggja eru ekki ný sannindi, fjarri fer því.Uppá síðkastið hefur þó orðið nokkur breyting á hvað þetta varðar. Með stórsókn frjálshyggjukapítalismans síðustu þrjá áratugi hefur frasinn um að gefa og þiggja snúist dálítið í roðinu því samkvæmt frjálshyggjunni er mun betra að þiggja en gefa, til dæmis að þiggja gjafakvóta, banka fyrir ekkert og fá afskrifaða milljarða eftir glæpsamleg fjármálaumsvif.

Víkur nú sögunni að hinum háheilaga kennimanni, síra Baldvini sóknarpresti. Síra Baldvin er einn þeirra manna sem aldrei hvika frá þeim grundvallaratriðum sem þeir byggja líf sitt á, hvað svo sem frjálshyggjuhannesum heimsins dettur í hug að boða fólki. Því varð það að síra Baldvin mælti með sínum djúpa kóralbassaróm, að sælla væri að gefa en þiggja" um leið og hann rak meðhjápara sínum á kjaftinn vegna þess að rotta hafði komist inní skrúðhúsið nagað messuklæðin svo þau voru öll götótt eftir. Það var svo þungt högg, að meðhjálparinn lá í dái í fimm daga, en þá þókti síra Baldvini nóg komið og sagði við meðhjálparann: - Tak sæng þína og gakk, ófétis þrjóturinn þinn, ég ætla að messa á sunnudaginn. Þá raknaði meðhjálparinn úr rotinu og reis eins og draugur uppúr rúminu og vafraði útá götu með sæng sína undir hendinni.