Blámaðurinn ógurlegi hoppar eins og álfur útúr hól.

Ósköp er raunarlegt að verða vitni að því að blámaðurinn ógurlegi, Björn Bjarnason fyrrum ráðherra og einkavinur Jóhannesar í Bónus, skuli vera orðinn svo utangátta og afturúrsiglandi í pólitík að hann sjái ekki að frænda hans, Bjarna lögfræðings úr Garðabæ, gengur aðeins gott til með að snúast til fölskvalausrar trúar á Icesave-samninginn.

Þetta góða sem Garðabæjartröllinu gengur til snýst bara um að bjarga kvótakóngum eins og Þorsteini Má frá fyrningu sem og að bjarga veleðla stórfyrirtækjum frá löngu tímabæru gjaldþroti en láta almenning borga Icesave-glæpinn í staðinn. Ég hélt að fegurri hugsjón væri ekki til að dreifa innan Sjálfstæðisflokksins sem allir þar innanborðs væru innilega sammála um. Og til að undirstrika þetta góða og hugsjónina fögru fékk Bjarni engeyingur Frikka Sóf til að vera fundarstjóra á hinni kristilegu helgistund í Valhöllu í gær.

Það er raunar svo stórfurðulegt að karlanginn hann Björn átti sig ekki á þessari einföldu fléttu, að halda má að hann hafi haldið sig síðustu misseri í einsemd upp til fjalla í grasigrónum moldarbing, en kemur síðan á þessum tímapunkti hoppandi eins og álfur útúr hól og botnar ekki neitt í neinu.

Þjóðin eigi síðasta orðið