Jóhannes Ragnarsson

28.6.2011 | 22:01

Minnir um margt á endurfundi Kolbeins skrifstofustjóra og frú Ingveldar

Mikið er dásamlegt að Kristrún Ösp sé aftur byrjuð með Dwight Yorke. Það fór bókstaflega unaðsstraumur um gjörvalla íslensku þjóðina þegar upplýst var, að hið forna par hefði tekið upp þráðinn sem frá var horfið fyrir daga lögfræðiskjátunnar sem kom eins og boðflenna inní líf hinnar errilegu júnku, Kristrúnar Aspar.

Þessi hugljúfa saga um Yorke og Öspina minnir um margt á yndislega endurfundi Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og frú Ingveldar eftir að Kolbeinn hafði strokið á vit ævintýranna í heila viku með Máríu þeirri borgargagni, sem hefur hin síðari ár haldið heimili við góðan orðstýr með Indriða handreði.

Þegar Kolbeinn skrifstofustjóri drattaðist loks heim eftir stranga útiveru tók frú Ingveldur á móti honum með vænu kjaftshöggi og barði hann síðan rausnarlega með slöngubút uns Kolbeinn spangólaði af sannri vitfirringu eins og halaklipptur hundur. Þar á eftir dró frú Ingveldur eiginmann sinn upp tröppurnar og inná eldhúsgólf og fletti hann klæðum og þó honum hátt sem lágt með skrúbb uppúr lút af grænsápu og Lúxsápu. Fjörgaðist og mjög ástarlíf þeirra hjóna eftir fyrrnefnt þrifabað og magnaðist ástareldurinn svo stappaði nærri fullkominni geggjun.

Hinsvegar varð það hlutskipti Indriða handreðs að gráta eins og gelgjumær með sótthita þegar sambýlingi hans, Máríu borgargagni, þóknaðist að skjögra heim eftir aðfarirnar með Kolbeini Kolbeinssyni. En Máríu borgargagni brá ekki hætishót við vol og kveinstafi handreðsins og huggaði hann eins og lamb sem búið var að týna móður sinni.

En helgina það á eftir, drengir góðir. En helgina þar á eftir settust þau Kolbeinn og frú Ingveldur að veisluborði með Indriða handreði og Máríu borgargagni og varð þar heldur glatt á hjalla og heitt í kolum þá er yfir lauk eftir hádegi á sunnudag.