Þegar dómkirkjupresturinn gaf saman frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson

Þeir láta sig ekki muna um að tala um drottinsumgjarðir, fossa og fjöll blessaðir pokaprestarnir okkar. Já, og gefa saman hjón útum allar koppagrundir af sömu hugsjón og bændur hleypa hrútum á ær á jólaföstunni.

Það var líka mikið um dýrðir þegar dómkirkjupresturinn gaf saman frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson hér um árið. Áður en athöfnin hófst í Dómkirkjunni fundaði presturinn með veðandi hjónum og meðhjálparanum í skrúðhúsinu og veitti óspart messuvín, sem hann hafði endurbætt með spíritusi frá apótekaranum vini sínum. Kolbeinn Kolbeinsson, sem aldrei hefur látið letja sig til drykkju, fór slíku offari í messuvíninu að hann stóð varla í lappirnar á eftir fyrir altarinu. Í sjálfri brúðkaupsveislunni fór allt í handaskolum: Presturinn og meðhjálparinn gjörðust nærgöngulir við frú Ingveldi, en Kolbeini tókst að laumast afsíðis með Máríu borgargagni þegar þegar sambýlingur hennar, Indriði handriði, sá ekki til. Í veislulok slógust dómkirkjupresturinn og meðhjálparinn opiberlega um hylli frú Ingveldar meðan Kolbeinn Kolbeinsson svaf úr sér vímuna með buxurnar á hælunum í einhverjum afkima eftir einkar velheppnað trall með borgargagninu.

Segið þið svo að brúðkaupsveislur geti ekki verið dramatískar og stórbrotnar þegar vel er í þær lagt.

Gefin saman við Seljalandsfoss