Máría borgargagn ók lika á ljósastaur

Ók hann á ljósastaur, bölvaður þorparinn? Ja, þessir geta leyft sér það sem þeim þóknast. Og ók undir áhrifum lyfja eða fíkniefna, - alltaf batnar það. Þetta hefur verið frjálshyggjumaður, það bregst mér ekki, þeir keyra oft á ljósastaura þegar sá gállinn er á þeim: þeir þola ekki að sjá ljós, vesalingarnir atarna.

Og nú ku frjálshyggjumennirnir vera farnir að samfnast saman í Samfylkingunni, enda ekkert ljós þar utan villuljósið í nösunum á Össuri okkar hérna Skarphéðinssyni. En einhversstaðar verða vondir að vera; meira að segja frjálshyggjumenn þurfa að eiga sér athvarf.

Í hitteðfyrra ók Máría borgargagn á ljósastaur, sem sambýlingur hennar, Indriði handreður, hafði mígið utaní fyrr um kvöldið. Hvort um tilviljun var að ræða er ekki vitað, en hitt er víst, að Máría borgargagn var í mikilli geðshræringu þegar hún ók af stað frá heimili sínu, af því að hana grunaði að handreðurinn hefði verið að sýsla eitthvað frámunalega skuggalegt með Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra: sem sé að þeir stunduðu holdlegar ástir þegar þeir væru saman undir áhrifum lyfja, fíkniefna eða áfengis. Og því fór sem fór.

Ók á ljósastaur