Óli skans og fólk með trans.

Í mjög mörg á hefur ljóðið um Ólaf Skans og hina geðvondu Völu konu hans verið mér sérstakt íhugunarefni. Í ljóðinu er Óla ræflinum líst sem sérlegu vesalmenni og aumingja sem vart á sér sinn líka. Hinsvegar virðist Vala, eiginkona herra Skans, vera grimm eins og tígrisdýr, tilbúin að rífa mann sinn í sig eins dádýrskálf, hreinlega éta hann upp til agna. Óli Skans er sífellt dauðhræddur við konu sína, óttast um líf sitt í návist hennar því kerlingaröspin er hverja stund í manndrápsham og til alls vís.

En eftir að ég fór að kynna mér transmennsku, fór að renna upp fyrir mér ljós um persónurnar Ólaf Skans og Völu konu hans. Auðsjáanlega er ógnarvesalingurinn Óli einn þeirra manna sem fæddur er í röngum líkama; semsé kvennmaður í karlmannslíkama án þess að hafa áttað sig á staðreynd málsin. Og ekki nóg með það: Vargurinn Vala er líka fædd og uppalin í röngum likama; hennar framkoma minnir á fátt fremur en ruddalegan og orðljótan síðutogarasjómann.

Á vandamáli þessara óhamingjusömu hjóna er trúlega aðeins ein lausn: Að þau fari bæði í létta kynskiptiaðgerð og þá mun allt falla í ljúfa löð. Vala lætur læknana búa til skaðræðis sköndul á sig og breytir nafi sínu í Valtýr Mónó og gerist frystitogarakall, en Óli legst að sama skapi glaður og reyfur undir hnífinn og læknarnir útbúa fína pjásu á sig með öllum viðeigandi græjum. Að sjálfsögðu tekur Óli upp nafnið Ólavía Sgrant Dómínó og verður kennslukona við Snælandsskóla í Kópavogi.

Transkonur fela það sem þarf

Athugasemdir

[Eyjólfur Jónsson, 19.7.2012 kl. 23:54]

Della! þú átt ekkert að vera að troða allskonar pakki í Kópavoginn, hann er alveg nógu slæmur fyrir með Gunnar og allt það. En sjálfur er ég blessunarlega fluttur úr þeim bæ og kominn til Hafnafjarðar og get dregið að mér eiturgufurnar frá álverksmiðjunni sem eru svooo hressandi fyrir svefninn. Og svo koma 4-5 rjúkandi ferskir flokkar upp á yfirborðið núna í haust!