Ófyrirgefanlegt ranglæti og klíkuskapur við ráðningu ungfrú nóboddí

Þær eru lúmskar þessar kerlíngar sem sáu um að ráða Landssambandi sjálfstæðiskvenna framkvæmdastjóra. Fjarska lúmskar. Og ruddalegar. Vægast sagt.

Sannleikurinn er sá, að frú Ingveldur sóttist mjög eftir umræddri framkvæmdastjórastöðu og hlutaðeigandi höfðu uppi við hana mörg göfug og góð orð í þá veru að ekki kæmi annað til greina en að ráða hana. En svo kemur fréttin að eitthvert nóboddí, sem það kallar Sjöfn Þórðardóttur og enginn vissi að væri til. Satt að segja kom þessi lúalega frétt að frú Ingveldi eins og þjófur að nóttu, eða Skrattinn úr sauðarleggnum, og hún lagðist í rúmið af þessu tilefni í samtals fjórar klukkustundir.

En þá hún hafði legið undir sæng í þessar fjórar stundir með moðvolgt ákavíti í flösku milli læra sinna, reis hún alltíeinu upp fnæsandi eins og Þorgeirsboli enda var þá allt uppdrukkið úr ákavítisflöskunni. Og eins og fyrri daginn var frú Ingveldur ekki neitt að tvítóla við hlutina. Hún hringdi í formann Sjálfstæðisflokksins og lék hann grátt; klikkti út með að hóta honum með Brynjari Vondulykt ef hann tæki ekki í taumana og ógilti ráðninguna á nóboddíinu.

Þegar síðast fréttist var frú Ingveldur að leita að kéllíngarborunum, sem réðu ungfrú nóboddí, með það í huga að veita þeim svo heiftarlega ráðningu að þær muni flýja skríðandi á fjórum fótum inní kjallarana heima hjá sér og þori aldrei út þaðan aftur.

Sjöfn ráðin framkvæmdastjóri