,,Mínir lúsugustu og minnstu húskarlar"

Asskoti er hún eitthvað einkennileg þessi fólskulega árás á landamærastöðina við Egyptaland. Satt að segja er ekki frá því maður kannist eitthvað við handbragðið á þessu illa verki. Ég veit til dæmis ekki svo gjörla hvernig á því stendur, að Framsóknarflokkurinn kom umsvifalaust uppí hugann þegar ég renndi augum yfir fréttina atarna. Það er vitað útum allar jarðir, að Framsóknarflokkurinn hefir lýst yfir heilögu stríði (jihad) á höndur múhámeðstrúarmönnum, hótað að brjóta og bramla moskur þeirra og reka þá sjálfa úr landi (,,og skvetta á eftir þeim skít og hlandi" eins og segir í ljóði þjóðskáldsins). En að húskörlum og griðkum gömlu Framsóknarmaddömunnar skuli skjóta upp með eldglæringum við landamæri Egyptalands kemur samt þægilega á óvart. Að vísu hefur fólk orðið vart við ónot einstakra lúsablesa í Framsóknarfjóshaugnum útí Palestínumenn, en enginn hafði trú á að þeir væru komnir á vettvang með eldspýtur og púðurkéllingar í Austurlöndum nær og farnir að iðka mannfall á þeim slóðum.

En eins og gamla Framsóknarmaddaman sagði eitt sinn á góðri stund eftir að hafa hesthúsað úr fullri flösku af íslensku hvannarrótarbrennivíni í einum sopa: ,,Mínir lúsugustu og minnstu húskarlar, einfættir sem tvífættir, eru svo hugrakkir, að þeir myndu aldrei víla fyrir sér að leggja land undir fót til að vega mann og annan, ef menn skildi kalla, ef málstaðurinn væri í veði."

Mannskæð árás í Egyptalandi