Að leggja lók í kók er betra en að setja bók í brók

Það er svosem ágætt útaf fyrir sig, að fólk hafi ofanaf fyrir sér með því að skifta um brók við og við og vefji óhreinu brókinni utanum bók, ef menningarstig viðkomandi er á þeirri breiddargráðu. Hinsvegar er öllu verra þegar menn taka uppá að leggja lók sinn í kók, eins og Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður gerði síðast liðið aðfangadagskvöld.

Tildrög þess, að Kolbeinn framdi þennan óviðurkvæmilega gjörning var á þá leið, að Kolbeinn mundi alltíeinu, að kóka kóla væri flestum efnum betra við að hreinsa burt hlandstein úr salernisskálum og ryð af skrúfum. Þetta þjóðráð hafði Kolbeinn heyrt á bifreiðaverkstæði þar sem klámfenginn og ruddalegur bifreiðavirki réði ríkjum, en það var einmitt þessi bifreiðavirki sem kunngerði Kolbeini um hreinsivirkni hins svarta amríkudrykks.

Þegar Kolbeinn hafði kvatt kjaftfora bifreiðavirkjann gleymdi hann strax fróðleiknum um nytsemi kóka kóla og skaut honum ekki aftur uppí huga hans fyrr en nú á aðfangadagskvöld þegar hann var að klóra sér á miðvígstöðvunum bak við jólatréð í stofunni. Þessi andskotans kláði, sem Kolbeinn var að reyna að klóra burt, hefur angrað hann stöðugt síðan í sumar án þess að klór eða önnur meðul hafi náð að líkna honum að nokkru ráði. En þarna á bak við jólatréð á aðfangadagskvöld fékk Kolbeinn vitrun og lagði lók sinn, ásamt öðrum fylgitækjum, í kók og varð samstundis laus við kláðann og hefir ekki fundið fyrir honum síðan.

Skipta brók í bók og bók í brók