Gjafmildi Gísla Freys er öðrum fagurt fordæmi

Ósköp er nú fallega gert af honum Gísla okkar Frey að gauka péníngaupphæð að Everlýnu Gloríu; hann veit hvar skórinn kreppir að hjá fátæka fólkinu, neyðin er stærst og þörfin mest. Til viðbótar herma fregnir, að Gísli Freyr ætli ekki að láta staðar numið, því hann ráðgerir að gefa Tona Ómós líka pénínga, dágóða summu sem eflaust á eftir að koma sér vel fyrir Tona.

Fordæmi Gísla Freys er sannarlega fagurt og ætti að vekja margann manninn af sinnuleysi gagnvart náunga sínum. Níska og skortur samhygð með fátækum hefur nefnilega verið óhugnanlegur ljóður á ráði Íslendinga frá því að land byggist. Á hinn bóginn hafa þeir verið örlátir við að gefa náunga sínum á kjaftinn og biðja þeim óbæna; í þeim efnum á gjafmildi Íslendinga sér engin takmörk.

Þega frú Ingveldur frétti, að Gísli Freyr, flokksbróðir hennar og vinur í andanum, ætlaði að vinna sér til sáluhjálpar með því að gefa þokkahjúnum Everlýnu og Tona álitlega péníngasummu, varð henni fyrst orða vant, en svo fór hún að tauta um, að engum væri lengur treystandi og að þjóðfélagið færi beint til Andskotans í Helvíti ef góðir og gegnir sjálfstæðisflokksmenn færu að ausa fé af innistæðum sínum í múslíma, blámenn og annan þesskonar vandræðalýð. Að svo búnu gaf hún, af sínu margrómaða og annálaða örlæti, Kolbeini eiginmanni sínum sitt kjaftshöggið á hvorn vanga, og sagði honum að andskotast til að segja flokksbræðrum sínum í Framsóknarflokknum að hóta tafarlausum stjórnarslitum ef Sjálfstæðisflokkurinn tæki ekki undir eins í tauminn á Gísla Frey og hótuðu honum hörðu ef hann léti ekki af gjafmildi sinni við einhverja helvítis búskmenn og múslímarassahyski.

Evelyn fær bætur frá Gísla Frey