Næturferð um refilstigu borgarinnar

Æjijá, það er nú það. Sá nakti á Sæbrautinni var sá merki sómamaður Óli Apaköttur, talinn með betri borgurum landsins, eiginmaður og faðir dásamlegra barna. Því miður helltist eitthvert ógurlegt fargan yfir hann í byrjun páskavikunnar með stöðugu brennivínsþambi og kérlíngastandi og í það svo stórum stíl að vakti undrun og hneykslan góðvina hans, frú Ingveldar, Kolbeins og þeirra fólks, sem lauk með því að frú Ingveldur fleygði honum út með eigin hendi um miðja síðastliðna nótt og bað hann aldrei þrífast. Þegar Óla fór frá heimli frú Ingveldar og Kolbeins var hann klæddur buxum, ljósblárri skyrtu og með bláhvítröndótt bindi.

Því miður kunni Óli Apaköttur ekki fótum sínum forráð eftir að hurðin að heimili frú Ingveldar skall í lás við hæla hans. Hann ráfaði eitthvert útí buskann án þess að hafa hugmynd um hvert hann væri að fara og enginn hafði áhuga á taka hann tali eða gefa sig að þessum frakkalausa, en að öðru leyti prúðbúna manni. Fyrir einbera slysni ráfaði Óli Apaköttur í stefnuleysi sínu niður á Vitastíg. Þar féll hann í hendur einhvers hræðilegasta öfugugga sem uppi hefir verið á Íslandi.

Hinn hroðalegi öfuguggi tók Óla Apakött sér til handargagns, fór með hann í ógeðslega kytru þarna við Vitastíginn og fékk til svo vafasamra athafna, að þeim atgangi veður ekki lýst hér, enda vóru þessar athafnir af því tagi sem siðað fólk vill hvorki sjá né heyra. Þegar öfugugginn var búinn að fá nóg af Óla Apaketti vísaði hann honum nöktum á dyr og lét hann sigla sinn sjó. Næst varð Óla Apakattar vart á Sæbrautinni, eins og segir í fréttinni, slangrandi í allri sinni nekt innan um flautandi bifreiðar á harðaspretti.

Nakinn karlmaður á Sæbraut