Bláa vaktin horfir ekki á bláar myndir

Þeir eru alltaf jafn geðugir Eyjamennirnir, eða hitt þá heldur, þegar kemur að þessum svokallaða Sjálfstæðisflokki. Einn ágætur eyjalingur, sem dags daglega lítur út eins og venjulegur maður, sagði mér eitt sinn, að hann myndi gera allt fyrir Sjálfstæðisflokkinn og þar með talið að skíta í buxurnar, éta lifandi köngulær og baða sig uppúr blásýru. Nokkur önnur atriði nefndi þessi hollvinur Sjálfstæðisflokksins úr Vestmannaeyjum, sem hann kvaðst reiðubúinn að gera fyrir Flokkinn, en þau eru ekki prenthæf né eftir hafandi undir neinum kringumstæðum.

En hvað ætli Eyjamenn geri á ,,bláu vaktini" með ráðherra úr Sjáfstæðisflokknum? Nærtækast væri að halda að svo göfug vaktsveit sitji sem fastast fyrir framan sjónvarpsskjá og horfði á ,,bláar myndir" sér til uppbyggingar og andlegrar fróunar. En ónei, ,,bláa vaktin" iðkar ekki menningu af neinu tagi aðra en þá að klæða sig í gul vesti og slefa oní bringuna af auðvaldsást og fara með gamanmál, sem ekki eru fimmaura virði, um þá sem ekki þýðast hin alræmdu samtök sem kenna sig við sjálfstæði.

Reyndar varð ráðherrageyið, sem gekk til liðs við ,,bláu vaktina" fyrir því óláni á vaktinni, að graðga í sig fullmikið af lundagrjúpáni og sterku landabruggi úr einhverri íhaldsholunni í Eyjum, með þeim hryggilegu afleiðingum að hún fékk ákafar innantökur. Og vart mátti sorglegri sjón sjá í Eyjum um helgina en þegar ráðherran varð að neyðast til að létta á sér úti á víðavangi, að hætti erlendra túrista. Þá grétu allir sjálfstæðisflokksmenn í Vestmannaeyjum; Elliði bæjarstjóri grét mest, hinir gátu þó hætt!

Ragnheiður Elín á „bláu vaktinni“