Af Siggu Títu sem vildi verða sjúkraliði

Það var á sínum tíma draumur Siggu Títu að verða sjúkraliði. Meðan á þessum skringilega draumi stóð hjá Títunni, hafði hún nánast aungva hugmynd um í hverju starf sjúkraliða er fólgið; henni þókti bara starfsheitið svo undur flott og aðlaðandi, að hún taldi sig reiðubúna að leggja allt í sölurnar til að fá skreyta sig nafnbótinni ,,sjúkraliði." Kérlíngin, mamma hennar, var ekki sterkari á svelli viskunnar um hvað sjúkraliði er. Hún hélt, kérlíngarskömmin, að sjúkraliði væri sennilega gerviliður úr járni til að setja í fólk.

Drauminn um að öðlast sjúkraliðatign missti Sigga Títa strax í fyrstu heimsókn sinni að heimili frú Ingveldar og eiginmanns hennar, Kolbeins Kolbeinsonar skrifstofustjóra. Í þeirri heimsókn varð Sigga Tita svo heppin að hitta Máríu Borgargagn einslega inni í búri. Það var reglulega áhrifarík og ánæguleg stund fyrir Siggu Títu.

Dagin eftir, að hafa þegið heimboð frú Ingveldar og fengið að kynnast hinu víðfræga Borgargagni þar í búrinu, sagði Sigga Títa móður sinni, að nú væri hún búin að missa áhugann á að verða sjúkraliði, en hefði þess í stað ákveðið að verða það sem kallað er ,,lespíja" á fagmáli menntafólks. Móðirin glenti glyrnur sínar uppá gátt við að heyra sinnaskipti dóttur sinnar, svo þær ætluðu hreinlega útúr höfðinu á henni. - Ja hvur andskotinn, varð móðurinni að orði þegar hún hafði numið þessi býsn af vörum dóttur sinnar, - þú ætlar þó ekki að segja mér, Sigga litla, að þú sért orðin sódónísk? Ef svo er, þá skalt þú ekki halda að þú fáir að búa undir mínu þaki stundinni lengur. En hvað illyrmið Máríu Borgargagn varðar, þá get ég sagt þér það strax, að ef til hefir verið vergjörn meri og beggja handa járn þá er það sú kona. Að láta Máríu Borgargagn gjéra sig að kynvillingi er samasem að gefa sig Djöflinum sjálfum í Helvíti. Svo rak móðir Siggu Títu dóttur sína að heiman og bað hana aldrei þrífast.

Mikið eftir óunnið í kjaraviðræðum