Dagur, stúlkurnar og slysfarir vélstjórans

Déskoti er hann Dagur litli flottur og spes á myndinni atarna; situr á milli tveggja eggjandi stúlkna og er svona undur tvíræður á svipinn. Það er aungvann veginn augljóst, að pilturinn hafi haft það af uppá Akranes án þess að haga sér ósæmilega. Nú, ef Dagurinn hefir látið eftir sér að haga sér ósæmilega, þá hefir allt verið undir því komið hvernig stúlkurnar hafa tekið í ósæmilegheitin. Hinsvegar reikna ég með, sveitungi minn, Ólasarinn Óli, hafi ekki tekið þátt í fjörtökum Dagsins og stúlknanna, ef um slíkt hefir verið að ræða.

Hitt er öllu ískyggilegra, ef Dagur og Skagamenn ætla gera alvöru úr gamni og fara að flytja ferðamenn uppá Skaga. Hvaða erindi eiga ferða menn uppá Akranes? Ekkert, nákvæmlega ekkert, myndu flestir svara, ef þeir væru spurðir þeirrar spurningar í skoðannakönnun. Þessir ólukkans ferðamenn þvælast víst nóg svo ekki sé verið að narra þá uppá Skaga, slíkur útnári sem sá staður er, fyrir nú utan, að nú er að verða eftirsóknarvert að vera túristafrír staður.

En það vóru fleiri í ferðinni með mótorbátnum Rósinni en Dagur og stúlkurnar knáu. Þar var líka gyðjan Sigurveig Dræsa, en hún var afleysninga annar vélstjóri í þessari ferð. Sigurveig er kunn fyrir störf sín að borgarmálum Reykjavíkur og slímusetur í helgarveislum frú Ingveldar og Kolbeins. Að vísu var Sigurveig Dræsa býsna ölvuð í sjóferðinni og lét eins og slordónar á síðutogurum og netabátum höguðu sér fyrir fjörutíu árum. Á leiðinni til Reykjavíkur aftur, henti Sigurveigu það ólán, að hrapa niður í velarrúm og slasa sig nokkuð neyarlega. Eins og nærri má geta, varð uppi fótur og fit um borð í mótorbátnum Rósinni þá Sigurveig var fallin nálega ofaní skipskjöl og er mál manna, að hið hörmulega slys hafi komið í veg fyrir að Dagur gerði nokkuð alvarlegt af sér. En Sigurveig Dræsa var mætt um kvöldið, með aðra löppina í gifsi uppí nára, til frú Ingveldar og Kolbeins og þókti mönnum og konum þar hún afar kynæsandi og elegant svona útbúin.

Siglir „Akraborgin“ á nýjan leik?