Má þola áföll á áföll ofan af lubbalegum gelgjuskjátum

Hún lætur nú ekki að sér hæða hún Bjooorqk okkar hérna. Nú síðast tókst henni að gera hatursmenn náttúrunnar, umhverfissóðana frægu, svo æra að við borð liggur að Jón Gunarsson alþingismaður hafi ekki við að veita þeim áfallahjálp; sumir þessara sóða þoldu sem betur fer ekki álagið sem skóp þeim og geyspuðu sætlega golunni og Jón veitti þeim nábjargirnar af sömu natni og nærgætni og alræmdir pokapresta framkvæma slíka athöfn. Í þokkabót beit Bjorqk svo höfuðið af skömminni á þann ósæmilega hátt að kalla Jón og hans líka sveitalubba á útlenskri fjölmiðlastöð, útlendingum til stórrar skemmtunar en Jóni og þeim til ævarandi hneysu. Nú hefir það aungva þýðingu meir fyrir Jón, að tala við erlenda auðvaldsjöfra í þeim tilgangi að fá þá til að setja hér upp eiturspúandi verksmiðjurusl, því að þeir munu auðvitað fara að hlægja að honum, hafa hann að háði og spotti, og segja honum að fara til Fjandans, svona bölvaðann sveitalubba vilji þeir ekki sjá í návist sinni.

Í morgun bættist á raunir Jóns Gunnarssonar, að Brýggítta pí-pí-pí-píratti opinberaði, að hann, Jón Gunnarsson alþingismaður, væri ruddi, tuddi og eineltisgöltur, og hún hefði ekki enn borið þess bætur að hafa þurft að sitja við hliðina á þessum hroðalega manni í heilt ár. Fólk getur svo gert sér í aðfarirnar í hugarlund. En það hefir glögglega komið fram við þessa árssetu þeirra, að það er ekkert gamanmál fyrir viðkvæma fávísa konu, að hafa stóriðjusækinn tudda að borðnaut. 

Afturámóti lét frú Ingveldur sér fátt um finnast, þegar henni voru borin tíðindin af óviðunandi orðbragði Bjorqkar og Brýggíttu, en sagði sem svo eftir dálitla umhugsun, að Jón þyrfti varla að missa svefn útaf þessum kvendum, þær væru ekki svo penar og huggulegar að ekki sé minnst á hljóðin sem uppúr þeim koma. Síðan bætti hún við byrstum rómi: Ef Jón Gunnarsson er slík bleyða og lítilmenni að tvær léttvægar gelgjuskjátur geta komið honum til að hágráta svo tárin frussast útum allt, þá skal hann aldrei fá að stíga fæti innfyrir dyr í mínu húsi, allrasíst um helgar.   

„Já ég borga skatta á Íslandi“