Vel heppnaður skurður

Það vill svo vel til að þetta pírumpár, sem forstöðumaður Listasafns Háskóla Íslands kallar ,,verk", var þeim galdri gætt að það skánaði um allan helming eftir að búið var að skera úr því álitlegar lufsur. En þrátt fyrir skurðinn, þó velheppnaður væri, þá nær ,,verkið" atarna ekki þeim hæðum af kallast listaverk. Merkilegast er þó að forstöðumaður Listasafnsins hefir í hyggju að endurgera þessa töffarastæla Hallgríms, líklega í þeim fróma tilgangi að ergja og misbjóða gestum safnsins.

Í hugvekjubókinni Vertu Fjandinn fjarri mér er talað um aðra mynd þar sem Hallgrímur kemur allnokkuð við sögu. Það er myndin af því þegar ,,listamaðurinn" hangir á listrænan hátt eins og apaköttur framan á húddinu á bifreið Gjeirs okkar hérna Hooordý og grettir svo myndarlega að ætla má að hann hafi ætlað sér að eta hann Gjeir. Um þennan atburð segir í áðurnefndri hugvekjubók, að forðum hafi oss verið kennt að blámenn í svörtustu Afríku væru mannætur og hefðu besta lyst á hægsoðnum trúboðum og öðru sambærilega góðu og hvítu fólki. En í svokallaðri ,,búsáhaldabyltingu" á Íslandi, hafi komið í ljós að mannætur væri víðar að finna en í blámannabyggðum Afríku.

En það er af ,,búsáhaldabyltingunni" að frétta, að hún fór náttúrlega jafnóðum í vaskinn fyrir tilveknað allra lukkuriddaranna sem hugðu sér gott til glóðarinnar, en Gjeir okkar var gerður að sendiherra í New York og Hallgrímur flúði sem fætur toguðu til Indlands. Af þessu má sjá að vel heppnuð bylting er óhugsandi á Íslandi sökum lágkúrulegs hugsunarháttar landsmanna grunnhyggni og uppskafningsháttar.

Treystum áfram fólki