Jóhannes Ragnarsson

9.2.2016 | 20:32

Hvernig karlmaður var vaninn af andstyggilegum prjónaskap

Jájá jájá, ég held við munum öll eftir þegar fór að bera á því að Indriði Handreður væri byrjaður á að prjóna púnga og tittlinga og svaraði því til aðspurður að þetta væri list, í það minnsta listiðnaður. Þetta uppátæki Handreðsins varð til þess að fólk fór að fylgjast betur með honum, því ef þetta háttarlag hans færðist í aukanna yrði tafarlaust að taka í taumana. Því miður þróaðist umgetið háttarlag Indriða Handreðs á verri veg því fyrir utan aukin afköst í karlamannskynfæraprjóni þá fór kvikindið að hekla upp klúra göndla með tilheyrandi púng lafandi við. Þetta var orðið alvarlegt mál.

En þegar Indriði setti upp sýningu á sínum meintu listaverkum í hálfhrundum húshjalli í Skuggahverfinu og auglýsti fyrirtækið einsog vitstola maður var ekki eftir neinu að bíða með að taka hann úr umferð. Svo komu lögregla og læknir á lögreglubíl og gripu Handreðinn. Lögreglan lagði á hann járn en Gottfreð læknir sprautaði hann í blá-afturendann með ofurróandi efnablöndu svo að stjörnur, tungl og sólir dönsuðu eins og vetrarbrautir fyrir augum hans.

Á Kleppi var starsfólkinu uppálagt að venja Indriða hið snarasta af hinum andstyggilega prjónaskap og gera honum ljóst, að ef hann hætti ekki þessum andskota þá hefði hann verra af, jafnvel lokaður inni rimlabúri til æviloka. Nú, svo slepptu þeir Handreðnum út með viðeigandi heillaóskum. Stuttu síðar kynntist hann Máríu Borgargagni og þá fór landið rísa og hann hætti öllu tittlingaprjóni og snöri sér alfarið að Máríu um skeið.