Illskárst af mörgum vondum

Það gat ekki öðruvísi farið og skítt veri það allt og bölvað. Ég horfði á eitthvað af þessari keppni, en passaði að lækka hljóðið í sjónvarpinu ofaní núll og svo gat ég mét til í huganum hvað þau væru að syngja í það og það skiptið. Og það var eins og við manninn mælt: Mér fannst í hljóðleysinu að söngfólkið væri raula eintóman klámkveðskap af grófustu tegund þeirrar listgreinar og mér var orðið næsta heitt í hamsi af reiði og skömm þá er yfir lauk.

Nú væri vert að athuga hvað mannkerti það vóru sem settu alla þessa ósvífnu klámsálma saman og freista þess að fá þá dæmda í fangelsi uppá vatn og brauð til æviloka. En þar eð ég heyrði textana ekki í raun og veru, heldur ímyndaði mér hvað væri verið að gaula, þá er ég varla dómbær á hvað þarna fór fram. Hinu er ekki að neita að það voru kynningarkonurnar sem stálu senunni og fóru létt með; þær fimbulfömbuðu þarna fyrir framan sjónvarpsáhorfendur eins og áttavilltar leðurblökur og buðu fólki að gefa hinu og þessu, eiginlega öllum andskotanum, sem þarna fór fram ,,gott klapp."

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins var geysimikil júrúvísjónstemmning, enda fríður flokkur þar samankominn. Þar veðjuðu menn um úrslitin og létu sér um munn fara engu minni klúryrði en stóðu í textum söngvaranna. Eins og við mátti búast vann frú Ingveldur öll veðmálin með því að hagræða staðreyndum og hnika þeim til. Einn gesta þeirra hjóna, Truggi Fokk, gerði ágreining við frú Ingveldi útaf þessum veðmálum og fékk fyrir bragðið fáein kjaftshögg, auk þess sem frú Ingveldur sparkaði honum út bakdyrameginn til að kæla hann. En allt samkvæmið var þó þeirrar skoðunnar að illskársta lagið af mörgum vondum, ef ekki beinlínis hræðilegum, hefði sigrað og það væri rétt mátulegt á Íslendinga að fara með þetta holtaþokugaul útí heim til að láta gera grín að því. Svo er nú það ...

Greta fer aftur í Eurovision