Snemmbúið aprílgabb á enda runnið

Auðvitað fer Katrín Jakobs ekki í forsetaframboð, enda var aldrei nokkur von til að hún myndi þora því. En henni þótti afturámóti unaðslegt að fá óverðskuldaða athygli útá umræðuna um hugsanlegt forsetaframboð hennar, þótt það væri frá upphafi eins og hvert annað ómerkileg aprílgabb. Það stóð heldur ekki á alskonar kratastóði að ýta undir forsetaóra í sambandi við Katrínu í þeirri von að ef hún yrði forseti væri eftilvill greiðari leið að lauma landsöluakvæði inní stjórnarskrána, en sem kunnugt er stendur stjórnarskráin í vegi fyrir tilheyrandi fullveldisafsali við inngöngu í ESB.

Það mátti öllum vera ljóst frá upphafi að Katrín myndi aldrei þora í kosningaslag um embætti forseta Íslands því þá yrði hætt við að upp kæmist úr hverju hún er gerð. Og eftir að Davíð öskraði á hana um síðustu helgi virðist hún hafa áttað sig á að ekki væri lengur vogandi að halda þessu aprílgabbi áfram. Auk þess höfðu ýmsir lagt það á sig að kanna stjórnmálaferil Kartínar og komist að því að hann er bæði núll og nix og raunar allur einn óslitinn mínus; það sem furðaði rannsakendur mest var að Katrín hefur komist til allmikilla metorða í stjórnmálum án þess að hafa lagt nokkuð fram sem verðskuldar kynlegan frama hennar á því sviði.

Í stað þess að verða eftilvill gluggaskraut á Bessastöðum ætlar Katrín Jakobsdóttir að halda áfram að vera fátæklegt gluggaskraut á heimili Flokkseigendafélags VG. Það er heldur ekki amalegt fyrir hana að þjónusta þrifagemlinga á borð við Steingrím J. Sigfússon, Álfheiði Ingadóttur og Svavarsfjölskylduna með því að fórna sér, íklædd nýju fötunum keisarans, til sýnis í gluggaboru þessara loddara og skemmdarvarga á vinstrivængnum svokallaða. Hitt er svo annað mál að berrassaðar gínur í gluggum gjaldþrota verslanna eru ávallt brjóstukennanlegar í augum vegfarenda.  

Katrín ætlar ekki í framboð