Eftirmaður Ólafs, sjálflýsandi nærbuxur og stjórnarbylting

Jæja drengir mínir, þá ætlar félagi Ólafur Ragnar að segja okkur tíðindi í dag og það eru áreiðanlega tíðindi sem munar um í fásinninu hjá okkur. Getgátur og geðsýkisvottur eru uppi um hvert erindi forsetans er að þessu sinni við þjóð sína. Sumir ætla að karlinn hafi á prjónum að tilkynna framboð sitt til embættis forseta einn ganginn enn, aðrir eru að vona að hann hreyti í okkur að hann gefi engann andskotans kost á sér og að við megum öll, honum að meinalausu, fara til Fjandans eða í Framsóknarfjóshauginn eftir atvikum. Og vissulega má til sanns vegar færa að ekkert sé eðlilegra en að félagi Ólafur forseti sé búinn að fá uppí kok og vel það af þeirri þjóð sem af landlægri illkvittni hefur sproksett hann og bínefnt.

Og nú er loksins lag, drengir mínir, fyrir sjóðheitan elskhuga Ólafs Ragnars til fjölda ára, Svavar Gestsson Sendiherra, að láta slag standa og fari þess á leit við íslensku þjóðina að hún kjósi hann sjálfann, Svavar Gestsson Sendiherra, í embætti forseta lýðveldisins. Svavar er auðvitað afbragðsmaður til munns og handa og svo mikill platsósíalisti og framsóknarmaður að Ólafur Ragnar stenst honum engann snúning á þeim vettvangi. Þá er Sendiherrann stór hluthafi í VG ásamt með Álfheiði Ingadóttur og Úlfari von Borg fyrrum málverkasala. Það væri aunginn smá-menningarauki og búhnykkur fyrir oss Íslínga að fá þvílíkan anda í forsetastólinn á Bessastöðum.

Svo getur líka meir en verið að félagi Ólafur Ragnar ætli að gabba fréttamannastóðið suðrá Áftanes til að segja því að nú sé hann búinn að kaupa sér sjálflýsandi nærbuxur í neonstíl frá lampa og skermabúðinni Discoligth í Hafnarfirði. En það er víst dálítið sem í frásögur er færandi á fréttamannafundi. En það síðasta af öllu sem ÓRG gæti tekið uppá á fyrirhuguðum og áður nefndum fundi fundi, þó að vonir sumra standi þar til, er að hann ætli sér að setja ríkisstjórnina af, sturta henni bókstaflega í sorpu fyrir kvöldmat, og auglýsa alþingiskosningar með skyldugum fyrirvara starx. Slíkur leikur væri að vísu mörgum kærkominn, líklega stinnum meirihluta þjóðarinnar, og skemmtanagildi hans væri mikið; fyrir nú utan að eitthvert mesta þjóðþrifaverk sé vér stöndum frammi fyrir á vorum dögum er að steypa ríkisstjórnarómyndinni áður en henni tekst að gera meira af sér að steypa okkur í glötun.

Fer Ólafur fram aftur?