Er mögulegt að hjálpa botnskrapara til mennskunnar?

Ajæja og óekkí. Altaf er jafn sorglegt að fá fregnir af ungu fólki sem lendir á villigötum, leitast við að þræða refilstigu, fer hundana, gengur stigamönnum á vald. Soleiðis fólki ber að hjálpa og koma til manns í stað þess að horfa uppá viðkomandi skrapa botninn með rennusteininn á aðra hönd en gaddavír á hina. Verra getur það vart orðið.

Að æskumaður kjósi að ganga viljugur inná frambosðlista af því tagi sem Albert Guðmundsson hefir nú valið sér, er ekkert minna en axarskaft sem á örugglega eftir að draga dilk á eftir sér fyrir hann. Að veita forstöðu Dallssöfnuðinum er merki um að hann hafi orðið ógæfunni að bráð og fyrir hinum liggi að hlaupa breiða veginn til glötunnar. Hvernig í ósköpunum ætli sé farið að því að liðsinna svona tilfelli og hjálpa því til mennskunnar aftur?  

Formaður Heimdallar í framboð