Krefst þess að leiðinlegir menn verði teknir af dagskrá

Mikið þó djöfull er Sigmundur Davíð óintresant umræðuefni, drengsköndullinn bókstaflega ljómar fráhrindandi leiðindum; það jaðrar við að greyskarnið sé jafn leiðinlegur og Már seðlabankastjórni og Swandeesý Svavars bæði til samans og er þá mikið sagt. Af þessum sökum sé ég mig nauðbeygðan til að krefjast þess að Sigmundur Davíði Gunnlaugsson verði af dagskrá svo frekari óþrif stafi ekki af honum í ræðu og riti.

Frú Ingveldur hefir stundum látið þess getið að hún sé alfarið á móti leiðinlegu fólki, leiðilegt fólk raski alsherjarreglu og setji ljótan blett á umhverfið. Oft hefir frú Ingveldur kvartað undan eiginmanni sínum sem sé svo hvimleiður að það sé næstum frágangssök að hafa ekki fyrir löngu gengið milli bols og höfuðs á þessu óféti. Til dæmis hafi geitungsfjandi rennt sér á nauðaberan afturenda Kolbeins, þegar þau voru sinna hjónabandsskyldu sinni í svefnherberginu. Geitungurinn stakk Kolbeins svo heiftarlega að við sjálft lá að hann fengi reiðarslag og sársaukinn gerði að verkum að hann setti slíkan andskotans roknahnykk á frú Ingveldi að hún var nær köfnuð. Þegar hún náði andanum aftur urðu snögg umskipti, því hún kastaði manni sínum af baki og út á gólf og fylgdi eftir með áhlaupi sem gekk frá Kolbeini í bili.

 - Já hann Kolbeinn minn er áþján og þefjar eins og úldinn merarostur þegar hann kemur skríðandi heim eftir ógeðslegt svall með Handreðinum, Borgargagninu og Vondulyktinni, sagði frú Ingveldur og saup á kaffibollanum. - Nú eru læknavísindin víst búin að finna ráð við svona mönnum. Þeir eru lagðir í sýru og hverfa alveg. Það er góð lausn á vandamálinu. Þó er Kolbeinn alltaf vestur þegar hann kemur úr Seðlabankanum. Eftir soleiðis ferðir hefir hann álíka aðlaðandi nærveru og hópur af skálduðum ræsarottum. 

„Mr. Prime Minister...“