Þau töluðu og sungu tungum, nasistaöskur og maður í klessu í gryfjunni

Það gat nú verið að einhver þýskaraþrjótur rynni á lyktina af fjárans nasistaöskrunum í íslensku fótboltabullunum. Bullunar eru hóflega frumlegar og kalla nasistaöskrið sitt ,,víkingaklapp" og menningarstig þeirra er óþarfi að rannsaka því þar sem er auðn og tóm er ekkert að rannsaka. Og nú er sanngermanski þrjóturinn að íhuga hvort hann eigi að ganga á fund KSÍ til fá samþykki þar á bæ til flytja óðinn sem hann hefir orkt til nasistaöskursins á sjálfum Laugardalsvellinum, Mekka íslenskrar heimsknattspyrnu. Vonandi tekur KSÍ-kallinn í hálsmálið og rassinn á þeim sanngermanska og þeytir honum út í buskann.

Annars gera íslensku fótboltabullurnar sömdu ,,Vikingaklappið" sér enga grein fyrir að þetta fíaskó þeirra fellur engum betur í geð en laun-nasískum eiturpöddum með þrálátt hægðavandamál. Hvur man ekki eftir bísexúelta ungnasistanum sem hrökk upp af standinum þegar hann var viðstaddur ,,Vikingaklappið" og orgaði yfir allan völlinn: Heil Hitler! og féll svo aftur fyrir sig ofan í gryfju og varð að einni klessu eins Gutti strákur forðum daga. Þeir sem að komu undruðust hvernig eitt mannkerti gæti farið í aðra eins kássu af ekki hærra falla, en gryjan atarna var ekki nem rétt rúmlega 70 sentemetrar að dýpt.

Frú Ingveldur og vinur okkar allra, Kolbeinn Kolbeinsson eiginmaður frú Ingveldar, skrifstofustjóri og framsóknarmaður og ólifnaðarmaður, eru glæsilegt dæmi um sæmdarhjón sem kunna að meta ,,Víkingaklappið" að verðleikum. Þau kveiktu strax á perunni, enda gáfuð og skýr, og sáu þegar í sjónhending að þetta var ómeðvituð lofgjörð höfundar til Adólfs sáluga, en þau frú Ingveldur og Kolbeinn hafa löngum veriðaðdáendur þess manns, ef mann skyldi kalla, þó þau hafi haft færri orð um það. Um síðustu helgi var mikið hátíðarhald að heimili þeirra sæmdarhjóna og á sunnudaginn var hitað svo um munaði upp fyrir landsleikinn við Króata, sem er ein kolóð villuþjóð suður þar. Þá var það að andi, varla heilagur, kom yfir húsbændur og gesti þeirra og þau fóru að tala tungum, sumir tungum tveim. Hæstum hæðum náðu þau er þeim lánaðist syngja þrjár tækifærisræður herra Hitlers þó að enginn þeirra hafi lesið eða heyrt umrædd ávörp foringjans og auk þess að vera flest fremur illa að sér í tungumáli þeirra þýsku. Á þeirri stundu gjörðu, auk andans, feyknagott duft og höfugt vín, gæfumuninn svo að við lá að andaðir íslenskir nasjónalistar, að Gottskálki byskubi grimma meðtöldum, risu upp úr gröfum sínum.

Vill flytja lagið á Laugardalsvelli