Ævintýri Adólfs Hitlirs eftir flóttann frá Berlín

Þegar hersveitir Sovéskra kommúnista nálguðust Berlín og ljóst varð að ekkert gæti stöðvað þá tók Adólf karlinn Hitlir til fótanna og hvarf af vettvangi. Og þó að stríðið væri tapað átti Adólf marga góða vini og hann kom sér fyrir í klaustri í Evrópu þar sem réðu ríkjum ákaflega nasistískir munkar, sem tóku við foringjanum eins og Drotin sjálfur væri kominn í heimsókn ásamt Máríu mey. Karlinn var náttúrlega eins og heim hjá sér í klaustrinu, faldi sig í kjallaranum og lék sér við klausturrotturnar á nóttinni og gaf þeim kókaín með sér. Þarna átti Hitlir góða daga, gekk um í kufli eins og sannpápískur páfagaukur og var hrókur alls fagnaðar við tíðasöng bræðrana á kvöldin.

Þegar öllu var óhætt, þá kvaddi Hitlir munkana með virktum og blessaði þá og veitti þeim sakramentin. Þegar þar var komið sögu var Hitlir búinn að raka af sér yfirvaraskeggið og breyta hárgreiðslunni, fá sér dulitla gyðingakollu yfir hvirfilinn og sagði ókunnugum að hann væri gyðingur, nýsloppinn úr Ásvits. Siðan ferðaðist hann til Frakklands og tók sér far þaðan með miklu farþegaskipi og gekk á land í Argentínu mánuði síðar. Í Búenos Aries gerði karl sér lítið fyrir og stofnaði skóla fyrir gyðingabörn, sem hann kyssti og klappaði allar stundir upp frá því og kallaði gæludýrin sín. Sona gat Hitlir litli breyst úr ólmum stríðsdjöfli í hágyðinglegan kattólikka við það eitt að tapa heimstyrjöld, skemmta sér með drykkfelldum munkum í nokkrar vikur og sigla þvert yfir Atlandshafið.

Samkvæmt duldum heimildum frá Argentínu var Hitlir elskaður og dáður af fólkinu og á tímabili velti hann því fyrir í alvöru að endurreisa Flokkinn sinn, leggja Suður Amríku undir sig að landamærum USA. En þar sem Hitlir var farinn að gamlast nokkuð og þreytast um þessar mundir og kókaínið í Suður Amríku dálítið sterkara en gamalt nasistahró frá Austurríki gat með góðu móti þolað, þá nennti hann ekki að standa í stórræðum, enda áttu gyðingadrengirnir hug hans allan. Daginn sem hann frétt af því að höfuðandskoti hans, Jósef Stalín, væri dauður, gjörði Hitlir karlinn sér dagamun og reykti kókaín úr pípu sinni allan þann dag og langt fram á nótt. Eftir þá hátíð varð Megele læknir, sem einmitt bjó í næsta húsi við Hitlir, að sprauta krassandi djöflablöndu, sem Mengegle fann upp til að dæla í júðana, í rassinn á foringjanum til að ná honum niður úr skýjunum. Þegar Hitlir gaf loks upp öndina í Búenos Aries, þá kominn nokkur ár umfram tírætt, var hann lagður til hinstu hvílu í gyðingagrafreit og honum reistur bautasteinn af þeirri tegund og stærð sem einungis sérlega mætir mannvinir fá á gröf sína.