Garðabær á glapstigum: Álitsgjafi frú Ingveldur

Aldrei hefði ég, hvað þá aðrir, trúað því upp á Garðabæ að sona nokkuð gerðist þar. Í Garðabæ eru allir fallegir, forríkir, stórgáfaðir og vel siðaðir; í því ljósi er erfitt að gjöra sér í hugarlund að þar geti farið fram lúalegir glæpir. Nú verðum vér að hugga oss við að ,,svo bregðast krosstré sem aðrir raftar" og að ,,aungin regla er án undantekningar." Og nú væntum vér helst, að ekki komi upp úr dúrnum, að Garðabær, sem til skammstíma hét Garðahreppur, sé ekki orðin einhver andsvítans Sódóma og Gómorra, sem hagar sér á þann veg að Drotin Alherjar, Jahve gamli, sjái sig tilneyddan að eyða honum.

Þegar frú Ingveldu las um athæfi konunnar á þrítugsaldri í Garðabæ varð henni að orði, að aldrei hefði þurft að hvetja Máríu Borgargagn til áfengisnautnar og lauslætis frá því hún var innan fermingar. Því síður telur frú Ingveldur, að eiginmaður hennar, Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, hafi þurft hvatningar við að stunda ólifnað, því karlhelvíti væri þessháttar í blóð borið. - Það var sosem auðséð, hélt frú Ingveldur áfram, hvert stefndi á sínum tíma með Borgargagnið. Þetta var ekki nema spurningarstúlka þegar þetta var komið með æðisgengna brókarsótt og farið að staupa sig með kallmönnum. Ég hitti á dögunum manngarm, sem á unglingsaldri varð óttalegt rónastrá og allt það. Honum sagðist svo frá, að öðru eins bölvuðu endemi og Márí Borgargagni hefði hann ekki kynnst um dagana; ekki hafði mátt sleppa af henni höndum í fimm mínútur öðruvísi en hún væri lögst með næsta dreng. Og aumingja maðurinn viðurkenndi með grátanda tári, að hann hefði gefist upp á Borgargagninu og lagst í drykkjskap.

- En helvítis auminginn hann Kolbeinn, fullyrðir frú Ingveldur, - hann hefir aldrei verið annað en siðferðisbiluð skepna af verstu tegund. Hvað ætl ég sé búin að taka oft við þessu gerpi nærbuxnalausu, hlandblautu og nýkomnu úr samneyti við sódómístískt fólk í rottuholunum. Það hefir reynst alveg gagnslaust að berja þetta afstyrmi því hann betrast aldrei. En hann má eiga það hann Kolbeinn að hann skaffar vel og hefir góð sambönd ... En hvað er að gerast í Garðabæ er mér gjörsamlega hulið, eins og margt öndvegisfólk býr þar. Ég veit af gamalli reynslu, að það er ekkert gamanmál að halda stelpugopum að hlutum sem varða við 99. og 193. greinar hegningarlaga, sagði frú Ingveldur að lokum, hokin af áratugareynslu í lífsins óslgusjó og lygndi augunum og strauk sér hressilega upp lendarnar.   

Kona ákærð fyrir barnsrán