Orrustugnýrinn ærandi og endalokin skammt undan

Nú er lag á galsgangnum í framsóknarfjósinu, húskarlar ekki stærri en járnsmiðir eður jötunuxar gjöra hróp hvurjir af öðrum og flæma hreinlífa jómfrúrgriðku á vergang. Í ofan á lag er einhver ástsælasti ráðsmaður gömlu Framsóknarmaddömunnar, sjálfur gifturíki kaufélagsstjórinn á Sauðárkróki, farinn að efna til uppþota á saklausum framsóknarfundum með rætnum frammíköllum og háværum hurðaskellum. Það síðasta, fyrir utan hamslausa aðför einhverra rottuhala að Sigmundi Dávíð í Norðaustrinu, er fólskuleg árás Ásmundar Einars Daðasonar á þann hálfheilaga pilt Gunnar Braga í Norðvestrinu. Á meðan þessi óhæfuverk fara fram liggur gamla Framsóknarmaddaman í kör sinni við óráð og allir hættir að sinna henni; það hefir ekki verið skipt á gömlu konunni í hálfan mánuð og óþefurinn þar af leiðandi slíkur að hann hefir með öllu yfirgnæft hina hollu fjósalykt Framsóknarfjóssins.

En Ásmundur Einar Daðason er krungið fyrirbæri og verðskuldar fáein orð á mínu virðulega bloggi. Drengurinn er nefnilega svo róttækur sósíalist, að ég segi ekki kommúnisti, að hann yfirgaf VG til að þjóna hinni róttæku sósíalísku ástríðu sinni í þágu Framsóknarmaddömunnar og gifturíka kaupfélgsstjórans á Sauðárkróki. Og nú er piltur orðinn svo ofboðslega róttækur að hann lætur sér ekki muna um að beita Gunnar Braga geldingatöngum og öðrum álíka beittum vopnum. En hvað sem öðru líður læðist að sá grunur að orrustugnýrinn í Framsóknarfjósinu muni að lyktum leiða til þess að þetta þjóðmenningarlega peningshús verður rofabarð eitt áður en langt um líður.

Það segir sig sjálft að ekki verður sett fram úr klaufinni að jarðsyngja dauða maddömu og fallið fjós þegar allir aðstandendur eru annað hvort fallnir eða flúnir í aðrar sveitir, en þó einkum í felur. Þá er vandséð að nokkur af klerklegu standi, evangelisti, kattólikki eða máhámeðsprestur, vilji óhreinka mannorð sitt með því að kasta rekum á fallið fjós og fjóshaug, því síður er líklegt að leikmaður verði fáanlegur til að fara þess á leit við æðri máttavöld að þau taki við öðrum eins ósköpum og uppafliðinni önd Framsóknarfjóssins og veslings gömlu húsfreyjunnar, sem eitt sinn var stælt og lauslát eins og vel ræktuð vændiskvinna á frönsku Ríveríunni. Eins og staðan er nú er líklegast að verði kuml sem allir sneiða hjá, bæði menn og skepnur, og enginn fornleyfafræðingur vill rannsaka, því enginn vill verða til að framsóknarvírusinn sleppi aftur út í andrúmsloftið.

Elsa Lára stígur til hliðar í Norðvestur